Telenowele

cukierki · Wysłany: 18:22:08 26-09-16 Temat postu:

Jakie aminki i zdjecia

. Chyba cos skradne

Mem z Baba i Poyrazem

Ten temat nigdy mi sie nie znudzi!!!!

Kaisa · Wysłany: 19:22:05 26-09-16 Temat postu:

Kolejna paczka z animkami:

Szerii · Wysłany: 19:29:30 26-09-16 Temat postu:

Super

Jak ja kocham tę parę ,, Szlag by cię'' Genialne po prostu genialne

Ja stwierdziłam że animki za raz po odcinku będe robiła dla siebie ( wiem samolubna jestem) Bo często jest tak że od razu nie da rady Kaisa Zrobić

Nie ma sensu robić tych samych animek ale za to pokombinuję z animkami, łączenie itp takie wspominkowe jak mi sie uda

i kolaże ewentualnie

Kaisa · Wysłany: 19:42:14 26-09-16 Temat postu:

Lineczka · Wysłany: 20:05:45 26-09-16 Temat postu:

Odcinek 13

Pamiętam, że oglądałam ten odcinek coś około 1-2 w nocy, ponieważ zakończenie poprzedniego nie pozwoliło mi spokojnie zasnąć.

Wiedziałam, że Poyraz przeżyje, bo przecież nikt o zdrowych zmysłach nie pozbędzie się prota w połowie sezonu.

Mimo to przeżywałam najróżniejsze emocje, aż się gotowałam w środku i nie mogłam usiedzieć na miejscu. Akcja całkowicie mnie pochłonęła.
Obstawiałam, że ekipa Bahriego natknie się na rannego Poyraza, ale oni po oględzinach miejsca zbrodni pojechali dalej by ratować Aysegul.

To Sinan musiał wziąć na siebie całą odpowiedzialność i walczyć o życie ojca. Co za bystre i odważne dziecko.

Bohater! Nie załamał się tylko od razu przeszedł do działania. Jaki ojciec taki syn.

Poruszyło mnie ujęcie, gdy Aysegul i Poyraz minęli się na drodze.

Cóż za wymowny obrazek. Aż moje serce zabiło mocniej. Tak blisko siebie a jednak tak daleko.

Sceny w szpitalu świetne! Zwłaszcza te z Aysegul i Sinanem.

Coś wspaniałego, łączy ich cudowna więź.

Wspierali się i podnosili na duchu, jak matka z synem.

Moja ulubiona scena z nimi to ta, gdy Sinan wychodzi z sali ojca i zdaje relację Aysegul, tekst o szklących oczach mistrzowski.

Sąsiedzi przybywający do Poyraza z wizytą byli pocieszni.

Oni są jak jedna, wielka rodzina.

Uwielbiam, gdy się przekomarzają.

Wyobrażenie Poyraza z sądem całkowicie w jego stylu.

Niemożliwy jest.

Aysegul stanęła na wysokości zadania, w tym odcinku była niesamowita.

Pocieszała Sinana, ochrzaniała ojca, opiekowała się Poyrazem i uratowała mu życie. Czegóż chcieć więcej?

Aysegul jest inteligentna i bystra, potrafi dodać dwa do dwóch i złożyć kawałki układanki w całość.

Jakże inna postać od większości głupiutkich, strachliwych i niesamodzielnych protek z produkcji latino czy naszych rodzimych.

Aysegul to mogą one buty czyścić!

Akcja z ucieczką ze szpitala świetna, emocje sięgnęły zenitu.

Sceny w windzie i na parkingu rewelacyjne!

Cudowne były ujęcia z Aysegul opiekującą się Poyrazem i pomagającą mu w rekonwalescencji.

Miłość, troska, wsparcie, aż się człowiekowi cieplej na sercu zrobiło. Uroczy był też moment, gdy wspominali jak mu opatrywała ranę głowy (drugi odcinek).

Sceny o poranku z Sinanem uśmierzającym ból ojca za pomocą pocałunków (

), wspólnym śniadaniem i wyrzutami Poyraza: "bo go zostawiają samego" - świetne.

Uwielbiam to trio.

Widać było poruszenie u Bahriego, gdy dowiedział się kto uratował mu życie.

Przeżywał swego rodzaju konflikt wewnętrzny. Z pewnością wiele myśli przewinęło się w jego głowie, na czele z tą, że Poyraz nie wahał się ani chwili i był zdolny poświęcić się dla niego. To już nie są czcze gadaniny, a odważne czyny! Ich spotkanie było przepełnione emocjami i napięciem. Aż iskry leciały z ekranu od nadmiaru testosteronu.

Słowa Aysegul do ojca niezwykle trafne. Miała sporo racji, zwłaszcza w scenie przed domem Poyraza. Miazga!

Sefer próbował trzymać Semę na dystans, ale jego serce wyrywa się do niej. Ależ on musi ją kochać.

Nie rozumiem jak mogła go tak chłodno potraktować, gdy się przed nią otworzył.

Wprawdzie dopadły ją wyrzuty sumienia, ale nie zmienia to faktu, że ogromnie zraniła Sefera.

Ich relacja jest obecnie dość napięta i w sumie nie ma się czemu dziwić. Rozbraja mnie Zulfo, który jest tak solidarny z kumplem, że nawet Semy w drzwiach nie przepuszcza.

Spojrzenia też dość wymowne wymieniali z Taskafą.

Tacy przyjaciele są niezastąpieni!
Świetne były sceny Sefera i Semy nad basenem.

Miałam ochotę go przytulić, z tych cudownych oczu dało się wyczytać cierpienie. Biedaczek.

Natomiast Semą pasowałoby potrząsnąć aby się w końcu ogarnęła i doceniła jaki skarb ma obok siebie. Czuła się winna - ok, słusznie bo dość chłodno potraktowała Sefera wyznającego jej miłość, ale brakowało jeszcze tego by przepraszała go za nieodwzajemnione uczucie.

On nie potrzebuje litości. Mam wrażenie, że Sema sama nie wie czego chce i boi się kochać i być kochaną, boi się otworzyć, zaufać i zaryzykować. Coś ją blokuje. Zresztą sama powiedziała: "To nie ma nic wspólnego z Tobą, chodzi o mnie". A przecież ewidentnie widać, że Sefer nie jest jej obojętny, że to coś więcej niż przyjaźń. Między nimi jest chemia!
Sefer pokazał klasę, wspaniały facet. Urzekły mnie jego słowa: "Moje serce nie z tych co się łamią, jest ze stali nierdzewnej" (

), "Wszystko co dotyczy Ciebie, dotyczy i mnie, taka jest miłość".

Jak można go nie doceniać?

Fajna była też scena rozmowy Sefera z Zulfo i jego tekst: "Jak ja kocham to tylko raz i miłość zabieram do grobu".

Wątek z globalnym kapitalizmem na przykładzie Twittera wywołał u mnie atak śmiechu.

Mało się nie popłakałam.

Uwielbiam te teorie spiskowe Zulfo i jego pełne zaangażowanie.

Miny, gesty, ton głosu - wszystko się zgadza.

"Klik, klik, klik". -

. Taskafie się głupio zrobiło po wywodzie przyjaciela i to aż do tego stopnia, że skasował konto na Twitterze.

"Nie będę więźniem!". Pocieszni są.

Poyraz sporo ryzykował odwiedzając Zafera w jego kryjówce i to praktycznie bez wsparcia, bo co ten jego sporo starszy kumpel mógł zrobić skoro ledwo pistolet w dłoni trzymał?

Ktoś mógłby to uznać za brawurę połączoną z głupotą, ale według mnie to akt odwagi i wewnętrznej siły pomieszany z nutą szaleństwa.

Zastanawiałam się czemu Poyraz zdecydował się na taki krok i podjął tak wielkie ryzyko, a on dobrze wiedział co robi. Dzięki pluskwie może śledzić poczynania tego psychopaty. Nieźle to sobie obmyślił.

"Uśmiech Zafera" coś szybko zgasł.

To starcie bezapelacyjnie wygrał Poyraz, który pokazał charakterek i pazury! Za takie akcje uwielbiam go jeszcze bardziej!
Tak na marginesie to Zafer miał niewyraźną minę, gdy dowiedział się z kim spotyka się Aysegul.

Mumtaz ma problemy, ale w ogóle nie jest mi go żal. Co to za policjant?

Skorumpowany gnojek a teraz jeszcze trzęsie portkami przed Zaferem, bo ten ma kompromitujące go nagranie.

Powinien trafić do więzienia! Nie mogę spokojnie patrzeć na te jego głupawe uśmieszki.

Świetna była konfrontacja Bahriego z Zaferem na komisariacie.

Najlepszy moment to gdy nie podał mu ręki i rzucił tekstem o prawdziwych mężczyznach.

1:0 dla Bahriego! Zulfo z Seferem też ładnie dogadali temu psycholowi.
Podobała mi się scena w przybudówce, gdy Sema przedstawiała zdjęcia i nazwiska bandziorów pracujących dla Zafera.
Coś nie wyszła chłopakom akcja w klubie z atakiem na Sabriego. Przeliczyli się.

Mogli poczekać na wsparcie a nie w czterech wchodzić do przybytku mafioza. Niezbyt rozsądne z ich strony, ale jak to się mówi, kto nie ryzykuje ten nie pije szampana.

Znaleźli się w nieciekawej sytuacji. Bandziorów Sabriego jest co najmniej dwa razy więcej.

Kilka uwag:
* do Unsala to już nawet żona straciła cierpliwość

ludzie się od niego odwracają i dobrze mu tak! sam sobie na to zapracował!
* rozbawiła mnie scena z Mumtazem i facetami oskarżonymi o kradzież, którzy podawali się za aktorów

* Songul zbiera kasę na realizowanie swoich planów, nawet cenny naszyjnik od Bahriego sprzedała

jest zdesperowana i to bardzo;
* Aysegul powinna domyślić się, że to Zafer uknuł intrygę i wmieszał ją do swoich gierek...

Szerii · Wysłany: 20:31:44 26-09-16 Temat postu:

Lineczka Komentarz

Jak cudownie jest powspominać

Lineczka · Wysłany: 20:45:09 26-09-16 Temat postu:

Wy sobie przypominacie pewne sceny czy wątki a ja mogę się wyżyć i wyrzucić z siebie emocje dotyczące poszczególnych odcinków.

Kaisa · Wysłany: 20:49:02 26-09-16 Temat postu:

Jak zawsze miło sobie powspominać z Twoim komentarzem Lineczka

Tyle się w tych odcinkach dzieje, że sie o pewnych rzeczach zapomni i dopiero czytajac komentarze czy przegladając ponownie odcinek sie o nich przypomni.

Szerii · Wysłany: 20:53:04 26-09-16 Temat postu:

Shelle · Wysłany: 21:00:29 26-09-16 Temat postu:

Jak miło wrócić po pracy do domu i zobaczyć, że temat tętni życiem

Kaisa , wielkie dzięki za kolejne porcje animek

No i osamotniony mem też super

Lineczka, tutaj nikt się bynajmniej nie dziwi chęci wyrzucania z siebie wszystkich emocji po odcinku, więc wyżywaj się do woli

Zaraz na spokojnie się zabiorę za recenzję 13 odcinka

Szerii, jak już zrobisz animki to jaki jest sens trzymać je dla siebie???

Nawet jak Kaisa zrobi podobne to przecież takie same nie są, a my z chęcią wchłoniemy wszystko

cukierkiOyku, mi się też oczywiście ten temat nie znudzi

Uwielbiam tu wchodzić i relaksować się rozkminianem PK czy też oglądaniem wszystkich cudeniek, które tu się wrzuca

Kaisa · Wysłany: 21:02:26 26-09-16 Temat postu:

Doskonale rozumiem chęć podzielenia się tymi emocjami.

Ostatnia paczka animek na dziś.

Całość: [link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Kaisa · Wysłany: 21:04:52 26-09-16 Temat postu:

DZięki dziewczyny.

Biednemu Seferowi zawsze się tak przytrafi, że się z niego muszą ponabijać.

A Taskafa i jego błagalna mina z ostatniej animki, żeby pojechali po coś do jedzenia po prostu mnie rozwala.

EDIT:
Oczywiście ten post powinien być za postem Shelle , ale forum oczywiscie wie lepiej.

Shelle · Wysłany: 21:10:08 26-09-16 Temat postu:

Sefer i przymiarki po prostu rewelacja

I te miny Zulfo i Taskafy

Świetne animki!!!

Shelle · Wysłany: 21:17:42 26-09-16 Temat postu:

Lineczka · Wysłany: 21:19:08 26-09-16 Temat postu:

Ten but samotnie pływający w basenie mnie rozłożył na łopatki.

Co to za stylistę Sema wynajęła?

Sefer dał czadu, świetna scena, miny chłopaków bezcenne.