Telenowele

Szerii · Wysłany: 19:46:00 27-09-16 Temat postu:

Hmn myślałam że będę nadrabiać a tu raptem kilka poestów

Kaisa dzięki za animki

Będąc w temacie animacji Kaisy wstawiam efekty mojej zabawy animkami

Sema i Sefer na początek

Shelle · Wysłany: 19:56:00 27-09-16 Temat postu:

Kaisa · Wysłany: 20:14:31 27-09-16 Temat postu:

Szerii Animki z SS

Trochę spokoju było, nawet szalony poyrazowy temat potrzebuje trochę odpoczynku od szaleństwa.

Szerii · Wysłany: 20:24:31 27-09-16 Temat postu:

Dzięki

cieszę że sie podoba

Trochę spokoju jest wskazane bo inaczej nasze serca by mogły tego szaleństwa nie wytrzymać

Shelle · Wysłany: 20:26:58 27-09-16 Temat postu:

Szerii · Wysłany: 20:29:12 27-09-16 Temat postu:

Te trzy ostatnie mnie powaliły

Kaisa · Wysłany: 20:30:23 27-09-16 Temat postu:

Shelle · Wysłany: 20:31:29 27-09-16 Temat postu:

Jeszcze więcej mam

Kaisa · Wysłany: 20:33:47 27-09-16 Temat postu:

Shelle · Wysłany: 20:37:30 27-09-16 Temat postu:

No to jakby ktoś jeszcze potrzebował powodu, żeby nie odklejać się od tematu

Kaisa · Wysłany: 20:42:12 27-09-16 Temat postu:

Dubel

Shelle · Wysłany: 20:44:02 27-09-16 Temat postu:

Jeszcze jeden rzut Ilkera - macie i zachwycajcie się

Lineczka · Wysłany: 20:45:41 27-09-16 Temat postu:

Odcinek 15

Jeden z moich ulubionych.

Najlepsze były sceny z kolacji w chińskiej restauracji.

Cudowny wątek komediowy, nie mogłam powstrzymać śmiechu, ileż tam było perełek.

Aysegul, Poyraz i Sinan jak zwykle niesamowicie uroczy.

Fajnie się prezentowali, gdy robili wspólne zdjęcie, jak kochająca się rodzina.

Spojrzenia protów bezcenne, chemia między nimi ogromna!

Wszystko ładnie "szło" dopóki Zulfo i Taskafa nie przerwali im randki.

A jeszcze Sema z Seferem do nich dołączyli.

Miny wkurzonej Aysegul bezbłędne, uśmiech nie schodził mi z twarzy.

Faktycznie brakowało tam tylko Bahriego i sąsiadów Poyraza.

Zulfo to kolejny nieporadny w kwestiach miłosnych mafiozo.

Podczas akcji twardziel a przy Cigdem zestresowany i spięty.

Urocze!

Rozbawili mnie Poyraz z Aysegul, gdy wypychali Zulfo do stolika jego wybranki.

Komiczny widok! Nawet nieźle mu szło ściemnianie, ale po tym jak Cigdem zobaczyła u niego broń to Poyraz musiał go ratować.

Poniosło go i zrobił z kumpla komendanta policji.

Zulfo przedstawiający swojej towarzyszce przyjaciół przy stole dał czadu, mój ulubiony fragment: "Sefer jest radnym w Radzie Miasta".

Poyraz aż się zakrztusił.

Miny zgromadzonych bezcenne, zwłaszcza ich uśmieszki gdy dowiedzieli się, że ojciec Cigdem to emerytowany komendant.

To się Zulfo wpakował.

Perełką była scena z Seferem i pałeczkami.

Cóż za wprawa! Sema i towarzystwo jacy zaskoczeni, zaimponował jej.

Retrospekcja z Seferem uczącym się posługiwania pałeczkami na nabojach to mistrzostwo świata.

Uroczy był, gdy się cieszył po opanowaniu tej trudnej sztuki. Pokładałam się ze śmiechu.

Sen Aysegul rozbroił system.

Od początku ta sceneria w jej domu wydawała mi się podejrzana.

Niczym z kiczowatej komedii romantycznej, zupełnie nie w jej stylu, już o Poyrazie nie wspominając.

Mnóstwo płatek róż, pełno świec, powycinane serduszka, strzałki, wspólne zdjęcia, nawet kubek z okolicznościowym nadrukiem.

Brakowało tylko różowego jednorożca i amorka, a wtedy spokojnie można rzygać tęczą.

Poyraz we fraku prezentował się super, ale zachowanie amanta z podrzędnego romansidła kompletnie do niego nie pasowało, zwłaszcza kiczowaty tekst o bólu spowodowanym upadkiem z nieba.

Rozbawiła mnie Aysegul, gdy po obudzeniu się odetchnęła z ulgą, stwierdziła: "to tylko koszmar, ale się bałam"

i na samą myśl o urzeczywistnieniu snu aż się wzdrygnęła.

Podobały mi się sceny z Seferem pocieszającym i wspierającym Semę.

"Nie mogę patrzeć na Twoje łzy" - kochany!

Wiele do myślenia dała mu rozmowa z Bahrim na temat miłości. skorzystał z jego rady i uzbroił się w cierpliwość.

W trudnych chwilach był przy Semie, pozwolił jej się wygadać i próbował ją rozweselić. A ona poczuła się bezpiecznie i otworzyła się przed nim opowiedziając mu szczegóły dotyczące śmierci ojca. Dla Sefera zaistniała sytuacja również jest trudna, bo musi ukrywać tajemnicę Bahriego kosztem okłamywania ukochanej kobiety. Lojalność wobec Baby ponad wszystko... Nie dziwi mnie, że Sema poczuła się zdradzona, gdy zobaczyła Sefera na zdjęciach z zabójcą ojca. Trudno się jej dziwić. Obojga jest mi szkoda.

Sadrettin zachował się jak psychol urządzając żonie scenę zazdrości w restauracji.

Jakby w ogóle go nie obeszło, że to miejsce publiczne, czuł się całkowicie bezkarny. Byłam zawiedziona, że prawda dotycząca intrygi Songul nie wyszła na jaw.

Wymyśliła bajeczkę o chorobie, lekarz jej przytaknął, Sadrettin dał się nabrać a ona jeszcze zrobiła z siebie ofiarę.

Przy kolejnej wpadce też się jej upiekło.

Swoją drogą to dziwne, ze rozmawiała przez telefon na tak poufne tematy przy otwartych drzwiach.

Nie pomyślała o tym, że może zostać nakryta?

Cóż za nieostrożność. Za to robienie z siebie ofiary wychodzi Songul znakomicie.

Zrzuciła całą winę na lekarza, wykreowała go na szantażystę i zboczeńca nie bacząc na konsekwencje. Było wiadomym, że Sadrettin nie odpuści. Jego wybuch złości skończył się nieumyślnym spowodowaniem śmierci doktora. Ciekawa jestem jakby Songul wybrnęła z sytuacji, gdyby facet wytłumaczył się, że żadnych zdjęć nie było a po prostu mieli wspólny interes.

Dziwi mnie, że tak szybko zaszła w ciążę.

Musieli w ekspresowym tempie przeprowadzić u niej zabieg in vitro, trochę to dziwne.

Przez myśl mi wtedy przeszło, że może Sadrettin nie jest bezpłodny i w wyniki wdarł się jakiś błąd. Zmyliło mnie tempo akcji, tym bardziej, że Songul nie wpłaciła całej kasy lekarzowi a on niby od razu przystąpił do działania.

Ta kobieta ma sporo szczęścia, szkoda że Semie nie udało jej się zdemaskować.

Plany wyeliminowania Zafera nie poszły po myśli Bahriego. Dobrze, że Poyraz w porę otrzymał informację o Sadzie towarzyszącej ojcu, w przeciwnym razie doszłoby do ogromnej tragedii. Nie dość, że ucierpiałoby dziecko to jeszcze Aysegul.

Bahri przyczyniłby się do śmierci własnej córki.

Z takim ciężarem nie mógłby żyć... Końcówka odcinka niezwykle emocjonująca. Niby człowiek wie, że Poyraz zdąży i powstrzyma chłopaków przed atakiem na Zafera, ale nerwy i tak biorą górę.

Strategia Semy miała poważną lukę w postaci nakazu wyłączenia telefonów komórkowych "egzekutorów". Nie przewidziała, że może dojść do nieoczekiwanego obrotu spraw.

Mumtaz to cwaniak! Za pośrednictwem Bahriego chciał się pozbyć szantażującego go Zafera. To jest policjant?

Witki opadają! Gnida i podły egoista!

Sinan biorący sobie do serca nauki ojca i uciekający przed Pelin - mistrz.

A jaki oburzony był, gdy do niego dzwonił z pretensjami: "Twoja taktyka się nie sprawdziła".

Chyba wykonawca się nie popisał.

Zabawne też było jak Młody i Aysegul zrzucili przy nauczycielce winę na Poyraza za zorganizowanie fałszywych urodzin i jeszcze go za to ochrzanili.

Udani są.

Taktyka Poyraza wobec Aysegul rozbrajająca.

Początkowo myślałam, że może naprawdę poczuł się urażony jej gierkami, ale zdradził go uśmieszek, gdy wychodził z knajpki.

Rozbawił mnie nazywając siebie niewinną i naiwną osobą.

Reakcja Aysegul przednia.

Fajnie się na niego wkurzała!
Nie ma co, Sinan to umie trzymać język za zębami.

Wygadał się zarówno przed ojcem jak i Aysegul.

Niezły z niego agent.

Trafnie Poyraza go podsumował: "Nic się z Ciebie nie wyciągnie".

Fajna była scena, gdy Młody podsunął ojcu pomysł na poprawienie relacji Aysegul i Bahriego. Ponoć najprostsze rozwiązania są najtrudniejsze do wymyślenia.

Poyraz w tym przypadku został pokonany własną bronią.

Aysegul go przechytrzyła, umiejętnie podeszła ojca. Ich rozmowa świetna, pełna emocji, zaś podglądający i komentujący ich zachowanie Poyraz wprowadził do tego wątku dawkę humoru.

Widać, że Bahri kocha córkę i jest w stanie wiele dla niej zrobić.

Szkoda mi było Sinana, gdy dzieci w szkole się z niego wyśmiewały, ale w pewnym stopniu sam jest sobie winien. Mógł nie ciągnąć farsy, którą rozpoczął Efe.

Smutna była scena z Aysegul odwiedzającą grób matki.

Może i Sema się wtrąca w sprawy prywatne poszczególnych członków rodziny, ale Songul potraktowała ją okropnie. Jak intruza, obcą osobę.

Zadała jej cios poniżej pasa wytykając, że jest sierotą. Jak tak można? Brak klasy i zwykła bezczelność. A kim to Songul niby jest, że się tak wywyższa?

Bahri traktuje Semę jak rodzoną córkę, zawsze na równi z biologicznymi dziećmi! Podobała mi się jego reakcja na słowa Songul, chociaż mógł być bardziej stanowczy i ustawić ją do pionu.

Pozytywnie zaskoczył mnie Sadrettin. Ma u mnie plusa za wsparcie jakie okazał Semię. Swoją drogą to szkoda mi go było, gdy cieszył się, że zostanie ojcem.

Rozbroił mnie Zulfo tekstem do Taskafy: "Do Ciebie pasuje niedźwiedź polarny".

Te ich uszczypliwości i wzajemne dogryzania są super.

Śmiałam się na cały głos, gdy Taskafa znokautował goryla nękającego Cigdem a później próbował go ocucić.

Miny Zulfo, gdy rozmawiał z kumplami o ojcu ukochanej, bezbłędne.

Aktor bawi swoją mimiką.

Sefer jest wspaniałym przyjacielem.

Nie dołował Zulfo tekstami, że Cigdem to nie jego liga, nie wyśmiewał się, a po prostu doradził mu najlepiej jak potrafił.

Kilka uwag:
* odrabianie lekcji jak zwykle zabawne, to już stały punkt programu, tak jak globalny kapitalizm

* telefon od matki Sinana zwiastował jej rychły powrót

w sumie aż tak nie przywiązywałam do niego uwagi, więc w kolejnym odcinku spotkała mnie nie lada niespodzianka

od razu dało się wyczuć, że Begum jest nie tylko zazdrosna o syna, ale i o Poyraza...
* szkoda mi Oguza, taki młody a już uzależniony od narkotyków

chłopak ma talent - pięknie rysuje, jest wrażliwy, trzymałam kciuki by wyszedł z nałogu

* Zafer posługuje się córką by zdobyć względy Aysegul

Seda świetnie się z nią dogaduje a on wychodzi z założenia, że wszystkie chwyty są w tej grze dozwolone

Młoda jest urocza, ma dobry gust jeśli chodzi o książki (HP - seria mojej młodości

), ale żal mi tego dziecka, bo chociaż ojciec jest dla niej dobry i opiekuńczy to nie zmienia faktu, że przy okazji jest też psychopatą

złowrogo zabrzmiały słowa Zafera, gdy stwierdził, że będą się z Aysegul spotykać częściej, ma na jej punkcie obsesję