Telenowele

KubaABC · Wysłany: 19:23:57 05-10-22 Temat postu:

Co prawda emisja serialu się dawno skończyła, ale biorąc pod uwagę, że dalej jest on dostępny na VOD, myślę, że dodanie komentarza nie jest pozbawione sensu. Temat, który chciałem poruszyć pewnie nie przyciągał uwagi wielu osób, ale dla mnie był interesujący.

Chodzi mi o postać Bayrama. Niby wszystko jasne. Prymitywny, odpychający alkoholik, który latami dręczył swoją rodzinę. Ten jednowymiarowym obraz jest jednak zastanawiająco niekompletny, trochę tak jakby celowo ulepiony dla podparcia zaplanowanej wymowy całego serialu.

Bayram był postacią ważną. To on spowodował, że życie Zeynep poszło w tym kierunku, w którym poszło. W serialu serialu mieliśmy dużo rozbudowanych psychologicznych analiz i auto-analiz bohaterów. A jednak nad zrozumieniem postępowania Bayrama jakoś się nie zastanawiano, co jest trochę dziwne. Proste i zarazem zasadnicze pytanie: czemu Bayram pił? Serial pominął ten temat. Ludzie nie piją nałogowo ot tak sobie, bez powodu. Oczywiście można łatwo wymyślić w miarę logiczną koncepcję bazującą na kompleksach Bayrama, niskim poziomie intelektualnym, zakorzenieniu w kulturze męskiej dominacji i tak dalej, ale to jednak będą wyłącznie spekulacje. W serialu, który miał tak silnie rozwiniętą warstwę psychologiczną trudno się tym zadowolić.

O tym, że serial prezentuje stronniczy punkt widzenia już pisałem. Nie ma sposobu, żeby stwierdzić, na ile to mogło dotyczyć Bayrama. Być może nie był on aż taki do końca straszny. Były okresy (początek serialu, czasy sklepu oponiarskiego) kiedy Bayram nie pił. Były też poszukiwania pracy. Pomijając ten incydent z roznoszeniem paczek dla handlarza narkotyków nic nie było wiadomo aby przez wiele lat swojego alkoholizmu Bayram parał się kryminalnymi zajęciami.

Oczywiście nie chodzi o to, żeby szukać usprawiedliwień dla Bayrama. Tych kilka okoliczności wskazuje jednak na to, że prawdopodobnie były jakiś możliwości, żeby pomóc mu wyjść z nałogu. Okazjonalnie mieliśmy tylko przypadki pozornej pomocy. Ekrem coś wspominał, że zdaje się jakąś posadę załatwił, a Zeynep chciała go wysłać na tak zwane leczenie. Nerlin proponowała Sakine pomoc w opuszczeniu Bayrama. Wychodzi więc na to, że konkretnej pomocy Bayramowi nikt, nigdy nie udzielił, i nikomu na tym nie zależało. Niezależnie od winy samego Bayrama, postawa innych wobec niego też budzi zastrzeżenia, ale serial stara się jakby celowo odwrócić od tego uwagę.

Była jedna scena szczególnie wymowna - kiedy Bayram przyszedł pijany do firmy Barisa. Zeynep była zainteresowana wyłącznie tym, że ją zawstydził i nie interesowało jej nic więcej. Tak się składa, że wiem jak taki wstyd smakuje. No i musze powiedzieć, że postawa skupionej wyłącznie na sobie Zeynep zdecydowanie mi się nie spodobała. To co zrobił wówczas Baris było jeszcze gorsze. Dał pijanemu alkoholikowi pieniądze żeby się go pozbyć, pokazując jak bardzo nim gardzi. Elementarny rozsądek nakazuje, żeby w takich okolicznościach uwzględnić możliwość, że ktoś może się zapić na śmierć i o tym trzeba pamiętać oceniając zachowanie Barisa.

KubaABC · Wysłany: 20:42:52 12-12-22 Temat postu:

No i jeszcze jeden komentarz, pewnie ostatni. Może się to przyda komuś kto przymierza się do oglądania serialu na VOD.

Patrząc z perspektywy czasu na serial jako całość uważam, że najciekawsze zagadnienie, które warto od początku uważnie śledzić to rola pomocy w ludzkim życiu. "Miłość i przeznaczenie" daje mnóstwo ciekawych przykładów dotyczących tego tematu. Są zarówno różne problemy związane z otrzymywaniem/przyjmowaniem pomocy jak i z udzielaniem pomocy. Wszystko jest tu ważne, czyli kto, komu, kiedy w jaki sposób i z jakich powodów udziela (lub też nie udziela) pomocy.

Tak jak w paru innych kwestiach w tej też się z twórcami serialu zgodzić nie mogę. Wnioski, które nam proponują na koniec uważam za fałszywe. Ale pomimo tego muszę przyznać, że samo zaprezentowanie tematyki jest bardzo rzetelne. Trzeba tylko samodzielnie wyciągać wnioski i analizować przedstawione w serialu sytuacje, nie sugerować się tym co nam podsuwają. Swoich wniosków nie będę przedstawiać, mogę tylko polecić uważne oglądanie. Uważam, że warto.

buldozka · Wysłany: 23:34:25 13-12-22 Temat postu:

To, co sprawiało, że tak trudno i ciężko oglądało mi się czasem tą telkę, pomimo, że była ciekawa, to mega triggerująca, wręcz okrutna gloryfikacja parentyfikacji, jaką w niej uprawiano.

Biologiczna matka Zaynep była dla mnie postacią nie do zniesienia, mam wrażenie, że zamierzenie było takie, by ludzie odbierali ją ze współczuciem, jako taką biedną pokrzywdzoną przez los kobietę, ale tak się składa, że ani bieda, ani doznane krzywdy nie zwalniają z bycia dobrym człowiekiem, czy szanowania cudzych uczyć. Sakine była dla mnie taką postacią, której serce było całkowicie wypełnione samowspółczuciem, tak, jakby nikogo tak na prawdę nie kochała, jedynie kochała to, że inni mogą kochać ją i jej współczuć.

Tak wiem, że miała trudną sytuacje, ale zdaje się że trudną sytuacje miała też Sultan. Ale to Sakine nie odeszła od męża i oddała córkę na wychowanie komuś innemu. Wiem, wiem, różnice kulturowe... Ale żeby nawet nie spróbować zawalczyć o dobro dziecka? I mało tego, oczekiwać od tego małego dziecka, żeby było w tym domu nowej rodziny nieszcześliwe, wypominać mu, że się przywiązało się do nowej rodziny? Jakim trzeba być egoistą, żeby chcieć, by własne dziecko było nieszczęśliwe, bo to łechta nasze ego...

Sakine nieustannie robiła z siebie ofiarę, uciekała, nie umiała wziąć odpowiedzialności za swoje decyzje czy emocje, zawsze koniec końców ktoś musiał ją pocieszać. Ta biedna Zaynep nigdy nie miała emocjonalnego wsparcia w rodzonej matce, za to zawsze musiała być wsparciem dla niej, totalne owrócenie ról. Wiadomo, że w dorosłości dzieci wspierają rodziców, ale nie na takiej zasadzie, że rodzic praktycznie wchodzi w rolę dziecka od początku.

Podobne zdanie mam co do biologicznego ojca Zaynep, bite straumatyzowane dziecko ma być oceniane negatywnie, bo zawstydziło go zachowanie ojca, a powinno myśleć o tym jak go ratować? A czemu ojciec nie pomyśli o swoim dziecku? To jest akurat powszechna wiedza z zakresu pomocy alkoholikom - osoba uzależniona musi sama chcieć żeby wyjść z nałogu, żadne martyrologiczne poświęcenie dzieci/żony/kogokolwiek nie uleczy kogoś z nałogu. Dzieci absolutnie nie mają obowiązku ratować swoich rodziców w taki sposób, to jest tak okrutne, że można tym najbardziej pokrzywdzonym w takich sytuacjach istotom, czyli dzieciom, jeszcze nakładać na plecy krzyż odpowiedzialności za cudze uzależnienia.

Piszę wzburzona, bo na prawdę serial triggerował mnie tak psychologicznie, że szok:D

LuzPablo85 · Wysłany: 15:32:54 17-12-23 Temat postu:

Zamierzam zacząć oglądać ten serial turecki, bo skoro jest to dramat psychologiczny to może być ciekawe i gra tu jedna z moich ulubionych aktorek Demet Ozdemir, którą oglądam w Rannym ptaszku, a jakie są inne seriale tureckie z wątkiem psychologicznym np nie wyemitowane jeszcze u nas w Polsce?