Telenowele

Lineczka · Wysłany: 20:44:19 23-06-17 Temat postu:

Super ciachanko.

W najbliższym czasie na pewno się do niego odniosę! Dzięki za fotki, Shelle powinna być zadowolona.

Shelle · Wysłany: 18:51:26 24-06-17 Temat postu:

Dziewczynki, przyznaję się bez bicia, że ostatnio zaniedbałam trochę temat Ezela, ale Lineczka mnie dziś ochrzaniła, więc zawstydzona wracam

Blackie, wielkie dzięki za fotki

Bynajmniej nie mam monopolu na dodawanie fotek Azad, co więcej, uwielbiam takie niespodzianki

Jak nic mi nie przeszkodzi to zamierzam sobie dzisiaj obejrzeć odcinki 56 i 57. Tzn. w sumie nie "odcinki", ale przecież tego już pisać nie muszę

Lineczka · Wysłany: 23:15:22 24-06-17 Temat postu:

Shelle · Wysłany: 23:42:28 24-06-17 Temat postu:

Lineczka · Wysłany: 11:07:08 25-06-17 Temat postu:

Odcinek 59

Ciężki początek odcinka z powodu rozpaczy bohaterów po śmierci Selmy. Najbardziej poruszyły mnie sceny z Azad. Udzieliło mi się jej cierpienie, było mi jej ogromnie żal. Straciła ukochaną mamę i to jeszcze w dniu swojego ślubu. Traumatyczne przeżycie.
Mocna była scena, gdy aplikowano Azad środki uspokajające. Jej rozpacz podczas pogrzebu i pakowania rzeczy po Selmie przejmująca. Miałam łzy w oczach.
Ramiza też było mi ogromnie żal. Odeszła kobieta, która była jego pokrewną duszą.

W tych ciężkich chwilach potrzebował wsparcia i otrzymał je od Ezela. Piękna scena! Ezel stanął na wysokości zadania - ogarnął sytuację, uspokoił Aliego, podał pomocną dłoń Wujowi. Dopiero po powrocie do domu w ramionach Bade pozwolił sobie na chwilę słabości, dał upust swoim emocjom. Świetna scena!

Okazało się, że Kenan nie wiedział o akcji Cengiza i Temmuza, nie został w nią wtajemniczony.

Jestem zaskoczona! Cengiz zapewniał Trampkarza w poprzednim odcinku o poinformowaniu Kenana o ich planach by nie mieli później problemów, nawet chyba była pokazana scena (z muzyką w tle), gdy rozmawiał z Kenanem i byłam zdziwiona, że ten przystał na jego propozycję a tu taki zwrot.

Cengiz wziął sprawy w swoje ręce, postawił wszystko na jedną kartę. Nie bał się konsekwencji?

Działał z pełną premedytacją za plecami Kenana! Kolejny raz! Powinno odbić się mu to czkawką!
Dziwi mnie jedno. Temmuz jest lojalny wobec Kenana, mówił że go nie zdradzi a zawarł pakt z Cengizem i jakoś zbytnio nie przejął się tym, że jego szef nie wyraził zgody na wyeliminowanie Selmy. Coś mi tutaj nie gra, jestem lekko skołowana.
Zmroziła mnie scena, gdy Cengiz zażądał od Temmuza zdjęcie Selmy (które wcześniej mu dał) a ten powiedział, że chce je dołączyć do kolekcji.

Jeden z najbardziej przerażających villanów!

W świetnym stylu Ezel z pomocą Aliego i Tefo zaskoczył Cengiza w jego gabinecie. Kapitalna był scena, gdy go nastraszył za pomocą kabla od słuchawki telefonicznej.

Wiedziałam, że nic mu nie zrobi. Podniosło mi się ciśnienie, gdy Cengiz bezczelnie kłamał: "Prosiłem go (Kenana) by nie robił krzywdy Selmie". Co za gnida!!! Diabeł wcielony! Obłudnik, egoista, hipokryta, potwór który nie ma zahamowań!

Zrzedła mina Cengizowi, gdy Ezel poinformował go o Kenanie oświadczającym się Eysan. Bezcenny widok.

Uwielbiam, gdy coś nie idzie po myśli Cengiza, gdy się wkurza i gotuje ze złości i zazdrości o Eysankę.

Rozbawiła mnie scena, gdy jej gratulował.

Komiczne teksty leciały z obu stron, wisienką na torcie były słowa Eysan, że nie zostawi Cengiza dla Kenana.

No tak, ale dla Ezela mogłaby go porzucić.

Już my dobrze o tym wiemy!

Nawet jeśli Kenan nie zlecił zabójstwa Selmy to i tak uważam, że bezczelnością z jego strony było pojawienie się na jej pogrzebie. Nie dziwię się złości Ramiza! Ich konfrontacja świetna, ale jeszcze lepsza była scena z Ezelem grożącym Kenanowi w jego samochodzie! Rewelacja!
Kolejna kwestia, która budzi moje zdziwienie to Kenan zastanawiający się nad tym kto mógł zabić Selmę. To jakaś gra z jego strony czy naprawdę nie ogarnia co się wokół niego dzieje i że za wszystkim stoi Cengiz.

Wyjazd też nie był w jego stylu, uciekał jak szczur z tonącego okrętu.

Podobały mi się rodzinne sceny Ezela, Cana i Eysan, ale sposób w jaki ona wykorzystuje sytuację jest bezczelnością. Ileż w niej fałszu i obłudy! Działa niby w dobrej sprawie, pomaga Ezelowi, ale tak naprawdę chce się do niego zbliżyć, chce ugrać na tym coś dla siebie. Eysanka jest mistrzynią manipulacji i hipokryzji. Mogłaby poradniki wydawać i zbić na swoich radach fortunę. W tej całej sytuacji szkoda mi Bade. Po niej widać prawdziwą, czystą miłość do Ezela. Nie tylko w słowach, ale i w czynach. Walczy o ich związek, ale niestety stoi na przegranej pozycji. Związek z Ezelem jest równoznaczny z tym, że tkwi w miłosnym trójkącie z którego ciężko (a może i niemożliwym jest) się wyplątać.
Rozbroiła mnie scena, gdy Eysan przyszła na spotkanie z Ezelem w grzywce.

Co to miało być? Powrót do przeszłości?

Ręce opadają. Nie wiedziałam czy śmiać się czy denerwować. Jakby tego było mało to jeszcze pocałowała Ezela. Nie ma kobieta wstydu.

Osiągnęła swój cel, zazdrosny Kenan wrócił i zażądał wyjaśnień, ale dobrze wiemy jakie motywy tak naprawdę nią kierowały. Ona nigdy się nie zmieni. Jest jak trucizna.

Mówi o swoim poświęceniu dla Ezela, niby chce by był szczęśliwy, ale to są tylko słowa a czyny pokazują coś innego.

Retrospekcje w tym odcinku dostarczyły mi największych emocji! Chyba pierwszy raz wyczekiwałam ich z niecierpliwością.

Akcja w teraźniejszości zeszła na dalszy plan.
Mocna scena, gdy Selma biła się po brzuchu i krzyczała do Kenana, że nie chce dziecka a on jest jej przekleństwem.

Było mi jej ogromnie żal a na niego nie mogłam patrzeć. Aż mnie mdliło na jego widok.

Nie rozumiem ich "układu". Dlaczego Selma się z nim związała?

Dlaczego zgodziła się na ślub? Dlaczego żyła u boku gwałciciela? Nie wyglądała na jego więźnia, na przymuszoną do tego pod groźbą śmierci. Zachowywała się tak jakby zaakceptowała taką kolej rzeczy co dla mnie jest jakimś nieporozumieniem.

Miażdżąca była scena, gdy Selma powiedziała Ramizowi o tym, że Kenan ją zgwałcił. Jego reakcja jak najbardziej na miejscu i spójna z tą postacią. Najpierw wściekłość, demolka a za chwilę otrzeźwienie i próba ukojenia jej bólu przez wsparcie. Widział ich brat Kenana, chciał ostrzec przyszłego pana młodego, ale ten widział tylko to co chciał. Sam się okłamywał, żył iluzją. Myślał, że po tym wszystkim co zrobił Selma odwzajemni jego uczucie? Widać było po nim obsesję, szaleństwo w oczach. Sądził, że sam ślub z Selmą sprawi, że na zawsze będzie jego i nigdy już się nie rozstaną. Ależ mnie wkurzała ta jego pewność siebie i determinacja by uroczystość się odbyła i przysięga została złożona. Selma ewidentnie chciała stamtąd uciec, przedłużała rozpoczęcie ceremonii z nadzieją, że Ramiz ją uratuje. Brat Kenana chciał mu przeszkodzić, nawet go postrzelił.

Ciekawe co Wuj z nim zrobił. Zabił? Obezwładnił?
Kapitalna scena pod koniec retrospekcji, gdy Ramiz zjawił się w lokalu podczas występu Selmy. Mina Kenana bezcenna! Ujęcie z krwią kapiącą na podłogę z ręki Ramiza - jak z horroru! Obstawiam, że nie dojdzie do ślubu!

Shelle · Wysłany: 11:34:08 25-06-17 Temat postu:

A ja wczoraj obejrzałam jednak obydwa odcinki, ale byłam padnięta i komentarz zostawiłam sobie na dzisiaj

Wprawdzie nie będzie tak piękny jak Lineczki, ale kilkoma spostrzeżeniami się podzielę

Sceny z Azad i Alim przerażonymi, że tracą dziecko nadal robiły na mnie spore wrażenie, choć wiadomo, że już nie takie jak kiedy oglądałam po raz pierwszy i nie wiedziałam, co się stanie. Pamiętam, że wtedy strasznie przeżywałam i martwiłam się, że mogą stracić dziecko.

Uśmiech Alego w szpitalu jak Azad powiedziała, że chce tego dziecka, że chce JEGO dziecka był przepiękny

I w ogóle cała ich rozmowa mi się bardzo podobała, tak samo zresztą jak i rozmowa Alego z Ezelem. Widać, że w Alim kotłuje się tyle emocji - jest niesaowicie podjarany tym, że zostanie ojcem, ale też przerażony, bo nie wie jak to wszystko ogarnąć i jak zrobić, żeby jego życie z Azad wyglądało tak, żeby oboje byli zadowoleni i żeby ich dziecko było szczęśliwe. W ogóle znaleźli się w cholernie trudnej sytuacji, bo Azad oczywiście nie chce, żeby Ali stał się taki jak Ramiz, ale czy jeżeli Ali zrezygnuje z takiego życia, to będzie umiał spełnić się gdzieś indziej? Jest oczywiście gotowy poświęcić się dla Azad i dziecka, ale czy na dłuższą metę da radę?

Oświadczyny Alego boskie - on jedno, Azad drugie i za chwilę by się pozabijali zanim Ali zdążyłby zadać to nieszczęsne pytanie

Podoba mi się relacja Azad z Bade i cieszy mnie, że Bade ma wśród naszej ekipy przyjazną duszę. Aczkolwiek bardzo ciężko się patrzy jak Bade próbuje walczyć o Ezela, a my mamy świadomość, że to jest walka, której nie jest w stanie wygrać. Niestety.... Nie żebym jakąś wielką fanką Ezela i Bade była, no ale każda jest lepsza niż Eysan, a Ezel po prostu zasługuje na szczęście. No ale udowodnił niestety po raz kolejny, że nie potrafi się uwolnić od Eysan. Owszem, niby Eysan była w niebezpieczeństwie i bla, bla, bla, ale tak naprawdę to on zawsze jest na każde jej skinienie i nie potrafi skończyć z tą obsesją.

Lineczka · Wysłany: 12:06:54 25-06-17 Temat postu:

Shelle, dzięki za komentarz.

Po odcinku 55 byłam niemalże pewna, że Azad i Ali stracą dziecko. Początki ciąży, spore krwawienie, stres. Ucieszyłam się, że jednak tak się nie stało, uff.

Oświadczyny były super.

"Chce Ci się oświadczyć wariatko".

Bade toczy walkę z wiatrakami, Ezel poniekąd też. Widać, że on chce się wyleczyć z Eysan, robi co może, ale to nie jest wystarczające. Rozum swoje a serce swoje. Już się nawet tak o to na niego nie wkurzam jak w pierwszym sezonie co nie znaczy, że chce go z Eysanką!

Nie i jeszcze raz nie! Eysan nie zasługuje na Ezela, na Omera nie zasługiwała tym bardziej.

Shelle · Wysłany: 12:51:27 25-06-17 Temat postu:

Blackie · Wysłany: 17:24:55 25-06-17 Temat postu:

Lineczka dzięki za odniesienie się do moich zwięzłych wypowiedzi

W zamian oferuję ciachanko Twojego świetnego streszczonka

Lineczka · Wysłany: 22:14:21 25-06-17 Temat postu:

Blackie, dzięki za super ciachanko.

Czytałam jak zwykle z przyjemnością i zachwycałam się fotkami.

Nowy temat aktora z Ezela? Stawiam na Ramiza.

Blackie · Wysłany: 23:21:26 25-06-17 Temat postu:

sułtAnka · Wysłany: 1:11:05 26-06-17 Temat postu:

No to przymierzam się do mojego Megawpisu! Wreszcie!
Przyznaję, że jestem przerażona ile z komentowania odcinków na bieżąco ze streszczeniami Lineczki mnie ominęło. I trochę smutna, bo na pewno bym się do wszystkiego bardziej szczegółowo odniosła. Nawet pisanie tego posta odkładałam kilka dni, bo bałam się przysiąść, ile tego będzie. Ale trzeba zacząć. ^^ Jednak zrezygnowałam z przeczytania wszystkich wpisów jeszcze raz, dokładnie, bo pewnie tyle by mi przyszło na myśl, że pisać nigdy nie skończę. Nawet nie wiem ile razy układałam sobie treść posta w głowie, wciąż bardzo emocjonuję się Ezelem i chcę się podzielić swoimi przeżyciami. Z pewnością mnóstwo z tych niedoszłych wpisów mi uleciało. Będzie długo, ale nie tak długo jakby być mogło.

Zacznę od odcinka o przeszłości Alego i tym jak ja wszystko widzę:
Może najpierw mniej na temat samego Alego - przede wszystkim byłam zachwycona poprowadzeniem fabuły i jak scenarzyści Ezela wszystko w tym wątku dopracowali (prócz jednej rzecz, na którą zwróciłam uwagę dzięki Lineczce - ale to i tak nie zmniejsza mojego zachwytu). Jest to standard dla Ezela, ale odcinek był moim zdaniem jedną z wyżyn ich kunsztu. Wszystkie wydarzenia idealnie pasują do postaci Alego i wcześniejszej fabuły. Nie jestem pewna czy wątek był tak zaplanowany od początku czy motywację Alego dopisano dopiero później (skłaniam się raczej ku pierwszemu, bo temat kilkukrotnie był poruszany i Ali się migał od odpowiedzi). W logiczny sposób rozwinięcie wątku dostaliśmy po 100 polskich odcinkach. Na podstawie tego, retrospekcji z Kenenem i Ramizem czy sceną w kasynie na początku 2 sezonu, która miała miejsce też dopiero po wielu odcinkach, widać jak twórcy wszystko planują. Format telenoweli, duża liczba odcinków, dobrze wykorzystane pozwalają na takie perełki.
Wyjaśniła się obsesja Alego na temat łodzi, dlaczego akurat jacht, że od zawsze go ciągnęło ku półświatkowi i jaki był ostateczny argument sprawiający, że wrobił Omera (kto jeszcze miał po raz setny udusić Eysan?). Ja po retrospekcjach lepiej zrozumiałam postać i oceniam je pozytywnie, co oczywiście nie znaczy, ze popieram co się wtedy wydarzyło. Też szaleństwo Alego, ta panika w "teraźniejszości", to, ze natychmiastowo nie oddał CD - też mają sens i pokazują, że Ali, choć bardzo oddany przyjacielowi, ma moment, w którym się zawaha. Ostatecznie wybrał dobrze, ale te dodatkowe rozterki pokazują, że to była dla bohatera trudna decyzja - i dla mnie dużo więcej znaczyła.
Ali przede wszystkim chciał spełnić obietnicę daną ojcu, coś osiągnąć, żyć lepiej niż do tej pory. I myślę, że w tragiczny sposób się tutaj nie zrozumieli - kapitan chciał by syn miał czystą kartę, wyszedł na ludzi, nigdy nie trafił do więzienia, żył uczciwie, a Ali to zrozumiał jako sukces zawodowy, bycie bogatym, bycie KIMŚ. Cóż, nigdy lotny nie był. I tutaj dochodzimy do tego, co w moim odczuciu jest przeoczeniem scenarzystów - nie zauważyli oni analogii do sytuacji z Omerem, że wyszło, że najpierw za Alego poszedł do więzienia ojciec, a potem przyjaciel, że się niczego nie nauczył. Trochę strzelili sobie w stopę wysyłając ojca Alego do więzienia w taki sposób, akurat taką sytuację wybrać jako okoliczności przysięgi.
Sądzę, ze tragedia postaci Alego polega na tym, że go zawsze ciągnie do półświatka, mafii, przestępstw, zabijania. Że to jest, na jego nieszczęście, ta rzecz, w której się odnajduje. Shelle też doszła ostatnio do takich wniosków.

Ogólnie mam wrażenie, że Ali ma w rzeczywistości bardzo niskie poczucie własnej wartości, wiecznie chce udowodnić "nie jestem nieudacznikiem", wychodzi to też w tekstach o Asad "nie zasługuje na mnie", "kto by mnie chciał", choć na co dzień to kryje pod "jestem Ali Obcęgi, bójcie się mnie". Tej chęci wykazania się nie nazwałabym czystą ambicją.
Też uważam, ze Ali w tym przesadza, ale nie sprawia to, że lubię go jakoś mniej. Ali to już taki bohater pełen wad.

Takie moje spoilerowe przemyślenia: Gdyby powstała kontynuacja Ezela, sądzę, że drogą dalszego rozwoju postaci mogłaby być akceptacja przez Alego faktu, że nie musi być najlepszy, nie musi osiągnąć sukcesu by się liczyć jako człowiek, liczyć dla bliskich, że każdy ma swoje miejsce w świecie i on się najlepiej sprawdza jako pomagier, prawa ręka, a nie główna gwiazda.
Jeszcze podsumowując, bardzo podoba mi się rozwój tej postaci - Ali zaczynał jako niezbyt ogarnięty czarny charakter, a po drodze stał się na powrót najlepszym przyjacielem Ezela/Omera, ma fajną żonę i niby szaleniec i morderca, a dobry chłop. Fajna, złożona postać.
Obronię też ojca Alego, może popełnił błędy wychowawcze będąc zbyt łagodnym wobec syna, ale pamiętajmy, że przez znaczną większość czasu nie było go w domu, ciągle w morzu. Nie miał jak przypilnować Alego.

Obrona Ramiza i Selmy z retrospekcji:
Tutaj się głównie powtórzę, bo widzę, ze w ostatnich wypowiedziach traktowani są już znacznie lżej. Ramiz i Selma bardzo zranili Kenana, postępowali źle, popełnili wiele błędów w związku z łączącym ich uczuciem, ale nie oceniałabym ich aż tak surowo jak Wy, nie widzę w tym celowego fałszu i zabawy uczuciami Kenana. Z Selmy może i była trzpiotka marząca o sławie, czasem za bardzo, a Ramiz przybył opanować Stambuł i był zbyt pewny siebie, ale obojgu Kenan był bliski jako przyjaciel. Łączyło ich to dziwne, gwałtowne uczucie, była chemia, ale nie widzieli w tym przyszłości. Albo raz widzieli raz nie. W każdym razie, chcieli zrezygnować z tego uczucia dla Kenana (i Ramiz dla samej Selmy, bo sądził, ze przez jego styl życia ucierpi albo on jej zrobi krzywdę) i niechcący tym go bardziej skrzywdzili. Potwornie smutny jest fakt, że Ramiz widział Kenana jako porządnego człowieka, lepszą partię dla Selmy, a ten tak okropnie ją skrzywdził.

Najmniej podoba mi się stosunek Ramiza do żony. Czy raczej narzędzia przedłużenia mafijnego klanu. Ale go nie skreślam jako bohatera.
Co do tego dlaczego Selma się zgodziła na ślub z Kenanem - trzeba pamiętać, ze to był początek lat 80 w Turcji, podejście do spraw gwałtu było inne, zamiatano pod dywan, dziecko musi mieć ojca. No i Selma się Kenana pewnie zwyczajnie bała, skrzywdził ją raz, może skrzywdzić w inny sposób. Choć dla niego to był akt miłości (FUJ).
No i się powtórzę - piekło, jakie Kenan zgotował Ramizowi było zupełnie niewspółmierne do wydarzeń ze ślubu. Do których doszło w konsekwencji tego co Kenan zrobił Selmie.
W serialu jest dla mnie wyraźna, ale trudna do opisania granica między pozytywnymi i negatywnymi bohaterami. Pozytywni mają zasady, wiedzą gdy postępują źle (i czasem postępują tak mimo to), ale potrafią po tym "wrócić" z dna, negatywni mają to kompletnie zatarte i/lub nie mają hamulców. Wciąż jestem pod ogromnym wrażeniem tego, że Kenan autentycznie myślał, że robi to Selmie z miłości.

Obrona (?) Sebnem
Cóż... nie jest Eysan.

Inne:
Shelle, bardzo lubię Twoje wpisy o Asad oraz Asad i Alim, zawsze miło sobie ich losy przypomnieć, tym bardziej, że parka sympatyczna!

I więcej się wyłapie skupiając się tylko na fragmentach.
Sceny z Trampkarzem i Asad w markecie, strzał w sufit, pewność, że doszło do poronienia, rozmowa Alego i Asad - dla mnie ścisła czołówka najbardziej poruszających scen. Genialnie zrealizowana.
Bardzo lubię Bade i Ezela i życzyłabym im jako parze jak najlepiej. Uważam, że to mogłoby się udać jak najbardziej, gdyby Eysan zniknęła. Bade potrafi wydobyć z Ezela jego "Omerowe" cechy, ale jednocześnie akceptuje go jako Ezela w teraźniejszości. Mimo to potrafi powiedzieć, gdy coś jej się nie podoba w jego zachowaniu. Według mnie pasują do siebie i dobrze funkcjonują jako para - tylko oczywiście EYSAN, ta wisząca nad wszystkim EYSAN. Jak baby nie cierpię. Owszem, sceny u rodziców Ezela, pokazówka, a raczej próby pokazówki, robione przez Bade były poniżej jej poziomu. Jednak dziewczyna była zagubiona, Asad jej poradziła by jakoś starała się o Ezela walczyć, a doświadczenia w tym ma zero, więc coś tam improwizowała. XD Ale to jednorazowy wybryk.
Eysan uwodząca Ezela w ramach "planu" - przebija swoją "subtelnością" scenę ze striptizem na basenie, osiągnie kolejne dno, gdy już się myślało, ze gorzej być nie może. -.-
Uwielbiam scenę po tym jak Ali wyszedł na wolność i wbrew rozkazom Stryja robią z Tefikiem rozróbę i nawija się pierścionek zaręczynowy - jedna z moich ulubionych komicznych w Ezelu. Późniejsze zaręczyny też świetne XDD
Sceny ze ślubu, wyeliminowanie Selmy i rozpacz Asad - chwytały za serce.

Stryj i Kenan wreszcie postanowili się skonfrontować. Moim zdaniem za późno. Ali ze swoim "po co plan, powinniśmy go od razu zastrzelić, głupie układy o nieagresji" w głupocie okazał się najmądrzejszy.
Ja na retrospekcje zawsze nie mogłam się doczekać, zachwyciła mnie formuła drugiej serii, opowiadanie dwóch historii jednocześnie (choć teraźniejszość zdecydowanie dominująca), jak genialnie wszystko odkrywa się po kawałku, jak wydarzenia się dopełniają.

To chyba wszystko. To znaczy, to nie jest wszystko tak ogólnie, ale wszystko co w tym momencie z siebie wykrzesałam.

Blackie · Wysłany: 16:34:55 26-06-17 Temat postu:

sułtAnka super megawpis!

Podziwiam, że ułożyłaś sobie i spisałaś to co Ci się kłębiło po głowie od jakiegoś czasu bo ja bym ani tyle nie spamietala gdybym nie komentowała na bieżąco

tyle akcji w każdym odcinku że szok!

Lineczka · Wysłany: 19:57:13 26-06-17 Temat postu:

sułtAnka, dzięki za komentarz, fajnie się czytało Twoje przemyślenia.

Shelle · Wysłany: 20:19:18 26-06-17 Temat postu: