Telenowele

Shelle · Wysłany: 15:30:13 28-08-15 Temat postu:

Dobra, zabrałam się wreszcie za tłumaczenie tej słynnej kolacji i pijanego Tomasa - wrzucam pierwszą część:

T: Jakie fajne miejsce. Podoba mi się.
E: Naprawdę ci się podoba?
T: Bardzo.
E: To dobrze, bo bardzo się namęczyłam, żeby je znaleźć.
T: Dziękuję ci, że je znalazłaś i że przyszłaś ze mną prawie na koniec świata.
E: Oczywiście.
T: No to gdzie siadamy?
E: Gdzie chcesz.
T: Tam mi się podoba.
E: Jak usiądziemy tam to będziemy widzieć rzekę.
T: Rzeka jest super, ale ja wolę siedzieć przy ścianie i patrzeć całą noc na ciebie zamiast na rzekę, morze i niebo… [Esperanza prawie rzuca się na Tomasa

] Esperanza…
E: Wybacz, wybacz.
T: Nie możemy.
E: Idziemy usiąść? Tu jest idealnie. [Tomas pomaga Esperanzie zdjąć płaszcz] Dziękuję. [Esperanza siada i stół aż się zatrząsnął] Prawie się przewrócił. Tutaj mają najlepsze makarony.
T: Tak?
E: Tak. Chociaż może ty nie jesteś taki obeznany, bo wolałeś skromne życie – materac i te sprawy…
T: Ale masz o mnie wyobrażenie.
E: Nie to przekonujący byłeś w tym przebraniu księdza.
T: To nie jest przebranie.
E: W sutannie byłeś bardzo wiarygodny. Ale teraz jak cię widzę w tej koszuli… [Esperanza wstaje i zaczyna klaskać] Wybacz, muszę to zrobić.
T: Przestań.
[Esperanza wreszcie siada]
E [dotykając kołnierza Tomasa]: Bez koloratki widać kawałek świata tam wewnątrz. Kiedy chodzisz na siłownię?
T: Co?
E: Kiedy chodzisz na siłownię?
T: Nie chodzę na siłownię.
E: Niemożliwe.
T: Zawsze taki byłem, od dziecka.
E: No błagam, to samo tak się nie utrzyma.
T: Przestań.
E: Spokojnie, nie jesteśmy w zakonie. Jesteśmy tu gdzie nikt nie wie, że jesteś zawieszonym księdzem.
T: Nie mówi się „zawieszonym”. [Esperanza się śmieje] Masz piękny uśmiech. Jesteś piękna.
E: Dziękuje. Bardzo się cieszę, że jestem dzisiaj z tobą.
T: Ja też. A zaraz będę jeść wspaniałe makarony z najpiękniejszą i najcudowniejszą kobietą jaką kiedykolwiek poznałem.
E: Powtórz to, błagam, możesz to powtórzyć? Bo się rozkojarzyłam i patrzyłam nie tam gdzie trzeba, a chciałabym ci patrzeć prosto w oczy. Proszę, powtórz to.
T: Już nie pamiętam.
E: To chociaż tak mniej więcej.
T: Jesteś najpiękniejszą i najcudowniejszą kobietą jaką kiedykolwiek poznałem.
E: Chcesz zamówić coś do picia?
T: Nie ma menu.
E: Zaraz poproszę.
T: Dobrze.
E: Kelner!!

Oaza · Wysłany: 15:36:55 28-08-15 Temat postu:

Shelle · Wysłany: 15:49:23 28-08-15 Temat postu:

Oaza · Wysłany: 15:59:08 28-08-15 Temat postu:

kr86100 · Wysłany: 16:08:09 28-08-15 Temat postu:

[quote="Oaza"]

Shelle · Wysłany: 16:09:11 28-08-15 Temat postu:

Druga część Espe i Tomasa w restauracji:

T: Ale pyszne.
E: Są naprawdę rewelacyjne, nie?
T: Szampan też mi smakuje. Chcesz trochę?
E: Tak. [Tomas zaczyna dolewać Esperanzie] Nie mówiłam o szampanie.
T: A czego chcesz? Wody?
E: Nie.
T [dolewając sobie]: Jeszcze troszkę.
[No i słynna akcja z serwetką zakończona pocałunkiem pod stołem

]
T: Zrobiłaś to specjalnie.
E: Cóż, idę do łazienki. Zaraz wracam.
T: OK. [Tomas opróżnia oba kieliszki i leci za Esperanzą] Esperanza, poczekaj.
E: Co się stało?
T: Poczekaj.
E: Co?
T: Moje serce już dłużej nie wytrzyma.
[I beso

Oczywiście odskakują od siebie jak słyszą kroki, pojawia się jedna z parafianek Tomasa]
P: Padre Tomas?
E: Powiedziała pani do niego padre Tomas?
P: Tak. Padre Tomas?
E: Co? On księdzem? No błagam panią. Lepiej chodźmy.
[E i To zwiewają]
T: Chcę zapaść się pod ziemię.
E: Nic się nie dzieje. [Wraca parafianka] Wariatka wróciła.
P: Ależ jesteś do niego podobny.
E: Proszę patrzeć na mnie. On pani nie odpowie, bo pani nie rozumie.
P: Jak to?
E: On jest cudzoziemcem. Nazywa się Ronaldinho jakiś tam [

} i przyjechał z Sao Paulo.
T [po portugalsku

]: Jestem na wakacjach.
E: A do tego on nie ma nic wspólnego z kościołem i kapłaństwem. Pani zdaje się szukała łazienki, prawda? Tak więc tamtędy i schodami na górę.
T: Na dół!! A nie, na górę…
E: Tam będzie łazienka.
T: O matko, ale wtopa…
E: Nie przejmuj się, to tylko stara wariatka.
T: Nie obrażaj jej.
E: Spokojnie, nic się nie stało.
T: Chodźmy.
E [zalotnie]: Dokąd? Chyba nie do łazienki, bo to niebezpieczne. Mam małą prośbę – zanim wrócimy do stołu możesz do mnie powiedzieć coś po portugalsku? Podobało mi się.
T [po portugalsku]: Jesteś piękna.

forumka89 · Wysłany: 16:25:56 28-08-15 Temat postu:

Shelle · Wysłany: 16:28:07 28-08-15 Temat postu:

Szeszunia · Wysłany: 17:58:43 28-08-15 Temat postu:

Co do odcinka to było tak jak wszyscy przypuszczali Tomas odsunął Espi .. tekst o ściągnięciu habitu

nie dziwię się że Tomas pomyślał sobie co pomyślał

brzmiało dwuznacznie .. aż im obojgu chyba wyobraźnia zadziałała .. ona się ugryzła w język jak skapneła co powiedziała on na pewno sobie wyobraził to ściąganie habitu

Avance : Mamy języczek i to ze strony Mariano uhuuu tego jeszcze nie grali .. jutro będzie 10 newsów o romansie

ojj chciałabym żeby to była prawda ale to pewnie sen Tomasa ..

mam nadzieję że beso do krótkich nie będzie się zaliczać

Shelle · Wysłany: 18:04:43 28-08-15 Temat postu:

Ostatnia już część w restauracji:

E: Kelner!
T: Ale przecież już idziemy.
E: Jeszcze będziesz pił?
T: Zamów jeszcze jedną.
E: Ale to już jest druga. Całą wypiłeś. Jak zresztą pierwszą.
T: Nie, nie. Jeszcze jeden toast.
E: Wszystko sam wypiłeś.
T: Jeszcze jeden.
E: Dobra. Chcesz ten też?
T: A może chcesz napić się czegoś świetnego?
E: Czego?
T: Czegoś co niebiańsko smakuje.
E: Czyli?
T: Limoncello.
E: Co?
T: Limoncello!!
E: I który to?
T: jak sama nazwa wskazuje ten z cytryną.
E: A cello bo dobrze celuje? [E i T zanoszą się śmiechem] No już dobra, idziemy?
T: Ale musimy zapłacić.
E: Tak, tak. [T wyciąga portfel, ale E mu go wyrywa] Nie, nie. To ja cię zaprosiłam i jestem nowoczesną kobietą, więc zapłacę.
T: Nie mogę na to pozwolić. Jestem dżentelmenem.
E: Wiem, ale i tak pozwól mi zapłacić. Daj mi tylko chwilę. [Esperanza wrzuca na stół monety i szuka pieniędzy, a w międzyczasie Tomas płaci] Nie, nie, nie!!! Ale mnie porobiłeś!
T: No to zostaw to tutaj w ramach napiwku. [T chwyta za kieliszek] Mogę dopić?
E: Nie, nie będziemy już pić. Idziemy. [T wstaje i średnio się trzyma na nogach

] Ojojoj…. Spokojnie, nic się nie dzieje, za szybko wstałeś.
T: Ta pani do mnie macha i jeszcze jej mąż na mnie patrzy.
E: Nikt na ciebie nie patrzy. Chodźmy już, wszystko jest dobrze. [Tomas podnosi marynarkę razem z krzesłem] Ale krzesło zostawimy tutaj. Chodźmy już. [prawie się o coś znowu potykają] I pamiętaj, że jesteś Ronaldinho z Brazylii, więc wczuj się w rolę. I najlepiej coś powiedz.

Oaza · Wysłany: 18:13:36 28-08-15 Temat postu:

Shelle · Wysłany: 18:23:28 28-08-15 Temat postu:

Ja nie wiem co oni insynuują, ale nie chce mi się wierzyć, że po ostatnich ich rozmowach Tomas tak prosto z mostu znowu wyzna Esperanzie miłość... Naprawdę byłoby to dosyć dziwne... No ale pożyjemy, zobaczymy...

Oaza · Wysłany: 18:27:04 28-08-15 Temat postu:

Shelle · Wysłany: 18:32:46 28-08-15 Temat postu:

Dobra, kochani, ostatnia część zaległych tłumaczeń czyli poranek po

T: Esperanza, błagam, powiedz mi dokładnie co się wydarzyło.
[Wspomnienia Esperanzy z poprzedniego wieczora]
E: Uspokój się. Przecież mówię ci, że nic się nie wydarzyło.
T: Dlaczego mnie nie obudziłaś? Trzeba było mnie obudzić!
E: Próbowałam, ale spałeś jakby cię ktoś czymś ogłuszył. Nie mogłam cię ruszyć z łóżka.
T: Nie mogę w to uwierzyć!
E: Dlaczego się tak wkurzasz? Nic się nie stało, spaliśmy tylko w jednym łóżku. Jak kuzyni.
T: W takim stroju?
E: A czemu nie? No uspokój się, zrobię ci kawy.
T: Nic nie chcę. Muszę iść.
E: Dlaczego mnie tak traktujesz? Czemu się tak wkurzasz?
T: Wybacz, nie na ciebie tylko na siebie. Jestem za to odpowiedzialny. Jak ja mogłem się tak zachować podczas dyspensy…
E: Jakoś wczoraj średnio się nią przejmowałeś. [Esperanza demonstruje Tomasowi co odstawiał] Padłeś narąbany i nic cię nie obchodziło.
T: Te odgłosy mogłaś sobie darować. I gesty też.
E: Chciałeś, żebym ci dokładnie powiedziała. Naprawdę uspokój się. Świetnie się bawiliśmy, ale nie żeby do czegoś doszło. Ale dobrze się bawiliśmy…
T: Wystarczy.
E: Mam kawę, naprawdę zostań. Dlaczego się na mnie wkurzasz?
T: Nie wkurzam się.
[Padre spieprza z mieszkania Esperanzy, ale napotyka na dziennikarzy, więc wraca]
E: Co ty tutaj robisz? Zdaje się, że chciałeś iśc.
T: Wszyscy dziennikarze tego kraju są za drzwiami?
E: Przesadzasz.
T: Wszyscy, Esperanza, wszyscy.
E: No dobra, niech ja zobaczę tych „wszystkich” dziennikarzy. Proszę cię…. [E otwiera drzwi i od razu je zamyka] Chodź tutaj.
T: Ale dlaczego prasa się za mną ugania? Co ja takiego zrobiłem?
E: Widocznie jesteś ciekawym okazem. Pogódź się z tym.
T: Nie mam ochoty na żarty.
E: To nie był żart.
T: Jak biskup się dowie to mnie wywali.
E: Dobra, zrobimy tak. Ja w mig się przebiorę i pójdę z nimi porozmawiać.
T: Nie.
E: Nie wiem co to oznacza, wybacz.