Telenowele

Julita · Wysłany: 22:29:45 29-04-15 Temat postu:

Masz racje z tymi przeróżnymi gestami aktorów i ich takim naturalnym sposobem bycia w tych scenach. Nie rozumiem czemu większość ( a właściwie wszystkie ale minus jedna wyjątkowa

) telenowel z Visy już tak nie wygląda

Patisha · Wysłany: 11:36:15 01-05-15 Temat postu:

flo · Wysłany: 22:12:42 01-05-15 Temat postu:

Kurcze, pędziłam z odcinkami na łeb na szyję, a teraz - kiedy zostało mi ich tylko kilka do końca - chciałabym jak najbardziej odwlec w czasie moment, gdy pokaże się "FIN".
Są telenowele, których nieuchronnie zbliżający się koniec, wywołuje uczucie smutku. I - co zdarza się rzadziej - chęć obejrzenia ich od razu od nowa.
Dla mnie "La Mentira" znajduje się w obu grupach.
Cudowna, cudowna telenowela, prawdziwa perełka.

Najbardziej kuriozalne i zaskakujące dla mnie jest to, że ja jakoś wolałam omijać te wcześniejsze telenowele, bo wydawało mi się, że aktorstwo w nich jest zbyt przesadne, afektowane.
A tu zonk ... taka naturalność, wręcz lekkość, że w obecnych telenowelach ze świecą jej szukać.
Przegenialna obsada: nie ma ani jednej postaci (ja w każdym razie nie widzę), o której mogła bym powiedzieć, że mi nie odpowiada gra aktora.

Naturalność zresztą dotyczy nie tylko gry aktorów. Wszystko, absolutnie wszystko (nawet biusty aktorek, hehe) są bardziej naturalne tutaj, niż w niemal wszystkich obecnych telenowelach: wnętrza domów wyglądają "domowo", biur - "biurowo"; a nie - jak dziś - wszystko jak dekoracje teatralne, na dodatek często zbyt mocno oświetlone.

Para protów - nieziemska.
Nie widziałam Guy'a w innej produkcji (te kilka odcinków EL - których na dodatek już nie pamiętam - się nie liczy), więc nie wiem, czy ten spokojny, zrównoważony sposób mówienia, to jego cecha naturalna, czy też jego pomysł na tę postać, tak czy owak tutaj - jako kontrast do żywiołowości i niesamowitej ekspresyjności Veronici - sprawdza się znakomicie.
Najbardziej w scenach ich kłótni - kiedy Veronica wyżywa się werbalnie na Demetriu, a on spokojnym głosem jej odpowiada, albo ją uspokaja.
Hehe, nie wiem jak on to robi, ale on nawet jak krzyczy, robi to spokojnym głosem.

A ich sceny z gatunku szczęślwych ... boskie, boskie, boskie!!!
Takie nieskrępowane, radosne cieszenie się sobą i swoją miłością.

Te sceny - oba rodzaje - można wielokrotnie cofać i ponownie odtwarzać.

Patisha · Wysłany: 9:16:18 02-05-15 Temat postu:

Jantar · Wysłany: 15:23:27 02-05-15 Temat postu:

Flo i jak co się zemsta podobała i scenka pistoletowa, jak wszystko wychodzi na jaw

ze sto razy ją oglądałam (no dobra, będę szczera, z dwieście

)
Kocham też ten moment jak wściekły Deme orientuje się, że się pomylił i to nie ta panna Fernadez Negrete, wpada do pokoju, chwyta za pistolet z którego przed chwilą mierzył do Vero i chce sobie strzelić w głowę. Na szczęście księżulek wpada z nim i trąca mu ten pistolet, dzięki temu tylko go zranił w głowę. Ten tekst doktora Mogela jak opatrywał Deme "widocznie strzelanie sobie w łeb to u was taka rodzinna tradycja". Popłakałam się ze śmiechu na tej scence, mimo że sama w sobie jest dramatyczna, ale mina Deme była przegenialna po tych słowach.

flo · Wysłany: 2:10:29 03-05-15 Temat postu:

Patisha · Wysłany: 9:46:37 03-05-15 Temat postu:

Julita · Wysłany: 11:16:02 03-05-15 Temat postu:

Też mnie urzekło to miasteczko, właśnie za tą prostotę i taką surowość.
Dialogi tutaj to też mistrzostwo

W ogóle ja to się złapałam na tym, że Guy mi się strasznie spodobał

Bo on tak z wyglądu zupełnie nie jest w moim typie, ale ten jego głos i spojrzenie

Uwielbiam to jego opanowanie, pewność siebie i w głosie i w gestach. Normalnie od stóp do głów on jest postacią wykreowaną tak konsekwentnie, że nie mogę uwierzyć.

Odsyłam tą dziewczynę z tematu LI, która powątpiewała w dobre aktorstwo w telenowelach do właśnie takich kreacji jak Demetrio. Przecież to jest coś niesamowitego

O reszcie to już nawet nie wspomnę, bo już tak tyle im słodzę, że będą cali z cukru

Patisha · Wysłany: 11:24:46 03-05-15 Temat postu:

Julita · Wysłany: 11:42:15 03-05-15 Temat postu:

Patisha, lubię takich protów, z resztą mam ogromną słabość do silnych charakterów, ale nie brutali- nic z tych rzeczy, chodzi mi o tych pewnych siebie

Tak samo "zakochałam" się w Rogeliu z LQNPA, bo on też miał ten głos od którego w sercu mi dygotało

Uwielbiam Ivana, który ma w oczach to coś co powoduje, że nie jest tylko ładną buzią

Chociaż aktualnie i do jednego ładnego chłopca-prota też mam słabość, no ale nie jesteśmy idealne

ale i on ma tą cechę, którą uwielbiam czyli pewność siebie

flo · Wysłany: 14:14:06 03-05-15 Temat postu:

Patisha · Wysłany: 15:17:57 03-05-15 Temat postu:

Moją miłością też jest Rogelio no i Demetrio też dołączył do klubu moich miłostek

Jak Demetrio zadedykował piosenke z mariachi pod balkonem dla Vero i ona wyszła, jego uśmiech mnie zabił. Niech mnie ktoś reanimuje

flo · Wysłany: 0:36:22 04-05-15 Temat postu:

Fakt, uśmiech ma zniewalający.

I pasujący do całej jego postaci - taki lekko wycofany, delikatny.

Tak w ogóle to rozbraja mnie muzyka w tej telce.
Jak tylko słyszę pierwsze takty piosenki z entrady, momentalnie ogarnia mnie jakiś taki lekko nostalgiczny nastrój. Nie wiem, czy to sama muzyka, czy też może fakt, że telka powstała tyle lat temu, i jakoś mimochodem przypomina o upływającym czasie?
Nieważne, co to jest, ale robi ze mną dziwne rzeczy.

A dziś przez prawie pół dnia chodziła za mną piosenka z odc. czwartego, przy której Veronica tańczyła z Juanem.
Też nostalgiczna: https://www.youtube.com/watch?v=ADZuUEqe1v8

Patisha · Wysłany: 8:04:04 04-05-15 Temat postu: