Telenowele

iva · Wysłany: 15:37:21 13-11-12 Temat postu:

Jak się zobaczą chyba zachwam sie tak jak Rogelio

moniczka111 · Wysłany: 19:59:12 13-11-12 Temat postu:

zauważyłam jedno niedopatrzenie:)
Ana paula oddała Guciowi naszyjnik który on jej podarował, ale w kolejnych odcinkach jak juz się pogodzili to Ana raz miała naszyjnik a raz go nie miała, bo prosiła Gucia zeby jej go zwrócił

Czy to prawda czy mi si tylko tak wydawało

bunia312 · Wysłany: 21:55:33 13-11-12 Temat postu:

iva · Wysłany: 22:44:22 13-11-12 Temat postu:

W końcu Paula i Gucio się rozstali i to jeszcze z winy jego bo nie ufa jej tylko wierzy co siostrzyczka mu powie.

bunia312 · Wysłany: 23:35:01 13-11-12 Temat postu:

Fajnie nazwałaś cioteczkę - MentiRosa.

Jak idealnie do niej pasuje.

Tak właściwie to Rosaura powinna takie imię już na chrzcie dostać.

Już nie mogę się doczekać jutrzejszego odcinka.

iva · Wysłany: 23:44:56 13-11-12 Temat postu:

Na jakimś forum widziałam jak tak ją nazywali. Zdecydowanie do niej pasuje lub ManyRosa

bunia312 · Wysłany: 11:12:17 14-11-12 Temat postu:

Oba jej nowe imiona - MentiRosa i ManyRosa są świetne.

bunia312 · Wysłany: 20:45:23 14-11-12 Temat postu:

Nareszcie Rogelio znalazł swoją ukochaną. I te jego słowa w do niej w kościele do po jej znalezieniu:

- Myślałaś, że cię nie znajdę. Paulo, odnalazłbym cię na końcu świata. Ze mnie się nie drwi.

Ale Rogelio miał minę kiedy domyślił się, że chłopak Pauli żyje i pytał czy była z nim. Zazdrość i złość wychodziła mu uszami. Zagroził cioteczce, że wyda ją przed Paula jeśli nie powie mu kim jest narzeczony jej siostrzenicy. Nawet zaczął ją szarpać to MentiRosa powiedziała, że koleś ma na imię Gustavo. A jak Rogelio zobaczył, że Paula nosi wisiorek z muszelką to zerwał go jej z szyi.

Świetna też była kłótnia Rogelia, Pauli i Cynthii w hotelu:

Cynthia: - Nie wrócę na hacjendę!
Rogelio: - Nie pytam cię o zdanie!!
Cynthia: - Puść mnie! Znalazłeś żonę nie będę ci potrzebna. A ty, zadowolona? Przez ciebie zmarł pan Federico!
Paula: - Nie prawda!
Cynthia: - Oczywiście że prawda! Przynosisz pecha mojej rodzinie. Oddaj siostrze mężczyznę którego kocha!
Paula: - Chciałabym!
Cynthia: - Kłamiesz! Zniszczyłaś Vanessie życie, odebrałaś jej ukochanego! Zrealizowałaś swój plan. A teraz obie jesteście nieszczęśliwe!
Rogelio: - Dość!!!!
Cynthia: - Tak, mój brat zobaczył w tobie Vanessę. Ale przez głupią dumę nie umie jej wybaczyć. Dlatego pocieszył się tobą!
Paula: - Zwrócił pan na mnie uwagę bo jestem podobna do Vanessy. Dlatego mam być z panem.
Rogelio: - Nieprawda, to nie tak!
Paula: - Właśnie, że tak. Ale nie jestem i nie będę Vanessą. Chcę odzyskać wolność.
Rogelio: - Nic z tego. Cynthio, przeproś Paulę!
Cynthia: - Nie, nigdy. Nie karz mi się poniżać. Ona cię nie kocha za to Vanessa...
Rogelio: - Dość!!!

Rozmowa Rogelia i Marii w jadalni, Montero mówi jej o swoich spostrzeżeniach:

Maria: - Rogelio, Paula znów jest z tobą ale nie mścij się na niej za to, że uciekła.
Rogelio: - Wiesz nianiu, Paula widziała się w Tuxtli z chłopakiem, którego podobno zabiłem - swoim narzeczonym.
Maria: - Jak to? Przecież...
Rogelio: - Żyje. Paula nie chce się do tego przyznać ale spotkała się z nim.
Maria: - Zazdrość to zły doradca.
Rogelio: - Tak, jestem zazdrosny i wściekły na myśl o tym, że moja żona spotkała się z innym!!!
Maria: - Nie masz pewności.
Rogelio: - Instynkt mnie nie zawodzi. Paula się zmieniła, widzę to w jej oczach, zachowaniu, nawet oddycha inaczej!!!

Rozmowa Pauli i Rogelia w jadalni. Ileż było w niej ognia i jak oni na siebie patrzyli. Aż iskry leciały.

Paula: - Pan nie zna żadnych granic!
Rogelio: - Co znowu?
Paula: - Dlaczego zamknął pan mojego brata w klatce jak zwierzę? Przez pana Miguel chciał popełnić samobójstwo. Nienawidzę pana za to!!!
Rogelio: - Szkoda bo w niczym to nie pomoże.
Paula: - To będzie piekło. Odejdę jak tylko będę mogła!
Rogelio: - Nie pozwolę. Spędzisz ze mną dużo czasu i pokochasz mnie.
Paula: - Nigdy
Rogelio: - Wiem, że coś do mnie czujesz. Odeszłaś bo uważałaś mnie za mordercę ale twój narzeczony żyje.
Paula: - Kazał go pan pobić!
Rogelio: - Zrozum, chciałem ci pomóc bo cię kocham!!! Jestem niewinny!!!
Paula: - Tak się okazuje miłość?? Trzyma nas pan tutaj siłą. Za to mam pana pokochać??
Rogelio: - Nie znasz faktów.
Paula: - Nie chcę ich znać.
Rogelio: - Kiedy mnie poznasz, zrozumiesz.
Paula: - Znam pana, odejdę na zawsze jak tylko wygaśnie ta przeklęta umowa.
Rogelio: - Kiedyś zostaniesz ze mną z własnej woli.

Maria zauważyła, że Paula się zmieniła. Nie jest już tą samą słodka i miłą dziewczyną.

MARIA: - Rogelio, miałeś rację, Paula bardzo się zmieniła.
ROGELIO: - Wiem. Widziała się z nim

Miguel dowiedział się, że jest przyrodnim bratem Pauli. Ta wiadomość go bardzo zaskoczyła.

Gucio przyjął propozycję pracy u Rogelia. Ciągle tylko powtarzał byle jak najdalej od Pauli. To go czeka ogromna niespodzianka.

Rogelio wziął Miguela na rozmowę. Powiedział mu, że nie może sprawiać cierpienia siostrze. Mówił, że mają innych ojców ale to niczego między nimi nie zmienia strasząc ją swoim samobójstwem przysparza jej cierpienia. Powiedział, że jeśli tego nie zrozumie ktoś będzie musiał pilnować go przez calą dobę. Na szczęście Miguel wszystko zrozumiał.

Uwielbiam tą scenkę jak Rogelio karmi Margarita cukierkami i próbuje od niego wyciągnąć informacje o tym co Paula rozbiła po ucieczce i z kim. A Margarito wtedy całymi garściami ładował te cukierki do kieszeni i opowiadał jak to się Paulą opiekował i że byli z Federikiem. A później nieźle zmylił cioteczkę kiedy powiedział jej, że Margarito wszystko mu powiedział ale on chce to usłyszeć od niej. Ale miała wystraszoną minę.

iva · Wysłany: 21:11:51 14-11-12 Temat postu:

Jej dziś taki ciekawy odcinek a ja nie oglądałam bo sie zasilacz do TV popsuł.
Pamietam go jednak dobrze, a twoje cytaty jeszcze bardziej mi wszystko przypominają.

bunia312 · Wysłany: 1:21:20 15-11-12 Temat postu:

Staram się jak mogę z tymi cytatami.

bunia312 · Wysłany: 21:15:52 15-11-12 Temat postu:

Ten tekst mnie rozwalił jak Margarito powiedział ciotce, że Rogelio wypytywał go o Paulę.

"... ciągnął mnie za język. Jestem mały nie głupi "

Rogelio usłyszał jak Paula dziękowała Brunowi za to, że ostrzegł ją w Boca del Cielo przed Rogeliem. Ten od razu wyciągnął swój bat a Paula stanęła w obronie Brunita.

I ich wymiana zdań:

Paula: - Nieważne kto to zrobił i tak mi pan nie uwierzy.
Rogelio: - Mam powody! Musze cię nawet pilnować. Mów, kto cię ostrzegł?
Paula: - Nawet gdybym wiedziała nie powiedziałabym bo na pewno kazałby pan go pobić tak jak Gustava.
Rogelio: - Do diabła!!!! Nie zrobiłem tego!!!
Paula: - Na pewno? Ja myślę, że ukarze pan każdego kto mi pomoże!

Później Rogelio i Maria o tej kłótni w którą się wdał z Paulą i Brunem:

Rogelio: - Paula broniła Bruna. Troszczy się o wszystkich tylko nie o mnie.
Maria: - Rogelio, przywiozłeś ją tu siłą. Pamiętaj, że więcej zdziała kropla miodu niż kilo lodu.

Rogelio powiedział Pauli, że wyjeżdżają do miasteczka i chce aby założyła naszyjnik który jej podarował przed ślubem. Z miny Pauli można wyczytać, że nie podoba jej się to, że musi zakładać tą błyskotkę, znak, że należy do Rogelia.
A w San Gabriel udawali idealne małżeństwo. Kiedy zaczęli się całować Macaria zrobiła takiego karpika, że ho ho. Widać nie mogla uwierzyć w to co widzi. Przecież krążyły plotki, że Paula porzuciła męża a tu takie obrazki ogląda.

Paula dowiedziała się od Ulisesa, że Rogelio zamknął Miguela po to aby ten przestał pić. Ale Paulita miała minę jak to usłyszała od razu chciała rozmawiać z Rogeliem ale jego już nie było. Później wypytała o alkoholizm Miguela Dany i ta o wszystkim jej opowiedziała. Pauli nie pozostało nic innego jak tylko przeprosić Rogelia:

Paula: - Chcę pana przeprosić.
Rogelio: - Przeprosić? Nigdy bym się nie domyślił.
Paula: - Muszę być sprawiedliwa. Przyznaję, że się pomyliłam. Dlatego tu jestem.
Rogelio: - Dobrze, że się zreflektowałaś. Nie zleciłem zabicia Gustava.
Paula: - Nie mówię o nim tylko o Miguelu. Wiem, że pan go zamknął żeby przestał pić.
Rogelio: - Przyznajesz, że dobrze postąpiłem?
Paula: - Tak. Dlatego przepraszam, że byłam dla pana niemiła bez powodu.
Rogelio: - Dziś zrozumiałaś ten błąd. Kiedyś zrozumiesz inne. Dlaczego tak na mnie patrzysz?
Paula: - Jestem wdzięczna, że pomógł pan bratu to tyle.
Rogelio: - Dlaczego mi to mówisz?
Paula: - Nie podoba mi się, że krzywdzi pan ludzi.
Rogelio: - To nieprawda!
Paula: - A co pan zrobił mojemu chłopakowi? Jak pan traktuje Bruna i jak się pan odnosi do cioci?
Rogelio: - Drodzy ci ludzie... Paula gdybyś mi zaufała i spojrzała na mnie innymi oczami...
Paula: - Nie mogłabym choćby pan zrobił nie wiem co.

Rozmowa Pauli i Rogelia podczas jego fizykoterapii:

Rogelio: - ...Chcę żebyś była moją kobietą i pozostała przy mnie z własnej woli.
Paula: - Jak może pan tego oczekiwać skoro sprowadził mnie tu silą. Tylko nasza umowa nie pozwala mi być z ukochanym.
Rogelio: - Czyżby? Wybacz ale to nie moja wina. Sama ją podpisałaś.
Paula: - Nie miałam wyboru.
Rogelio: - Czym się martwisz? Skoro on cię tak bardzo kocha zaczeka aż przestaniesz dla mnie pracować. To tylko rok.
Paula: - Nie pańska sprawa czy na mnie poczeka czy nie. I tak się w panu nie zakocham.
Rogelio: - Aż tak mnie nienawidzisz?
Paula: - Nie, ale nie mogę pana pokochać.
Rogelio: - Co ci się we mnie nie podoba? Wybacz, to oczywiste.
Paula: - Nie o to chodzi. Za każdym razem gdy zaczynam w panu dostrzegać dobroć i życzliwość robi pan coś co mnie zraża.
Rogelio: - Doprawdy?
Paula: - Zresztą miał pan poślubić moją siostrę. Nadal pana kocha.
[b]Rogelio: - Co ty wygadujesz??? Ale ja nie kocham jej tylko ciebie. Proponując ci małżeństwo nie wiedziałem, że jesteście siostrami.
Paula: - To niczego nie zmienia. Rozumiem, że byliście zaręczeni i sypialiście ze sobą. Jak mam o tym zapomnieć i być z panem?
Rogelio: - Vanessa to już przeszłość i to ona mnie opuściła. Nie wychowywałyście się razem. Zachowuje się wobec ciebie nieprzyzwoicie i nie akceptuje cię jako siostry.
Paula: - Teraz jest moją siostrą. Obiecałam ojcu, że nigdy więcej jej nie skrzywdzę.

Rogelio zrobił w sypialni Pauli niespodziankę. Widać, że jej się spodobała. Podczas ich rozmowy padło wiele miłych ale i też smutnych słów:

Paula: - Co to ma znaczyć?
Rogelio: - Wiem, czym jest dla ciebie wiara. Ja ją straciłem ale nie chcę by i ciebie to spotkało.
Paula: - Dziękuje.
Rogelio: - Paula, wiem jak trudno ci było wrócić do hacjendy ale chciałbym żebyśmy żyli w zgodzie.
Paula: - Czego zażąda pan w zamian?
Rogelio: - Niczego. Wywiąż się z umowy ale z uśmiechem. Nie chcę by każde nasze spotkanie było dla ciebie koszmarem.
Paula: - Przepraszam, spróbuję się częściej uśmiechać.
Rogelio: - Wiesz o czym mówię. Zaczęliśmy się darzyć sympatią. A ja zacząłem się dzięki tobie zmieniać.
Paula: - Jeśli będzie pan do tego wracał, wolę pana nie widywać.
Rogelio: - Dobrze, nigdy więcej nie wspomnę o swoich uczuciach, obiecuję. Ty zaś obiecuj, że twoje życie tutaj nie będzie poświęceniem.

Rozmowa Rogelia i Marii:

Rogelio: - Czasami czuję, że dłużej nie wytrzymam. Nie potrafię się przy Pauli kontrolować.
Maria: - Co się stało?
Rogelio: - Ma te same pretensje.
Maria: - Rogelio, myślę, że jesteś po uszy zakochany. Tylko miłość pozwala nam znosić wszystko. Ale powiedz, czy warto? Czy Paula zdoła cię kiedyś pokochać?
Rogelio: - Czasami myślę, że tak. Kiedy patrzy na mnie z miłością, choć może to tylko sympatia, uśmiecha się wtedy tak słodko. Ona nie potrafi być fałszywa. Czuje coś do mnie.
Maria: - Więc nie ustępuj. Ale obiecaj, że jeśli ci się nie uda, zostaw ją. Ze względu na siebie.
Rogelio: - Na mnie?
Maria: - Nie chcę byś cierpiał.

Rogelio zobaczył, że Paula nie umie być fałszywa. Ciekawe, że skoro Gucio tak ją kocha też tego nie zauważył. A do tego dal Pauli kopię umowy aby wiedziała do czego się zobowiązała.

iva · Wysłany: 12:59:59 16-11-12 Temat postu:

bunia312 · Wysłany: 20:33:14 16-11-12 Temat postu:

Ciotuchna Królowa angielska i Maria się kłócą bo Rosaura ma żądania co do posiłków dla niej. A żeby tego było mało to jeszcze wydaje je w taki sposób jakby to ona była panią hacjendy:

Rosaura: - Maria masz jeszcze tą wczorajszą fasolę?
Maria: - Skończyła się.
Rosaura: - To ugotuj! Masz mi ją zawsze podawać na śniadanie.
Maria: - Uważa pani, że może mi tu takim tonem rozkazywać?
Rosaura: - Jestem ciotką pani Montero!
Maria: - Dobrze, że mi pani o tym przypomniała bo Rogelio mnie poinformował, że ma pani jadać w kuchni ze służbą. Nie zamierzam pani obsługiwać.
Rosaura: - Jeszcze zobaczymy. Zaraz doniosę o tym siostrzenicy. Słyszałaś!!!
Maria: - Nie.
Rosaura: - Właśnie, że jej powiem. Kretynka.

Podoba mi się, że Rogelio chce zapłacić za leczenie Miguela z alkoholizmu.

Paula i Rogelio i jej żałosna wiara w cioteczkę. Cioteczka się jej poskarżyła, że Rogelio kazał jej jeść w jadalni a cioteczka od razu poszła ochrzanić za to Rogelia:

Paula: - Nie może pan poniżać mojej rodziny. Zarządził pan, że ma ciocia jadać w kuchni. W takim razie ja też tam będę jadała. Wolę spożywać posiłki z tymi, których kocham.
Rogelio: - Twoje miejsce jest przy mężu więc będziesz jadała ze mną a nie z ciotką.
Paula: - Mam być dla pana żoną wobec innych. Nie ma pan prawa rozdzielać mnie z rodziną i upokarzać nas.
Rogelio: - Twoja rodzina nie jest taka jak myślisz.
Paula: - Co ma pan na myśli?
...
Rogelio: - Bywasz bardzo naiwna. Wiesz, że ciotka chciała żebyś za mnie wyszła?
Paula: - Wiem, bo martwiła się o mnie i Miguela. Sądziła, że to dla nas jedyne wyjście.
Rogelio: - Mnie chodzi oto, że to jej najbardziej zależało na naszym ślubie. Ciotka cię wykorzystuje.
Paula: - Nieprawda. Owszem, myśli inaczej ale ona się martwi o pieniądze z powodu tego przez co przeszliśmy.
Rogelio: - Nie, nie Paula. Dla pieniędzy zrobiłaby wszystko. Nawet by cię sprzedała.
Paula: - Niech pan jej nie obraża. Mogła wyjść za mąż, opuścić mnie i brata. Mam zwątpić w jej troskę? Jest dla mnie jak matka, więc proszę uważać na słowa.
Rogelio: - Można różnie załatwiać sprawy a ciotka...
Paula: - A pan dba tylko o własne korzyści. Cioci chodziło o mnie i o Miguela. Pomyślała, że zapomnę o narzeczonym kiedy za pana wyjdę.
Rogelio: - Tak ci powiedziała?
Paula: - Tak. W przeciwieństwie do pana ona mówi bez ogródek. zapewniła mnie, że najlepszym wyjściem będzie poślubienie pana. Oczywiście chodziło jej o pańską pomoc bo jest już zmęczona i chora.

Kolejna rozmowa Pauli i Rogelia w jej pokoju.

Rogelio: - Zwróciłaś mi wisiorek.
Paula: - Włożyłam go wychodząc ale jeśli chce pan żebym go nosiła...
Rogelio: - Nie... Powiedziałem, że chcę by pobyt tutaj sprawiał ci przyjemność.
Paula: - Słyszałam, że pozwolił pan cioci jadać ze mną na tarasie.
Rogelio: - Zrobiłem to dla ciebie.
Paula: - Ja najchętniej jadałabym w stajni z dala od pana.
Rogelio: - Nie przyszedłem się kłócić. Przeciwnie. Chcę ci ofiarować ten wisiorek. Sama zdecyduj kiedy go włożysz. Paula, mam jeszcze czas by ci udowodnić że się zmieniam.
Paula: - Ja tego nie widzę.
Rogelio: - Rozumiem, że mam zły charakter który...
Paula: - Zły charakter?! Jest pan gwałtowny.
Rogelio: - Zgoda, jestem ale spróbuję nad sobą panować. Proszę okaż więcej cierpliwości. Nie można się zmienić z dnia na dzień. Cierpię, że wciąż kochasz narzeczonego. Ale ja rywalizuję otwarcie.
Paula: - Nie ma mowy o żadnej rywalizacji.
Rogelio: - Powiedzmy zatem, że walczę z gorszej pozycji.
Paula: - I tak nie mogłabym pana pokochać. Są inne przeszkody np. Vanessa.
Rogelio: - Ona też osłabia moją pozycję ale gram vabank na swój sposób i dostępnymi środkami. Choć umieram z zazdrości zrozumiałem, że nie tędy droga. Pokażę ci na co mnie stać. Kiedy tu przybyłaś obiecałaś, że pomożesz mi stać się lepszym.
Paula: - Tak. Sądziłam, że to możliwe, ale teraz wątpię.
Rogelio: - Udowodnię ci, że jestem lepszy dzięki tobie. Wystaw na próbę moją siłę woli. Śmiało. Przekonaj się ile może potęga miłości.

Rozmowa Marii i Rogelia. Uwielbiam jak oni ze sobą rozmawiają. Maria potrafi wycisnąć z Rogelia wszystkie uczucia:

Maria: - Rozmawiałeś z nią?
Rogelio: - Tak ale nie chcę by wiedziała wszystko o Rosaurze nim załatwimy sprawę umowy małżeńskiej.
Maria: - Ta umowa to był bardzo zły pomysł.
Rogelio: - Nie, nie, nie została moją żoną i zamierzam ją zdobyć. Mimo wszystko, mimo swojego kalectwa, żałosnego życia i Vanessy. Paula i tak się we mnie zakocha!
Maria: - Taki jesteś tego pewien? Ale potem zapomnisz o samokontroli. A to właśnie najbardziej zniechęca Paulę.
Rogelio: - Wiem, powiedziała mi o tym, i że jest dla mnie tylko wyzwaniem.
Maria: - A nie jest tak?
Rogelio: - Nie... Może trochę. Chcę żeby mnie kochała i będzie.
Maria: - To nie jest miłość.
Rogelio: - To miłość i duma razem wzięte.
Maria: - Ta duma doprowadzi cię do zguby.
Rogelio: - Gdyby nie ona nie poradziłbym sobie ze swoim stanem ani z afrontem Pauli!

Paula i Rogelio rozmawiają o kontrakcie. Paula jest wściekła tym co powiedział jej o umowie Bruno który ją przeanalizował.

Paula: - Dał mi pan kontrakt po to, żebym się dowiedziała, że muszę tu zostać dłużej?
Rogelio: - Uprzedziłem cię, że za każdy dzień...
Paula: - Tak, tak, to już wiem. Nie powiedział pan jednak, że może przedłużać umowę jak długo zechce.
Rogelio: - To oto chodzi.
Paula: - Tak. Zyskał pan tylko moja większą niechęć.
Rogelio: - Jesteś oburzona ale sama podpisałaś umowę.
Paula: - W szpitalu, zatroskana o brata, bez głowy!!
Rogelio: - Dostałaś kopię ale ją podarłaś. Oczekiwałaś, że nie zabezpieczę własnych interesów?
Paula: - Dokonał pan nadużycia.
Rogelio: - Biznes to biznes. Ty zapewniłaś rodzinie opiekę a ja? Co ja zyskałem? Twoje humory i miny! Bądź obiektywna!
Paula: - Zgodziłam się być pańską żoną przez rok, a pan w podstępny sposób chce ze mnie zrobić swoja niewolnicę!
Rogelio: - Gdybyś nie uciekła, nie trzeba by było korzystać z tego zapisu. To twoja wina.
Paula: - Tak, bo naiwnie uważałam, że mnie pan nie odnajdzie. Może pan przedłużać umowę gdy mi zapłaci podwójnie...
Rogelio: - Potrójnie, pięciokrotnie! Zostaniesz tu tak długo jak długo będziesz mi potrzebna!
Paula: - Jeśli chce mnie pan tu trzymać dłużej siłą ja też będę traktowała dosłownie to co tu jest napisane. Proszę nie liczyć na więcej.
Rogelio: - Nie rozumiem.
Paula: - Będę doskonałą żoną tylko w obecności innych. Ale prywatnie niech pan niczego ode mnie nie oczekuje. Nie zaufam panu.
Rogelio: - Nie utrudniaj tego jeszcze bardziej.
Paula: - Może pan sobie kupić moje towarzystwo i czas, ale miłość nie jest na sprzedaż. Nie kupi pan jej.
Paula wychodzi a na twarzy Rogelia pojawia się uśmiech i:
Rogelio: - NIE BĘDĘ MUSIAŁ.

Rogelio i Maria:

Rogelio: - Chłopak Pauli też się tak nazywa.
Maria: - To pospolite imię.
Rogelio: - Tak. Widać mężczyźni o tym imieniu mają mi wchodzić w drogę.
Maria: - Nie mów tak.
Rogelio: - To prawda. Obydwie - Paula i Cynthia - zapomną o swoich Gustavach.

Bruno pokazał cioteczce zapis w kontrakcie Pauli z którego wynika, że ta umowa może być przedłożona przez pisemną zgodę Pauli lub jej przedstawicielki czyli Rosaury. Od razu cioteczce zaświeciły się miliony peso w oczach.

I na koniec David powiedział Rogelio, że sprzedał tereny w Boca del Cielo. Montero nie spodobała się ta wiadomość. Uważa, że David zrobił ze złości bo Rogelia nie kazał mu się spotykać z Cynthią i zerwał i współprace. Powiedział mu, że nie jest uczciwy. Wtedy David wypomniał mu oskarżenie Miguela o kradzież ciężarówki. Spytał Montera co by jego żona zrobiła gdyby się o wszystkim dowiedziała.

iva · Wysłany: 17:36:51 17-11-12 Temat postu:

Odcinek 55 LQNPA

Bunia jak zwykle super cytaty.

Rogelio próbuje już nie pierwszy raz dać Pauli do zrozumienia, ze jej ciotka jest inna niż myśli.

bunia312 · Wysłany: 21:40:48 17-11-12 Temat postu: