Telenowele

Dulce98 · Wysłany: 18:05:30 29-09-15 Temat postu:

JL od samego początku zachowuję się jak egoista

Już na hacjendzie, bo kiedy Monse mówiła nie, powinien był odpuścić. Nie winię Go za to, że próbował, że pojechał ale gdy jasno dała mu do zrozumienia, że zostaję z mężem powinien był dać jej szansę na normalne życie, bez ciągłego stresu że prawda wyjdzie na jaw. Mimo tego tego nie zrobił. I to on zarzuca Alejandrowi, że nie kocha żony,
Teraz znowu zachowuję się skandalicznie. Zważywszy na to, że rodzina Angelici przywróciła mu normalne życie, bez uciekania on zachowuję się jak to napisane jest u góry jakby odliczał dni do momentu kiedy ona umrze i będzie mógł być z Montserat. Dlatego bardzo ucieszyło mnie jak dowiedział się, że Alex z żoną chcą znowu się pobrać. Czekałam na ten moment

Sylwia94 · Wysłany: 21:50:46 29-09-15 Temat postu:

Evela · Wysłany: 10:23:09 30-09-15 Temat postu:

Dokładnie JL jakby czekał na śmierć i odliczał dni kiedy to w końcu nastąpi. Jest strasznie niesprawiedliwy, zapatrzony w siebie egoista. Angelika tyle dla niego zrobiła nawet czuwała przy jego łóżku dzień i noc a on jak się teraz zachowuje. A ona tak go strasznie kocha

. Wczorajszego odcinka nie oglądałam, ale zaraz nadrobię zapewne JL dalej mnie będzie denerwował. Szczerze to Maria mnie ostatnio tak nie wkurza jak on. Czasem mam wrażenie, że jest niezrównoważona psychicznie i powinna się leczyć.

edka · Wysłany: 21:07:09 30-09-15 Temat postu:

JL zachowuje się okropnie, nie potrafi zrozumieć, że Montse już go nie kocha. Poproszenie go żeby został ojcem chrzestnym to zły pomysł, bo on tylko będzie kombinował jak odzyskać Montse. A teraz zjednoczy się jeszcze z głupią Marią, to już w ogóle będzie..

Lineczka · Wysłany: 14:24:34 03-10-15 Temat postu:

Nadrabiam zaległe odcinki i chcę się z wami podzielić moimi refleksjami na ich temat.

Odcinek 66

Kolejny raz Alejandro zachował się podle wobec Montserrat i nic go nie usprawiedliwia. Przekroczył pewną granicę, nie miał prawa ranić jej i upokarzać. Za słowa do Montse, że jest jak rak i że jest najpodlejszą kobietą jaką kiedykolwiek poznał powinien dostać w twarz i dziwię się, że tak się nie stało. Minęło już tyle czasu od momentu kiedy wyrzucił ją z hacjendy i zamiast zacząć logicznie i trzeźwo myśleć, zainteresować się synem to Alejandro zachowuje się coraz gorzej. W głowie ma tylko zemstę na Jose Luisie zapominając, że facet dwukrotnie uratował mu życie. Zero refleksji i pomyślunku, nienawiść, gniew i zazdrość go oślepiają. Montse próbowała mu wszystko wyjaśnić, przyszła do niego chcąc przemówić mu do rozsądku, pogodzić się, a on był odporny na jej argumenty i widział tylko to co chciał widzieć, przyjął prawdę wygodną dla siebie, wolał uwierzyć Joaquinowi zamiast bliskim sobie ludziom. Tak jest łatwiej, bo przecież gdyby się okazało, że od początku nie miał racji i się mylił to musiałby przyznać się do błędu, zrozumieć że sam skazał się na miesiące cierpienia.

Żenujące zachowanie Alexa, coraz bardziej mnie irytuje.

Graciela nie powinna wtrącać się w sprawy córki. Montserrat jasno postawiła sprawę, nie chce być upokarzana i raniona przez męża i nic w tym dziwnego. Ileż można prosić o przebaczenie i tłumaczyć się z czegoś, czego się nie zrobiło? Oczywiście dla Gracieli liczą się tylko pieniądze i by osiągnąć swój cel zrobi wszystko, co niejednokrotnie już udowodniła. Jej plan z wysłaniem sms-a do Alexa był infantylny i pozbawiony klasy.
Dobrze, że przynajmniej Montse ma wsparcie w ciotce. Niestety na nic się zdały logiczne argumenty Carloty, Graciela i tak zrobiła to co chciała.

Jedyny pozytyw jest taki, że może Alejandro przyjdzie na tę kolację i wysłucha jeszcze raz swojej żony i że w końcu coś do niego dotrze. Chociaż bardziej liczyłabym na to, że Rosario wyzna synowi prawdę o sobie i że doprowadzi skłóconych małżonków do zgody. To byłby najlepszy scenariusz.

Scena Laurita z babcią cudowna. Rosario była taka czuła wobec wnuczka, pięknie do niego mówiła. Widać, że kocha go całym sercem, w przeciwieństwie do takiej Gracieli... A Laurito jest śliczny, słodziak! Montserrat miała sporo racji podczas rozmowy z teściową, Rosario powinna w końcu wyznać Alejandrowi prawdę. Oby zaistniała sytuacja skłoniła ją do tego, w tym momencie jest chyba jedyną osobą, która może powstrzymać Alejandra przed kompletnym zatraceniem się w gniewie i zemście, przed popełnieniem przestępstwa. Jemu potrzebny jest zimny prysznic, jakiś wstrząs. Poza tym Rosario mogłaby go zapewnić o niewinności Montse, może jej argumenty trafiłyby do niego? Oby tylko nie było za późno.

Maryśka jest bezczelna. Aż mi się ciśnienie podniosło, gdy groziła Montserrat. Cóż to za perfidna i podła kobieta! Kim ona jest do jasnej cholery? Jak śmiała grozić Montse, że odbierze jej synka? Niech się Maryśka w głowę stuknie a później sprawdzi czy jej nie ma na oddziale zamkniętym jakiegoś podrzędnego psychiatryka. Podobała mi się reakcja Montserrat na groźby tej infantylnej dziewuchy, sprowadziła ją do pionu, miała stanowczość i nienawiść w oczach!
Maryśka to hipokrytka. Teraz wielce wkurzona, że Alejandro przyjechał zemścić się na Jose Luisie a sama doprowadziła do jego rozmowy z Joaquinem i jakoś nie martwiła się o jego bezpieczeństwo. Bardzo dobrze jej Victor nagadał. A scena gdy Alejandro nie chciał jej słuchać i kazał wynosić się z jego sypialni była rewelacyjna! Dobrze jej tak.
Ubrania, które teraz nosi pasują jej jak pięść do nosa. Nie ma za grosz klasy, w jej przypadku wieś z człowieka nie wyjdzie.

Pedro to kompletny psychol.

Tak bardzo szkoda mi Nadii, jej życie przypomina piekło. Jest dręczona przez męża psychicznie i fizycznie. Jego wybuchł złości bez powodu tylko potwierdza, że facet ma coś z głową. Propozycją by Nadia miała dziecko z Victorem tylko ją upokorzył. W ogóle to brak słów na to by opisać nimi ten pomysł. Pedro traktuje żonę jak przedmiot pozbawiony uczuć. Kawał suki*syna z niego. Cieszy mnie to, że przynajmniej Nadia mu się stawia, ten jej uśmiech, gdy dowiedziała się, że przegrał wybory był kapitalny! Oby nie dała mu się stłamsić i złamać.

Angelika nie dość, że jest poważnie chora to jeszcze martwi się o bezpieczeństwo Jose Luisa. A on w tym czasie rozmyśla tylko o dawnej ukochanej. Niezbyt to fajne, biedna Angelika.

Refugio miał sporo racji, gdy mówił przyjacielowi, że powinien zacząć nowe życie u boku żony i przestać zadręczać się przeszłością i sprawami Montse, która już o nim zapomniała. Ok, Jose Luis ją kocha, ale podjął decyzję o ślubie z Angeliką, więc powinien robić wszystko by stłumić w sobie to uczucie do Montse, by zepchnąć je na dalszy plan i normalnie funkcjonować. Problem w tym, że on tego nie chce. Cały czas wydaje się mu, że jeszcze nie wszystko skończone i że istnieje nadzieja i szansa na to by znowu byli razem... Błędne myślenie, bo Montse udowodniła podczas spotkania na plaży, że uczucie do Jose Luisa jest dla niej przeszłością. Dopóki on tego nie zrozumie to będzie się męczył, zadręczał i ranił Angelikę.
Przyznam, że w tym odcinku JL wyglądał całkiem nieźle, w ciemnych koszulach mu do twarzy.

Na koniec zostawiłam sobie wisienkę na torcie, czyli wątek Dimitria i Finity. Uwielbiam ten duet! Moje ulubione sceny z ich udziałem to:
- Dimitrio tłumaczący żonie, że był na drinku z Adolfitem i Adolfito w tym samym czasie wychodzący z jadalni

kapitalna scena, aż parsknęłam śmiechem,
- konflikt wewnętrzny Dimitria, argumenty za i przeciw nocy z Finitą ("miałem już gorsze", "może jest dzika w łóżku, może mi się spodoba", "mężczyzna musi wypełniać swoje obowiązki, stawić czoła przeznaczeniu", "uciekam"), hahahaha, same perełki

- zmęczony Dimek po nocy z Josefiną, podobało się mu! nieźle go Finita wymęczyła!
Ten odcinek należał do nich i to zdecydowanie. Widać, że Dimitrio zaczyna coś czuć do żony, wydaje mi się, że on się już w niej zakochał, ale boi się do tego przyznać. Przecież jak dotąd był bawidamkiem, lubującym się w związkach bez zobowiązań, a tu coś takiego. Ta "nieatrakcyjna" Finita wdarła się do jego serca i Dimitrio jest w szoku!
Virginia jest naiwna. Po akcji w samochodzie, gdy Dimek podczas ich czułości wymówił imię Finity (świetna scena!) powinna definitywnie zakończyć ich relację, ale pewnie będzie za nim łazić pokazując brak szacunku do samej siebie.
Oczywiście nie mogło być za fajnie u Josefiny i Dimitria, musiała się pojawić Graciela. Jak nie wtrąca się w życie córki, to niszczy życie syna i tak w koło Macieju. Ogromnie szkoda mi Finity, podsłuchując rozmowę matki z synalkiem usłyszała wiele niemiłych słów na swój temat. Przykre. Miała nadzieję, że Dimitrio po wspólnie spędzonej nocy zacznie ją lepiej traktować, lepiej o niej mówić, a ten pozwolił Gracieli ją obrażać i wyparł się tego co czuje do żony. Zachował się jak tchórz. Przynajmniej Finita przestała grać tak jak on zagra. Niech będzie stanowcza i niech pokaże pazurki, czekam na to z niecierpliwością. Może Adolfito pomoże jej rozbudzić zazdrość w mężu? Nie mam nic przeciwko.

edka · Wysłany: 15:02:14 03-10-15 Temat postu:

Jak mnie wkurza JL, jak on się patrzył na Montse kiedy ona odnawiała przysięge z Alexem. Musiał im zepsuć ten dzień, musiał powiedzieć, że go aresztuje przed ich ślubem cywilnym.

natalia** · Wysłany: 16:41:25 03-10-15 Temat postu:

Dudziak · Wysłany: 17:02:04 03-10-15 Temat postu:

Lineczka · Wysłany: 18:42:08 03-10-15 Temat postu:

Odcinek 67

Zacznę od tego, że Montse w tym odcinku wyglądała zjawiskowo i to zarówno w niebieskiej sukience jak i w tej czerwonej. Jest piękną kobietą i ma klasę.
Szkoda, że kolacja nie doszła do skutku. Byłam ciekawa co Alejandro usłyszy od żony i jak się zachowa. Tak się ucieszyłam, że zdecydował się z nią spotkać, ale oczywiście w tym samym momencie musiał się napatoczyć Jose Luis.

Niby nie był jak do tej pory nachalny, bo od momentu pożegnania na hacjendzie widział się z Montse tylko raz, ale zirytował mnie tym, że po powrocie z akcji najpierw pobiegł do niej zamiast do żony. Przecież jest z Angeliką, ma wobec niej jakieś zobowiązania! Dziewczyna chora i stęskniona czeka na niego, a on woli odwiedzić "dawną" ukochaną i proponuje jej szeroko rozumianą pomoc. To nie świadczy o nim najlepiej. Poza tym też znalazł sobie idealny moment na to żeby spotkać się w cztery oczy z Alejandrem. Widzi, że Montse przygotowała kolację i czeka na męża, że jego obecność w takiej chwili nie jest pożądana w tym domu, ale nie, co z tego, on będzie robił wyrzuty rywalowi i wreszcie stawi mu czoła.

Rychło w czas. Aczkolwiek trzeba mu przyznać, że zachował się dojrzale, gdy opuścił rezydencję. Spodziewałam się, że tego nie zrobi, a jednak mnie zaskoczył.
W tym miejscu muszę też wspomnieć o Jose Luisie "pożerającym" Montse wzrokiem. Rozumiem, że tęsknił za nią i że tamtego wieczoru wyglądała przepięknie, ale on się nawet nie krył z tymi swoimi maślanymi oczami.

Namiętność i pożądanie ciężko utrzymać w ryzach, ale przecież jest dorosłym facetem, który ma żonę

Dlatego tak mierzi mnie jego zachowanie. Angelika nie zasługuje na to by być w ten sposób traktowana.

Co do spotkania Alejandra z Jose Luisem to jestem zawiedziona postawą tego drugiego. Już wyjaśniam dlaczego. Alex nie zna całej prawdy na temat tego co zaszło na hacjendzie, jest wkurzony i żądny zemsty na rywalu, a do tego impulsywny. To JL powinien okazać zdrowy rozsądek w tej konfrontacji. A on co robi? Mierzy do Alejandra z pistoletu i umawia się z nim na pojedynek.

Przecież to jakiś absurd. Mam wrażenie, że Jose Luis po prostu postanowił się odegrać na Almonte za to, że ten "ukradł" mu Montserrat.

Niby tak chce jej pomóc a zamiast rozładować napięcie, wyjaśnić całą sprawę i ewentualnie dać sobie po mordzie z Alejandrem, ten wkurza go jeszcze bardziej i namawia na pojedynek z użyciem broni. Ten, który to ponoć ma stać na straży prawa!!! Obaj zachowali się jak gówniarze, a nie dorośli mężczyźni. Montserrat powinna ich pogonić i tym samym odzyskać upragniony spokój. Chcą się pozabijać? Proszę bardzo, swoje lata mają i wiedzą jakie konsekwencje wiążą się z podejmowanymi przez nich decyzjami. Oczywiście to wydaje się takie łatwe, ale jest nierealne, bo każdy wrażliwy człowiek przejąłby się tą sytuacją i na miejscu Montse czułby strach i miał wyrzuty sumienia...

Alejandro co rusz snuje coraz gorsze teorie spiskowe dotyczące żony, sam się nakręca i nie myśli rozsądnie. Rani ukochaną kobietę podłymi słowami i wyzwiskami. Nazywając Montse ladacznicą przekroczył wszelkie granice, to już była ta przysłowiowa kropka nad i. Nie dziwię się, że ona ma już tego wszystkiego dosyć. Ile razy można prosić o wybaczenie, przepraszać, tłumaczyć się i upokarzać? Montserrat robiła to, bo wiedziała, że nie jest bez winy w całej tej sytuacji, ale w końcu powiedziała stop. Nie można tak dalej żyć, w takim zawieszeniu i atmosferze. Skoro Alejandro nie chce jej znać, to niech mu będzie. Montse zrobiła wszystko co w jej mocy, by naprawić ich relację, ale maż nie pozwolił jej na to. Nie trafiały do niego żadne argumenty, nie słuchał tych którzy życzyli mu dobrze. Montse nie jest Maryśką, ma swoją godność, a więc wystarczy już tego poniżania się. Chociaż uwielbiam tę parę to sprawy zaszły za daleko i teraz to Alejandro powinien ponieść konsekwencje podejmowanych przez niego działań i wyborów. Na własne życzenie doprowadził swoje małżeństwo do ruiny. Minęło tyle czasu a on trwa przy swoim i zatraca się w gniewie. Starczy tego. Montserrat jest młoda, ma dziecko, musi iść naprzód i uzyskać upragniony spokój i stabilizację. Popełniła błędy, ale nie zasłużyła na to, by Alejandro tak ją ranił i krzywdził. Jeśli Alex się opamięta to niech o nią zawalczy i zrobi wszystko by mu wybaczyła. Oby tylko nie było za późno.

Podobała mi się scena, gdy Jose Luis przyszedł do Montse przed pojedynkiem żeby pożegnać się z nią i prosić o opiekę nad Angeliką w razie gdyby mu się coś stało. To było piękne w swojej prostocie i wzruszające. Zwłaszcza moment, gdy trzymali się za ręce i Montserrat próbowała go powstrzymać przed udaniem się na miejsce walki. Tak jakby JL coś przeczuwał, bo Angelikę na pożegnanie pocałował tak, jakby to miał być ich ostatni raz...
Za to Alejandro w końcu pomyślał o synku, serio? Po takim czasie? Teraz z wielka łaską chce go uznać i rzuca tekstem, że dziecko nie jest niczemu winne i powinno nosić jego nazwisko? Żenada.

Scena na plaży była moim zdaniem kiczowata. Nieźle się zaczęła - plaża, deszcz, nawet jakiś grzmot na horyzoncie, ale później było już tylko gorzej. Walka JL z Alejandrem przypominała jakiś kiepski film akcji albo denną walkę MMA w parterze. Byłam zażenowana ich koordynacją ruchową i banalnymi chwytami. To już ja się lepiej biłam za dzieciaka w podstawówce.

A nasi bohaterowie? Przypominali dwa najeżone koguty, takie jak wtedy podczas festynu na wsi. Dwóch dorosłych i poważnych facetów odwala taką maniane. Zamiast pogadać jak cywilizowani ludzie to wolą obić sobie mordy a jakby tego było mało wymachiwać szabelką w tym przypadku pistoletem i doprowadzić do tragedii.

Alejandro nie wytrzymał napięcia i wystrzelił, działał w amoku. Po wszystkim widać było, że żałuje, że ma wyrzuty sumienia. Może w końcu coś zrozumie i się ogarnie? Może potrzebna była tragedia by w końcu przejrzał na oczy? Tylko czy teraz będzie miał do czego wracać... Dziwiło mnie, że Jose Luis walczył z Alexem jak równy z równym, z racji wykonywanego zawodu powinien mieć nad nim przewagę. Czyżby adrenalina dodała jego rywalowi sił? Oczywiście Montse i spółka musieli przybyć o setną sekundy za późno, bo inaczej nie byłoby dramy.

Aż mnie zmroziło ich zachowanie, nawet nie sprawdzili czy Jose Luis żyje tylko od razu uznali go za zmarłego. Ezequiel to już w ogóle się popisał. Jedynie Refugio myślał logicznie, uff. Jeszcze by JL do kostnicy zawieźli! Cieszy mnie to, że Alejandro nie został mordercą. Mam nadzieję, że Jose Luis szybko wróci do zdrowia, ale pewnie dramat potrwa kilka odcinków i jego stan będzie tragiczny. Magia telenowel...

Co za sucz z Marychy. Jak mogła w ten sposób potraktować Rosario? Przecież to ze dwa razy starsza od niej kobieta, w dodatku nic złego jej nie zrobiła i nie powiedziała, a ta prostaczka ją uderzyła. W głowie się nie mieści. Alejandro powinien się o tym dowiedzieć i pogonić Marychę w pizdu, ale oczywiście szlachetna Rosario pewnie nikomu o tym nie powie i zachowa to dla siebie. Maryśka na każdym kroku pokazuje podłą twarz, paskudne oblicze, a przed Alexem zgrywa wspierającą go przyjaciółkę i zakochaną kobietę. Wchodzi do jego sypialni jak do siebie, jest nachalna i infantylna. Już wydawało jej się, że triumfuje, że historia z Montse będzie skończona a tu taki psikus. Najlepsza była reakcja Victora, gdy Marycha jadowitym głosem powiedziała mu dokąd poszedł jego przyjaciel.

Alex miał ją w nosie, podobało mi się jak ją traktował - był wobec niej oschły i zimny, odrzucał ją. Bardzo dobrze, zasłużyła na to. Okropna postać, nie chciałabym mieć z taką do czynienia w normalnym życiu.

Dimitrio postawił się Gracieli, super! Może nareszcie odetnie pępowinę? Przy bliższym poznaniu jego postać zyskuje, bo on nie jest taki sam jak matka. Gdzieś tam w głębi serca jest wrażliwy i dobry. Szkoda, że nie było Josefiny w tym odcinku.

Pedro to gnojek. Nóż mi się w kieszeni otwiera jak go widzę. Dupek grozi Nadii i trzyma ją przy sobie na siłę. Co z niego za facet? Nie kocha jej, nie interesuje go ani fizycznie ani psychicznie/emocjonalnie, unieszczęśliwia ją, ale na rękę mu ten układ, bo dla niego najważniejsza jest kariera i pieniądze. Pasowaliby do siebie z Gracielą, to byłoby małżeństwo idealne! Dobrze, że Nadia ma w sobie siłę i potrafi się bronić. Pedro ją przeraża, ale zarazem nie boi się mu sprzeciwić i wyrazić swojego zdania. Powinna od niego odejść i ułożyć sobie życie z Victorem, ale jestem w stanie zrozumieć jej lęki i obawy. Szkoda mi jej, tkwi w wielkim bagnie zgotowanym przez męża. Żadna kobieta na coś takiego nie zasługuje.

Stokrotka* · Wysłany: 19:06:38 03-10-15 Temat postu:

Lineczka · Wysłany: 19:22:01 03-10-15 Temat postu:

O winie Alejandro już pisałam, nawet w tych dwóch poprzednich postach np. " Na własne życzenie doprowadził swoje małżeństwo do ruiny", tak więc jak widać ktoś jednak pamięta o tym co Alex zrobił Montse. Mimo, że im kibicuje to i mnie się w pewnym momencie wyczerpała cierpliwość do postaci prota.

Co do Jose Luisa to postawmy sprawę jasno - on po prostu nie chce zapomnieć o Montse, nie robi nic w tym kierunku. Wydaję mi się, że on cały czas ma nadzieję, że kiedyś będą razem, szczęśliwi. Nie może pogodzić się z tym, że ich miłość nie przetrwała. Co do "Czy naprawdę tak łatwo z dnia na dzień zapomnieć o ukochanej osobie, która stanowiła dla Ciebie cały świat? " to przecież minęło już kilka miesięcy jak nie prawie rok. To sporo czasu.

Stokrotka* · Wysłany: 19:32:00 03-10-15 Temat postu:

edka · Wysłany: 20:48:45 03-10-15 Temat postu:

Dudziak · Wysłany: 21:13:06 03-10-15 Temat postu:

Stokrotka* · Wysłany: 22:35:01 03-10-15 Temat postu: