Telenowele

Candy. · Wysłany: 23:43:36 04-04-10 Temat postu:

A ja mam dola już od jakiegoś czasu, ciągle chodzę taka jakaś przybita i poddenerwowana, ze wszystkimi o wszystko bym się wykłócała i kompletnie nic mnie nie cieszy... mam cholerna ochotę sobie porządnie popłakać, ale łzy nie chcą lecieć..

Gosik · Wysłany: 19:17:19 05-04-10 Temat postu:

ja też mam od paru dni doła

Candy a coś się stało czy tak po prostu masz złe dni??

ja się ostatnio czuję hmm... jak taka nijaka, do d**y,
czuję że nic w życiu nie osiągnę, nigdy nie będę szczęśliwa, nie potrafię żyć wśród ludzi, jestem samotna i potrzebuję towarzystwa ale się strasznie krępuję wszystkich i wszystkiego. Psychicznie nie jestem przystosowana do życia

potrafię się zamknąć w domu i ryczeć że nie mam znajomych ale z domu wyjść mi się nie chce i z ludziami gadać też

jestem beznadziejna...

zastina · Wysłany: 22:21:37 05-04-10 Temat postu:

ja ostatnio mam straszne zmiany nastroju : śmieję się a za chwile płacze jak cos, mi się wspomni albo coś zobacze;/

Lilijka · Wysłany: 10:03:23 06-04-10 Temat postu:

pora i na mnie, chyba łapię małego doła

Emmi. · Wysłany: 10:19:22 06-04-10 Temat postu:

Natalia, z jakiegoś konkretnego powodu ?

Lilijka · Wysłany: 10:26:20 06-04-10 Temat postu:

jednego większego konkretnego nie ma, a rozwodzić się nad mrocznymi zakamarkami mnie, które dzisiaj dają o sobie znać, wolę nie

Lizzie · Wysłany: 14:23:01 06-04-10 Temat postu:

Najpierw miałam załamanie takie, że nie chciałam wychodzić z łóżka, miałam dość siebie, tego jak wiele wad mam i jak do niczego się nie nadaje, do niczego w życiu nie dojdę, coś podobnego do Gosi. Zniknęła we mnie zupełnie energia do życia, tak jakbym je już przegrała. Czułam się tak często wcześniej, ale tym razem cały czas ryczałam i dosłownie wiłam się na łóżku, jakby chcąc sama od siebie uwolnić.
Potem nadeszły święta i między mną a tatą doszło do drobnego nieporozumienia. Od dwóch dni się do siebie nie odzywamy i ja nie zamierzam tego zmienić. Wcześniej też wiele ze sobą nie rozmawialiśmy, mam do niego tyle śmiałości co do przypadkowo napotkanego człowieka na ulicy, chociaż mieszkamy razem i jesteśmy normalną rodziną. On chyba myśli, że mnie dobrze zna, a tak nie jest, dlatego nie pozwolę się obrażać, kiedy tak naprawdę nie wie jaka jestem. Chciałby chyba, żebym zachowywała się dokładnie tak jak on zarządzi, podzielała jego zainteresowania. Zawsze czułam, że nie jestem córką jaką chciałby mieć i się tym przejmowałam, ale więcej nie będę. Mam swój rozum i bardzo się z tego cieszę.

Boli mnie to, że nikt w mojej rodzinie nie docenia mojej indywidualności, każą mi robić rzeczy, które argumentują najczęściej "wszyscy tak robią, więc ty też musisz", albo "bo mnie tak wychowano". Nie pamiętam kiedy tata ostatni raz zapytał mnie co u mnie czy jak w szkole. Czuję się tak jakby nie liczyły się dla nich moje uczucia, a suche zasady, pozory. Czy to, że nie przestrzegę jakiegoś zwyczaju wielkanocnego znaczy, że jestem złym, nieuczciwym człowiekiem? Od tego się w niedzielę zaczęło...Potem chciałam mu powiedzieć, że to, że tak pięknie chodzimy co niedzielę do kościoła nie świadczy o naszej wierze. I może mnie zmusić do wykonywania jakichś czynności, ale ja ich nie przeżyję duchowo. Dla niego to chyba znaczenia nie ma...Nie mogą mi po prostu pozwolić być sobą? Na pewno popełniam wiele błędów, ale to one mnie nauczą, poza tym nie jestem głupią dziewczynką, która na chwilę wypuszczona z gniazda zrobi coś nieodpowiedzialnego.

Teraz czuję się jak jakiś intruz we własnym domu, tylko patrzę czy jego nie ma gdzieś w pobliżu, jeśli chcę gdzieś przejść. Chciałabym się od tego uwolnić, zamieszkać sobie gdzieś spokojnie z dala od nich, zacząć nowe życie, ale tu znowu zaczyna się problem, bo żeby mieszkać samemu trzeba mieć albo z kim (ja nie mam nikogo i już nie mówię o chłopaku, ale w ogóle nie wiem gdzie szukać wsparcia), albo i raczej przede wszystkim zarabiać na własne utrzymanie plus studiować, a ja nie wierzę, że dostanę się na jakiekolwiek studia. Beznadziejne położenie.

Nie czytajcie tego, jak się źle czuję po prostu muszę się wypisać

Lilijka · Wysłany: 14:56:15 06-04-10 Temat postu:

Gatita · Wysłany: 15:35:29 06-04-10 Temat postu:

Zazdrość hah... Lili, wiem co czujesz. Ja jestem zazdrosna, chociaż akurat konkretnie nie w tej chwili.. ; ) Jednak ciągle jest gdzieś we mnie taka obawa, że "zaraz wybuchnę".
Czy teraz czuję się dobrze?- Nie wiem, chyba nie jest tak źle. Przede mną coś ważnego, ważna zmiana, coś, co może sprawić, że moje życie będzie inne. Zastanawiam się, dlaczego akurat mnie to spotkało? To jakieś swego rodzaju wyróżnienie? Pewnie za krzywdy, jakie mnie spotkały.. xP

Jeżeli chodzi o osoby, jakim mogę się zwierzać- Mam takie. Nawet nie myślałam, że jestem w stanie pewne rzeczy wyznać, a jednak.. Nie żałuję, bo wiem że śmiało mogę to robić. Nie martwię się też, że nie dostanę się na studia (chociaż, to za kilka lat dopiero.) Nie martwię się, że nie zaliczę jakiegoś egzaminu, nie wykonam zadania, jakie mi powierzono..
Nauczyłam się, że mam w sobie tyle odwagi, że wszystko, czego decyduję się podjąć jest dla mnie " do wykonania" . Skoro umiem się do czegoś zgłosić, skoro ktoś, coś mi powierza- to znaczy, że ja to potrafię!~

Candy. · Wysłany: 11:23:49 07-04-10 Temat postu:

Lilijka · Wysłany: 15:08:00 07-04-10 Temat postu:

u mnie niezmiennie dołowato... o ile rano tryskałam dobrym humorem, o tyle później było już tylko gorzej. I nie chodzi już o żadną zazdrość, jest mi po prostu źle. I pomyśleć, że tydzień temu było tak fajnie ^.

Lizzie · Wysłany: 20:58:19 07-04-10 Temat postu:

Lilijka · Wysłany: 8:35:01 08-04-10 Temat postu:

Dulce Maria · Wysłany: 21:26:31 09-04-10 Temat postu:

Dół . Dołująca muzyka, dołujący nastrój, dołujący stan - dawno tego nie było, nie tęskniłam za tym . Boże, ale na mnie zadziałał jeden samotny wieczór .

Bones · Wysłany: 23:08:09 11-04-10 Temat postu:

Ubrana w codzienność
tańczę walca z monotonią,
wiernie czekając,
aż skończy ten taniec bezsilności.
Każdy dzień to tylko wschód i zachód
słońca.

te slowa idealnie opisuja to co czuje... mam dosc zycia i mam ochote na ladna serie ciec na reku