Telenowele

Jenny. · Wysłany: 15:06:47 17-09-09 Temat postu:

zakamarini mnie tez juz raz lekarze uratowali , potem probowalam sama , kilka miesiecy temu .

Lilibeth , dla tych ktorzy chcą moze byc ciekawie ;] .

Dulce Maria · Wysłany: 20:41:43 17-09-09 Temat postu:

ja często o tym myślalam.. zdarzyło się że byłam na to gotowa..
ale mieskzam nie za wysoko i strach że mogłabym być rośliną mnie zbyt przerażal..;/ albo jeździć na wózku.. raz łyknęłam multum tabletek, ale nie mam w domu za mocnych tabletek, bo kiedyś jak brat był mały myślał że to cukierki i się nałykał i w szpitalu wylądował, a były wysoko schowane.. teraz znów małe dziecko jest [siostry syn] i znów tylko te potrzebne w apteczce i nic mi nie wyszło.. pamietam ten ból jaki czułam jak chciałam po prostu odejśc. i właśnie przy życiu zatrzymał mnie strach i myśl o moim chrześniaku że zbyt go kocham, że chcę zobaczyc jak będzie dorastal teraz jestem tu.. i jestem nawet szczęśliwa.;p

Vondynizer · Wysłany: 21:11:46 17-09-09 Temat postu:

staram się już o tym nie myśleć. tak będzie lepiej, gdy nie kusze losu. skoro wciąż żyję to chyba tak miało być. nie wiem. nie chce pamiętać już czasów, które przeleżałam w szpitalu, nie chcę pamiętać bezsensownych rozmów z psychiatrami i psychologami... one mi nie pomogły. żyję dniem, a raczej staram się. czas pokaże co się stanie.

Dulce Maria · Wysłany: 21:21:10 17-09-09 Temat postu:

tak ja też żyje dniem.. po prostu raz się zyje i nie można tego zniszczyć.. trzeba żyć w sumie z rązsądkiem.. łamac zasady [ja tak uważam] bo często to daje nam najwięcej szczęścia, ale i mieć rozum w głowie..;p a będzie gites..;d

edka · Wysłany: 12:33:35 08-10-09 Temat postu:

Najlepiej zyc dniem i starc sie myslec pozytywnie. Wiem, ze czasem sa takie momenty, ze ma sie dosyc zycia, ale o smierci nie wolno myslec

[link widoczny dla zalogowanych]

Dulce Maria · Wysłany: 18:57:52 08-10-09 Temat postu:

Ja kiedyś myślałam często..
Nie widziałam sensu zycia..
Udawałam zawsze pełną życia etc.. a w głębi marzyłam żeby nałykać się czegoś..
Przeszło mi..
ostatnio powróciło to do mnie.. na jeden dzień..;/ ale po prostu położyłam się spać, żeby nie zrobić nic głupiego.. bo była gotowa..;/

Gabriella · Wysłany: 10:07:51 09-10-09 Temat postu:

Przeżywam właśnie największą tragedię życia.
Mój Aniołek odszedł 5 października.
[*]
A ja nie umiem się pozbierać.

Vogue. · Wysłany: 13:50:09 09-10-09 Temat postu:

Vondynizer · Wysłany: 14:15:52 09-10-09 Temat postu:

nie mogę uwierzyć, że tak wspaniałą dziewczyną spotkało coś takiego. Gabriella, Ty zawsze starałaś się wszystkim pomóc, doradzić... a teraz sama potrzebujesz wsparcia i dużo czasu, aby jakoś dojść do siebie. na szczęście masz Tomka, który Cię kocha, on też cierpi, ale tylko wspólnie przez to przejdziecie. nie poddawaj się, jesteśmy z Tobą!

Dulce Maria · Wysłany: 23:09:43 09-10-09 Temat postu:

Gabriella tak bardzo Ci współczuję..
Ty zawsze dawałaś mi rady.. nie zawsze się stosowałam [ nie zawsze potrafię być odważna] ale dawałaś je.. zawsze chciałas dobrze..
Wiem, że te słowa mogą dla Ciebie w tak trudnym momencie nic nie znaczyć.. i nie wiem nawet co powiedzieć.. ale po części mogę Cię zrozumieć..;< Sama jestem przywiązana do kogoś tak bardzo, że sama myśl o stracie tej osoby wywołuje we mnie łzy i czarną rozpacz.. Z czasem będzie dobrze..
Ważne że nadal masz osoby, które Cię kochają..

Dulce Maria · Wysłany: 22:24:50 20-10-09 Temat postu:

ostatnio w śmierci widzę najlepsze rozwiązanie..

Vondynizer · Wysłany: 22:27:26 20-10-09 Temat postu:

Dulce Maria, nie mów tak! śmierć to brama, przez która się wchodzi i nie ma odwrotu. to odebranie marzeń, nadziei na lepsze dni. to zaprzepaszczenie odwiecznej walki z problemami. to coś, czego nie wolno kusić. uwierz mi, że gdy stajesz z nią prawie że oko w oko- zaczynasz doceniasz to, co masz. nawet, gdy wydaje Ci się, że nie masz nic.

Dulce Maria · Wysłany: 22:31:08 20-10-09 Temat postu:

Ja nawet nie mówię, że nie mam nic.
chociaz ostatnio własnie jedyna osoba, która sprawiła uśmiech na mojej twarzy taki szczery to był Kubuś [ siostrzeniec] a cala reszta? czułam do wszystkich odrazę, wstręt miałam ochotę zapaść się pod ziemię.. w jakąś krainę gdzie nie będzie tego wszystkiego.. wyrwać się z tego świata chodź na 5 min..

Vondynizer · Wysłany: 22:35:14 20-10-09 Temat postu:

ja żyje dla mojego braciszka. dla mojego kochanego słoneczka, który nie zna uczucia odrzucenia, pogrążenia przez innych. nie chcę, żeby wychowała go kobieta, która rozpaczałaby po stracie innego dziecka. a o mały włos by tak się stało. no nic. teraz jest jak jest. zapaść się pod ziemię mam czasem ochotę. chce, aby ludzie zniknęli. ale nie znikają. dlatego i ja nie mogę zniknąć. nie mogę odejść z tego przepełnionego bólem i złem świata. teraz to wiem.