Telenowele

Karen · Wysłany: 12:09:22 21-12-06 Temat postu:

Dla wszystkich zainteresowanych serialem LOST:

Prawdopodobnie kontunuacja 3 sezonu bedzie juz w styczniu, a nie w lutym, jak to bylo przewidziane na sam poczatek. Zmiana ta zostala spowodowana slaba ogladalnoscia serialu, ktory aktualnie leci zamiast LOST w USA

Serial sie nie przyjal, dlatego zdejmuja go z anteny i tym samym LOST wystartuje wczesniej

\o/

adriano17 · Wysłany: 17:14:16 21-12-06 Temat postu:

O boże. Uwilebima szegów ABC, i ten film za to ,ze miał mała oglądalnośc.

Ansza · Wysłany: 17:43:44 21-12-06 Temat postu:

No ale to nie jest jeszcze pewne.

Brooke · Wysłany: 18:00:06 21-12-06 Temat postu:

Mozliwe ale hura!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Ansza · Wysłany: 18:18:53 21-12-06 Temat postu:

Bo ja zawsze czekam na informacje z ABC.COM a tam nic nie ma napisane o tym.

kiunia · Wysłany: 18:45:49 21-12-06 Temat postu:

Było by super

Brooke · Wysłany: 21:03:48 21-12-06 Temat postu:

Super to malo powiedziane .......

Karen · Wysłany: 21:32:28 21-12-06 Temat postu:

nie psujcie swiatecznej atmosfery i radosci z tej wiesci

Brooke · Wysłany: 23:13:39 21-12-06 Temat postu:

dlaczego dla mnie jeszce lepiej

honey_moon · Wysłany: 23:23:34 03-04-07 Temat postu:

Moze poukladam jakos tak ladnie te wszystkie streszczenia do 1, 2 i 3 sezonu Zagubionych

ODCINKI PIERWSZEGO SEZONU:

Mężczyzna budzi się w dżungli. Jest posiniaczony i zakrwawiony, nie ma pojęcia gdzie jest. Żółty Labrador patrzy na niego zza drzew, lecz nagle ucieka. Mężczyzna zbiera się w sobie, z trudnością wstaje i opiera o drzewo. Sprawdza kieszenie marynarki i znajduje małą butelkę wódki.. Kiedy orientuje się gdzie jest, ogarnia go rozpacz.. Przełamuje ból i biegnąc między drzewami, dociera na piękną plażę.

Słyszy coś – ludzie krzyczą. Odkrywa co go tu sprowadziło – katastrofa samolotowa, ludzie w szoku. Pewien mężczyzna uwięziony pod wrakiem. Pewna kobieta nie oddycha. Kobieta w ciąży woła o pomoc. Biegnie by pomóc, jak tylko będzie w stanie i zbiera innych by mu pomogli. Jeden z nich pyta go o imię: „Jack”.

Po początkowym szoku spowodowanym katastrofą, sytuacja się nieco ustabilizowała, Jack odkopując porozrzucane bagaże i znalazł igłę i nitkę. Oddalił się w głąb wyspy by zając się swoją własną raną, gdzie spotkał młodą kobietę. Poprosił ją by pomogła mu zaszyć otwartą ranę na jego plecach, następnie wyjaśnił jej ze jest lekarzem.

Wracając do reszty rozbitków: robili co mogli. Sayid przedstawił się Charliemu i wziął go do pomocy przy rozpalaniu ogniska, dzięki któremu ewentualni wybawcy mogliby ich zauważyć. Hurley wyciągał jedzenie z samolotu i rozprowadzał je między ocalałymi. Michael szukał swego syna, Walta. Wreszcie, na plażę wrócili Jack i jego nowa przyjaciółka, Kate. Jack wytłumaczył jej, ze gdyby znaleźli kokpit samolotu, mogli by wezwać pomoc przez radio. Kate powiedziała, ze widzi dym unoszący się znad dżungli.- i jeżeli Jack chciałby iść to sprawdzić, ona pójdzie z nim. Gdy tylko Jack chciał jej to wyperswadować, grupa usłyszała dźwięk z wnętrza wyspy – głośny, przerażający, potworny ryk który ciągle się nasilał. Czubki drzew trzęsły się i cokolwiek by nie powodowało tego dźwięku, oddaliło się, zostawiając przerażonych rozbitków.

Następnego dnia, Jack i Kate mówią pozostałym, że idą odszukać resztę kadłuba. Charlie mówi że chce iść z nimi. Cała trójka wyrusza w drogę. Po drodze Kate uświadamia sobie że skądś zna Charliego, lecz nie pamięta skąd. Charlie mówi jej, że był basistą w zespole Drive Shaft., czym sprawia jej radość. Podczas gdy cała trójka kieruje się w głąb wyspy, niebo pogrąża się w ciemnościach i uderzają pioruny. Na plaży wszyscy szukają schronienia, gdyż dziwne dźwięki z dżungli znów się odzywają.

Jack, Kate i Charlie odnajdują w dżungli wrak. Nie widzą żadnych śladów ocalałych. Wspinają się do kadłubu. Po otwarciu kokpitu znajdują pilota. Kiedy Kate i Jack przeszukują kadłub, wydawałoby się martwy pilot budzi się. Dają mu wodę i mówią że „przynajmniej 48” pasażerów przeżyło, a także że minęło 16 godzin od katastrofy. Pilot powiedział że stracili łączność 6 godzin przed katastrofą. Zboczyli z kursu o tysiące mil – na Fidżi. Grupa ratunkowa będzie szukać w całkiem innym miejscu.

Pilot pokazuje ze sygnał się utrzymuje, próbuje nawiązać kontakt, Kate znajduje Charliego w łazience, wtedy to słyszą znów dziwne dźwięki – tym razem tuż obok nich. Chcą ujrzeć co to jest, spoglądają przez okna kokpitu. Kiedy pilot wyczołguje się by cos zobaczyć, porywa go jakaś tajemna siła. Kadłub opada na ziemię, Charlie, Kate i Jack uciekają w popłochu.

Trójka rozbitków walczyła o życie z tym czymś. Charlie upadł, Jack zawrócił by mu pomóc, przerażona Kate znalazła się sama w dżungli. Charlie przybył do niej niespodziewanie, deszcz przestał padać – tak nagle jak zaczął. Zawrócili by znaleźć Jacka. Był niedaleko razem z ciałem pilota – wiszącym na czubku drzewa nad nimi. Zastanawiali się, co mogło zrobić coś takiego.

CIEKAWOSTKI:
:: Pierwotnie imię Boone'a brzmieć miało "5". Poźniej jednak producenci postanowili zmienić je na Boone. Wprowadzili zmiany w scenariuszu za pomocą programu komputerowego, który wszystkie "5" zamienił na słowo "Boone". Doprowadziło to do śmiesznej zmiany w dialogu między Jackiem i Kate w scenie szycia rany: "1, 2, 3, 4, Boone!".
:: Produkcja tego odcinka okazała się być najdroższą w historii telewizji. Doprowadziło to do zwolnienia szefa ABC Entertainment - Lloyda Brauna.
:: Wg pierwotnych planów Jack miał zginąć w tym odcinku, ale te same plany zakładały, że jego rolę zagra Michael Keaton, a nie Matthew Fox.
:: Sceny na plaży kręcone są na plaży Mokule'ia, która znajduje się na północno-zachodnim wybrzeżu wyspy Oahu. Scenografią dla ucieczki Jacka, Kate i Charlie'go przed potworem był Turtle Bay Resort. Więcej w dziale 'Ciekawostki - Kulisy serialu'.

CYTATY:
Kate: Chyba zaraz na ciebie zwymiotuję.
Jack: Idzie ci świetnie.
Kate: W ogóle nie wyglądasz na przestraszonego. Nie rozumiem tego.
Jack: Strach to dziwne uczucie. Moją pierwszą samodzielną operacją była operacja kręgosłupa 16-letniej dziewczyny. Po 13 godzinach zacząłem ją w końcu zaszywać i... Niechcący naruszyłem jej kanał kręgowy. Miejsce, w którym zbiegają się wszystkie nerwy. Tkanka jest tam tak delikatna, że...po prostu pękła. Nerwy wysunęły się z niej, jak spagetti. Wypłynął płyn rdzeniowy. Moje przerażenie było... jak szaleństwo, takie prawdziwe. A ja wiedziałem, że muszę się z tym uporać. Więc dokonałem wyboru. Pozwoliłem, aby strach zrobił swoje. Aby zadziałał. Ale tylko przez 5 sekund. Tylko tyle chciałem mu dać. Więc zacząłem odliczać. Raz..., dwa...,trzy...,cztery..., pięć. I strach zniknął. Wróciłem do pracy, zaszyłem ją i nic jej nie było.
Kate: Mnie poszłoby gorzej. Od razu rzuciłabym się do ucieczki.
Jack: Nie wydaje mi się. Przecież teraz nie uciekasz.

Wszyscy rozbitkowie są ciągle przekonani, że wyczekiwana przez nich pomoc nadejdzie lada moment. Jednak tę pewność manifestują w różny sposób - niektórzy próbują zapanować nad pojawiającym się chaosem i w możliwie najlepszy sposób zabezpieczyć się przed niebezpieczeństwami, które jeszcze mogą ich spotkać, gdy tymczasem reszta bezczynnie czeka. Shannon na przykład zdecydowanie woli opalać się na plaży, tym bardziej, że znalazła już swoją walizkę i nie ma najmniejszego zamiaru pomagać innym w przeszukiwaniu wraku samolotu.

W czasie, gdy Jin przeszukuje nabrzeże, zbierając jeże morskie, Michael szuka Walta, który gdzieś zniknął. Jin ma pretensje do Sun za to, że w czasie „rozmowy” z Michaelem nie wykazała należytej skromności i nie zapięła górnego guzika sweterka. W międzyczasie Walt, który wyruszył na poszukiwanie swojego psa, Vincenta, natyka się na porzuconą w lesie parę kajdanek i pokazuje swoje znalezisko ojcu.

Zastanawiając się, czyją „własnością” były te kajdanki, widzimy Kate, Jacka i Charliego, którzy szczęśliwie powracają ze swojej wyprawy. Na pytanie Kate, co robił w łazience, Charlie kłamie, że wymiotował, ale z retrospekcji dowiadujemy się, że tuż przed katastrofą zostawił tam coś, na odzyskaniu czego bardzo mu zależy.

Na plaży wywiązała się bójka pomiędzy Sayidem i Sawyerem, który jest przekonany, że ten pierwszy jest terrorystą i odpowiada za katastrofę samolotu. Jednak okazuje się, że Sayid jest jedyną osobą na Wyspie, która jest w stanie naprawić zepsuty nadajnik, znaleziony przez Kate, Jacka i Charlie’go w kadłubie samolotu.

Hurley próbuje się zaprzyjaźnić z Sayidem, z rozmowy z nim dowiaduje się, że był on oficerem łączności w wojsku i brał udział w Wojnie w Zatoce... służąc w Gwardii Republikańskiej. Po naprawieniu nadajnika okazuje się, że na plaży nie można wyłapać żadnego sygnału, Sayid sugeruje więc Kate, że powinni wyjść na górę znajdującą się w głębi Wyspy. Pod wpływem Boone’a, który zarzucił Shannon, że jest samolubna, ta decyduje się towarzyszyć Sayidowi i Kate. Natychmiast dołącza do nich Boone, a potem Charlie i Sawyer.

Jack, szukający czegoś, co mogłoby posłużyć jako ostrze, którym mógłby zoperować ciężko rannego rozbitka, słysząc przypadkowo, że Michael szuka psa mówi mu, że widział jakiegoś psa w dżungli, w dniu katastrofy.

Walt, włócząc się samotnie, natyka się na Locke’a, pochylonego nad planszą do gry w tryk traka. Locke zaprasza go do gry, a po zapoznaniu chłopca z historią tej gry, pyta go, czy chciałby on poznać pewien sekret, który może mu zdradzić...

Jin częstuje Hurley’a przyrządzonymi przez siebie jeżami morskimi, ale ten odmawia. Claire jest odważniejsza. Krótko po tym poczęstunku Claire czuje po raz pierwszy od katastrofy, że jej dziecko się poruszyło. Zwierza się Jinowi, że myśli, że będzie to chłopiec.

W międzyczasie Sayid i Sawyer znowu zaczynają się kłócić, ale w tym samym momencie cała grupa zauważa, że coś dużego i strasznego biegnie w ich stronę! Wszyscy zaczynają uciekać, za wyjątkiem Sawyera, który mierzy do zbliżającego się zwierzęcia z pistoletu i zabija go. Okazuje się, że na tej tropikalnej wyspie, żył przynajmniej jeden... niedźwiedź polarny.

Sawyer tłumaczy, że znalazł broń przy jednym ze zmarłych pasażerów samolotu, na poparcie swoich słów pokazuje również odznakę policyjną, należącą do zmarłego. To oznacza, że na pokładzie samolotu znajdował się oficer policji, który musiał eskortować do USA więźnia. Wszyscy zastanawiają się w myślach, kto jest zbiegłym więźniem, czy przeżył, czy jest niebezpieczny. Kate udaje się odebrać Sawyerowi broń i aby przerwać nieprzyjemną atmosferę, która zapanowała wśród grupy, rozdziela części pistoletu pomiędzy nich. W tym samym czasie widzimy wspomnienia Kate z katastrofy. Okazuje się, że to Kate właśnie jest osobą, która była w kajdankach eskortowana do USA, a jej strażnikiem jest rozbitek, który walczy o życie i którym zajmuje się Jack.

W czasie „operacji” pacjent Jacka odzyskuje nagle przytomność i natychmiast zadaje pytanie: „Gdzie ona jest?”.

Na wyżynie Sayidowi udaje się w końcu złapać sygnał, ale nie może on nadać sygnału S.O.S., ponieważ częstotliwość jest już zajęta przez inną wiadomość, wysyłaną z Wyspy. Wiadomość ta nadawana jest po francusku, początkowa euforia rozbitków zamienia się w przerażenie, kiedy Shannon tłumaczy słowa kobiety, która została na Wyspie sama, ponieważ jej towarzyszy coś zabiło w dżungli. Sayid ustala, że wiadomość jest powtarzana w kółko od 16 lat...

CIEKAWOSTKI:
:: Pilot, który został zabity przez potwora to Greg Grunberg. Przyjaciel J.J. Abramsa z dzieciństwa. Wystąpił on w prawie każdej produkcji Abramsa. Tym razem jego udział nie został wspomniany nawet w napisach końcowych.
:: J.J. Abrams, Damon Lindelof i Jeffrey Lieber zostali nominowani do nagrody Emmy za scenariusz do odcinka Pilot.

CYTATY:
Kate: Skąd on się tu wziął? (o niedźwiedziu polarnym)
Sawyer: Pewnie z wioski Gumisiów. Skąd mam, do cholery, wiedzieć?

Charlie: Ludzie, gdzie my jesteśmy?

W namiocie, będącym prowizorycznym „szpitalem” Jacka, szeryf federalny uparcie przestrzega Jacka przed jakąś kobietą, która jest niebezpieczna i której nie można ufać. Na pytanie lekarza, o kim szeryf mówi, ten każe mu przeszukać swoje kieszenie. Jack znajduje w jednej z nich list gończy ze zdjęciem... Kate.

Kate, Shannon, Sayid, Sawyer, Boone i Charlie są zmuszeni przenocować w dżungli, ponieważ nikomu nie uśmiecha się perspektywa nocnej wędrówki przez gęsty las. Siedząc przy ognisku decydują, że nie mogą powiedzieć reszcie grupy o transmisji nadawanej przez Francuzkę, ponieważ to zniszczyłoby ich wiarę i nadzieję na ratunek.

W namiocie Jacka, Hurley przypadkowo zauważa list gończy i zaniepokojony pyta go, czy wie, co dokładnie Kate zrobiła. Jack odpowiada, że nie wie i że go to nie interesuje.

W retrospekcji widzimy Kate, która przyłapana przez farmera na nocowaniu w jego stodole, przystaje na jego propozycję pracy na farmie w zamian za możliwość zatrzymania się tam. Przedstawia się fałszywym imieniem: „Annie”.

Podczas noclegu Boone stara się odebrać Sawyerowi broń, a Sayidowi magazynek, jednak zostaje na tym przyłapany. Wywiązuje się kłótnia o to, kto właściwie powinien być depozytariuszem broni i wspólnie decydują, że jedyną godną zaufania osobą jest... Kate, która niechętnie się na to zgadza.

Następnego poranka grupa wraca na plażę. Kate odciąga Jacka na stronę mówiąc, że chce mu wyznać coś ważnego. Jack myśli, że Kate chce mu powiedzieć, co zrobiła, jednak ona mówi mu o transmisji Francuzki. Zaraz potem pyta, czy szeryf odzyskał przytomność i coś mówił. Jack zaprzecza.

Jedynym ratunkiem dla szeryfa są antybiotyki, które mogą się znajdować we wraku samolotu. Podczas przeszukiwania kadłuba Jack spotyka Sawyera, który twierdzi, że wszelkie prawa świata cywilizowanego przestały obowiązywać, bo znajdują się w dziczy.

W międzyczasie pozostali rozbitkowie próbują ogarnąć chaos panujący na plaży i znaleźć swoje rzeczy. Charlie pomaga Claire, a Sun szuka walizki swojego męża, Jina, który nie przestaje mieć do niej pretensji i cały czas wytyka jej błędy i niedociągnięcia. Hurley odkrywa, że Kate nosi przy sobie broń - tą, którą „dostała” od grupy.

W retrospekcji widzimy, że Kate decyduje się opuścić farmę potajemnie w środku nocy, ale farmer przekonuje ją, żeby poczekała do rana, kiedy to będzie mógł ją odwieźć na stację. Jednak w trakcie drogi okazuje się, że Ray (farmer) wydał ją policji, ze względu na wysoką nagrodę, którą za nią oferowali. Aby uniknąć aresztowania przez szeryfa, Kate powoduje wypadek, ale decyzja o ratowaniu farmera i czas potrzebny do wyciągnięcia go z płonącego samochodu uniemożliwia jej ucieczkę.

Wyspa. Po odzyskaniu przytomności szeryf próbuje udusić Kate, która się nad nim pochylała, Jack uwalnia ją od niego w ostatnim momencie.

Stosunki Michaela z synem nie układają się najlepiej. Nie chce, żeby Walt zadawał się z Locke’iem. Zmuszony przez syna, rozpoczyna poszukiwania Vincenta w dżungli, gdzie przypadkowo natyka się na myjącą się Sun.

Jack nie może już pomóc szeryfowi, którego krzyki i jęki rozchodzą się po całej plaży, denerwując i przerażając pozostałych rozbitków. Szeryf prosi o możliwość porozmawiania z Kate na osobności. Kiedy znajduje się ona w środku, Hurley mówi Jackowi o broni, którą ona nosi, ale kiedy lekarz biegnie w stronę namiotu słyszymy odgłos wystrzału... Z namiotu wychodzi Sawyer mówiąc, że zrobił to, do czego Jack nie miał odwagi. Jednak chwilę później ponownie słyszymy jęki umierającego - Sawyer celował w serce, ale przestrzelił. Jack stwierdza, że teraz szeryf będzie bardzo cierpiał i wykrwawiał się godzinami. Wyrzuca roztrzęsionego Sawyera z namiotu, a po chwili jęki konającego milkną na dobre. Po wyjściu z namiotu, Jack mija Sawyera bez słowa...

CIEKAWOSTKI:
:: Premierową emisję odcinka oglądało ponad 16.6 mln ludzi w USA, co dało ABC największą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.
:: Sawyer przezywa Sayida "Al Jazeera". Al Jazeera to arabska telewizja z siedzibą w Katarze.
:: Tabula rasa (łac. "niezapisana tablica"), w filozofii i psychologii to pojęcie mające wyrażać pogląd, że wszelka wiedza pochodzi wyłącznie z doświadczenia, a umysł pozbawiony doświadczeń jest "niezapisany".

CYTATY:
Jack: Trzy dni temu wszyscy zginęliśmy.

W pierwszej scenie widzimy Locke’a tuż po katastrofie samolotu. Zaraz po ocknięciu się sprawdza, czy ma czucie w nogach. Locke porusza swobodnie palcami.

W nocy na plaży Vincent budzi wszystkich swoim szczekaniem. Coś hałasuje we wraku samolotu, Jack podejrzewa Sawyera, który jednak stoi tuż za nim. Z samolotu wybiegają 3 kwiczące zwierzaki, które okazują się być dzikami, przyciągniętymi przez zwłoki rozkładające się we wnętrzu od 4 dni. Jedynym rozsądnym wyjściem wydaje się spalenie ciał, na co nie wszyscy chcą się zgodzić.

Kolejnym problemem, który zaczyna nękać rozbitków, jest brak jedzenia. Locke proponuje polowania na dziki i inne zwierzęta zamieszkujące Wyspę, a na pytanie, czym mają na nie polować, prezentuje okazałą kolekcję noży, które przewoził z Australii do USA.

Z retrospekcji możemy początkowo wnioskować, że jest on wojskowym (ktoś nazywa go w rozmowie pułkownikiem), ale szybko okazuje się, że to tylko jakiegoś rodzaju kryptonim, może w jakiejś grze.

Michael szykuje się do pójścia wraz z Locke’iem na polowanie, Sayid mówi Kate o swoim planie rozmieszczenia zbudowanych przez niego nadajników na Wyspie w celu dokładnego namierzenia francuskiej wiadomości. Kate zgadza się mu pomóc. W międzyczasie Claire gromadzi osobiste rzeczy należące do zmarłych, których „ceremonia pogrzebowa” ma się odbyć wieczorem. Proponuje Jackowi, aby poprowadził pogrzeb, ale ten odmawia.

W dżungli Locke natrafia na trop dzika. Kate z Michaelem mają go okrążyć, ale dzik niespodziewanie ich atakuje. Michael zostaje zraniony w nogę, pomagając mu Kate próbuje równocześnie dowiedzieć się, czy wszystko w porządku z Locke’iem. Locke zwraca się do niej imieniem „Helen”, zapewniając, że nic mu nie jest. Mimo, iż Kate z Michaelem muszą wrócić do obozu, Locke decyduje się dalej tropić dzika samotnie.

Z retrospekcji dowiadujemy się, dlaczego Locke znalazł się w Australii i skąd pochodzi jego oryginalna kolekcja noży. Rozmawiając przez telefon z „Helen” mówi jej z dumą, że wreszcie zaoszczędził wystarczającą sumę pieniędzy, aby pojechać na obóz przetrwania do Australii. Proponuje kobiecie, żeby z nim poleciała, kupił już nawet dla niej bilet. Kiedy dziewczyna odmawia, widać, że nie odwzajemnia uczuć Locke’a.

Jack przysiada się do Rose, kobiety, która od kilku dni siedzi samotnie na wydmie, z dala od obozu i zgiełku w nim panującego. Jest przekonana, że jej mąż, Bernard, mimo, że znajdował się w tylnej części samolotu, przeżył i gdzieś na nią czeka. Po namowach Jacka zgadza się na dołączenie do reszty. W międzyczasie Claire znajduje kopertę należącą do Sayida. Sayid wyjmuje z niej zdjęcie kobiety, nie może od niej oderwać wzroku...

W drodze powrotnej na plażę, Kate wspina się na drzewo, próbując umocować tam przygotowaną przez Sayida antenę, ale kiedy znajduje się na górze, widzi w oddali „potwora” zmierzającego w kierunku Locke’a i upuszcza antenę, która ulega zniszczeniu. Po powrocie na plażę wszyscy dowiadują się, że polowanie nie przyniosło rezultatu, a co gorsza, Locke prawdopodobnie nie żyje.

Wieczorem, w trakcie przygotowań do pogrzebu, Jack widzi kogoś wyłaniającego się z lasu. Kiedy zaczyna za nim iść, wpada na Locke’a, powracającego triumfalnie z dżungli z upolowanym dzikiem.

O zmroku rozbitkowie zbierają się przy samolocie, który zostaje podpalony. Claire prowadzi ceremonię, odczytując nazwiska zmarłych, próbując o każdym z nich powiedzieć coś więcej.

Z finałowej retrospekcji dowiadujemy się, że przed katastrofą Locke był niepełnosprawny, a wózek inwalidzki, który był już kilkakrotnie używany przez rozbitków do różnych celów, jest jego własnością...

CIEKAWOSTKI:
:: Mało brakowało, a odcinek ten nosiłby nazwę "Lord of the Files".
:: Początkowe sceny z Locke'iem, zaraz po katastrofie, nie zostały nakręcone podczas filmowania odcinka 'Pilot'. Postarano się jedynie, aby tak wyglądały.
:: Scena w biurze podróży podczas, której odmówiono Locke'owi prawa do wzięcia udziału w wycieczce wcale nie odbyła się w Sydney, lecz w pustym punkcie handlowym w Honolulu. Twórcy LOSTa wynajęli to pomieszczenie i urządzili w nim biuro podróży, aby nakręcić wspomnianą wyżej scenę.

CYTATY:
Hurley: Kim jest ten gość? (o Locke'u)

Locke: Hej, nie waż się stąd wyjść. Nie wiesz, z kim rozmawiasz! Nie mów mi, czego nie mogę zrobić! To przeznaczenie! To moje przeznaczenie! Ja muszę to zrobić, do cholery! Nie mów mi, że nie mogę! Nie mów mi, że nie...

Młody chłopak budzi się leżąc na szkolnym boisku, z rany na jego czole cieknie smużka krwi. Napastnik, znacznie od niego wyższy i silniejszy, daje mu możliwość ucieczki i wycofania się z bójki bez odniesienia poważniejszych obrażeń, jednak on widząc, że jego kolega znajduje się w poważnych tarapatach i potrzebuje pomocy, natychmiast zrywa się z ziemi i próbuje pomóc, ale w tym samym momencie zostaje schwytany i odciągnięty przez atakującego. Tuż przed uderzeniem napastnik mówi: ”Nie powinieneś był wstawać, Jack”. Oglądana retrospekcja jest oczywiście retrospekcją Jacka Sheparda.

Na plaży Charlie pędzi w stronę Jacka krzycząc, że zauważył, iż coś znajduje się w wodzie - to KTOŚ rozpaczliwie próbuje utrzymać się na powierzchni. Jack natychmiast rzuca się do wody na ratunek... Po chwili widzimy, jak wynurza się z oceanu razem z Boone’m. Kiedy już myślimy, że wszystko dobrze się skończyło, Boone pyta, czy Jack uratował topiącą się kobietę... Chwilę później w pewnej odległości od nich dostrzegamy ją, cały czas walczącą o przeżycie. Jack decyduje się najpierw na odholowanie Boone’a do brzegu, zakładając, że zdąży jeszcze wrócić po tamtą kobietę. Jednak kiedy zaczyna płynąć z powrotem, na powierzchni oceanu nie ma już nikogo...

Na plaży Kate próbuje uspokoić Jacka, wyrzucającego sobie, że nie zdołał uratować tonącej. Jack zauważa wtedy człowieka ubranego w garnitur, stojącego w wodzie i przerywa wywód Kate pytając, czy ona również go zauważyła. Dziewczyna zdaje sobie sprawę, jak bardzo Jack jest wyczerpany i próbuje mu to uświadomić.

W międzyczasie Sawyer odkrył w sobie „żyłkę handlowca” i „otwiera” własny biznes, handlując rzeczami rozbitków znalezionymi w bagażach ocalałych z katastrofy, wyraźnie wyczuwając koniunkturę i stając się monopolistą na wyspiarskim rynku. Litościwie oznajmia Shannon, że przyjmuje czeki.

Hurley i Charlie odkrywają, że kończą im się zapasy słodkiej wody i informują o tym Jacka licząc, że on podejmie właściwą decyzję. Jack jednak nie widzi powodu, dlaczego miałby być za wszystkich odpowiedzialny.

W retrospekcji widzimy Jacka otrzymującego reprymendę od swojego ojca, który mówi mu, że Jack nie posiada cech, które uczyniłyby z niego dobrego lidera.

Na plaży, podczas rozmowy z Boone’m, Jack po raz kolejny widzi tajemniczego mężczyznę w garniturze i tym razem rzuca się za nim w pogoń. Dogoniwszy go w lesie, z przerażeniem i zaskoczeniem odkrywa, że mężczyzna ten jest łudząco podobny do jego ojca.

W tym samym czasie na plaży z powodu upału i braku wody mdleje Claire. Kiedy Charlie i reszta ekipy chcą jej podać trochę pozostałej jeszcze cennej słodkiej wody odkrywają, że została ona skradziona!

W kolejnej retrospekcji dorosły już Jack dowiaduje się od matki, że jego ojciec zaginął i że to jego (Jacka) wina. Matka każe mu lecieć do Australii i przywieźć ojca z powrotem do domu.

W dżungli Jack biegnie za mężczyzną w garniturze, jednak tuż przed dogonieniem go, potyka się i spada wzdłuż pochyłego stoku, resztką sił łapie za wystające korzenie, co chroni go przed upadkiem z urwiska. Niespodziewanie pojawia się Locke, który pomaga mu wydostać się znad przepaści, a następnie mówi mu, że wszyscy liczą na Jacka i czekają na jego decyzje. Jack po raz kolejny odmawia przejęcia za wszystkich odpowiedzialności, opowiada Locke’owi o swoich halucynacjach. Locke sugeruje, że być może nie są to halucynacje i że ta Wyspa zmienia znaczenie słów „niemożliwe” i „nieprawdopodobne”.

Na plaży Sayid i Kate zauważają, że Sun trzyma w ręku butelkę wody, która przyznaje się, że dostała ją od Sawyera. On jednak odpiera ich zarzuty o kradzież zapasów wody, tłumacząc, że dokonał on z Jinem transakcji rodem z ery kamienia łupanego.

W retrospekcji widzimy, jak Jack identyfikuje swojego ojca w kostnicy. Siedząc samotnie w dżungli, nadal boleje nad tą stratą i wyraźnie widzimy, że nie potrafi się z nią uporać. Nagle znowu pojawia się przed nim mężczyzna w garniturze, który prowadzi go do miejsca, w którym odnajduje świeżą wodę i... trumnę.

Z retrospekcji wiemy, że Jack starał się przewieźć trumnę ze zwłokami ojca do Kalifornii, jednocześnie widzimy, że znajdująca się w dżungli trumna jest pusta. Jack wyładowuje całą swoją frustrację i bezsilność niszcząc ją.

W tym samym czasie pozostali rozbitkowie odkrywają, że słodką wodę ukradł Boone. Przed linczem ratuje go niespodziewanie Jack, który uświadamia wszystkim, że być może pomoc nie nadejdzie i jeśli chcą jakiś czas przeżyć na Wyspie, muszą ustalić odpowiednie reguły, Informuje ich również o słodkiej wodzie, którą znalazł w głębi Wyspy. Na koniec pada zdanie-motyw, przewijające się w różnych momentach całego serialu: „If we can’t live together, we’re going to die alone”.

CYTATY:
Locke: Ale stanąłem oko w oko z tą wyspą i to, co zobaczyłem... było piękne.

Sun obserwuje męża, który łowi i zabija ryby gołymi rękoma, kiedy rozpoczyna się pierwsza retrospekcja. Jin pracuje jako kelner podczas luksusowego przyjęcia dla koreańskiej elity, do której należy Sun. Mężczyzna podchodzi do niej i proponuje kieliszek szampana. Wymieniają przy tym porozumiewawcze spojrzenia, a kiedy spotykają się później i całują dowiadujemy się, że są w sobie zakochani. Jin martwi się tym, że ojciec Sun jest przeciwny ich związkowi. Kobieta rozwiązanie widzi w ucieczce do Ameryki. Od Jina otrzymuje białą orchideę – wszystko, na co na razie może on sobie pozwolić.

Wyspa. Spacerujący po plaży Walt i jego ojciec zwracają uwagę Jina. Nagle, bez widocznego powodu, Koreańczyk rzuca się na Michaela. Biją się przy brzegu. Jin podtapia Michaela, podczas gdy Walt i Sun przyglądają się temu bezradnie. Dopiero interwencja Sawyera i Sayida kończy bójkę. Sawyer kajdankami przykuwa Jina do części samolotu.

Tymczasem Jack, Kate, Charlie i Locke szukają źródła słodkiej wody. Kiedy Charlie oddala się od grupy, przypadkowo natrafia na gniazdo pszczół. Locke, który podążał za nim, radzi mu się nie ruszać. Charlie cierpi jednak na irracjonalny strach przed pszczołami, które zdążyły już otoczyć jego głowę.

Na plaży Michael tłumaczy, co zaszło. Broni siebie, a jego frustracja rośnie z powodu bariery językowej. Sayid natomiast uważa, że Jin niesłusznie został przykuty kajdankami jeszcze przed wyjaśnieniem sprawy. Całej sytuacji przygląda się Sun, a my w retrospekcji przenosimy się nad bajeczne jezioro, gdzie Jin, mając błogosławieństwo jej ojca, oświadcza się kobiecie i wręcza pierścionek zaręczynowy. Sun jest uradowana do chwili, kiedy dowiaduje się, że Jin zgodził się pracować dla jej ojca. Po jej pełnym troski spojrzeniu wracamy na Wyspę.

Charlie stara się stać nieruchomo, ale gromadzi się wokół niego coraz więcej pszczół. Jack wpada na pomysł – może przykryć ul. Jednak zanim jest w stanie cokolwiek zrobić, Charlie zostaje użądlony, wskutek czego nieopatrznie wchodzi w rojowisko. W mgnieniu oka wszyscy zostają zaatakowani przez rozwścieczony rój. Uciekają na oślep, po drodze opędzając się od pszczół i zrzucając z siebie ubrania. Kate wbiega do jaskini, gdzie natyka się za szczątki dwóch ciał – mężczyzny i kobiety. Świadczy to o tym, że ludzie ocalali z katastrofy nie są pierwszymi Wyspie. Po obdukcji „Adama i Ewy” dokonanej przez Jacka okazuje się, że nie żyją oni od około 40 lat. Wśród ich niewielkiego mienia Jack znajduje sakiewkę zawierającą dwa kamienie – czarny i biały.

Na plaży Sun opatruje aloesem skuty kajdankami nadgarstek męża. W retrospekcji widzimy ją wchodzącą do domu, gdzie znajduje prezent – czekające na nią opakowane pudło ze szczeniakiem w środku. Zamiast jednak się cieszyć, wygląda na przygnębioną. Jin również jest jakby nieobecny i zamiast dzielić ten moment z żoną, wycofuje się do sypialni, by zadzwonić.

Teraźniejszość. Jack jest zbudowany odkryciem ciał. Proponuje, żeby zamiast przynosić wodę ludziom, przyprowadzać ludzi do wody – zamieszkać w jaskiniach. Charlie i Locke są tego samego zdania i opowiadają się za rozpoczęciem przygotowań na przybycie reszty rozbitków. Kate natomiast nie jest do końca przekonana i niechętnie odnosi się do tego pomysłu.

W tym samym czasie na plaży Walt jest zdenerwowany. Przez atak i pytania o udział ojca w zajściu czuje się nieco zbity z tropu. Michael przypuszcza, że matka Walta mówiła o nim złe rzeczy, ale prawda jest brutalniejsza. Okazuje się, że kobieta właściwie nigdy nie wspominała chłopcu o ojcu.

Kiedy Jinem opiekuje się żona, raz jeszcze przenosimy się do ich upiększonego domu. Sun wydaje się być tam zamkniętą w ‘złotej klatce’. Jin wchodzi do mieszkania i pędzi w kierunku łazienki. Ma zakrwawione ręce. Sun idzie za nim i błaga go o wyjaśnienia. Mąż ją jednak ignoruje, mówiąc tylko, że pracował. Sfrustrowana jego kłamstwem uderza go w twarz, ale jedyną odpowiedzią na to jest zimne spojrzenie jakby martwych oczu Jina. Sun po raz pierwszy uświadamia sobie, że nic nie wie o swoim mężu. Jin mówi jej, że wykonuje wszystko, o co prosi go jej ojciec – i robi to dla nich. Kobieta jednak mu nie wierzy i ze strachem odsuwa się od męża.

Jaskinie. Charlie nie może uniknąć przeszywającego wzroku Locke’a, który twierdzi, że wie, kim jest mężczyzna i czego szuka. Charlie, bliski obłędu zakłada, że Locke ma na myśli jego uzależnienie od narkotyków, podczas gdy w rzeczywistości Locke’owi chodzi o jego pozycję w Drive Shaft i zgubioną w katastrofie gitarę. Mówi mu, żeby wierzył: „Wyspa da ci wielką szansę… o ile chętnie dasz jej coś w zamian”. Tymczasem Jack wraca na plażę, gdzie zastaje ludzi, których zdania na temat przeniesienia się do jaskiń są podzielone.

Sun znajduje Michaela rąbiącego drewno. Czystą angielszczyzną wyjaśnia mu, że Jin zaatakował go z powodu zegarka należącego do jej ojca zegarka, który Michael ma na swoim przegubie. Kiedy mężczyzna usiłuje przyjąć wszystko do wiadomości, w retrospekcji widzimy kobietę podającą się za dekoratorkę wnętrz, która daje Sun wskazówki jak zorganizować ucieczkę z lotniska podczas biznesowej podróży Jina. Dowiadujemy się, że Sun przez jakiś czas uczyła się angielskiego z myślą o odejściu od męża.

Charlie i Locke przeszukują wrak samolotu. Kiedy Charlie sięga po narkotyki, Locke żąda, żeby mężczyzna oddał mu je, zanim się wykończy. Charlie ma dosyć Locke’a i prosi, aby zostawił go w spokoju, ale Locke pozostaje nieugięty. W akcie desperacji Charlie wręcza mu torebkę. Wówczas znajduje swoją wiszącą na drzewie gitarę.

Michael podchodzi do Jina dzierżąc w ręku siekierę. Zamiast jednak go zabić wyjaśnia, że znalazł zegarek i uwalnia mężczyznę. Ostrzega go jednak, aby trzymał się z daleka od niego i jego syna, po czym odchodzi. Widzi to Sun. W końcowej retrospekcji znajdujemy się na lotnisku w Australii. Sun zamierza odejść od mężą, a jej wzrok mknie od zegarka w kierunku samochodu czekającego na nią na zewnątrz. Ale kiedy spogląda na Jina, zauważa w jego dłoniach białą orchideę. Kwiat przypomina jej o ich pierwszej, czystej miłości. Sun decyduje się zostać z mężem i pozwala, by samochód odjechał bez niej.

Kiedy Hurley, Jin, Sun i Jack przychodzą do jaskiń, zastają Charlie’go grającego na swojej gitarze. W tym samym momencie na plaży Sayid, Boone, Shannon, Michael, Walt i Kate podtrzymują palące się ognisko. Obóz zostaje podzielony.

CIEKAWOSTKI:
:: W tym odcinku nawet przez sekundę nie wystąpili Boone, Shannon i Claire.
:: Scena, w której Jin oświadcza się Sun kręcona była w Byodo-In Temple. Więcej w dziale 'Ciekawostki - Kulisy serialu'.

CYTATY:
Charlie:(do Jacka i Kate) Skończcie te podchody i ruszajmy w końcu.

Gitara. Obraz oddala się, widać Charlie’go, który usiłuje przypomnieć sobie akordy piosenki. Już wątpi, denerwuje się. Locke proponuje mu spacer, jednak Charlie odmawia.

Tymczasem, Jack usiłuje przekonać Kate by poszła do jaskiń, a Sawyer przenosi się do namiotu na plaży.

Charlie idzie między drzewami, słyszy coś, wydaje mu się że potwora, więc ucieka. Retrospekcja: widzimy konfesjonał, Charlie spowiada się, mówi że ulegał pokusom, które spotykały go jako rockową gwiazdę. Po nauce księdza, Charlie rozważa odejście z zespołu, dopóki jego brat Liam nie zdobędzie kontraktu na nagranie płyty.

Wyspa. Okazuje się że to Locke użył Charliego jako przynęty do schwytania dzika. Po posiłku, Charlie domaga się jego narkotyków. Locke chce mu dać szansę. Charlie ma go poprosić o narkotyki 3 razy, za trzecim je dostanie. To był pierwszy raz. Po tym, Charlie prosi Locke’a by ten wyrzucił narkotyki gdzieś daleko stąd, lecz zamiarem Locke’a jest danie Charliemu możliwości wyboru – jedynej rzeczy która różni nas od zwierząt.

Na plaży, Sayid objaśnia Kate swój plan, mający na celu rozszyfrowanie francuskiego przekazu radiowego – mają ustawić 3 anteny i wystrzelić racę, gdy będą gotowi do włączenia ich. Dzięki temu włączą je w jednym momencie. By plan wypalił, potrzebne są jeszcze baterie. Kate poszła więc do Sawyera – dobrze wiedziała, że gromadzi on różne rupiecie. Starała się go nakłonić do współpracy. Nadaremnie. Powiedziała, że nie ma on do kogo wracać, dlatego zachowuje się tak egoistycznie. Sprzeciwiając się temu, Sawyer zgodził się oddać baterie.

Jack i Hurley kontynuowali przenoszenie rzeczy z plaży do jaskiń. Charlie zaoferował swoją pomoc, lecz za chwilę znikł. Kiedy jedna z walizek otwarła się, Charlie zauważył pojemnik z lekami i szybko schował jeden do kieszeni. Jack złapał go na gorącym uczynku. Charlie tłumaczył się „bólem głowy”, Jack na to, że Diazepam jest za silny na ból głowy i pozwolił mu odejść. Charlie wrócił do swojej gitary. Retrospekcja: Liam próbuje namówić Charlie’go do pozostania w zespole – kusi go sławą i bogactwem, apeluje do jego ego. Liam obiecuje opiekować się nim. Charlie przystaje na to, jednak mówi Liamowi, że skończą z tym jeżeli sprawy zajdą za daleko.

Wracamy na Wyspę. W jaskiniach Hurley prosi Charlie’go by ten przeniósł swoja gitarę gdzieś indziej, robiąc miejsce dla zaopatrzenia. To wyprowadziło Charliego z równowagi, poszedł do Jacka i powiedział mu by przestał się rządzić. Niespodziewanie jaskinia zaczęła się walić. Kiedy Charlie zdołał uciec, Jack pozostał uwięziony w środku!

Kate i Sayid podróżowali przez dżunglę by ustawić anteny, podczas gdy Charlie pobiegł na plażę po pomoc. Boone zostawił Shannon, gdyż to on był odpowiedzialny za ustawienie ostatniej anteny. Sawyer pobiegł powiedzieć Kate co przydarzyło się Jackowi. Przenosimy się w retrospekcji do okresu świetności Drive Shaft. Podczas koncertu Charlie stał na scenie obok Liama, rozentuzjazmowani fani krzyczeli. Kiedy zaczęli swój przebój „Y’all Everybody”, Liam zaśpiewał refren. Za sceną Charlie upomniał brata, że zaśpiewał nie swoją część. Liam tłumaczy, że zamyślił się przez chwilę i zlekceważył Charlie’go. Charlie patrzył na starszego brata, który wyciągnął znajomy brązowy proszek. Liam puścił oko i uśmiechnął się, następnie poszedł ćpać.

Powrót na Wyspę. Wszyscy starali się oczyścić wejście do jaskini ze skał. Kiedy przybył Michael, wykorzystał swoje 8-letnie doświadczenie w budownictwie – koordynował pracę do momentu, w którym mógł ocenić, które miejsce jest dość stabilne by zacząć kopać.

W dżungli Sawyer zatrzymał Kate i Sayida, by przekazać im wieści odnośnie Jacka. Niemiłe komentarze Kate powodują, że Sawyer postanawia nie mówić im o wypadku w jaskiniach, zamiast tego podąża z nimi.

Kiedy Locke oczyszczał kolejnego dzika, Charlie przybył i powiedział mu o sytuacji z Jackiem. Lecz Locke wiedział, jaki jest prawdziwy powód, przez który Charlie do niego przyszedł – chciał swojej działki. Locke pokazał Charliemu kokon, z którego usiłowała wydostać się larwa. Wyjaśnił, że mógłby jej pomóc, lecz wtedy będzie za słaba by przetrwać - uwalnianie się z kokonu to jej naturalny sposób wzmacniania się. Locke przypomniał Charlie’mu ze jeżeli jeszcze raz poprosi go o narkotyki – będą jego.

W jaskiniach, tunel został odkopany na tyle, by można było słyszeć Jacka. Powiedział, że jest przygnieciony i nie może się ruszyć. Michael przekazał tę wiadomość grupie i powiedział, że ktoś mały powinien pójść po Jacka. Charlie, który akurat wrócił od Locke’a, zgłosił się na ochotnika.

Sayid, Kate i Sawyer zatrzymali się by ustawić kolejną antenę. Sayid polecił Kate by o 17 wystrzeliła swoją racę. Następnie zostawił Kate i Sawyera razem. Sawyer stara się dowiedzieć co Kate widzi w Jacku. Kate mówi, że Sawyer nie dorasta Jackowi do pięt, a on na to że Jack jest prawdopodobnie martwy.

Charlie czołga się przez tunel do Jacka. Pojawia się retrospekcja, w której tunelem jest droga przez tłum za kulisami. Widzi Liama, który pije i ćpa. Podczas, gdy Liam uważa, że nic się nie stało, Charlie grozi przerwaniem trasy koncertowej. Przypomina, że sprawy zaszły za daleko i muszą zrezygnować, tak jak to sobie obiecali. Mówi, że Liam zniszczył Drive Shaft, Liam ripostuje, że Drive Shaft to tylko i wyłącznie on. Ponadto, powiedział że Charlie jest niczym bez zespołu i odszedł. Załamany Charlie bierze paczkę z narkotykami i wysypuje trochę na rękę. Zastanawia się, czy wziąć…

W pół drogi, tunel za Charlie’m zawala się. Charlie zdąża dotrzeć do Jacka, jednak teraz obaj są uwięzieni w środku. Charlie zdejmuje kawałek skały z ramienia Jacka, następnie nastawia mu bark.

W retrospekcji przenosimy się gdzieś na przedmieścia w Australii. Charlie puka do drzwi, otwiera mu całkiem odmieniony Liam. Charlie mówi, że załatwił im występ w Los Angeles. Lecz Liam zaczął nowe życie – ma żonę i dziecko. Kiedy Charlie ściąga okulary przeciwsłoneczne, Liam orientuje się, ze Charlie znowu bierze. Oferuje mu pomoc. Wściekły Charlie odchodzi, zmierza na brzemienny w skutki lot do Los Angeles.

Na zewnątrz, ludzie zaczęli tracić nadzieję. Kate przybyła i namawiała by nie zaprzestawać wysiłkom. Wewnątrz, Jack szybko przekonał się, co jest nie tak z Charliem. Powiedział że pomoże mu, jeżeli uda im się stąd wydostać – wyczerpuje im się tlen – bardzo szybko. Charlie zauważył ćmę, która latała wewnątrz jaskini. Podążał za nią do małego otworu i zaczął kopać – podczas, gdy Kate i reszta kopali z drugiej strony. Charlie i Jack wydostali się na powierzchnie i wrócili do obozu. Kate szczęśliwa, że widzi Jacka żywego, rzuciła mu się w ramiona. Jack był wdzięczny Charliemu za wyciągnięcie ich stamtąd.

W międzyczasie, Sayid był już gotowy do włączenia swojej anteny, więc wystrzelił racę. Trzecia raca została wystrzelona z pozycji Kate. Sayid włączył antenę by złapać sygnał, wtedy niespodziewanie otrzymał cios w głowę. Ktoś lub coś nie chce, by opuścili Wyspę.

Tej nocy w jaskiniach Charlie poprosił Locke’a o narkotyki. To był trzeci raz, Locke dotrzymał słowa i mu je oddał Charlie niespodziewanie wrzucił je do ognia. Locke powiedział Charlie’mu, że jest z niego dumny i wiedział, że jest w stanie to zrobić. Charlie obserwował ćmę latającą wokół ognia, nareszcie wolny od swego nałogu.

CIEKAWOSTKI:
:: W tym odcinku w ogóle nie pojawia się Claire.
:: Heroina Charlie'go to w rzeczywistości brązowy cukier.
:: Premierową emisję odcinka oglądało 18,6 mln ludzi w USA, co dało ABC najwiekszą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.
:: Sceny w środku kościoła i jego okolicach nakręcono w kościele Św. Pawła w Honolulu. Więcej w dziale 'Ciekawostki - Kulisy serialu'.

CYTATY:
Charlie: Zeszłej nocy miałem kontakt fizyczny z dziewczyną, której w ogóle nie znam.
Ksiądz: Rozumiem. Coś jeszcze?
Charlie: Tak. Zaraz potem miałem... kontakt z jeszcze inną dziewczyną. A zaraz potem patrzyłem, jak one miały... kontakt ze sobą.

Jack: Uspokój się. Nie jesteś sobą.
Charlie: Nie znasz mnie! Jestem cholernym bogiem rocka!

Charlie: W jaskiniach był wypadek. Jack został zasypany.
Locke: Ktoś próbuje go wydostać?
Charlie: Tak. Spora grupa ludzi.
Locke: Dlaczego nie jesteś z nimi? Nie przyszedłeś tu powiedzieć mi o Jacku, prawda?
Charlie: Oddaj mi prochy, Locke. Nie mogę znieść tego uczucia.
Locke: Chodź. Pokażę ci coś. Jak myślisz, co jest w tym kokonie, Charlie?
Charlie: Nie wiem. Chyba motyl.
Locke: Nie. Jest w nim coś piękniejszego. To kokon ćmy. To prawdziwa ironia, że podziwiamy tylko motyle, a to ćmy przędą jedwab.Są silniejsze i szybsze.
Charlie: To cudowne, ale...
Locke: Widzisz ten mały otwór? Ta ćma niedługo wyjdzie z kokonu. W tej chwili próbuje się wydostać. Przebija się przez grube ściany swojego schronienia. Mógłbym jej pomóc. Mógłbym powiększyć otwór nożem i ćma byłaby wolna. Ale wtedy byłaby za słaba, żeby przetrwać. Walka to naturalna metoda na wzmocnienie. Po raz drugi poprosiłeś mnie o swoje narkotyki. Poproś jeszcze raz i oddam ci je.

Sawyer: Co on takiego w sobie ma? Jack. Dlaczego na jego widok uginają wam się nogi?
Kate: Starasz się być świnią, czy to wrodzony talent?
Sawyer: Chodzi o to, że jest lekarzem? Tak. Laski lecą na lekarzy. Daj mi parę opatrunków, butelkę rywanolu i też mogę robić za lekarza.
Kate: Porównujesz siebie do Jacka?
Sawyer: Nie ma między nami dużej różnicy, skarbie. Gdyby pożył tu jeszcze parę tygodni, sama byś się o tym przekonała.
Kate: Co ty powiedziałeś?
Sawyer: Kurcze. Nie mówiłem ci? Nadeszły wieści, że Święty Jack został zasypany w jaskini.
Kate: Co?
Sawyer: Teraz przynajmniej możesz rozczulać się nad kimś innym.

Kate zbiera banany i zauważa książkę „Watership Down”. Rozgląda się za Sawyerem, który pływa. Sawyer wychodzi nagi z wody i bezwstydnie zaczyna ją podrywać. Kate pyta, czy to jego taktyka postępowania ze wszystkimi dziewczynami. Retrospekcja: Sawyer jest w łóżku z kobietą imieniem Jessica. Jest im bardzo przyjemnie. Nagle Sawyer zrywa się z łóżka, tłumaczy że jest spóźniony na spotkanie. Kiedy podnosi swoją walizkę, ta otwiera się – jest pełna banknotów.

Sawyer zbliża się do miejsca, w którym trzyma swoje rzeczy i odkrywa, że Boone je przegląda. Zbliżenie na przerażoną twarz Boone’a i przenosimy się do jaskiń, gdzie Jack opatruje głowę Sayida, który wyjaśnia, że ktoś go zaatakował i zniszczył radioodbiornik. Sayid przysięga znaleźć odpowiedzialnego. Boone potykając się wrócił do obozu, pobity i zakrwawiony. Tłumaczył, że Shannon ma astmę i poszedł po pigułki do jej inhalatora. Widział Sawyera, czytającego książkę, która była w jednym bagażu z pigułkami. Sawyer kazał mu zostawić pigułki i zaatakował go.

Charlie dostarcza wodę Claire, mówi że martwi się o nią i chciałby by przeniosła się do jaskiń. Jednak Claire chce zostać na plaży i czekać na ratunek.

Jack przeciwstawia się trzymaniu przez Sawyera inhalatora, który mógłby pomóc Shannon. Zaczyna zaczął grzebać między rzeczami Sawyera i obaj niemal się nie pobili.

Retrospekcja: pokój hotelowy, który widzieliśmy już wcześniej. Jessica jest bardzo zainteresowana gotówką, która znajduje się w walizce Sawyera. Ford tłumaczy, że to całe jego oszczędności – 140 tysięcy dolarów – ale to tylko połowa z tego co potrzebuje do kupienia akcji pewnej firmy zajmującej się wydobywaniem ropy naftowej. Ma spotkać się z inwestorem, który wyłoży druga połowę. Zaintrygowana Jessica oferuje innego inwestora – swojego męża.

Kate stara się uspokoić Jacka. Chce porozmawiać z Sawyerem, twierdzi że „mają coś wspólnego”. Kate podchodzi do Sawyera i stara się zrozumieć jego kapitalistyczny sposób postrzegania świata. Pyta co by chciał w zamian za inhalator, Sawyer mówi ze pocałunku. Kate nie zgadza się na wymianę i próbuje zajść mu za skórę poprzez wspominanie jego „listu” – tego z którym widziała go już kilkakrotnie. Sawyer robi się tajemniczy i zmusza Kate by przeczytała list na głos. Dowiadujemy się, że list został napisany przez małego chłopca, który daje do zrozumienia, że Sawyer uknuł spisek, przez który jego ojciec zabił jego matkę i siebie samego.

Tymczasem gdzieś w dżungli Sayid pyta Locke’a gdzie był gdy on został zaatakowany. Locke tłumaczył, że w tym czasie polował i zwrócił uwagę Sayida na Sawyera – osobę która czerpała korzyści z ich obecnego położenia. Locke dał Sayidowi nóż by mógł bronić się przed kolejnymi potencjalnymi atakami.

W jaskiniach, Shannon ma silne ataki astmy, Sun wygląda na bardzo zaniepokojoną. Sawyer przychodzi do obozu po wodę, Jack jest wściekły na niego, jednak Sawyer nie odpowiada.

Retrospekcja. W restauracji, Sawyer udaje współpracownika Jessiki z banku. Omawia szczegóły współpracy z jej mężem, Davidem. David jest sceptyczny. Sawyer wydaje się niewzruszony i odchodzi, lecz David namyśla się jeszcze raz i woła Sawyera, który zatrzymuje się z szerokim uśmiechem na twarzy. Sawyer zostawia Davidowi walizkę z pieniędzmi jako dowód zaufania i mówi że będzie czekał na jego decyzję.

Z powrotem na plaży, Charlie i Claire dyskutują o komfortach jakie mieli w domu – ale Charlie’mu chodzi tylko o jedzenie. Claire wyznaje, że najbardziej brakuje jej masła orzechowego. Charlie zakłada się z nią – jeśli zdobędzie masło orzechowe, Claire przeniesie się do jaskiń. Właśnie w jaskiniach Shannon ma jeden z silniejszych ataków i Jack musi ją uspokajać. Wściekły znów idzie do Sawyera. Sayid idzie za nim i sugeruje, że chyba wie jak wyciągnąć od niego to czego chcą – ostatecznie, należał do Gwardii Republikańskiej. Jack, który dotąd nie miał szczęścia w negocjacjach z Sawyerem, musiał to zaakceptować.

W międzyczasie, Charlie szuka masła orzechowego, a Sun dzieli się z Michaelem lekarstwem dla Shannon. Na plaży, Sayid podkrada się do Sawyera podczas snu i uderza go w głowę. Pomimo sprzeciwu Kate, Sayid i Jack wynoszą Sawyera do lasu i przywiązują go do drzewa. Jack usiłuje przekonać Sawyera ostatni raz. Ale kiedy po raz kolejny odmawia, Sayid zaczyna go torturować poprzez wbijanie mu zaostrzonego bambusa pod paznokcie. Jack nie może na to patrzeć i mówi Sayidowi by przestał. Ale to za mało dla Sayida, który myśli, że to Sawyer go zaatakował podczas wyprawy. Sayid chwyta za nóż Locke’a i grozi że przebije Sawyerowi oko. To powoduje, że Sawyer zgadza się rozmawiać, ale tylko z Kate.

W retrospekcji odwiedzamy Sawyera w salonie bilardowym, gdzie tłumaczy swojemu szefowi Mr. Kilo, że zostawił pieniądze poukładane, by zdobyć zaufanie. Z żoną było ławo, ale mąż powinien myśleć, że jest mądrzejszy od niego. Kilo mówi że jemu te pieniądze należą się bardziej i żąda ich zwrotu - plus jeszcze 50% - następnego dnia.

Wracamy na Wyspę: Sawyer zastanawiał się, czy Kate woli pozwolić Shannon cierpieć, zamiast dać mu jeden mały pocałunek. Zapytał o to bez ogródek, a ona bez mrugnięcia okiem zgodziła się – ale to co było pocałunkiem z litości, obróciło się w coś więcej… pojawiła się chemia między nimi i zaczęło jej się to podobać. Kiedy przerwali, Sawyer przyznał że naprawdę nie ma inhalatora, a kopię „Watership Down” po prostu wyrzuciło na brzeg. Kate mocno go spoliczkowała. Powiedziała Jackowi i Sayidowi, że Sawyer nie ma tego czego potrzebują. Ale Sayid utrzymuje, że Sawyer kłamie i idzie kontynuować swoje tortury. Okazuje się, że Sawyer uwolnił się z więzów, wtedy dochodzi do bójki. Po szamotaninie, Sawyer kończy z rozciętą tętnicą. Jack uciska krwawiące miejsce, dosłownie trzyma życie Sawyera w swoich rękach. Wysyła Sayida po środki lecznicze.

Pojawia się retrospekcja: dom Davida i Jessiki, gdzie Sawyer chce sfinalizować umowę i odejść z 300 tysiącami dolarów. Lecz kiedy mały synek Jessiki i Davida wybiega z sypialni, Sawyer nie może się zmusić by to zrobić. Zrywa umowę, niechcący wyjawia swój romans z Jessiką i odchodzi bez pieniędzy.

Wyspa. Sawyer śpi, ma kilka szwów na ręce. Budzi się i widzi Kate, siedzącą obok i trzymającą jego list. Wyjaśniła, że gdy przeczytała go pierwszy raz coś wydało jej się nie tak – czytała go po raz kolejny i kolejny, w końcu, zrozumiała ze to on napisał ten list. Kiedy ten list został napisany, Sawyer miał 8 lat (świadczy o tym znaczek pocztowy z 1976). Sawyer tłumaczył, że kiedy miał 19 lat był winien dużo pieniędzy pewnemu złemu człowiekowi, więc przejął imię człowieka, na którego polował i sam stał się oszustem. Kiedy już uwierzyliśmy, że Sawyer otworzy się przed Kate, on zamilkł i kazał jej odejść. W innym miejscu, Sun przynosi Shannon eukaliptus, który pomaga jej oddychać. Charlie przynosi wymyślone masło orzechowe Claire i namawia ją by przeniosła się do jaskiń. Sayid mówi Kate że odchodzi, ponieważ nie może się uporać z tym co zrobił Sawyerowi – planuje obejść Wyspę i narysować mapę. Wreszcie Sawyer, przystawia zapalniczkę do swojego listu, jednak nie jest w stanie go spalić. Chowa go do kieszeni, razem ze swoim gniewem.

CIEKAWOSTKI:
:: Premierową emisję odcinka oglądało ponad 18 milionów ludzi w USA, co dało ABC najwiekszą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.

CYTATY:
Jack: Myślisz, że to co znajdziesz w walizkach od razu jest twoje?
Sawyer: Nie wiem, jaki porządek zaprowadziłeś w swoim jaskiniowym mieście, ale tutaj zapasy to podstawa. Każdy ma prawo chronić swojego dobytku.
Jack: Wstawaj.
Sawyer: Chcesz sprawdzić, kto jest wyższy?
Jack: Wstawaj!
Sawyer: Na pewno chcesz się w to mieszać?
Jack: Na pewno.

Jack: (o Sawyerze) Zabiję go.
Kate: To nam nie pomoże w zdobyciu lekarstw.
Jack: Ale poczuję się lepiej.

Kate: Czego chcesz?
Sawyer: Co?
Kate: Czego chcesz, Sawyer?
Sawyer: Na to pytanie mam tyle odpowiedzi, że nie wiedziałbym, od czego zacząć.

List Sawyera: "Drogi panie Sawyer. Nie zna mnie pan, ale ja pana znam i wiem, co pan zrobił. Uprawiał pan seks z moją mamą i ukradł pan pieniądze mojego taty. Tata się zezłościł i zabił moją mamę, a potem zabił siebie. Znam tylko pana imię, ale kiedyś odnajdę pana i dam panu ten list, żeby zapamiętał pan, co mi pan zrobił. Zabił pan moich rodziców, panie Sawyer."

Kate:(do Sawyera) Ten list nie był napisany do ciebie. To ty go napisałeś. Nie masz na imię Sawyer, prawda?

Sayid: Gdzie byłeś wczoraj tuż przed zachodem słońca?
Locke: Obawiam się, że alibi może dostarczyć mi tylko dzik, którego oprawiałem na obiad.

Siedząc samotnie na plaży, Sayid raz jeszcze przygląda się zdjęciu kobiety, które przekazała mu Claire w odcinku „Walkabout”. Kontynuując wędrówkę, zauważa kawałek kabla wystającego z piasku. Zaintrygowany, wyciąga go i zaczyna za nim podążać w głąb lądu...

Nagle zatrzymuje się, widząc zastawioną pułapkę – linkę pociągniętą niewysoko nad ziemią. Gdy tylko udaje mu się bezpiecznie ją ominąć okazuje się, że dokładnie na to liczył zastawiający pułapkę - Sayid zostaje pociągnięty do góry, a jego noga zostaje unieruchomiona w gałęzi. Malowniczo wisi w tej pozycji przez długi czas, mamrocząc cicho modlitwy słyszy, że ktoś nadchodzi. Mając w sobie mieszaninę strachu i nadziei, zaczyna wołać o pomoc. Nagle ktoś go odcina, przed straceniem przytomności po uderzeniu o ziemię Sayid widzi niewyraźną postać zmierzającą w jego kierunku...

W jaskiniach Jack zajmuje się wszelkimi zdrowotnymi problemami swoich 45 pacjentów... Na uwagę Hurley’a, że wszyscy zdają się być podenerwowani, rozbici i zestresowani, Jack odpowiada, że na szczęście żyją i powinni się z tego cieszyć.

Kiedy Sayid odzyskuje przytomność, słyszy głos należący do kobiety, która go pyta, gdzie znajduje się Alex. Kiedy nie odpowiada, kobieta włącza prąd, który podpięty do metalowej ramy łóżka, staje się swoistym narzędziem tortur. Sayid błaga kobietę, żeby przestała i próbuje jej wytłumaczyć, że nie zna Alex i nie ma pojęcia, gdzie może ona teraz przebywać, ale w odpowiedzi widzimy, jak zwiększa się napięcie przepływającego prądu.

W retrospekcji widzimy młodego Sayida ubranego w wojskowy mundur, przesłuchującego przywiązanego do krzesła więźnia. Jego tortury są na tyle skuteczne, że zadowolony zwierzchnik decyduje się go awansować. W czasie rozmowy Sayid spostrzega prowadzoną przez wojskowych kobietę, ona odwzajemnia jego spojrzenie i przez moment wydaje się, że wzajemnie się rozpoznają.

Sayidowi udaje się wytłumaczyć, że jest rozbitkiem z samolotu, który rozbił się jakiś czas temu na Wyspie. Opowiada, jak usłyszał francuską wiadomość, nadawaną z Wyspy od 16 lat. Kiedy porywaczka powtarza słowa Sayida, staje się jasne, że to ONA nagrała tamto wołanie o pomoc... Jednak kiedy podchodzi do Sayida, nie jest przekonana o prawdziwości jego słów, mówiąc, że wie, kim on naprawdę jest i pozbawia go przytomności po raz kolejny.

W kolejnej scenie widzimy, jak Francuzka przeszukuje plecak Sayida. Rozglądając się po miejscu, w którym jest przetrzymywany, Sayid odczytuje głośno nazwisko wytłoczone na kurtce: Rousseau. Kobieta znajduje zdjęcie dziewczyny wśród rzeczy Sayida i wypytuje go o nią.

W retrospekcji widzimy, że kobieta ze zdjęcia jest następnym obiektem tortur Sayida. Przypomina mu ona, że razem dorastali i dziwi się, dlaczego Sayid popiera reżim Hussaina. Pokazując mu blizny powstałe podczas wcześniejszych przesłuchań, Nadia mówi mu, że nie przyzna się do niczego ani niczego mu nie zdradzi.

Francuzka pyta, czy dziewczyna ze zdjęcia znajduje się na Wyspie. Sayid odpowiada, że zmarła z jego winy. To wyznanie buduje nić porozumienia pomiędzy Sayidem a Danielle, która mówi, że wie, jak to jest, kiedy straci się kogoś, kogo się kocha.

W tym samym czasie Charlie odkrywa coś, czego chyba nikt się nie spodziewał - Hurley, który we wraku samolotu znalazł torbę golfową, stworzył mini-pole golfowe, chcąc rozładować napiętą atmosferę panującą wśród rozbitków.

Tymczasem, naprawiając zepsutą pozytywkę, Sayid próbuje wypytać Danielle o Innych, o których wcześniej wspomniała. Danielle przyznaje, że ich nie widziała, ale ciągle słyszy ich szepty w dżungli...

Sayid prosi Danielle, żeby go wypuściła, lecz ona się nie zgadza twierdząc, że jest jego jedyną szansą ratunku. Nagle oboje słyszą straszny ryk dochodzący z dżungli. Danielle jest przekonana, że to jeden z niedźwiedzi, na które poluje. Kiedy zostawia Sayida samego, używa on ukrytego wcześniej w dłoni śrubokręta, aby się uwolnić. Przed opuszczeniem kryjówki Danielle zabiera swoje rzeczy, broń oraz mapy i notatki.

W retrospekcji widzimy, że z powodu niemożliwości uzyskania od Nadii jakichkolwiek informacji, Sayid dostaje rozkaz zabicia jej. Kiedy odsyła towarzyszących im żołnierzy, uwalnia Nadię z więzów i mówi o przygotowanym dla niej planie ucieczki. Niespodziewanie pojawia się dowódca Sayida, który wzywa straże... Sayid bez wahania zabija go, a następnie sam się postrzela w nogę, umożliwiając w ten sposób Nadii ucieczkę. Wie, że nie może uciec razem z nią, bo wtedy jego rodzina zostałaby zamordowana. Przed zniknięciem Nadia zapisuje coś Sayidowi na odwrocie fotografii...

Wyspa. Utykając, Sayid stara się powrócić do obozu. Nagle staje twarzą w twarz z Danielle. Oboje mierzą do siebie z broni, ale kiedy Sayid chce wystrzelić, okazuje się, że Danielle usunęła z jego broni iglicę... W końcu Danielle wypuszcza Sayida, ale odmawia pójścia z nim do obozu. Na pytanie Sayida odpowiada, że Alex była jej dzieckiem.

W tym samym czasie rozbitkowie dobrze się bawią biorąc udział w pierwszym golfowym „Island Open”, zorganizowanym przez Hurley’a. Jednak nie wszyscy biorą udział w turnieju - Locke ćwiczy rzucanie nożem, kiedy znajduje go Walt i pyta, czy może się tego nauczyć. Po krótkiej chwili wahania, Locke podaje mu nóż...

W zapadającym zmroku Sayid próbuje wrócić na plażę. W pewnym momencie zdaje się mu, że wśród świszczącego wiatru słyszy głosy i szepty...

CIEKAWOSTKI:
:: Claire i Jin nie pojawiają się w tym odcinku.
:: Premierową emisję odcinka oglądało ponad 18 milionów ludzi w USA, co dało ABC najwiekszą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.
:: Pole golfowe to dolina Ka'a'awa. Więcej w dziale 'Ciekawostki - Kulisy serialu'.

CYTATY:
Hurley: Witam na pierwszym i... miejmy nadzieję ostatnim turnieju Island Open. Na razie są tylko 2 dołki, 3 podejścia i nie ma kolejki.
Jack: Hurley... Wybudowałeś pole golfowe?
Hurley: Bogaci narwańcy ciągle latają na takie wyspy, żeby sobie pograć.

Claire budzi płacz dziecka. Dziewczyna patrzy na swój brzuch i widzi, że nie jest już w ciąży. Biegnie za płaczem. W dżungli spotyka Locke’a siedzącego przy biurku, mężczyzna mówi jej: „Byłaś za niego odpowiedzialna, ale go oddałaś, Claire. Teraz wszyscy za to płacą”. Dziewczyna biegnie dalej i znajduję kołyskę z pozytywką w kształcie samolotów lini Oceanic. Chce wyjąć dziecko, ale kołyska jest pusta. Odgarnia biały materiał z łóżeczka w poszukiwaniu dziecka, lecz na dnie znajduje pełno krwi. Zaczyna krzyczeć i budzi się. Spotyka Charlie’go, który mówi jej, że przyśnił jej się koszmar. Ręce Claire ociekają krwią.

Charlie prowadzi ją do Jack’a, który mówi jej, że krew wzięła się od mocnego zaciskania pięści. Pyta ją czy lunatykowała wcześniej, dziewczyna odpowiada, że raczej nie. Rozmawia z nią o jej ciąży, zdziwiony, że jej lekarka pozwoliła jej lecieć samolotem w tak zaawansowanej ciąży.

W retrospekcji przenosimy się do mieszkania Claire i jej chłopaka Thomasa. Dziewczyna zrobiła sobie test ciążowy, który wykazał wynik pozytywny. Jest przerażona. Chłopak uspokaja ją, że wszystko będzie dobrze i poradzą sobie. Mówi jej, że to może jest najlepsza rzecz jaka ich w życiu spotkała.

Na Wyspie Charlie przynosi Claire herbatę i mówi jej, że zostanie jej przyjacielem. Kate rozmawia z Jackiem, dziewczyna martwi się o Sayid’a, którego nie ma już od tygodnia. Doktor jednak uspokaja ją.

Przenosimy się do Australii, gdzie Claire idzie ze swoją przyjaciółką na wizytę do jasnowidza. Dziewczyna uważa, że jasnowidz jest tylko naciągaczem, lecz zmienia zdanie, gdy pyta się o jej ciążę. Mężczyzna przerywa seans, oddaje pieniądze i prosi Claire, żeby wyszła.

W jaskiniach Claire budzi się z krzykiem. Uważa, że ktoś chciał skrzywdzić ją i jej dziecko. Charlie i Hurley idą sprawdzić jaskinie. Jack próbuje uspokoić dziewczynę. Hugo mówi doktorowi o swoim pomyśle. Chce sporządzić rejestr nazwisk, w którym opiszę jak kto wygląda i z kim jest spokrewniony.

Claire przygotowuje dom do nadejścia dziecka. Thomas mówi jej, że nie układa się im. Jest zdenerwowany nadejściem dziecka, zarzuca jej, że specjalnie zaszła w ciążę. Mówi jej, że to koniec i wychodzi z domu.

Na plaży Hugo rozmawia z Locke’iem pytając go o dane do rejestru. Jack i Charlie rozmawiają z Kate. Doktor sądzi, że Claire tylko przyśniła sobie, że ktoś na nią napadł, uważa że to typowe zachowanie dla kobiet w ciąży. Hurley wypytuje Ethana o jego dane. Jack daje Claire tabletki na uspokojenie, dziewczyna uważa że doktor jej nie wierzy. Mówi mu, że uda się na plaże, gdzie jest bezpieczniejsza niż w jaskiniach.

Retrospekcja. Claire ponownie udaje się do medium. Prosi mężczyznę, żeby dokończył seans. Jasnowidz mówi jej, że ostatnim razem przerwał seans, ponieważ zobaczył zamazany obraz, a to nie wróży nic dobrego. Mówi jej, że musi sama wychować dziecko. Claire odpowiada mu, że jeśli Thomas do niej nie wróci odda dziecko do adopcji i wybiega z jego domu. Jasnowidz dzwoni do Claire w środku nocy i mówi jej, że nie może oddać dziecka, ta jednak mówi mu, że jutro wybiera się do ośrodka adopcyjnego.

Na Wyspie Hurley spisuje dane Shannon i Boone’a. Chłopak sugeruje Reyes’owi, aby wziął listę pasażerów od Sawyera, który oddaje ja bez kłótni. Tymczasem, Charlie spotyka Claire idąca w stronę plaży. Dziewczyna ma skurcze i każe mu biec po Jacka.

W retrospekcji Claire rozmawia z Stewartami, rodziną która chce zaadoptować jej dziecko. Gdy dziewczyna chce podpisać dokumenty jej długopis przestaje pisać, gdy otrzymuje następny okazuje się, że ten także nie piszę. Dziewczyna uważa że to znak i rozmyśla się w sprawie adopcji. Wybiega z biura adopcyjnego i udaje się do jasnowidza, pytając o jego plan w sprawie dziecka.

Wracamy na Wyspę. Charlie wpada na Ethana, mówi mu o Claire i karze biec po Jacka. Sam wraca do Claire, która opowiada mu o jasnowidzu...

Medium mówi Claire, że zna rodzinę z Los Angeles, która adoptuje jej dziecko. Claire jest zdenerwowana na niego, ponieważ najpierw mówił, żeby sama wychowała dziecko. On jednak uspokaja ją, że to dobrzy ludzie i mogą zaopiekować się jej dzieckiem.

Jasnowidz daje Claire bilety lotnicze lotu 815, mówi jej że musi polecieć właśnie tym lotem, żadnym innym.

Do obozu wraca ranny Sayid, opowiada innym o Francuzce, którą spotkał po drugiej stronie Wyspy. Mówi, że rozbitkowie nie są tu jedynymi ludźmi. Hurley przybiega do Jacka i informuje go, że na liście pasażerów nie ma jednej osoby, nie było jej w samolocie. Mowa o Ethanie, którego w dżungli w tym samym momencie spotykają Charlie i Claire...

CIEKAWOSTKI:
:: Walt nie pojawia się w tym epizodzie.
:: Pomieszczenie, w którym Claire miała podpisać zgodę na adopcję, znajduje się w rzeczywistości w budynku sądu w Honolulu.

CYTATY:
Hurley: Powiem wprost.
Sawyer: Słucham.
Hurley: Masz listę pasażerów. Jest mi potrzebna, więc chcę, żebyś mi ją dał.
Sawyer: Tak?
Hurley: Możesz zrobić to, co zazwyczaj robisz i kazać mi spadać na drzewo.
Sawyer: Na drzewo?
Hurley: Albo możesz po prostu mi ją dać. Przyda ci się trochę uznania w oczach innych.
Sawyer: Kurcze, ty to wiesz, jak urobić faceta, pysiaczku.
Hurley: Taki mam dar.
Sawyer: Lista jest w brązowej walizce. Weź ją.

Hurley wyjawił innym rozbitkom, że Ethana Roma nie było na liście pasażerów. Jack i Locke wyruszają na poszukiwanie Charlie’go i Claire. W dżungli znajdują torbę Littleton i ślady wskazujące na to, że dziewczyna i chłopak zostali porwani. Doktor nawołuje dwójkę, lecz Locke go uspokaja, chce wrócić do jaskiń i zorganizować poszukiwania, jednak Shephard sam wyrusza za porwanymi rozbitkami.

Przenosimy się do szpitala, gdzie Jack operuje kobietę. Po śmierci pacjentki, ordynator chirurgii prosi go, aby podał czas zgonu, lecz doktor jest zdeterminowany i nie chce zakończyć reanimować kobiety.

W obozie Locke gromadzi swoje rzeczy i wyrusza wraz z Kate i Boone’m, aby dogonić Jack’a. Po drodze spotykają Michaela, który oferuje Locke’owi swoją pomoc, lecz mężczyzna odmawia i tłumaczy mu, że więcej osób tylko spowolni grupę. Widzimy Jacka, mężczyzna zabłądził i nie umie odnaleźć śladów.

W retrospekcji widzimy doktora wpatrującego się w ciało pacjentki. Ordynator oddziału jest zły, że Shephard wtargnął na salę operacyjną i zaczął operować jego pacjentkę. Jack mówi mu, że pewna pielęgniarka powiedziała mu, że ręce lekarza trzęsły się. „Ile dzisiaj wypiłeś, tato?” - pyta się go Jack. Uważa, że przyczyną śmierci kobiety było przecięcie przez ojca tętnicy.

Kate, Locke i Boone znajdują kręcącego się w kółko Jacka. Locke mówi chirurgowi, aby wrócił do obozu i opatrzył nogę Sayida, on jednak nie daje za wygraną i nadal chce szukać Ethana i porwanych przez niego rozbitków. W jaskiniach Michael mówi Hurley’owi, że pójdzie z paroma rozbitkami na południe w poszukiwaniu Claire i Charlie’go, prosi go aby popilnował jego syna, Walta.

Tym czasem, w dżungli Locke planuję zrobić odpoczynek. Kate i Jack odchodzą, doktor żali się jej, że nie uwierzył Claire, gdy mówiła że jest w niebezpieczeństwie. Locke krzyczy, aby przyszli coś zobaczyć, mężczyzna znalazł kawałek plastra z palca Charlie’go, doktor mówi im, że chłopak zostawia im ślady, podążają za nimi, aż znajdują dwie drogi, jedną podąża Jack i Kate, drugą Locke z Boone’em. Sawyer rozmawia z Waltem, chłopak mówi mu, że Ethan porwał Charlie’go i Claire. James dowiaduje się też od niego, że Sayid wrócił do obozu.

Ojciec Jacka prosi go by podpisał dokument, w którym napisane jest, że pacjentka zmarła w skutek odniesionych obrażeń. Po długich namowach ojca

honey_moon · Wysłany: 23:27:39 03-04-07 Temat postu:

cd

podpisać dokument. Christian obiecuje mu, że tego typu wypadek już więcej się nie powtórzy.

Sawyer idzie do jaskiń po swoje antybiotyki. Spotyka tam rannego Sayida i mówi mu, że ktoś mniej wspaniałomyślny odegrałby się teraz na bezbronnym mężczyźnie. Irakijczyk opowiada mu, że w był przetrzymywany przez Francuzkę, której sygnał wyłapali przez czarną skrzynkę. Francuzka mówiła mu o innych ludziach mieszkających na Wyspie. Hugo i Walt grają w backgammon, w przeciwieństwie do Hurley’a, któremu bardzo źle idzie Walt po kolei rzuca chciane liczby. Po przegranej rozgrywce Reyes jest winny chłopakowi 20 tysięcy dolarów.

W dżungli Locke rozmawia z Boone’em, mówi chłopakowi, że za minutę zacznie padać. Prognoza sprawdza się. Jack i Kate znajdują kolejne znaki od Charlie’go. Nagle słyszą krzyki i doktor puszcza się pędem w ich stronę, dziewczyna zostaje w tyle. Doktor poślizguje się i gdy chce się podnieść Ethan przydeptuje mu brzuch, mówiąc że jeśli nie przestaną go śledzić zabiję Charlie’go. Zaczynają się bić, lecz Ethan radzący sobie o wiele lepiej zwycięża chirurga i ucieka.

Przenosimy się do szpitala, gdzie mąż zmarłej pacjentki rozmawia z ojcem Jacka, mężczyzna grozi szpitalowi sądem.

Kate znajduję nieprzytomnego Jacka. Dziewczyna nie pozwala mu iść za Ethanem, uważa że doktor nie poradzi sobie z nim po raz drugi.

W szpitalu prowadzone jest dochodzenie w sprawie śmierci pacjentki. Christian tłumaczy, że pomimo udzielenia pomocy, kobiety nie dało się uratować. Potwierdza też, że został poinformowany o tym, że była ona w ciąży. Jack chce zmienić swoje oświadczenie. Uważa, że dziewczyna zmarła na skutek błędu jego ojca, który operował ją pod wpływem alkoholu.

Kate i Jack znajdują Charlie’go powieszonego za szyję na drzewie. Doktor podbiega do chłopaka i podnosi go, aby obluzować węzeł wokół szyi, a dziewczyna wchodzi po drzewie, aby odciąć linę. Chirurg próbuję reanimować go. Po pewnym czasie odzyskuje przytomność. W obozie chłopak wcale się nie odzywa, mówi tylko Jackowi, że Ethan chciał porwać tylko Claire.

Tymczasem, Locke i Boone znajdują w dżungli stalowy właz wystający z ziemi...

CIEKAWOSTKI:
:: Claire, Jin i Sun nie pojawiają się w tym odcinku.
:: Premierową emisję odcinka oglądało prawie 19 mln ludzi w USA, co dało ABC najwiekszą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.

CYTATY:
Walt: Jesteś mi winien 20 tysięcy $.
Hurley: Dostaniesz je.

Boone: Czym się pan zajmuje w prawdziwym świecie?
Locke: Mów mi John.
Boone: John.
Locke: Może zgadniesz?
Boone: Wypychacz zwierząt, albo płatny zabójca.
Locke: Byłem... przedstawicielem regionalnym w firmie od pudełek.
Boone: Od pudełek?
Locke: Produkowali pudełka.
Boone: Akurat.

W czasie zbierania owoców, Kate spotyka Sawyera. Spacerując przez jeszcze nie odkrytą część dżungli, słyszą wodospad, który wkrótce odkrywają. Nurkując w pobliskim jeziorku znajdują dwa ciała ciągle uwięzione w lotniczych fotelach. Kate przekonuje Sawyera do wyciągnięcia srebrnej walizki Haliburton twierdząc, że należy ona do niej, ponieważ jednak nie posiada klucza, Sawyer jej nie wierzy. Kate udaje, że nie zależy jej na walizce i oddaje ją Sawyerowi.

Na plaży ludzie próbują ocalić bagaże i pozostałe rzeczy przed kolejną falą przypływu. Jack naciska Sayida w sprawie informacji o Francuzce, ale bez przetłumaczenia map i notatek Sayid nie jest w stanie nic powiedzieć. Shannon wypytuje Boone’a, co robi z Locke’iem każdego dnia, Boone niezmiennie twierdzi, że szukają śladów Claire.

W retrospekcji widzimy napad na bank, w którym Kate zakładała właśnie konto.

Na plaży Kate próbuje odebrać Sawyerowi Haliburtona w czasie snu, jednak ten się budzi i udaremnia jej plan. Sawyer staje się jednak coraz bardziej zaintrygowany zawartością walizki, skoro Kate tak bardzo na niej zależy.

Następnego dnia Sayid prosi Shannon o pomoc w tłumaczeniu notatek. Początkowo dziewczyna myśli, że nasłał go Boone, jednak potem zgadza się, chcąc udowodnić sobie i bratu, że nie jest totalnie bezużyteczna.

Sawyer usilnie stara się otworzyć walizkę wszelkimi sposobami, przyglądający się temu Michael mówi mu, że jedynym sposobem jest użycie czegoś ciężkiego i mocnego, na przykład siekiery.

Aby otworzyć walizkę, Sawyer wspina się na drzewo i zrzuca ją z dużej wysokości na kamienie znajdujące się poniżej. Oczywiście, walizka się nie otwiera... ale za to staje się łupem Kate, która niespodziewanie wybiega zza drzew, zanim Sawyer może cokolwiek zrobić. W końcu jednak dogania ją i odbiera walizkę, obiecując, że ją jej odda, jeśli Kate zdradzi mu, co jest w niej zamknięte, Kate jednak nie chce tego zrobić.

Z kolejnej retrospekcji dowiadujemy się, że zleceniodawcą napadu jest... sama Kate... W jaskini prosi ona Jacka o pomoc w odzyskaniu walizki od Sawyera mówiąc, że znajdują się w niej 4 pistolety wraz z amunicją. Mówi też, że klucz do zamka walizki znajduje się w portfelu szeryfa, którego Jack pogrzebał. Jack, przeczuwając, że Kate nie mówi mu całej prawdy, zgadza się jej pomóc pod warunkiem, że razem otworzą walizkę.

We dwoje odkopują ciało szeryfa, Kate wyciąga poszukiwany portfel z kieszeni jego spodni. Otwiera go, ale przestraszona widokiem i ilością robaków, natychmiast go upuszcza. Jack przeszukuje portfel, ale nie znajduje klucza i w tym samym momencie uświadamia sobie, że Kate oszukała go po raz kolejny - przed upuszczeniem portfela zdołała wyciągnąć klucz i ukryć go w dłoni. Zdenerwowany cała sytuacją zabiera jej klucz i odchodzi.

Na plaży Shannon próbuje tłumaczyć notatki Francuzki, ale nie korespondują one w żaden sposób z zapisanymi równaniami. Zdenerwowana Shannon sugeruje Sayidowi, że być może Danielle zwariowała po 16 latach spędzonych samotnie na Wyspie i dlatego jej zapiski nie mają żadnego sensu. Sayid stwierdza, że prośba Shannon o pomoc była pomyłką.

W tym samym czasie Jack szantażuje Sawyera, że nie poda mu potrzebnych leków, jeśli ten nie odda mu walizki. Sawyer ostrzega go, że Kate nie jest osobą godną zaufania i że wszystko, co robi, robi wyłącznie dla siebie.

W retrospekcji widzimy, że celem Kate nie była kradzież pieniędzy z banku - chciała ona jedynie dostać się do skrytki, do której miała kluczyk, ale nie miała upoważnienia - aby to osiągnąć nie zawahała się postrzelić swoich wspólników. W skrytce znajduje małą zieloną kopertę i wyraźnie widzimy, że właśnie tego Kate szukała.

Jack i Kate otwierają razem walizkę, w której znajduje się broń, amunicja oraz koperta z opisem „osobiste”. Jack otwiera ją, wyjmuje znaną już nam zieloną kopertę i podaje ją Kate, która wyciąga z niej z kolei mały model samolotu. Kate twierdzi, że ten samolot należał do osoby, którą kiedyś kochała... i którą kiedyś zabiła. Zdezorientowany i wściekły Jack zabiera walizkę z bronią i wychodzi.

Na plaży rozbitkowie spędzają noc przy kilku ogniskach. Shannon podchodzi do Sayida i mówi mu, że notatki Francuzki są kawałkami piosenki „Beyond the sea” z pewnej bajki. Kiedy Shannon ją śpiewa, widzimy Boone’a obserwującego całą sytuację oraz Kate, która, siedząc samotnie przy ognisku, bawi się samolocikiem...

CIEKAWOSTKI:
:: Zabawkowy samolot Kate to Douglas DC-3.
:: Fala, która zmusiła rozbitków do przeniesienia się w głąb Wyspy i pochłonęła wrak, została wymyślona dla oszczędności. Producenci rozwiązali w ten sposób problem umieszczania i usuwania wraku po każdej sesji nagraniowej na plaży.
:: Claire i Jin nie pojawili się w tym epizodzie.
:: Premierową emisję odcinka oglądało ponad 21 milionów ludzi w USA, co dało ABC najwiekszą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.
:: Walizka, którą próbował siłą otworzyć Sawyer, to model P5-SI firmy Zero Haliburton. Kosztuje 570 dolarów i wytworzona jest ze specjalnego rodzaju aluminium o wytrzymałości stali, zawiera wzmocnione zawiasy, które radzą sobie z ciężarem do 180 kg, neopranowe uszczelki, zapobiegające przenikaniu brudu i wilgoci do środka oraz 3-cyfrowy zamek kombinacyjny dla dodatkowego bezpieczeństwa.

CYTATY:
Charlie: Czemu się uśmiechasz?
Rose: A uśmiecham się?
Charlie: Wyglądasz na szczęśliwą.
Rose: Więc pewnie jestem szczęśliwa.
Charlie: Dlaczego? Sytuacja jest tragiczna.
Rose: Nie jest aż taka tragiczna.
Charlie: Utknęliśmy na Wyspie. Nikt po nas nie przyleci.
Rose: Tego nie wiemy.
Charlie: Ale ja wiem, że coś w tej dżungli pożera ludzi. Te parę tygodni spokoju nie oznacza, że znowu nie zgłodnieje. I wiem, że jest tam osoba, albo ludzie, którzy chcą nas skrzywdzić.
Rose: Charlie. Nikt cię o to nie obwinia.

Sawyer: Cholera.
Michael: Marnujesz tylko czas. Otwórz to wytrychem, a wezmę cię na plecy i pofrunę do Los Angeles.
Sawyer: To zacznij szukać pasa startowego, tatuśku. Żaden zamek mnie nie pokona.
Hurley: Co on robi?
Michael: Próbuje otworzyć zamek Halliburtona.
Hurley: Powodzenia.

Boone czujnie obserwuje rozmawiających ze sobą Shannon i Sayida. Przeszkadza mu w tym Hurley pytając, dlaczego nie przynoszą z Locke’iem od tak dawna świeżego mięsa. Boone „robi scenę” mówiąc, że polowanie na dziki nie jest proste.

W retrospekcji przenosimy się do eleganckiego klubu tenisowego, gdzie widzimy Boone’a, który właśnie zakończył grę razem ze swoją przyjaciółką. Sielankę przerywa telefon od płaczącej Shannon, która prosi brata o pomoc. W tle słyszymy krzyki. Shannon mówi, że jest w Sydney i chce, żeby brat po nią przyjechał.

Na plaży Boone przestrzega Sayida, żeby trzymał się z dala od jego siostry, jednak nie robi to na Sayidzie najmniejszego wrażenia.

W czasie drogi przez dżunglę Locke upomina Boone’a, że nie mogą zrobić z Sayida wroga, gdyż będzie on im później potrzebny. Na informację, że ludzie zaczynają pytać o świeże mięso, Locke stwierdza, że na razie najważniejszą rzeczą jest właz i na nim muszą skoncentrować wszystkie swoje działania.

W dżungli Hurley prosi Jacka o lekarską poradę, upewniając się najpierw, czy nadal obowiązuje go tajemnica zawodowa. Z powodu braku mięsa żołądek Hurleya zaczyna się ostro skarżyć... W czasie późniejszej rozmowy Jacka z Kate dziewczyna sugeruje, że być może Locke nie przynosi więcej mięsa nie bez przyczyny... co jeśli zachowuje je dla siebie?

W retrospekcji widzimy Boone’a, który chce zabrać Shannon z domu jej chłopaka, Briana, ta jednak wygląda na zupełnie zaskoczoną wizytą brata. Kiedy jednak Brian odwraca się do niej plecami, Shannon odsłania na chwilę włosy, pokazując Boone’owi siniec na skroni.

Przy włazie Boone stara się przekonać Locke’a, że powinni powiedzieć innym o ich znalezisku, a jeśli nie wszystkim, to przynajmniej Shannon. Locke czuje, że Shannon ma na Boone’a zbyt duży wpływ, początkowo pozostawia decyzję o poinformowaniu jej samemu Boone’owi, chwilę później jednak pozbawia go rozmyślnie przytomności, uderzając go w głowę.

Kiedy Boone odzyskuje przytomność, jest przywiązany do drzewa. Siedzący przed nim Locke przygotowuje maść na otwartą ranę głowy Boone’a i pozostawia go samego mówiąc, że jeżeli będzie wystarczająco zmotywowany, zdoła się uwolnić za pomocą noża, który Locke zostawia przed związanym Boone’m.

W retrospekcji Boone stara się zadenuncjować Briana na komisariacie. Nie udaje mu się to, ale w trakcie rozmowy wychodzi na jaw ważna informacja - Shannon i Boone nie są w żaden sposób połączeni więzami krwi. W przelocie widzimy szarpiącego się Sawyera, który został zgarnięty za jakieś wykroczenie. Ponieważ wizyta na komisariacie nie dała zadowalających rezultatów, Boone próbuje przekupić Briana w zamian za zostawienie Shannon w spokoju. Początkowo Brian zaprzecza twierdząc, że jego miłość nie ma ceny, lecz okazuje się to tylko zwykłym targowaniem - na końcu sam wymienia cenę 50.000 dolarów jako zupełnie satysfakcjonującą.

Wyspa. W czasie pracy w ogródku Kate zauważa, że Sun reaguje na jej monolog i przez to odkrywa, że Koreanka mówi po angielsku. Sun prosi ją o nie rozpowiadanie jej tajemnicy.

W międzyczasie Hurley próbuje naśladować Jina w łowieniu ryb, ale rezultaty są opłakane. Zdenerwowany porzuca to zajęcie, a wychodząc na brzeg następuje na jeża morskiego. Jin pomaga mu wydostać się na brzeg, ale stanowczo odmawia, kiedy Hurley namawia go, żeby nasikał mu na stopę w ramach uchronienia nogi od infekcji...

W dżungli Boone stara się bezskutecznie wyswobodzić, kiedy nagle słyszy krzyki Shannon dochodzące z innej części dżungli. Okazuje się, że ona też jest związana, a dodatkowo sytuację pogarsza fakt, że potwór przesuwa się w ich kierunku. To sprawia, że Boone dosięga w końcu noża i uwalnia siebie, a wkrótce również Shannon, po czym oboje ukrywają się wśród bambusów.

Z kolejnej retrospekcji dowiadujemy się, że Brian i Shannon oszukali Boone’a i chcieli od niego (i jego matki) wyciągnąć pieniądze. Wywiązuje się bójka pomiędzy Boone’m i Brianem, w wyniku której upokorzony i pobity Boone opuszcza dom Briana.

W czasie drogi powrotnej z dżungli Boone opowiada Shannon wszystko o włazie i o tym, co robili razem z Lockiem, aby się do niego dostać.

Kate stara się przekonać Sun, żeby powiedziała o swoim sekrecie Jinowi, jednak ta odmawia pytając retorycznie, czy Kate kiedykolwiek okłamała człowieka, którego kochała...

W międzyczasie Charlie, spytany przez Jacka, co sądzi o Locke’u, bez zastanowienia odpowiada, że Locke jest jedyną osobą na Wyspie, której on by zaufał i powierzył swoje życie.

W obozie Jin podaje zaskoczonemu Hurley’owi złowioną i doskonale przygotowaną rybę.

W dżungli Boone i Shannon zostają ponownie zaatakowani przez potwora, ale tym razem Shannon nie udaje się uciec...

Do pokoju hotelowego Boone’a przychodzi zapłakana Shannon mówiąc, że Brian zabrał wszystkie pieniądze i uciekł. Mówi mu, że wiedziała, że przyniesie on pieniądze, bo doskonale zdaje sobie sprawę, że Boone jest w niej od dawna zakochany. Boone zaprzecza, jednak już po chwili namiętnie ją całuje... Następnego ranka Shannon chłodno oznajmia, że niezależnie od tego, co między nimi zaszło i co Boone do niej czuje, wszystko ma zostać „po staremu”.

W dżungli Boone odnajduje zakrwawione i zmasakrowane ciało Shannon. Kiedy wraca na plażę, atakuje Locke’a za to, co zrobił. Po chwili jednak widzimy, że na ubraniu Boone’a nie ma plam krwi, co więcej, chwilę później pojawia się Shannon, gawędząc spokojnie z Sayidem. Locke przyznaje się, że maść nałożona na głowę Boone’a miała właściwości halucynogenne; Locke zrobił to celowo, aby pomóc Boone’owi wyzwolić się spod wpływu Shannon. Po ostatnim spojrzeniu skierowanym na siostrę, Boone wyrusza za Lockiem w głąb lasu...

CIEKAWOSTKI:
:: Premierową emisję odcinka oglądało ponad 22 mln ludzi w USA, co dało ABC najwiekszą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.
:: Posterunek policji, który odwiedził Boone to w rzeczywistości pusty sklep w Honolulu. Natomiast, "australijski" port, gdzie Boone spotkał się z Brianem, to Ala Wai Small Boat Harbor w Honolulu.

CYTATY:
Sayid: Mam dla ciebie prezent. Za to, że pomogłaś mi w tłumaczeniu. Nie zdążyłem go zapakować, więc... Znalazłem je we wraku. Mnie się na nic nie przydadzą.
Shannon: To mój rozmiar. Może nieco za duże, ale przez tę Wyspę puchną mi nogi.
Sayid: I poznaliśmy kolejną tajemniczą siłę Wyspy.
Hurley: Od jakiegoś czasu mam... poważne problemy żołądkowe.
Jack: Co ostatnio jadłeś?
Hurley:To, co zwykle. Banany, papaje, mango, owoce guawy, passiflory, kokosy, te dziwne owoce ze wzgórza. Słyszałem, że są dobre na trawienie, ale to bujda.

Michael penetrując dżungle w poszukiwaniu Walta, wpada na Jacka i Hurley’a, którzy nie widzieli jego syna. Gdy odchodzi Hugo mówi do doktora, że Michael chyba nie lubi bycia ojcem. Lecz z retrospekcji dowiadujemy się, że Michael był bardzo podekscytowany na myśl o tym, że wkrótce zostanie ojcem i chciał dla syna jak najlepiej. Gdy on i jego dziewczyna Susan byli w sklepie, szukając łóżeczka dla nadchodzącego syna, powiedział jej, że kolega załatwił mu pracę na budowie i będzie tam pracował dopóki ona nie skończy prawa. Susan martwi się o niego i nie chce, aby porzucił on malarstwo, ale chłopak mówi jej, że wróci do tego kiedy przyjdzie pora. Michael i jego dziewczyna oczekują narodzin Walta, nazwali dziecko po ojcu Michael’a. Susan zgadza się, lecz chce dać dziecku swoje nazwisko – Susan i Michael jeszcze się nie poślubili. Zaczynają się przekomarzać...

W dżungli Locke uczy Walt’a jak rzucać nożem, chłopiec ciągle pudłuje, lecz gdy Locke mówi mu żeby skupił się na celu, wyobraził sobie tor lotu, trafia od razu dokładne w zamierzone miejsce. Nagle zjawia się Michael, odsyła syna do obozu, wścieka się na Locke’a, który dał nóż jego Waltowi. Mężczyzna mierzy nożem w Locke’a, lecz Boone, który był z nim cały czas rzuca się na Michaela i obezwładnia go. John obezwładnia miotających się po ziemi mężczyzn. Locke mówi Dawsonowi, że Walt różni się od innych i powinien wykorzystać swoje zdolności. Michael mówi mu, żeby trzymał się z dala od niego i jego syna.

Kolejna retrospekcja przenosi nas do mieszkania Michaela i Susan, którzy kłócą się o Walta. Dziewczyna mówi mu, że chce wyjechać wraz z Waltem do Amsteradmu, gdzie dostała dobrze opłacaną pracę. Mówi też, że rozłąka dobrze im zrobi. Mężczyzna dowiaduje się, że Susan przyjęła już ofertę.

Wyspa. Gdy Walt śpi, Michael rozmawia z Sun o dziecku, mówi jej o swoich problemach wychowawczych z synem. Jest przekonany, że dziecko nie może dorastać nas Wyspie. Idzie do Sayida i Jacka i mówi im, że chce zbudować tratwę, aby wydostać się z Wyspy. Gdy mężczyźni mówią, że budowa tratwy to zły pomysł, Michael postanawia sam zająć się budową. Znajduje Walta przeglądającego komiks i prosi go o pomoc.

Tymczasem, w retrospekcji cofamy się do rozmowy telefonicznej Michaela z Susan. Dawson prosi ją by pozwoliła mu porozmawiać z synem, ona jednak odmawia. Michael słyszy w tle męski głos rozmawiający z kobietą. Dziewczyna mówi mu, że spotyka się ze swoim szefem, Brianem Porterem. Michael mówi jej, że poleci do Amsterdamu po swojego syna, wściekły kończy rozmowę, przechodzi przez ulicę i zostaje potrącony przez samochód.

Na Wyspie Charlie przeszukuję rzeczy Claire w poszukiwaniu jej pamiętnika. Kate zabiera Charlie’go do Sawyera, wiedząc że ten ma pamiętnik. Sawyer droczy się z nim udając, że czyta wzmianki o nim z pamiętnika. Chłopak uderza go w brzuch po czym odbiera mu pamiętnik. Ford nie pozostając mu dłużny uderza Pace’a w twarz. W końcu Kate rozdziela mężczyzn, po czym odchodzi z Charlie’m.

Walt z ojcem kontynuują przeszukiwanie odpadków na materiały do budowy tratwy. Gdy Chłopiec widzi Locke’a i Boone’a idących do jaskiń mówi Michaelowi, że pójdzie do jaskiń po wodę, jednak podąża za nimi. Gdy dochodzą do jaskiń Boone’a zaczepia Shannon pytając dlaczego on i Locke od dawna nie przynoszą żadnego jedzenia. Mówi, żeby lepiej pomógłby Michaelowi w budowaniu tratwy. On jednak odmawia. Locke mówi Waltowi, żeby szanował i słuchał ojca, który troszczy się o niego. Nagle do jaskiń przychodzi Michael, wścieka się, że John rozmawia z jego synem, Locke jednak mówi mu, że chciał tylko dać chłopakowi ołówek dla niego. Dawson mówi mu, że jeśli jeszcze raz zbliży się do Walta zabije go. Wściekły chłopiec nazywa ojca „palantem”, mówi że Michaelowi nigdy na nim nie zależało i zjawił się dopiero po śmierci jego matki. Ojciec rozkazuje Waltowi zostać w jaskiniach i wrzuca komiks do ognia.

Retrospekcja. Przenosimy się do szpitala, gdzie widzimy rysującego Michaela na wózku inwalidzkim. Mężczyzna mówi pielęgniarce, że rysuje obrazek na drugie urodziny synka. Susan dowiaduje się od kolegi Michaela o jego wypadku, przyjeżdża do szpitala i oferuje, że zapłaci za jego leczenie. Kobieta mówi mu, że bierze ślub i przenosi się do Rzymu, a Brian chce adoptować Walta.

Hurley mówi do Michaela, że jego syn poszedł gdzieś z psem. Mężczyzna udaję się do Locke’a, tam jednak go nie znajduje, a John oferuje mu pomoc w poszukiwaniu syna. Kate rozmawia z Charlie’m o Claire. W dżungli Walt słyszy jakieś odgłosy, Vincent dziwnie się zachowuje i ucieka chłopcu, Walt zaczyna go gonić.

W retrospekcji przenosimy się do domu Briana i Susan rozmawiających o pracy. Chłopiec narzeka na naukę i prosi żeby ktoś mu pomógł. Nagle Susan zaczyna czuć się gorzej, uważa że to grypa. Walt właśnie czyta książkę o kukułce i opowiada Brianowi, że ma śmieszną nazwę, nagle ptak uderza w szybę ich domu.

W dżungli Walt szuka psa. Przenosimy się do domu Michaela. Mężczyznę odwiedza Brian Porter, opowiada mu o śmierci Susan. Michael wścieka się na niego, za to że w takiej sytuacji zostawił Walta z opiekunką. Brian mówi mu, że Susan przed śmiercią powiedziała mu żeby Waltem zaopiekował się jego prawdziwy ojciec, daje mu bilety i pieniądze na podróż, opowiada mu, że Walt nie jest zwykłym dzieckiem i dzieją się wokół niego dziwne rzeczy.

Michael z Locke’iem słyszą w dżungli wołanie o pomoc Walta... Michael przyjeżdża do domu po Walta, niania chłopca mówi mu, że wróci on niebawem ze szkoły, daje mu skrzyneczkę pełną jego listów do Walta.

Michael i Locke znajdują Walta uwięzionego pomiędzy bambusami, atakowanego przez niedźwiedzia polarnego. Przenosimy się do Australii, gdzie Michael poznaje Walta i mówi mu, że jest jego ojcem i chce pojechać z nim do domu. Walt może zatrzymać Vincenta, psa Briana.

Chłopak ciągle zamknięty w pułapce krzyczy do ojca, żeby mu pomógł. Locke i Michael wchodzą na drzewo i idę po gałęzi do niego. Dziecko godzi niedźwiedzia nożem zrzuconym przez Johna. Mężczyzna schodzi po winorośli do syna i pomaga mu wejść na górę. Michael wbija nóż w kark niedźwiedzia, który ucieka w głąb dżungli.

Po powrocie do obozu Michael pokazuje Waltowi listy, które wysyłał do niego przez osiem lat. Chłopiec jest zdziwiony, dlaczego matka nigdy mu ich nie pokazała. W jaskiniach Charlie czyta zapiski z pamiętnika Claire o sobie, nagle natyka się na ciekawy fragment. Idzie opowiedzieć o nich Jackowi i Sayidowi. Claire piszę o dziwnym śnie, w którym nie może uciec od „czarnej skały”. Sayid mówi im, że Francuzka u której był mówiła coś o niej. Locke i Boone szukają w dżungli psa Walta, jednak zza krzaków, jak myśleli, nie wyłania się Vincent, lecz Claire...

CIEKAWOSTKI:
:: Komiks czytany przez Walta to Green Lantern/Flash: Faster Friends #1 (1997).
:: Pierwsza emisja odcinka na ABC zanotowała oglądalność rzędu 19,6 mln osób.
:: Mieszkanie Michaela w Nowym Jorku to w rzeczywistości Soullenz Gallery w Honolulu.

CYTATY:
Hurley: (o Michaelu) Chyba tego nie lubi, prawda?
Jack: Czego?
Hurley: Bycia ojcem.
Jack: Nie, tylko...to ciężka praca.
Michael: Walt? Walt!
Hurley: Nie, on tego nienawidzi.

Michael: Zbudujmy tratwę.
Sayid: Tratwę?
Michael: Nie mów tego tak. Przyda się nieco optymizmu. Musimy coś zrobić, bo wiemy przecież, że nikt po nas nie przyleci. Fotele, które wyjęliśmy z wraku unoszą się na wodzie. Mamy też siekierę, mnóstwo drzew i bambusa. Damy radę.
Sayid: Szansa, że przetrwamy sztorm, albo znajdziemy jakiś statek...
Shannon: Ja mam chorobę morską.

Sawyer: Może panna Claire nie chce, żebyś go [pamiętnika Claire] czytał.
Charlie: Nie zamierzałem go czytać.
Sawyer: Nie jesteś ciekawy, co o tobie napisała?
Charlie: Ty draniu. Przeczytałeś go?
Sawyer: Na wyspie brakuje dobrej książki.
Charlie: Przeczytał go!
Kate: Oddaj go nam.
Sawyer: "Drogi pamiętniku, ten były gwiazdor przyprawia mnie o dreszcze. Chyba ma jakąś obsesję."
Kate: Sawyer!
Sawyer: "Ten obleśny typ nie chce dać za wygraną." (dochodzi do bójki)
Charlie: Masz cios, jak dziewczyna.
Sawyer: Tak?

Michael: Dałeś mojemu synowi nóż?
Locke: Trzeba było widzieć...
Michael: Nie obchodzi mnie to! W domu nasłałbym na ciebie policję! Zachęcasz go, żeby się wykradał, dajesz mu taki nóż?
Locke: Walt wie, co robi.
Michael: Nie mów, jakbyś go znał!
Locke: Powinieneś się uspokoić.
Michael: Ja będziesz nastawiał go przeciwko mnie...(Boone napada na Michaela)
Boone: Uspokój się. (Michael uderza Boone'a)
Michael: Jesteś jego psem obronnym?
Locke: To ty wymachiwałeś nożem. On tylko chciał mieć pewność, że nikogo nie zranisz. Michael, wiem, że trudno ci nawiązać kontakt z synem. Wiesz, czemu się do mnie przywiązał? Ja traktuję go, jak dorosłego.
Michael: On ma 10 lat.
Locke: Ale wiele już przeszedł. Za mało spędzasz z nim czasu, żeby to dostrzec, ale on jest inny.
Michael: Co ty powiedziałeś?
Locke: Nie jesteśmy w domu. Dopóki tu jesteśmy, Walt powinien umieć wykorzystać swoje zdolności.
Michael: Trzymaj się z dala od mojego syna. I ode mnie.

Oczy Charliego otwierają się. Mężczyzna budzi się. Charlie przeciera oczy, podnosi się. Spomiędzy krzaków wychodzi Locke… trzymający na rękach Claire! Charlie nie może uwierzyć własnym oczom i próbuje przedostać się przez tłum rozbitków. Jack stara się, aby Claire odzyskała przytomność. Charlie zadaje sobie w sumieniu pytanie: „Czy ona żyje?” Przez chwilę wydaje się, iż odpowiedź jest przecząca, lecz nagle Claire budzi się z krzykiem na ustach. Lekarz próbuje uspokoić kobietę. jest już bezpieczna – z powrotem w obozie. Jej pierwsze słowa są szokujące: „Kim jesteś?” Później, gdy Claire pozostaje na chwilę sama, Charlie próbuje wytłumaczyć jej co się stało. Mówi, że sam ledwo uszedł z życiem, gdyż Ethan próbował go zabić. Claire pyta kim jest Ethan, a Charlie mówi wszystko o czym powinna wiedzieć: „On jest złym człowiekiem.”

W retrospekcji przenosimy się do pubu, gdzie znajduje się Charlie ze swoim kumplem Tommy’m. To trudne chwile dla Charliego – Driveshaft rozpadł się. Mężczyzna przechodzi załamanie i dlatego przybył Tommy, który ma pewien plan. Charlie ma zauroczyć Lucy – bardzo bogatą dziewczynę, którą Tommy starannie dobrał właśnie do tego celu. Jeżeli Charlie miał kiedykolwiek sumienie, to na pewno wciągnął je nosem razem z heroiną dawno temu.

Z powrotem na Wyspie. Charlie zaczepił Jina w trakcie drogi z jaskiń na plażę: „Bezpieczniej w kupie, co nie?” Błąd. Lecący kamień uderzył Jina, a Charlie zanim zdążył się zorientować co się dzieje, stał twarzą w twarz z Ethan’em. Muzyk próbuje uderzyć porywacza, lecz Ethan z łatwością przygniótł Charliego do drzewa i przekazał swoje żądania: „Przyprowadź Claire w wyznaczone miejsce zanim zajdzie słońce.” W innym wypadku Etan będzie zabijał każdego dnia jedną osobę. Jack, Locke, Sayid i Charlie przemyśleli sytuację. Co jeśli Ethan będzie znów próbował porwać Claire. Charlie i Jack chcieli zorganizować polowanie na przeciwnika, lecz Sayid i Locke nie zgodzili się, woląc wzmocnić obronę obozu. Niechętnie Jack i Charlie zgodzili się na ten plan.

Tymczasem Claire pyta Charlie’go dlaczego wszyscy wokół niej są tacy nerwowi. Charlie nie mógł powiedzieć jej jakie żądania ma Ethan, lecz nie chciał również kłamać, mówiąc że wszystko jest w porządku.

Kolejna retrospekcja, w której Lucy pokazuje Charlie’mu jej niezwykle elegancki dom. Gdy Lucy idzie po filiżanki z herbatą, Charlie wypala skręta. Wiele do zabrania… powinno być w porządku. Lucy postanawia zaprosić Charlie’go na kolację z jej ojcem.

Na Wyspie Kate idzie zobaczyć się z Jackiem. Słyszała o sprawie z Ethane’em i chce użyć broni dla obrony, lecz Jack nie zgadza się na to. Przekazanie broni w niewytrenowane ręce może być bardziej niebezpieczne niż pomocne. Postanowili użyć systemu alarmowego, który został stworzony z puszek i drutu przez Locke’a. Kolejnym pomysłem było rozstawienie posterunków wartowniczych wokół obozu. Chcieli trzymać straż całą noc, zmieniając się co jakiś czas. Jednak, Charlie boi się o bezpieczeństwo Claire i chce przenieść ją do bezpiecznego miejsca. Obwinia się za to, że Claire została porwana – powinien bardziej ją chronić. Jack kładzie rękę na jego ramieniu i obiecuje, że już nic jej nie grozi.

Retrospekcja. Charlie siedzi przy eleganckim stole. Gdy ojciec Lucy opowiada o jego przeszłości związanej z muzyką zdarza się coś niesamowitego – Charlie zaczyna czuć pewną więź z tym człowiekiem i co najważniejsze darzy Lucy poważnym uczuciem.

Charlie spotyka się z Tommy’m w pubie. Mówi, że nie chce być złodziejem, gdyż postanowił zostać członkiem tej rodziny. Przyjął już nawet ofertę pracy. Będzie sprzedawał kserokopiarki. Lecz Tommy nie chce się na to zgodzić. Jeśli Charlie chce nadal mieć dostawy heroiny, musi coś ukraść… teraz!

Na Wyspie Boone stoi na straży. Spokojny szum fal morskich powoduje znużenie. Może mógłby zamknąć oczy choć na chwilę? Nagle hałas budzi Boone’a. Już świta. Jak długo spał? Powodem hałasu był tylko pies Vincent. Chwilę później daje się słyszeć krzyk. Jeden z rozbitków nie żyje. Cokolwiek go zabiło, nie był to przypadek.

Po pogrzebie, Claire znów czuje na sobie wzrok innych rozbitków. Claire nie może już tego znieść i pyta Shannon dlaczego wszyscy na nią patrzą. Shannon jest zszokowana…: „Czyli nikt ci nie powiedział?”.

Claire podchodzi do Charliego z pretensjami dlaczego ją okłamał i nie powiedział co działo się wcześniej. Mężczyzna odpowiada, że chciał tylko jej dobra, lecz ona już go nie słucha.

Następuje retrospekcja, w której Charlie poprawia krawat przy nowym garniturze, który dostał od Lucy na pierwszy dzień pracy. Charlie nie wygląda zbyt dobrze, lecz spytany, mówi że to tylko nerwy. Gdy Lucy wychodzi z pokoju, Charlie chowa do kieszeni posrebrzaną papierośnicę.

Dyskusja Jacka i Locke’a. Nie mogą czekać, aż Ethan zabije wszystkich. Jack daje Locke’owi jeden z pistoletów ze skrzynki. Taką samą dostają inni członkowie planu. Charlie bardzo chce im towarzyszyć, lecz po prostu nie potrafi posługiwać się bronią. Pozostaje sam z myślą o bezużyteczności.

Charlie próbuje sprzedać jedną z kserokopiarek, lecz jego działania to jedna wielka katastrofa. Ze zdenerwowania wymiotuje.

Znów na Wyspie. Claire postanawia, że nikt więcej przez nią nie zginie i godzi się na bycie przynętą. Jack, Kate, Sayid, Locke i Sawyer czekają w ukryciu na Ethan’a. Gdy ten się zjawia Jack taranuje go, lecz gubi broń. Jack ukazuje zupełnie inną stronę siebie. Udaje mu się pokonać wroga, gdy reszta podbiega z pomocą. To czas, aby znaleźć odpowiedź na kilka pytań, lecz nagle w stronę Ethan’a padają wystrzały. To Charlie użył broni, którą zgubił Jack. Wraz ze śmiercią Ethan’a umierają wszystkie nadzieje na wyjaśnienia.

W obozie Jack pyta Charliego dlaczego to zrobił. Charlie mówi, że nie chciał dopuścić, aby to zwierzę znów zbliżyło się do Claire. I jeszcze jedno – „Zasługiwał na to.”

Charlie puka do drzwi. Gdy wreszcie się otwierają, Lucy daje mu to na co zasłużył – jej pogardę. Dziewczyna zastanawia się tylko dlaczego Charlie przyjął pracę, skoro chciał ją tylko okraść? Mężczyzna mówi, że chciał jej pokazać, iż może się nią zaopiekować. Jej słowa pozostaną w pamięci Charlie’go na długo: „Ty nigdy nikim nie będziesz potrafił się zaopiekować.”

W obozie wszystko wraca do codziennego porządku. Jedyną bardziej samotną osobą od Charliego jest Claire. Gdy mówi Charliemu, że pamięta masło orzechowe, na ustach mężczyzny pojawia się pierwszy uśmiech od długiego czasu. To pierwszy krok do odbudowania ich przyjaźni.

CIEKAWOSTKI:
:: Promocyjne zdjęcie, które zostało opublikowane przed emisją odcinka, przedstawia Locke'a i Ethana walczącego w błocie. Scena ta jednak nie została wykorzystana w odcinku.
:: Premierową emisję odcinka oglądało prawie 19,5 mln ludzi w USA, co dało ABC najwiekszą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.
:: Tatuaż Charlie'go mówi: 'Życie jest łatwe z zamkniętymi oczami'. To cytat z pioseneki The Beatles "Strawberry Fields Forever".

CYTATY:
Ethan: Chcę mieć ją z powrotem, Charlie. Przyprowadź ją do mnie.
Charlie: Co ty jej zrobiłeś?
Ethan: Przyprowadź ją tutaj. Jeśli tego nie zrobisz, to zabiję kogoś z was, a jeśli jutro przed zachodem słońca nadal jej tu nie będzie, to zabiję następną osobę. I jeszcze jedną. I jeszcze jedn. Codziennie kogoś zabiję. A ciebie, Charlie... Ciebie zabiję na końcu.

Hurley: Myślałem, że teren jest obstawiony.
Kate: Locke powiedział, że to bez znaczenia. Dostał się tu od strony morza.
Hurley: To na pewno nie był wypadek? Może on po prostu utonął.
Kate: Miał złamany kręgosłup, obie ręce, wszystkie kości palców.
Hurley: Dobra, rozumiem.
Sawyer: Widać kumpel Steve miał pecha.
Hurley: To był Scott.

Odcinek rozpoczyna się wydarzeniem widzianym oczyma młodego chłopca. Obudziło go głośne pukanie do drzwi. Jego matka wpada do pokoju i mówi, że wszystko będzie dobrze, lecz jej twarz na to nie wskazuje. Matka chowa chłopca pod łóżkiem i idzie schodami na dół. Słychać wydobywające się z parteru krzyki, a następnie wystrzały broni. Do pokoju chłopca wchodzi mężczyzna w kowbojskich butach. Chłopiec robi wszystko, aby się nie rozpłakać, gdy mężczyzna siada na łóżku. Nagle słychać kolejny wystrzał, a mężczyzna pada martwy na łóżko.

Na Wyspie Sawyer budzi się z koszmaru. Sięga po butelkę z wodą i widzi, że wszystko jest porozrzucane. Powoli sięga po lornetkę i widzi ogromnego dzika, demolującego jego rzeczy. Sawyer sięga po kij, lecz dzik ucieka z łatwością, niszcząc namiot. Gdy Sawyer próbuje go dogonić, ten znika w dżungli z plandeką służącą jako dach w namiocie Sawyer’a, zarzuconą na grzbiet.

Nad ranem Sawyer sprząta zniszczenia po nocnej walce. Sayid nie kryje zadowolenia z trudnego położenia mężczyzny. Sawyer pyta Sayida o głosy, które ten słyszał w dżungli po ucieczce od Rousseau, lecz Sayid mówi, że były to omamy spowodowane zmęczeniem.

Następuje retrospekcja do hotelowego pokoju, do którego wchodzi Sawyer w objęciach atrakcyjnej kobiety. Gdy robi się interesująco, przerywa im głos dochodzący z ciemności. Mężczyzna, którego Sawyer zna jako „Hibbs” chce pogadać, lecz widać, iż Sawyer nie darzy go przyjaźnią. Hibbs mówi, że przybył, aby spłacić swój dług u Sawyera. Jest on w posiadaniu danych mężczyzny, który spowodował śmierć jego rodziców – prawdziwego „Sawyera” – mężczyznę, którego poszukiwał całe życie. Sprzedaje on krewetki… w Sydney.

Na Wyspie Jack i Kate chowają broń, użytą do złapania Ethana. Wszystkie oprócz jednej, którą zabrał Sawyer. Kate obiecuje Jackowi, że spróbuje ją odzyskać. Nie trzeba się zbytnio wpatrywać w twarz Jacka, aby zobaczyć co myśli o tej propozycji…

W jaskiniach Charlie buduje coś ze szczątków po katastrofie. Podchodzi do niego Claire, lecz widać, że to nie jest ten sam Charlie. Coś się… zmieniło. Gdy Claire zaprasza go na spacer, ten odpowiada, że ma coś do zrobienia i po prostu odchodzi.

W dżungli Sawyer dostrzega płótno, które dzik musiał zgubić, gdy uciekł ubiegłej nocy. Sawyer zabiera je i gdy chce wrócić do obozu, słyszy charakterystyczne chrząkanie, które rozpoznaje bez problemu. Wygląda na to, że dzik nie chce rozstać się z plandeką. Dzik atakuje Sawyera i powoduje, że ten wpada w błoto. Sawyer stał się ofiarą dzika!

Kate spotyka Sawyera, gdy ten pakuje się na polowanie. Kobieta myśli, że to przesada. Chce, aby Sawyer poprosił o pomoc Locke’a, który mógłby zabić dzika. Lecz jest już za późno – to jest już sprawa osobista.

Kolejna scena ukazuje Sawyera poruszającego się wzdłuż wybrzeża charakterystycznego dla jednego miasta na świecie – Sydney w Australii. Sawyer wchodzi do budynku, gdzie mężczyzna sprzedaje mu broń. Lecz wcześniej sprzedawca ostrzega, że nie przyjmuje zwrotów, więc Sawyer powinien być przekonany po co ją kupuje.

Na plaży Hurley i Charlie grzebią Ethan’a. Właśnie w tym celu Charlie budował wcześniej łopatę! Hurley widzi, że z jego przyjacielem jest coś nie tak. Gdy pyta czy wszystko okay, Charlie nie odpowiada. Po zakończeniu pracy Hurley odnajduje Sayida i pyta go czy cierpiał kiedykolwiek na dolegliwość traumatycznego stresu. Gdy Sayid pyta dlaczego Hurley chce o tym wiedzieć, ten opowiada o Charlie’m.

Tymczasem, w dżungli Sawyer ma kompletnego pecha w polowaniu na dzika. Kate oferuje swoją pomoc pod jednym warunkiem – jeśli kiedykolwiek poprosi o jakąkolwiek rzecz z tych, należących do Sawyera dostanie ją bez żadnych pytań. Sawyer nie miał wyboru – musiał się zgodzić.

W nocy siedzący przy ognisku Sawyer wyciąga z plecaka małe buteleczki z alkoholem z samolotu. Sawyer namawia Kate na małą grę nazwaną „nigdy”, która zdradza wiele o obojgu rozbitków: Kate nigdy nie była w Disneylandzie, Sawyer nigdy się nie zakochał, a oboje kogoś zabili.

Retrospekcja. Ten sam chłopiec leży pod łóżkiem. Lecz tym razem, gdy drzwi się otwierają nie widać pary kowbojskich butów, lecz parę racic – racic dzika!

Sawyer budzi się i widzi Kate klęczącą nad nim. Dobra wiadomość – to był tylko sen. Zła wiadomość – dzik zaatakował gdy spali i zniszczył tylko rzeczy Sawyera. Rzeczy Kate są nietknięte. Nagle Sawyer słyszy szelest w krzakach. Tym razem jest gotowy na odparcie ataku, lecz to nie dzik – to Locke, który przyłącza się na kawę. Po tym jak Kate opowiada Locke’owi o tym, że Sawyer myśli, że ten dzik ma coś osobistego do Sawyera, Locke przedstawia historię o jego siostrze, Victorii, która zmarła, gdy była mała. Jego matka wierzyła, że powróciła ona jako Retriever o złotej sierści. Może dzik jest duchem kogoś, kogo Sawyer znał przed katastrofą.

Można domyślić się kto mógłby to być. W kolejnej scenie Sawyer siedzi w samochodzie i spogląda na ciężarówkę z krewetkami. Sprawdza czy broń jest naładowana i idzie w kierunku ciężarówki. Sprzedawca krewetek wygląda na zadowolonego z potencjalnego kupca i oferuje Sawyerowi upust – 50%! Gdy idzie usmażyć obiad, widać broń w drżących rękach Sawyera. Czy potrafi to zrobić? Gdy sprzedawca odwraca się, aby dać krewetki mamy już odpowiedź… Sawyer odszedł.

Nie trzeba zastanawiać się gdzie odszedł, gdyż następna scena odbywa się w barze. Okazuje się, że jest tam również jeszcze jeden Amerykanin. Jego głos jest znajomy. To Christian – ojciec Jack’a! To co mówi może wydawać się bardzo dziwne. On wcale nie ma za złe tego co zrobił Jack, on go za to kocha. Jest nawet z niego dumny! Christian ma pewną teorię: Niektórzy ludzie chcą cierpieć – a on powinien pamiętać, że był ordynatorem chirurgii. „To dlatego Red Sox nigdy nie wygrają serii.” Gdy Sawyer pyta dlaczego Christian nie powiedział o tym swojemu synowi, ten daje szczerą odpowiedź: „Bo jestem słaby.” Christian pyta, czy „biznes”, dla którego Sawyer przyjechał do Sydney da mu spokój. Ten odpowiada że owszem.

Z powrotem przy ciężarówce z krewetkami, później tej samej nocy. Sawyer namierza swój cel: prawdziwego „Sawyera”, który zniszczył jego życie. Gdy ten wychodzi z ciężarówki, aby wyrzucić śmieci, Sawyer sprawdza swoją broń ponownie i wychodzi z samochodu.

Na Wyspie Charlie rozłupuje kokosy. Podchodzi Sayid i pyta co się z nim dzieje. Jednak Charlie twierdzi, że nie jest mu przykro z powodu śmierci Ethana. Zasłużył na to, żeby zginąć… i Charlie zrobiłby to jeszcze raz. Sayid opowiada historię, która utwierdza Charlie’go w przekonaniu, że jego uczucia są zupełnie normalne. Przed odejściem mówi coś jeszcze: „Nie jesteś sam, Charlie. nie udawaj, że jesteś.”

W dżungli Sawyer i Kate są na tropie dzika. Gdy Sawyer zabiera małego warchlaka, którego chce użyć jako przynęty, Kate domaga się uwolnienia młodego dzika. Sawyer odmawia, lecz Kate przewraca go, a warchlak ucieka. Kate jest zdegustowana i mówi Sawyerowi, aby sam odnalazł drogę powrotną.

Kolejna scena rozgrywa się przy ciężarówce z krewetkami. Sawyer stoi blisko swej ofiary. Podnosi broń i wymawia imię mężczyzny, którego poszukiwał… „Sawyer!” Człowiek ten odwraca się, a Sawyer strzela mu w klatkę piersiową. Sawyer się zemścił, ale czy na pewno? Umierający mężczyzna mówi, że mógł spłacić swój dług i Hibbs nie musiał tego robić. Co? Co on powiedział? Hibbs oszukał Sawyera. To nie był człowiek, który zabił rodziców Sawyera i zrujnował jego życie.

Na Wyspie Sawyer jest bezradny. Szuka jakiegoś charakterystycznego miejsca i woła Kate. Gdy obraca się, staje twarzą w twarz z dzikiem. Jego dzikiem. Kate widzi całe zdarzenie z boku. Sawyer wyciąga broń i patrzy prosto w oczy dzika. W końcu mężczyzna opuszcza pistolet, a zwierzę odchodzi. Gdy Sawyer zauważa Kate, mężczyzna próbuje się wytłumaczyć: „Przecież to tylko dzik.”

Na plaży Jin i Sun naprawiają sieć na ryby. Michael kontynuuje prace przy tratwie, a Walt bawi się z Vincentem. Claire siedzi i wpatruje się w ocean. Charlie wraca jako odmieniony człowiek i razem z Claire idą na wcześniej zaproponowany spacer.

Jack zbiera drewno na opał. Sawyer podchodzi do niego i oddaje broń. Wtedy Jack wypowiada słowa: „To dlatego Red Sox nigdy nie wygrają serii.” Sawyer prosi o powtórzenie, a lekarz mówi, że jest to powiedzenie jego ojca, którego używał, aby wytłumaczyć dlaczego nigdy nikogo nie przeprosił za to co robił. Gdy Sawyer pyta, czy ojciec Jacka był także lekarzem, Jack odpowiada, że tak i pyta: „Dlaczego chcesz tyle wiedzieć o moim ojcu?”.

Wstrzymujemy oddech, bo wiemy w posiadaniu jakiej wiedzy znajduje się Sawyer. Ojciec Jacka zawsze wierzył w swojego syna. Był z niego dumny. Kochał go. To właśnie Jack chciał usłyszeć przez całe swoje życie, ale nie było ku temu okazji.

Jednak Sawyer nie powie o tym Jackowi i na zadane pytanie odpowiada: „Bez powodu.”.

CIEKAWOSTKI:
:: Premierową emisję odcinka oglądało prawie 18 mln ludzi w USA, co dało ABC najwiekszą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.
:: Jack i Christian używają zwrotu: "To dlatego Red Sox nigdy nie wygrają rozgrywek". Drużyna Red Sox nie wygrała ligi od 86 lat. Zrobili to dopiero 27 października 2004 roku. Jack, jednak nie mógł o tym wiedzieć, gdyż na Wyspę trafił we wrześniu tego roku.

CYTATY:
Charlie: Hurley, doceniam twoją pomoc, ale nie musisz tego robić. Ja zabiłem Ethana. Dam radę go pochować.
Hurley: Tak. Dopóki nie zmartwychwstanie. Ja wiem, jak to się skończy. Będziemy uciekać przez dżunglę krzycząc i płacząc. Mnie złapie pierwszego, bo jestem ciężki i łapią mnie skurcze.

Jin samotnie stoi na plaży i wyraźnie czegoś poszukuje...

W retrospekcji widzimy go zdenerwowanego, stojącego przed biurkiem mężczyzny, który stara się swoim lekceważącym zachowaniem zbić Jina z pantałyku. Po długim momencie ciszy, mężczyzna w końcu pyta, dlaczego Jin chce poślubić jego córkę, Sun... Jin odpowiada szczerze i odważnie, że Sun jest spełnieniem jego marzeń i że zrobi wszystko, czego tylko jej ojciec od niego zażąda, aby otrzymać jego pozwolenie na małżeństwo. Kiedy przyjmuje propozycję pracy w firmie ojca Sun, otrzymuje błogosławieństwo ich związku.

Na plaży Jin znajduje to, czego szukał: widzi Sun idącą w kierunku oceanu. Kiedy zauważa, że jego żona ma na sobie bikini, podchodzi do niej i żąda, aby okryła się ręcznikiem. Kiedy zaczynają się kłócić, do akcji wkracza Michael, mówiąc, aby Jin zostawił Sun w spokoju. W rezultacie zostaje uderzony w twarz przez... Sun, która chwyta Jina za rękę i idzie z nim w stronę dżungli.

W jaskiniach Jin wypytuje Sun o relacje pomiędzy nią a Michaelem, na co ona odpowiada, żeby nie był głupi i nie wyobrażał sobie rzeczy, które się nie dzieją.

W kolejnej retrospekcji widzimy Sun przygotowującą się do ślubu, Do jej pokoju wchodzi Jin, już ubrany w ślubny smoking. Dzielą razem chwile szczęścia tuż przed ceremonią ślubną. Sun żałuje, że ojciec Jina nie żyje i nie może uczestniczył w ich ślubie, ponieważ na pewno byłby z syna dumny. Jin zapewnia ją, że gdziekolwiek jego ojciec się teraz znajduje, na pewno tak właśnie jest. Sun jest przykro, że nie mogą udać się w podróż poślubną ze względu na obowiązki zawodowe Jina, który obiecuje jej, że jak tylko skończy półroczny trening menedżerski, wyjadą w jej wymarzoną podróż poślubną. Na razie chce jedynie przekonać jej ojca, że zależy mu na pracy i chce okazać swoje poświęcenie i zaangażowanie.

Na Wyspie Sun przeprasza Michaela za to, że go uderzyła tłumacząc, że zrobiła to, aby ochronić go przed Jinem, ponieważ Michael nie wie, do czego jej mąż jest zdolny. Mężczyzna oświadcza, że jest zainteresowany jedynie ukończeniem tratwy i zabraniem swojego syna z tej Wyspy.

Później widzimy, jak Hurley próbuje przełamać lody pomiędzy Jinem a resztą rozbitków, proponując mu wspólne łowienie ryb, ale Jin odmawia.

Shannon pomaga Sayidowi w budowaniu tratwy i staje się oczywiste, że ta dwójka lubi spędzać czas razem. Zaczynają ze sobą flirtować, a Shannon daje zaprosić się na „randkę”.

Michael i Walt pracują wspólnie nad wykończeniem tratwy. Michael opowiada Waltowi o nowojorskich budynkach i zapewnia go, że miasto go zachwyci, jednak jego syn wyraźnie woli nie rozmawiać na ten temat i oddala się, aby pobawić się z psem. Chwilę później przy tratwie zjawia się Jack, oznajmiając, że wszyscy zaczynają się zastanawiać, kto popłynie razem z Michaelem, na co ten odpowiada, że na 4 miejsca 3 są już zajęte... Jack wiedział o Michaelu i Walcie, ale zastanawia się, kto jest trzecim „pasażerem”. Odpowiedź poznaje chwilę później, kiedy Sawyer wręcza Michaelowi kabel, który jest jego przepustką na tratwę.

Tej samej nocy Kate i Sun rozmawiają przy ognisku. Na pytanie, dlaczego Sun pozwala Jinowi traktować się w taki okropny sposób Sun odpowiada, że kiedyś jej mąż był inny, czuły, kochający... Ich rozmowę przerywa nagły hałas i po chwili razem z nimi widzimy jego źródło: płonącą tratwę... Michael natychmiast zaczyna podejrzewać Jina i pyta Sun, gdzie znajduje się jej mąż. Jest tak wściekły, że Jackowi i Kate ledwie udaje się przekonać go, że nie ma wcale dowodów na to, że to Jin podłożył ogień. Kiedy zaczyna szukać Walta, Sun udaje się na poszukiwania męża...

... i znajduje go w jaskiniach, gdzie gorączkowo przeszukuje podręczną apteczkę Jacka, ponieważ ma poparzone ręce. Sun, załamana tym odkryciem, próbuje wytłumaczyć mu, że Michael jedynie starał się wydostać ich wszystkich z Wyspy, jednak na dźwięk imienia Michaela, Jin znowu się denerwuje i znika wgłębi dżungli.

W retrospekcji widzimy Jina usiłującego za coś przeprosić pana Paika, jednak nie dane jest mu dokończyć swojej wypowiedzi, gdyż ojciec Sun tłumaczy mu, że wezwał Jina, aby go awansować, a nie udzielić mu reprymendy. Pierwszym zadaniem „specjalnego asystenta”, jakim został Jin, jest dostarczenie wiadomości o wielkim niezadowoleniu pana Paika Ministrowi Ochrony Środowiska. Zdezorientowany Jin przyjmuje zadanie i natychmiast je wykonuje. Kiedy po prostu przekazuje Ministrowi wiadomość o wielkim niezadowoleniu ojca Sun, na twarzy mężczyzny rysuje się przeogromna ulga i chce zapewnić pana Paika, że wszystko będzie w porządku, a w prezencie daje Jinowi psa swojej córki.

Na plaży Sayid oznajmia Boone’owi, że być może zacznie go z Shannon łączyć coś więcej. Boone ostrzega go, że Shannon jest wierna wymyślonemu przez siebie schematowi: jest miła dla ludzi, którzy są jej potrzebni, a kiedy przestają być użyteczni, po prostu przestaje się nimi interesować.

Następnego ranka, kiedy Jin próbuje uśmierzyć ból poparzonych dłoni zanurzając je w strumieniu, z tyłu zachodzi go Sawyer i pozbawia go przytomności.

Rozmawiając z Shannon, Sayid próbuje przekonać ją, że powinni odłożyć „bliższą znajomość” na później. Dziewczyna orientuje się, że Sayid rozmawiał z Boone’m. Kiedy zbliża się do Boone’a chcąc zrobić mu awanturę, siedzący wraz z nim Locke sugeruje, że na Wyspie każdy może zacząć nowe życie...

W retrospekcji, Sun zasiada z Jinem do romantycznej kolacji, pierwszej od bardzo długiego czasu. Jednak chwilę później dzwoni telefon, wzywający Jina z powrotem do pracy... Sun bezskutecznie próbuje ukryć rozczarowanie. W biurze, Jin stawia się u wściekłego ojca Sun, który ruga Jina za niewłaściwe dostarczenie wiadomości i każe mu zawieść jednego z pracowników do domu ministra, który zademonstruje Jinowi właściwy sposób przekazania wiadomości. W czasie jazdy samochodem Jin pozbywa się wszelkich wątpliwości, kiedy mężczyzna nakłada rękawiczki i zakłada tłumik na pistolet. Poleca mu nie gaszenie samochodu, ponieważ wróci w przeciągu 2 minut. Jednak kiedy docierają na miejsce, z samochodu wychodzi Jin, który dotkliwie bije ministra na oczach jego córki i... tym samym ratuje mu życie.

Po powrocie do domu widzimy znaną już scenę, tym razem jednak przedstawioną z innej perspektywy: Jin wbiega do łazienki, aby zmyć krew ze swoich rąk. Kiedy Sun pyta, co się stało, Jin mówi prawdę: wykonywał polecenie jej ojca... Po tym, jak Sun policzkuje go i wybiega z łazienki, Jin długo przygląda się swojemu odbiciu w lustrze, próbując odnaleźć człowieka, którym kiedyś był... po chwili zaczyna płakać.

Na plaży, Michael atakuje Jina - Hurley i Jack z wielkim trudem ich rozdzielają, jednak po chwili znowu wszystko wymyka się spod kontroli. Jin odmawia dalszej walki mimo zaczepek Michaela, wstaje z piasku i mówi coś po koreańsku, Michael ponownie go przewraca. Całą sytuację przerywa okrzyk Sun, która tym samym przyznaje się, że mówi po angielsku. Mówi, że Jin nie podpalił tratwy, a poparzenia na rękach pojawiły się, kiedy próbował ugasić pożar... Rozbitkowie nie wierzą jednak w wytłumaczenie Sun i zaczynają się sprzeczać, próbując znaleźć winowajcę i motyw, który nim kierował. Locke przecina tą dysputę mówiąc, że rozbitkowie boją się spojrzeć prawdzie w oczy, mimo, że od dawna znają winowajcę... nie są przecież jedynymi ludźmi na tej Wyspie...

Jakiś czas później Michael postanawia wybudować nową, lepszą tratwę. Sun widzi Jina pakującego swoje rzeczy i wynoszącego się z jaskini. Wiedziała, że mąż będzie zdumiony i zły, kiedy dowie się o jej znajomości angielskiego, próbuje wytłumaczyć swoje postępowanie twierdząc, że jedyne, czego chciała, to danie im, jako małżeństwu nowej szansy na wspólne życie.

W kolejnej retrospekcji Jin przyjeżdża do małej rybackiej wioski i odwiedza starszego mężczyznę, który okazuje się być jego ojcem... Jin twierdził, że jego ojciec nie żyje, ponieważ się go wstydził. Przyznaje się do tego ojcu i uzyskuje przebaczenie. Po raz pierwszy od długiego czasu odbywają oni szczerą rozmowę, w której Jin mówi ojcu, jak bardzo nienawidzi osoby, którą się stał i jak nie może zdobyć się na to, aby powiedzieć żonie prawdę o jej ojcu. Ojciec Jina namawia go, aby dostarczenie zegarków do USA było ostatnim zleceniem, które Jin wykona dla swojego szefa. Chce by Jin został w USA i nigdy nie wracał do Korei. Jest to jedyna szansa na rozpoczęcie nowego życia...

Na Wyspie Shannon podchodzi do Sayida i delikatnie go całuje... Każdy zaczyna nowe życie po katastrofie... ona chce je zacząć właśnie w tym momencie.

W jaskiniach do grającego w tryk traka Locke’a podchodzi Walt, którego Locke podczas rozmowy niespodziewanie pyta, dlaczego podłożył ogień pod tratwę. Walt mówi, że dość ma stałego przenoszenia się i zmieniania miejsca zamieszkania, chce zostać na Wyspie. Locke przyrzeka, że nikomu o tym nie powie.

Następnego ranka Michael na nowo rozpoczyna ciężką pracę budowy tratwy. Tym razem jednak otrzymuje zupełnie nieoczekiwaną pomoc w osobie Jina, który przynosi ze sobą naręcze świeżo ściętych bambusów. „Łódź” – mówi prosto i ramię w ramię Michael i Jin rozpoczynają budowę nowej łodzi...

CIEKAWOSTKI:
:: Kiedy Jin wchodzi do domu Mr. Byung Hana w telewizji widzimy reportaż o zwycięzcy loterii - Hurley'u.

CYTATY:
Locke: Dlaczego spaliłeś tratwę, Walt? Nie bój się. Nikomu nie powiem. Musiałeś mieć dobry powód.
Walt: Nie chcę się więcej przeprowadzać. Całe życie gdzieś się przenosiłem. Podoba mi się tutaj.
Locke: Mnie też.

18 | Numbers

Na plaży widzimy Jina próbującego Hurleyowi wyjaśnić, w jaki sposób ma zacząć budować łódź, jednak nie potrafi się z nim porozumieć. Nagle przechodzący Michael tłumaczy słowa Jina i wyjaśnia Hurleyowi, co ma robić... Jak widać, Michael i Jin doszli do jakiegoś porozumienia, przynajmniej jeśli chodzi o budowę tratwy. W czasie późniejszej rozmowy Michael mówi Jackowi, że szanse nawiązania kontaktu z jakimś statkiem byłyby dużo większe, gdyby posiadali na tratwie jakiś nadajnik... Jack, zgadzający się z pomysłem, ma poważne wątpliwości, w jaki sposób rozbitkowie na tratwie mogliby go zasilać... W tym momencie Hurley przypomina sobie, że Sayid po powrocie od Francuzki mówił, że posiada ona baterie... Sayid jednak nie chciałby się spotkać z nią po raz kolejny i nie chce udać się w głąb dżungli po baterie. Mówi, że nie wie, gdzie znajduje się kryjówka Rousseau, jako że był nieprzytomny, kiedy go niosła do niej, a kiedy uciekał, był zupełnie zdezorientowany. Na prośbę Hurleya przekazuje mu notatki i mapy, które zabrał z kryjówki Francuzki. Hurley blednie, kiedy na jednej z kartek widzi powtarzający się wielokrotnie ciąg liczb: 4, 8, 15, 16, 23, 42.

W retrospekcji widzimy Hurleya obżerającego się kurczakiem, siedzącego przed telewizorem w domu swojej matki. Kiedy w TV pojawiają się zwycięskie liczby wielkiej loterii: 4, 8, 15, 16, 23, 42 Hurley zdaje sobie sprawę, że te właśnie liczby skreślił i od tej pory jest milionerem... Z nadmiaru emocji mdleje, miażdżąc stolik, na który się przewraca.

Na Wyspie Hurley wypytuje Sayida o znaczenie liczb zapisanych na kartce, jednak Sayid nie ma pojęcia, co mogą one oznaczać. Wychodząc z namiotu Hurley zabiera mapę, którą Sayid wziął od Rousseau...

W retrospekcji widzimy Hugo z rodziną w czasie konferencji prasowej. Hurley mówi, że zwycięskie liczby tak jakoś po prostu do niego przyszły i zdradza, że chce zabrać swojego dziadka, Tito, na zasłużone wakacje. Jednak w czasie, kiedy Hurley rozwodzi się nad swoją przyszłością, Tito nagle upada na ziemię... i umiera na atak serca.

W jaskiniach Charlie widzi Hurleya napełniającego kilka butelek z wodą. Kiedy dowiaduje się, że wybiera się on na spacer, chce mu towarzyszyć, jednak Hurley zdecydowanie odmawia i jest bardzo zdeterminowany, aby iść samotnie.

Na plaży Locke prosi Claire o pomoc – nic męczącego, jedynie trochę szycia. Oboje oddalają się od brzegu.

W jaskiniach z kolei widzimy Jacka napełniającego wodą butelki, kiedy wkurzony Sayid pyta go, gdzie się podziała mapa Wyspy stworzona przez Rousseau, którą Hurley wykradł mu z namiotu. Skonfundowana mina Jacka dobitnie oznajmia, że nie wiedział on nic o pomyśle Hurleya; po krótkiej wymianie zdań z Charliem do wszystkich dociera prawda: Hurley wybrał się na samotne poszukiwania Francuzki.

W retrospekcji widzimy Hurleya za kierownicą nowiutkiego Hummera, wiozącego swoją mamę, aby pokazać jej „niespodziankę”. W czasie przejażdżki Hurley zaczyna wyliczać, ile złych rzeczy stało się od momentu wygrania przez niego pieniędzy – śmierć dziadka, uderzenie pioruna w księdza na pogrzebie, zrujnowane małżeństwo brata... wszystko to przez te pieniądze, które są przeklęte. Matka upomina go, że są katolikami i wiara w przesądy to bluźnierstwo... Hurley daje się przekonać, a następnie zawiązuje mamie oczy przepaską, aby ta nie ujrzała przedwcześnie niespodzianki. Kiedy dojeżdżają do wielkiej nowej posiadłości, podczas wyprowadzania mamy z samochodu, ta skręca kostkę na wysokim chodniku. Chwilę później oboje wyczuwają zapach dymu... zanim Hurley może zadzwonić po straż pożarną, aby zgłosić pożar w jego nowym domu, jego wóz zostaje otoczony przez policję, a sam Hurley jest aresztowany...

Na plaży Hurley odnajduje kabel, który zaprowadził Sayida do Rousseau i bez chwili wahania podąża za nim w głąb dżungli.

W kolejnej retrospekcji Hurley odwiedza swojego księgowego, który zdaje mu relację ze stanu jego inwestycji: opcje future na jego sok pomarańczowy poszły w górę z powodu tropikalnych burz, które nawiedziły Florydę. Hurley jest też właścicielem fabryki pudełek w Tustin. Pomimo, że jego kanadyjska fabryka obuwia została spalona, ze względu na dobre ubezpieczenie Hurley powinien jeszcze na niej zarobić... Kiedy Hurley wyjawia swoje obawy co do klątwy wiszącej nad wygranymi pieniędzmi, księgowy uspokaja go, że nie jest pierwszym szczęściarzem, który po wygraniu pieniędzy na loterii uważa, że przyniosły mu one tylko kłopoty i nieszczęścia. On, jako księgowy, nie wierzy w pieniądze, ale w liczby. I w tym momencie do Hurleya dotarło, że to nie pieniądze są przeklęte; przeklęte są LICZBY, dzięki którym wygrał. Kiedy księgowy chce obalić i tą teorię Hurleya, za oknem widzimy człowieka, który popełnia samobójstwo skacząc z okna...

Na Wyspie Michael, Walt i Jin pracują nad tratwą i usiłują namówić Sawyera do pomocy, jednak bezskutecznie. W pewnym oddaleniu siedzą Sun i Kate, ta pierwsza zastanawia się, czy jej mąż kiedykolwiek jeszcze się do niej odezwie, a jeśli ma zamiar wypłynąć tratwą – czy go jeszcze kiedykolwiek zobaczy.

Hurley kontynuuje swoją podróż przez dżunglę. Nagle następuje na coś i słyszy ciche „klik”. Zanim znajduje czas, aby zastanowić się, co się właściwie stało, z zarośli wyłaniają się Sayid, Jack i Charlie. Sayid poleca Hurleyowi, żeby się nie ruszał, gdyż nadepnął na mechanizm uruchamiający pułapkę. Trójka przybyłych chce opracować jakiś plan pozwalający na uwolnienie Hurleya, jednak ten ani myśli czekać: zwalnia mechanizm, schodząc z niego i w ostatnim momencie uchyla się przed zmierzającym w jego stronę pniem najeżonym zaostrzonymi gałęziami. Na pytanie Jacka odpowiada szczerze, że wybrał się w głąb dżungli w poszukiwaniu baterii na tratwę. Zapada decyzja, że od tej pory pójdą razem, pod przewodnictwem Sayida.

W następnej scenie widzimy Hurleya w szpitalu, domagającego się spotkania z Leonardem, jednym z pacjentów. Kiedy kłóci się z pielęgniarką, w pewnej odległości od niego pracownik szpitala stoi na drabinie i stara się wymienić żarówkę. Tuż przed tym, jak chce dotknąć gniazda z prądem, Hurley kategorycznie zabrania mu wymiany żarówki w tym właśnie momencie, przekonując go, żeby odłożył pracę na później. Przechodzący korytarzem doktor rozpoznaje Hurleya i zezwala na jego wizytę. Nie wiemy, skąd ci dwaj się znają oraz skąd Hurley zna Leonarda, którego zastajemy w świetlicy, gdzie gra w grę logiczną z klocków i nieustannie coś do siebie mówi. Możemy się domyślić, że znajdujemy się w szpitalu psychiatrycznym. Hurley pyta go o znaczenie TYCH Liczb. W tym momencie zaczynamy wyraźnie słyszeć, że Leonard w kółko powtarza znany nam już ciąg: 4, 8 , 15, 16, 23, 42... Aby wyciągnąć coś z Leonarda, Hurley przyznaje się, że wykorzystał je do wygrania na loterii... Leonard nie może w to uwierzyć... „Otworzyłeś puszkę... to się nie skończy, musisz od nich uciec, bo inaczej to się nie skończy!”. Leonard mówi, że otrzymał te liczby od Sama Toomeya, w czasie swojej pracy w Kalgoorlie w Australii.

W dżungli Sayid, Jack, Hurley i Charlie natrafiają na stary most, rodem z Indiany Jonesa. Sayid niczego takiego sobie nie przypomina, wszyscy zaś zastanawiają się, kto mógł taki most zbudować. Niespodziewanie dla wszystkich Hurley odważnie wkracza na most z zamiarem jego przejścia, co mu się z łatwością udaje. Uspokojony tym Charlie bez wahania podąża za nim, jednak w połowie drogi most zaczyna niebezpiecznie i podejrzanie trzeszczeć... Charliemu ledwie udaje się dotrzeć na drugą stronę, kiedy most zawala się z hukiem... Mimo sprzeciwów Hurleya, Jack nakazuje im zaczekać po drugiej stronie mostu, aż on z Sayidem znajdą jakiś sposób przedostania się na drugą stronę.

W następnej retrospekcji widzimy Hurleya, który dociera do małego, samotnego domku na pustyni Kalgoorlie. Kobieta, która otwiera mu drzwi przedstawia się jako żona poszukiwanego przez Hugo Sama Toomey’a, informując go jednocześnie, że Sam umarł 4 lata wcześniej. Hurley dowiaduje się, że Leonard wraz z Samem służyli razem w marynarce amerykańskiej i że usłyszeli głos powtarzający w kółko Liczby, podczas misji na Południowym Pacyfiku 16 lat wcześniej. Później Sam użył tych liczb i wygrał sporą sumę pieniędzy na lokalnej loterii, jednak wkrótce po tym nastąpił szereg nieprzyjemnych dla jego rodziny i dla niego samego zdarzeń, w związku z czym Sam zdecydował się przenieść na pustynię w nadziei, że to zniweluje klątwę. Pani Toomey potwierdza, że Samowi udało się uciec przed pechem – po tym, jak pociągnął za spust broni, którą wcześniej umieścił w ustach... Jednak kobieta nie wierzy, że Hurley jest pod wpływem tego samego pecha – mówi, że każdy jest odpowiedzialny za swoje życie i szczęście i że nie warto szukać wymówek, które nie są żadnym wytłumaczeniem.

Na Wyspie Claire jest wdzięczna Locke’owi za to, że dał jej jakieś zajęcie, w związku z czym może skupić się na czymś innym niż na rozpamiętywaniu, co jej się przytrafiło.

Kiedy Sayid zaczyna rozpoznawać miejsce, w którym się aktualnie z Jackiem znajdują, Jack uruchamia następną pułapkę. Po eksplozji i opadnięciu pyłu Sayid orientuje się, że znajdują się w resztkach dawnego schronienia Rousseau, które jednak jest doszczętnie zniszczone i ograbione. Francuzka spodziewała się widocznie, że prędzej czy później rozbitkowie zechcą ją „odwiedzić” i pospiesznie zmieniła miejsce kryjówki.

W międzyczasie Charlie z Hurleyem biegną w stronę miejsca wybuchu aby sprawdzić, czy ich przyjaciołom nic się nie stało. Charlie domaga się od Hurleya wyjaśnień, dlaczego zachowuje się tak dziwie, jednak zanim ten może to wytłumaczyć, rozlegają się strzały... Charlie i Hurley rzucają się do panicznej ucieczki, aby uratować swe życie... Nagle Hurley pada jak długi na ziemię, a kiedy usiłuje się podnieść widzi wymierzoną w siebie lufę strzelby, trzymaną przez Rousseau. W normalnych okolicznościach Hurley byłby wystraszony na śmierć, jednak jest on tak zdeterminowany, aby poznać znaczenie Liczb, że przezwycięża w sobie panikę... Rousseau wyjaśnia, że razem ze swoim zespołem badawczym wychwycili transmisję, w której ktoś wciąż powtarzał te Liczby. Aby dowiedzieć się, o co chodzi, zmienili oni kurs swojego statku i tym sposobem znaleźli się na Wyspie. Kilka tygodni później odkryli wieżę nadawczą na Wyspie, tuż przy Czarnej Skale. W oczekiwaniu na ratunek próbowali rozwikłać zagadkę Liczb, jednak choroba, która nadeszła, zniszczyła ich zespół. Po ich śmierci Rousseau poszła do wieży i zmieniła nadawany sygnał na ten, który usłyszeli rozbitkowie przez krótkofalówkę. Hurley drąży temat, chcąc wiedzieć, skąd Liczby wzięły swą moc. Pyta Francuzkę, czy wie, że liczby te są przeklęte. Rousseau przyznaje, że muszą być przeklęte, skoro przyprowadziły ich oboje na tą Wyspę, na której straciła ona wszystko, co kochała i na czym jej zależało. Hurley doznaje przeogromnej ulgi – wreszcie ktoś oprócz niego przyznał, że Liczby mają moc i są przeklęte! Nie potrafiąc się opanować, obejmuje mocno Rousseau w przypływie wdzięczności.

Jack i Sayid próbują znaleźć coś przydatnego w starej kryjówce Rousseau. Nagle Sayid znajduje częściowo spalone zdjęcie Nadii, które zostawił podczas swojej poprzedniej „wizyty”. Nagle pojawia się Charlie, opowiadając o tym, jak ktoś w nich celował. Kiedy w trójkę zaczynają się zastanawiać, co się stało z Hurleyem, ten jak gdyby nigdy nic wyłania się z gąszczu i wręcza zaskoczonemu Jackowi baterię. Następnie patrzy na Sayida i mówi: „masz pozdrowienia”.

Tego samego dnia później, Jack wręcza wdzięcznemu Michaelowi baterię.

W tym samym czasie Claire przyznaje się Locke’owi, że chciała oddać dziecko do adopcji oraz że obchodzi dziś urodziny, jednak uważa, że nie ma żadnego sensu informowanie o tym pozostałych. Locke kończy swoją pracę i odwraca przedmiot, któremu poświęcił tyle czasu i uwagi. Przedmiot ten okazuje się być pięknie wykonaną kołyską, wspaniałym prezentem urodzinowym dla Claire.

Przy innym ognisku Charlie prosi Hurleya o odpowiedź na pytanie, które zadał mu przed strzałami w dżungli. Hurley jest przekonany, że katastrofa samolotu była jego winą, jednak Charlie mówi, że złe rzeczy przytrafiają się dobrym ludziom, a następnie przyznaje się, że był kiedyś narkomanem. A to z pewnością nie była wina Hurleya. Następnie Charlie domaga się rewanżu ze strony Hur

honey_moon · Wysłany: 23:30:42 03-04-07 Temat postu:

cd

Następnie Charlie domaga się rewanżu ze strony Hurleya – w końcu on przed chwilą wyjawił mu swój największy sekret... Hurley przyznaje się: „w USA posiadam 156 milionów dolarów”... Charlie jednak mu nie wierzy i marudzi, że w zamian za sekret swojego życia słyszy jakiś kiepski żart.

W ostatniej scenie widzimy wejście do Włazu. Stopniowo zaczynamy widzieć, że w pewnym miejscu na pokrywie wyryte jest jakieś słowo, ciąg znaków... Wygląda to na ciąg liczb... I nagle je widzimy, w całej okazałości i potędze: 4, 8, 15, 16, 23, 42...

CIEKAWOSTKI:
:: Dziewczyna Lotto to ta sama kobieta, która wylądowała z Sawyerem w jednym pokoju hotelowym w odcinku 'Outlaws'.
:: Premierową emisję odcinka oglądało ponad 18,8 milionów ludzi w USA, co dało ABC najwiekszą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.

CYTATY:
Charlie: Zdradziłem ci moją największą tajemnicę. Może się odwdzięczysz?
Hurley: No dobrze. W domu... Jestem warty 156 mln $.
Charlie: Jak nie chcesz, to nie mów. Obnażam przed człowiekiem duszę, a w zamian dostaję głupie żarty!

Odcinek rozpoczyna się wspomnieniem Johna Locke’a. Jest on pracownikiem sklepu z zabawkami. Pokazując małemu chłopcu zabawkę, dostrzega nagle tajemniczą kobietę, której wzrok intryguje Locke’a. Gdy John podchodzi, pytając o co chodzi, kobieta odpowiada wykrętnie, iż szuka piłki. W spotkaniu tym jest jednak coś dziwnego.

Na Wyspie Locke i Boone kończą budowę dźwigni, która ma posłużyć do otwarcia włazu. Gdy Boone próbuje dowiedzieć się kim Locke był przed katastrofą, nie otrzymuje oczekiwanej odpowiedzi. Następuje zwolnienie urządzenia, lecz właz nawet się nie wgina, a maszyna ulega zniszczeniu. Boone zauważa, że w nogę Locke’a wbił się kawałek metalu. John, nie czując bólu, postanawia usunąć ostro zakończony fragment blachy z uda. W nocy Locke sprawdza stan swej nogi, przykładając do niej płonącą pochodnię, lecz nie powoduje to bólu. John obawia się, czy paraliż nie zaczyna powracać.

Następnego dnia Locke i Boone postanawiają odbudować dźwignię, lecz Boone, z powodu znużenia ma wątpliwości co do sensu ich pracy. Locke tłumaczy, iż Wyspa powie co mają robić. Locke zaczyna mieć problemy z chodzeniem.

Kolejne wspomnienie Locke’a. Na parkingu przed sklepem z zabawkami John dostrzega tajemniczą kobietę ponownie. Gdy chce do niej podbiec, zostaje potrącony przez cofający samochód. Przez moment wydaje się, że właśnie to było powodem kalectwa Locke’a, dopóki nie wstaje i dogania kobietę. Łapie ją za rękę i próbuje dowiedzieć się dlaczego go śledzi, na co kobieta odpowiada: „Jestem twoją matką.”.

Locke i jego matka siadają przy filiżankach herbaty. Kobieta twierdzi, że spotkanie nie było przypadkowe i że było im przeznaczone. Gdy John pyta o ojca, matka odpowiada mu, że nigdy go nie miał. John był „cudownie poczęty”. Dla trzeźwo myślącego Locke’a kobieta ta mogła wydawać się niespełna rozumu. Akcja filmu przenosi się na…

…Wyspę, gdzie Sawyer pyta Sun, która roślina pomoże mu w uporaniu się z bólem głowy. Rozmowę słyszy Kate. Okazuje się, że Sawyer ma przeraźliwe bóle głowy, na które nie działa aspiryna, znajdująca się w jego „apteczce”. Kate postanawia poprosić Jack’a o zbadanie Sawyer’a. Jednak Jack wie z wcześniejszych doświadczeń z Sawyerem, że nie będzie to łatwe.

W dżungli Boone mówi Locke’owi, iż jest rozczarowany codzienną pracą bez rezultatów – twierdzi, że włazu nie da się otworzyć. Jednak John wierzy, że Wyspa da im znak. Właśnie wtedy nad ich głowami przelatuje dymiący się samolot. Locke spogląda na Boone’a, który leży zakrwawiony na ziemi i powtarza zdanie: „Teresa spada ze schodów, Teresa spada ze schodów…” John odwraca się i widzi kobietę, która podawała się za jego matkę, wskazującą miejsce lądowania samolotu. Następnie Locke patrzy na swoje nogi i widzi, że siedzi na wózku inwalidzkim. Przestraszony, błaga Wyspę, aby nie odebrała mu możliwości chodzenia. I właśnie wtedy, gdy wydaje mu się, że nie może być gorzej, John budzi się – to był tylko koszmar. Locke podbiega do ogniska i budzi Boone’a.

Następuje retrospekcja. Locke próbuje dowiedzieć się kim naprawdę jest tajemnicza kobieta. Dzięki badaniom genetycznym okazuje się, że to Emily Annabelle Locke, która leczy się na schizofrenię. Gdy Locke pragnie wiedzieć kim jest jego ojciec, otrzymuje teczkę z dokumentami.

Locke podchodzi do bramy i prosi o spotkanie z panem Cooperem – jego ojcem. Strażnik odpowiada, że pan Cooper nie ma syna. John tłumaczy, iż niczego od niego nie chce i prosi strażnika, aby ten dowiedział się co da się zrobić. Locke zostaje wpuszczony do posiadłości. John ogląda zdjęcia w salonie, gdy do pokoju wchodzi jego ojciec, który przełamuje pierwsze lody, oferując mu whisky. Cooper tłumaczy, że nie wiedział, iż posiada syna, a Emily nie przyznała się, że była w ciąży. Dopiero później przyszła prosić o pieniądze, mówiąc że pozostawiła dziecko do adopcji. Cooper wyjawia, że nie ma rodziny i to jasne, że chce poznać swego jedynego syna, zapraszając go na polowanie w nadchodzący weekend.

Z powrotem przy włazie. Locke opowiada Boone’owi o swoim śnie. Twierdzi, że samolot był znakiem, na który oczekiwali. Boone myśli jednak, że John stracił zmysły przez spożycie pasty, która spowodowała, że Boone widział swą siostrę (odcinek 11). Na dowód prawdziwości wizji, Locke zadaje pytanie, które szokuje Boone’a: „Kim była Teresa?” Boone rozpoznał to imię. Teresa była jego opiekunką, którą Boone „torturował”, wzywając do swojego pokoju w najbardziej błahych powodach. Pewnego dnia Teresa potknęła się i spadła ze schodów.

W tym samym czasie, Jack postanawia sprawdzić jak idzie budowa tratwy, gdy zauważa Sawyera. Pyta o bóle głowy, jednak Sawyer nie jest zadowolony, że Kate wspomniała o tym Jackowi. Lekarz odchodzi, lecz Sawyer chce się dowiedzieć co mu jest. Jack straszy jednak Sawyera, mówiąc że musi przeprowadzić parę badań.

Locke i Boone podróżują przez dżunglę, lecz nogi Johna odmawiają posłuszeństwa. Locke spogląda w górę i dostrzega ciało człowieka wiszące na gałęzi. Okazuje się, że był to ksiądz, jednak człowiek ten miał przy sobie broń.

Kolejne wspomnienie Locke’a. John przychodzi do posiadłości ojca, będąc umówionym na polowanie. Jest jednak za wcześnie i widzi ojca przechodzącego dializę. Tłumaczy on, że aby mógł żyć dalej, potrzebuje przeszczepu nerki. Z salonu ojca Locke’a następuje przeniesienie na…

…plażę, gdzie nawet najcichszy dźwięk doprowadza Sawyera do szaleństwa. Kate zabiera go do Jacka, który przeprowadza serię pytań, od poważnych do bezsensownych. Sawyer orientuje się, że Jack kpi sobie z niego, wstaje i odchodzi. Jack twierdzi, że Sawyer jest zdrowy. Wszystko, czego potrzebuje to okulary.

W dżungli Locke i Boone przeszukują okolicę w poszukiwaniu samolotu, jednak z nogami Johna jest coraz gorzej. Locke wyjawia Boone’owi, że jeździł na wózku inwalidzkim, ale Wyspa go zmieniła.

Następuje powrót w czasie do momentu polowania ojca z synem, gdzie Locke zdobywa swoje pierwsze trofeum. John coraz lepiej poznaje swego ojca.

Ponownie na Wyspie. Locke wsparty na ramieniu Boone’a jest coraz bardziej zmęczony. Gdy podróżnicy postanawiają odpocząć, dostrzegają wiszący na skarpie samolot. Boone postanawia dostać się do niego.

Kolejna scena odbywa się w szpitalu, gdzie Locke postanawia oddać ojcu swoją nerkę.

Na Wyspie Jack przynosi Sawyerowi pudełko z okularami. Wzrok Sawyera pogorszył się z powodu długotrwałego czytania. Gdy Sawyer wybrał dwie pary, Sayid stopił po jednym szkle z każdej z nich, tworząc nowe okulary. Nie są piękne, ale działają.

W dżungli Boone znajduje we wraku mapę oraz kolejne ciało. Jego ruchy powodują kołysanie się niestabilnie położonego samolotu. Boone dostrzega kilka statuetek Maryi. Wyrzuca jedną z nich do Locke’a. Figurka rozbija się, ukazując znajdującą się w niej heroinę. Boone sprawdza radio, lecz w tym momencie samolot spada. Locke wyciąga Boone’a z wraku i biegnie do obozu.

W jaskiniach Kate dziękuje Jackowi za pomoc Sawyerowi, gdy Locke wbiega z Boonem niesionym na karku. Mówi Jackowi, że zdarzył się wypadek – Boone spadł ze skarpy podczas polowania. Jack wie, że rany Boone’a są bardzo poważne i wysyła Kate po ręczniki i wodę. Chcąc dowiedzieć się od Locke’a szczegółów, Jack dostrzega że John zniknął.

Powrót do szpitala, gdzie Locke budzi się po operacji. Dostrzega, że łóżko, gdzie leżał jego ojciec jest puste. W drzwiach pojawia się matka Locke’a, tłumacząca się, że potrzebowała pieniędzy. Dlatego poszła do Coopera, który kazał odnaleźć Johna. John zaczyna domyślać się, że był to tylko podstęp, aby jego ojciec mógł dostać nową nerkę. Gdy Locke chce dostać się do posiadłości ojca, strażnik nie pozwala mu wejść. Locke odjeżdża, kawałek, a po jego policzkach zaczynają płynąć łzy.

Na Wyspie Locke klęczy przy włazie, płacząc i wołając: „Zrobiłem wszystko o co prosiłaś! Dlaczego?”. Nagle z wnętrza bunkra zaczyna wypływać snop światła, pozostawiając Locke’a i widzów zastanawiających się kto znajduje się w środku...

CIEKAWOSTKI:
:: Deus ex machina (łac. bóg z maszyny) - pojęcie wprowadzone do dramatu antycznego przez Eurypidesa. Zsyłał on w swoich przedstawieniach "boga z maszyny", który gwałtownie rozwiązywał akcję, aby sztuka nie trwała zbyt długo. Maszyną nazywano specjalne urządzenia mechaniczne, dzięki którym bóg mógł pojawić się na scenie w boskich okolicznościach. Potocznie stwierdzenie to oznacza wszystkie nagłe zmiany sytuacji, nie dające się logicznie wyjaśnić w kategoriach rozwoju wydarzeń.
:: Samochód, który potrącił Locke'a to ten sam, który potrącił Michaela w odcinku 'Special'.
:: Shannon, Walt, Charlie i Claire nie pojawiają się w tym epizodzie.
:: Sklep, w którym pracuje Locke to Costco Warehouse mieszczący się na wyspie Oahu.
:: Premierową emisję odcinka oglądało 17,6 mln ludzi w USA, co dało ABC najwiekszą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.

CYTATY:
Sawyer: Mój wujek zmarł z powodu guza mózgu. Rak jest chorobą dziedziczną?
Jack: Jaki to był rodzaj raka?
Sawyer:Taki, który zabija.
Jack: Czujesz dziwne zapachy? Rak mózgu dezorientuje zmysł węchu. Czujesz może spaleniznę?
Sawyer:Mam tylko bóle głowy.
Jack: Więc raczej nic ci nie jest. Jeśli chcesz, to mogę zrobić parę testów.
Sawyer: Wybacz, doktorku. To brzmi zachęcająco, ale moje ubezpieczenie wygasło.
Jack: Ubezpieczenie wygasło. Dobry żart.

Jack: Miałeś kiedyś transfuzję krwi?
Sawyer: Nie.
Jack: Leczyłeś się na malarię?
Sawyer: Nie.
Jack: Uprawiałeś kiedyś seks z prostytutką?
Sawyer: A co to ma do rzeczy?
Jack: Tak?
Sawyer: Tak.
Jack: Podłapałeś kiedyś którąś z chorób wenerycznych? Wnioskuję, że tak. Kiedy ostatni raz się zaraziłeś?
Sawyer: Idź do diabła.
Kate: Zasłużył sobie na to, ale...
Jack: On potrzebuje okularów.

Jack stara się ocalić Boone’a. Został on poważnie ranny w samolocie, który razem z Locke’iem znaleźli w lesie. Sun pomaga Jackowi, dzięki czemu może on wysłać Kate do Sawyera po alkohol. Boone ma uszkodzone płuco. Jack działa szybko: alkoholem polewa klatkę piersiową chorego, a drutem do dziergania nakłuwa płuco, aby tymczasowo zaradzić sytuacji.

Retrospekcja. Jesteśmy w sklepie ze smokingami, gdzie Jack wiąże muszkę swemu przyjacielowi Silvermanowi. Kiedy wchodzi mężczyzna, niosąc marynarkę dla pana młodego, Silverman wskazuje na Jacka, z czego dowiadujemy się, że zamierza się on ożenić.

W jaskiniach Jack bada nogi Boone’a. Okazuje się, że są złamane, a Boone stracił dużo krwi. Ranny odzyskuje przytomność, jest przekonany, że umrze. Ale Jack mówi mu coś innego. Zamierza go uratować.

Claire znajduje na plaży Sawyera, Michaela i Jina. Dając do zrozumienia, że pragnie wydostać się z Wyspy pyta, kiedy tratwa będzie gotowa. W tym momencie zjawia się Kate i mówi Sawyerowi, że potrzebuje alkoholu. Wyjaśnia, że Boone został ranny podczas polowania na dziki. Sawyer jednak wskazuje, że ostatnio nikt nie przyniósł żadnego dzika, poddając tym samym w wątpliwość historię Locke’a.

Tymczasem Jack zaszywa klatkę piersiową Boone’a i dochodzi do wniosku, że pacjent potrzebuje transfuzji krwi. Lekarz odstępuje go na chwilę, by zaczerpnąć świeżego powietrza i zastanowić się, co dalej. Nadchodzi jednak Charlie, zasypując go pytaniami, na co ten ostro reaguje, a my przenosimy się w przeszłość.

Widzimy Jacka, który próbuje telefonicznie skontaktować się ze swoim ojcem. Silverman przerywa mu i mówi, żeby wrócił do środka, gdzie trwa próbny obiad. Poznajemy wówczas Sarę, przyszłą pannę młodą, która wznosi toast tak schlebiający Jackowi, że ten czuje się trochę zażenowany. Dowiadujemy się, że Sara poznała go po wypadku samochodowym – wypadku tak ciężkim, że, jak sądzono, wyrządził nieodwracalne szkody w jej zdrowiu. Ale Jack przyrzekł, że ją wyleczy i dotrzymał słowa – bo kiedy mówi, że coś zamierza zrobić, robi to. Sara wznosi toast za najbardziej obowiązkowego człowieka, jakiego kiedykolwiek poznała – za Jacka Shepherda, jej bohatera.

Wyspa. Kate pędzi z powrotem do obozu, po drodze potyka się jednak i rozbija kilka buteleczek z alkoholem. Zatrzymuje się, aby pozbierać to, co zostało, kiedy nagle słyszy jakiś głos. Podąża za dźwiękiem i znajduje Claire, która najwyraźniej zaczyna rodzić. Kate wzywa pomocy i nalega, aby pójść do Jacka, ale boleśnie oczywisty jest fakt, że Claire nie da rady tego zrobić.

Tymczasem Sun budzi Boone’a z pytaniem o jego grupę krwi. A Rh-. Jack jest sfrustrowany, ponieważ nie ma nawet wystarczająco ostrej igły, aby przeprowadzić transfuzję. Podczas gdy próbuje coś wykombinować, wysyła Sun, aby znalazła Shannon, Charliego natomiast, aby znalazł kogoś z taką samą grupą krwi. Szukanie Shannon skazane jest jednak na niepowodzenie, gdyż spędza ona czas z Sayidem, który gdzieś na plaży przygotował dla nich obojga romantyczny piknik.

Na plaży Jin słyszy wołanie o pomoc i biegnie, by odnaleźć Kate. Mimo bariery językowej zdaje on sobie sprawę z sytuacji. Nic nie jest w stanie ukryć tego, że Claire niedługo urodzi. Kate daje Jinowi alkohol, wysyła go do jaskiń i mówi, żeby wrócił z Jackiem, podczas gdy ona zostanie z Claire.

Jaskinie. Charlie nie ma dobrych wiadomości. Co prawda znalazł kogoś z grupą krwi A, jednak nie ma pewności czy jest to A Rh+, czy Rh-. Mężczyzna w ogóle nie miał szczęścia – nikt więcej nie zna swojej grupy krwi. Sun powraca z lepszymi rezultatami. Nie znalazła wprawdzie Shannon, znalazła za to pustą w środku igłę na tyle ostrą, by można było użyć ją do transfuzji. Jack oznajmia, że przetoczy Boone’owi własną krew. Ma grupę 0 Rh-, a więc jest uniwersalnym dawcą. Zapewnia Charliego i Sun, że mimo niebezpieczeństwa, Boone nie umrze.

W retrospekcji widzimy hotelowy bar w noc poprzedzającą ślub. Jack gra na pianinie, dołącza do niego Sara. Proponuje mu wyjście: „Nie musisz tego robić…” Szybko orientujemy się, że rozmawiają o przysięgach. Sara już swoją napisała, Jack ma natomiast problem ze znalezieniem odpowiednich słów. Sara pociesza go i dodaje otuchy mówiąc, że bez względu na to czy z przysięgą, czy bez, ona nie może doczekać się ślubu. Informuje go, że będzie na górze. Jack pozostaje i czeka na ojca.

Wyspa. Jin przybiega do jaskiń i zastaje tam Jacka przetaczającego Boone’owi swoją krew. Mierzy Sun wzrokiem. Wie, że pomimo tego, iż ze sobą nie rozmawiają, musi na niej polegać, jeśli chce przekazać wiadomość. Mówi jej o złym położeniu Claire. Sun tłumaczy wszystko Charliemu i Jackowi. Jack jednak z powodu transfuzji nie może pójść do dżungli. Co ważniejsze, nie pójdzie tam też po jej zakończeniu – zobowiązał się, że uratuje Boone’owi życie. W obliczu tych dwóch nagłych wypadków, Jack decyduje się pozostać w jaskiniach. Charliego natomiast wysyła z Jinem, uprzednio instruując go, że ma on kazać przeć kobiecie dopiero, gdy skurcze będą powtarzać się co minutę. Kate musi sama odebrać poród.

W tym samym czasie skurcze Claire ustają. Kobieta przypuszcza, że był to fałszywy alarm. Ulga jednak nie trwa długo, ponieważ nagle okazuje się, że wody odeszły. Claire wpada w panikę – nie może teraz urodzić, nie w tym miejscu!

Boone przez chwilę jest w stanie mówić. Opowiada Jackowi o samolocie. Lekarz myśli, że Boone na skutek oszołomienia mówi o locie 815. Jedna rzecz jest jednak jasna: samolot na niego spadł. Boone wspomina też o włazie i o tym, że Locke zabronił mu mówić o tym komukolwiek. Jack jest kompletnie zdezorientowany. Nie może też zapytać o szczegóły, ponieważ Boone, mamrocząc imię Shannon, ponownie zaczyna tracić przytomność.

Tymczasem, Shannon spędza romantyczny wieczór z Sayidem. Całują się. Ale zanim dochodzi do czegoś więcej, kobieta wyznaje mu, że Boone jest jej przyrodnim bratem i jest w niej zakochany. Zapewnia, że uczucie to nie jest odwzajemnione, niemniej chciała, żeby Sayid o nim wiedział. Shannon nie chce jednak, żeby sprawy między nimi potoczyły się zbyt szybko, bo gdyby im nie wyszło, byłoby dosyć niezręcznie dalej razem tkwić na tej Wyspie. „Mogłoby być źle.” Ale Sayid mówi jej, że mogłoby być również cudownie.

Dżungla. Skurcze Claire się nasilają. Przybiega Charlie i mówi Kate, że sama musi odebrać poród. W tym czasie Jin stara się pocieszyć Claire, która boi się, że kiedy była sama w lesie ludzie, którzy ją porwali, mogli zrobić coś dziecku.

W jaskiniach Jack robi się coraz bardziej sfrustrowany. Dociera do niego, że transfuzja nie dała oczekiwanych rezultatów, gdyż obrażenia Boone’a nie są spowodowane upadkiem – coś zmiażdżyło mu nogi. Zły, prosi Hurley’a, aby przyprowadził Michaela.

W kolejnej retrospekcji przenosimy się nad hotelowy basen. Jest noc. Jack moczy stopy w wodzie, z boku stoi drink. Przegląda kartkę papieru, kiedy przysiada się do niego jego ojciec Christian. Jack wyjaśnia, że czyta przysięgę Sary, którą wziął z jej pokoju, ponieważ ma problem z napisaniem własnej. Christian jest pod wrażeniem tej przysięgi, ale martwi się o syna. Pyta go czy kocha Sarę, potem – czy ona kocha jego. Jack na oba pytania odpowiada twierdząco. Tym, co naprawdę nie daje mu spokoju, jest strach – strach, że nie będzie dobrym mężem i ojcem. Chce więc poznać zdanie Christiana: czy powinien poślubić Sarę? Ojciec zwraca uwagę na to, że wywiązywanie się z obowiązków zawsze było mocną stroną syna, ale jego słabością jest to, że nie wie, kiedy odpuścić. I gdy Jack rozważa słowa Christiana, wracamy na Wyspę.

Jack mówi Michaelowi, że noga Boone’a jest martwa i wypełniona krwią, dlatego potrzebna jest amputacja. Nie może do tego użyć siekiery, więc chce, aby Michael zmontował prowizoryczną gilotynę.

Tymczasem Jin odciąga Charliego od Claire, która będzie rodziła. Kate każe jej przeć, ale szybko przekonuje się, że kobieta ze strachu robi coś całkiem odwrotnego. Kate mówi jej, że nie jest sama. Z nową ufnością, Claire zaczyna przeć…

W jaskiniach Jack stara się stawić czoła strasznemu zadaniu, które go czeka. Sun błaga go wtedy, żeby tego nie robił czując, że Boone wolałby odejść w spokoju. Ale Jack odrzuca na bok wszelkie emocje i dalej przygotowuje rannego do amputacji.

Dzień ślubu Jacka. Sara składa swoją przysięgę, po czym nadchodzi czas, aby on złożył własną. Jack waha się, przez co panna młoda czuje się niepewnie i w napięciu czeka, co będzie dalej. Wtedy Jack wyjaśnia, że nie umie odpuszczać, jest uparty, boi się, że zawiedzie. I kiedy wydaje się, że postanowił usłuchać rady ojca i wycofać się, mężczyzna zwraca się do Sary i mówi, że po jej wypadku to nie on ją wyleczył, lecz ona jego. „Możemy to zrobić. Kocham cię i zawsze będę cię kochał.” Szczęśliwa para całuje się, a my z powrotem przenosimy się do Boone’a.

Na chorego ma za chwilę spaść ostrze. Boone jednak woła Jacka i prosi, aby go zostawił. Wie, że ma zbyt wiele obrażeń, żeby wyjść z nich cało. Jack jest rozdarty. Nie chce dać za wygraną. W końcu jednak łagodnieje i zabiera go spod gilotyny.

Tymczasem Claire rodzi zdrowego chłopczyka. Charlie i Jin się cieszą. Jednak podczas gdy nowe życie przychodzi na świat, inne odchodzi – Boone bierze swój ostatni oddech, czego świadkiem jest Jack.

Na plaży rozbitkowie świętują narodziny dziecka Claire. Uroczystość szybko kończy się jednak dla Jacka, który musi stawić czoła Shannon, gdy ta wróci z Sayidem nieświadoma tego, że jej brat nie żyje. W czasie gdy Shannon opłakuje brata, Kate idzie do Jacka, chcąc dowiedzieć się, jak on się czuje. Mężczyzna pakuje plecak. Jest dziwnie chłodny. „Boone umarł, Jack”. Jack ripostuje: „Boone nie umarł. Został zamordowany.” Z tym stwierdzeniem odchodzi. Kate pyta go, gdzie idzie. „Znaleźć Johna Locke’a…”

CIEKAWOSTKI:
:: Premierową emisję odcinka oglądało 16,5 mln ludzi w USA, co dało ABC najwiekszą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.

CYTATY:
Kate: Chcesz o tym porozmawiać?
Jack: O czym?
Kate: Boone umarł, Jack.
Jack: On nie umarł. On został zamordowany.
Kate: Co? Jack. Dokąd idziesz?
Jack: Znaleźć Johna Locke.

Sayid przygląda się, opłakującej brata, Shannon. Stara się ją pocieszyć i pyta czy jest coś, co mógłby dla niej zrobić, ale kobieta tylko przecząco potrząsa głową. W tym samym czasie Kate wyrusza do dżungli, by znaleźć Jacka, szukającego Locke’a. Mówi mu, że ludzie są przerażeni i zdezorientowani. Chcą, żeby wrócił, na co Jack się zgadza. Grupa przygotowuje pogrzeb Boone’a. Jack pyta Shannon czy chciałaby coś powiedzieć, lecz kobieta nie czuje się na siłach. Hurley wypowiada się w swoim imieniu. Mówi, że chociaż nie znał dobrze Boone’a, wie, że był dobrym i odważnym człowiekiem, za którym wszyscy będą tęsknić.

W trakcie pogrzebu zjawia się Locke i natychmiast bierze na siebie winę za śmierć Boone’a. Mówi zebranym, że znaleźli samolot tkwiący w koronie drzewa. Powinien był tam wejść sam, ale miał zranioną nogę. Wyjawia też, że w samolocie było radio, przez które Boone usiłował wezwać pomoc, zanim jego waga przeciążyła, powodując upadek maszyny. „To się stało, ponieważ próbował nam pomóc – był bohaterem.” Jack nie kupuje tej opowiastki. Kieruje się w stronę Locke’a, nazywając go kłamcą i krzycząc, że skazał Boone’a na śmierć. W tym momencie jednak dają o sobie znać ostatnie emocje i całe wyczerpanie – na czele z transfuzją krwi – i Jack upada na ziemię.

Sayid i Kate pomagają mu się podnieść. Próbując go uspokoić, prowadzą go do namiotu. Ale Jack jest przekonany, że Locke coś ukrywa. Sayid mówi mu, że ostatnia rzecz, jakiej teraz potrzebują, to wysuwanie oskarżeń. Zachęca Jacka, aby trochę wypoczął. Kiedy Kate go odprowadza, do Sayida przychodzą Michael i Hurley. Chcą dowiedzieć się, co tu się właściwie dzieje. Martwią się, że Jack mógłby zrobić coś pochopnie. Przypominają Sayidowi, że lekarz ma kluczyk do walizki z bronią. Sayid nie chce mieć nic z tym wszystkim wspólnego i pyta: „Dlaczego przyszliście z tym do mnie?”, co rozpoczyna pierwszą retrospekcję.

Sayid pod eskortą prowadzony jest przez lotnisko do pomieszczenia, gdzie przesłuchują go agenci CIA i ASIS. Będąc dobrze wyszkolonym w Gwardii Republikańskiej, nie odpowiada on na ich pytania. Agent ASIS wyjaśnia, że z jednej z baz ich armii zostały skradzione materiały wybuchowe, a ludzie odpowiedzialni za to należą do siatki terrorystycznej. Agenci chcą odzyskać ładunki. Sayid oświadcza, że nie jest terrorystą. Agent CIA tłumaczy, że wcale tak nie myślą. Został on zatrzymany dlatego, że zna jednego z członków tej organizacji – Essama Tazira, który był jego współlokatorem podczas studiów na Uniwersytecie w Kairze. Sayid pozostaje niechętny, nie zna powodów, dla których miałby współpracować. Agent CIA wyjmuje wówczas zdjęcie Nadii, kobiety, dla której Sayid ryzykował życie. Jeśli chce wiedzieć, gdzie ona jest, musi im pomóc.

Wyspa. Charlie i Sun radzą Claire, żeby trochę odpoczęła, ale kobieta nie jest przekonana do pomysłu, by ktoś inny zajmował się jej dzieckiem, którego nawet jeszcze nie nazwała. Charlie zapewnia ją jednak, że nie pozwoli na to, by ktoś wziął jej synka. Claire łagodnieje i pozostawia dziecko pod opieką Charliego.

Jack powoli odzyskuje siły. Jest zdecydowany pójść i porozmawiać z Locke’iem, ale chwieje się i nie daje rady wstać. Wychodzi na jaw, że Kate wrzuciła mu do soku kilka tabletek usypiających. Kobieta się przyznaje. Zrobiła to, by zmusić Jacka do porządnego wypoczynku, co jej się udaje, gdyż mężczyzna zapada w głęboki sen.

Locke podchodzi z torbą Boone’a do Shannon. Mówi jej, że wie jakie to uczucie, gdy traci się kogoś bliskiego i szczerze ją przeprasza. Shannon bez słowa idzie do Sayida i przypomina o przysłudze, jaką jej oferował. „Pytałeś, czy możesz coś dla mnie zrobić. John Locke zabił mojego brata. Zrobisz coś z tym?”

W jaskiniach Walt mierzy wzrokiem Locke’a zmywającego ze swojej koszuli krew Boone’a. Boi się swojego dużo starszego przyjaciela. Tymczasem zjawia się Sayid i pyta Locke’a czy byłby skłonny zaprowadzić go do samolotu, gdyż uważa, że mogą być tam części przydatne do tratwy.

Przenosimy się do meczetu, gdzie Sayid, pogodzony z powierzonym mu zadaniem, modli się. Dostrzega go Essam. Po zakończeniu modłów szuka go na zewnątrz. Starzy przyjaciele rzucają się sobie w objęcia. Sayid pyta Essama o żonę, ale dowiaduje się, że Zahraa zginęła w zamachu bombowym. Pragnąc zmienić temat, Essam zaprasza Sayida do swojego domu. Mają wiele do nadrobienia. Sayid poznaje dwóch innych młodych Arabów – Yusefa i Haddada. Jego wzrok przyciąga jednak przytwierdzony do ściany alarm pożarowy. Podtyka pod niego papierosa Haddada, ale nic się nie dzieje. Sayid rozkręca alarm i znajduje w środku podsłuch. Haddad zastanawia się, skąd Sayid mógł wiedzieć o pluskwie. Mężczyzna wyjaśnia, że służąc w Gwardii Republikańskiej, pracował w łączności. Haddad stwierdza, że ich spotkanie to niezwykłe zrządzenie losu. Sayid tym samym zyskuje ich zaufanie.

Dżungla. Sayid zadaje Locke’owi dużo pytań odnośnie samolotu. Locke jest wystarczająco inteligentny, by zorientować się, że jest przesłuchiwany – zwłaszcza po oskarżeniu Jacka, który zarzucił mu kłamstwo. Szanuje Sayida za to, że osobiście próbuje dociec prawdy.

Na plaży Charlie stara się uciszyć dziecko, które nie przestaje płakać. Hurley śpiewa mu, wcielając się w Jamesa Browna najlepiej jak potrafi, ale to też nie zdaje egzaminu.

Sayid i Locke docierają do samolotu, gdzie Locke mówi, że biorąc pod uwagę zawartość znalezionych tu figurek doszedł do wniosku, że pilot z pasażerem byli przemytnikami narkotyków. Kiedy Sayid pyta go, dlaczego okłamał Jacka, mężczyzna przyznaje jedynie, że popełnił błąd. Sam następnie zadaje pytanie, dlaczego Sayid mu nie ufa. Zapytany w odpowiedzi wskazuje na ukryty za paskiem Locke’a pistolet. Ten wyjawia, że znalazł go przy jednym z przemytników i, aby zyskać zaufanie Sayida, proponuje, że mu go odda. Sayid jest jednak ostrożny, mówi, że wszystkie dotychczasowe działania Locke’a pokazują, że łatwo się przystosowuje do nowych sytuacji. Locke próbuje ponownie, tym razem dając odpowiedź na pytanie, które od kilku tygodni dręczy zarówno Sayida, jak i pozostałych. To on był człowiekiem, który uderzył w głowę Sayida, gdy ten próbował uruchomić nadajnik.

Sayid wymierza broń w Locke’a, żądając wyjaśnień. Locke broni się wskazując, że nikt nie chciałby umyślnie sprowadzać na ludzi niebezpieczeństwa. Nie powiedział tego wcześniej Sayidowi, gdyż ten był za bardzo skoncentrowany na chęci wydostania się z Wyspy, przez co nie miał jasnego obrazu rzeczywistości. Jako przykład podaje to, co stało się z tratwą. Szanse na ratunek są niewielkie. Locke argumentuje, że muszą teraz całą energię poświęcić na przeżycie. Ciężko jest kłócić się z jego logicznymi wyjaśnieniami. Sayid domaga się informacji o włazie, ale Locke zbywa go mówiąc, że Boone’owi mogło chodzić o przedni lub tylny właz samolotu.

W retrospekcji widzimy, jak Essam wyjaśnia Sayidowi, że chociaż nie wie, gdzie są materiały wybuchowe ani gdzie mają zostać zdetonowane, to wie, że zrobi to męczennik. Sayid spogląda w oczy przyjaciela i uświadamia sobie, że to on ma dostarczyć ładunki. Essam przyznaje się, ale nie sądzi, by podołał temu zadaniu. Zmartwiony Sayid spotyka się z agentami i mówi, że Essam jest skończony, ale czuje, że może go jeszcze zawrócić. Jednak nie satysfakcjonuje to agentów. Sayid otrzymuje od nich wytyczne. Ma przekonać Essama, żeby osobiście zdetonował ładunki, dzięki czemu doprowadzi ich do materiałów wybuchowych. Kiedy Sayid odmawia, grożą mu, że uznają Nadię za wroga i uczestniczkę ruchu oporu mającą powiązania z terrorystami. Mówią mu, że jeśli chce zobaczyć ją ponownie, musi namówić Essama, by wysadził się w powietrze.

Wyspa. Sayid rozmawia z Shannon. Mężczyzna wierzy, że Boone poniósł śmierć w wyniku nieszczęśliwego wypadku. Shannon nie rozumie, dlaczego Locke skłamał, ale Sayid zapewnia ją, że Locke nie chciał skrzywdzić jej brata. Niezadowolona z wyjaśnień, kobieta odchodzi.

Na plaży Walt pyta ojca: „Co będzie, jeśli zginiemy?”, w czym uwidacznia się jego strach przed odpłynięciem tratwą. Michael stara się, by w jego głosie dało się słyszeć pewność siebie, kiedy mówi synowi, że nie zginą. Walt jednak porusza sprawę śmierci Boone’a, zostawiając ojca bez odpowiedzi. Charlie, trzymając na rękach płaczące dziecko, szuka Sun. Odkrywa, że synek Claire przestaje płakać, kiedy słyszy głos Sawyera, toteż Charlie zaczyna chodzić za mężczyzną krok w krok.

Tymczasem budzi się Jack. Kate proponuje mu zupę, ale mężczyzna przezornie odmawia – nie chce znowu zasnąć. Dosięga rękoma szyi i uświadamia sobie, że zniknął z niej kluczyk od walizki. Wybiega z namiotu i natychmiast oskarża Locke’a. Sayid jest jednak innego zdania.

W tym momencie przenosimy się do Essama, który poważnie zastanawia się i martwi tym, że w zamachu zginie wielu niewinnych ludzi. Sayid, robiąc to, o co go poproszono, manipuluje przyjacielem tak, aby ten zgodził się wypełnić zadanie. Mówi Essamowi, że to w imię większego dobra. Przypomina mu też o żonie. Mówi, że robiąc to, mogą uczcić pamięć bliskich, którzy odeszli. Essam wchodzi w to, przekonany, że Haddad rzeczywiście miał rację – los chciał, aby się z Sayidem spotkali. Pyta go czy razem wypełnią misję, na co zapytany się zgadza.

Wyspa. Sayid, Kate i Jack biegną w głąb dżungli, ale Jack jest słaby i potyka się. Kate wraca po niego, natomiast Sayid nie zatrzymuje się. Natyka się na klęczącego na ziemi Locke’a, trzymającego ręce w górze. Odwraca się i widzi Shannon stojącą kilka metrów dalej z jednym z pistoletów. Celuje ona w głowę Locke’a. Kobieta jest przekonana, że zabił on jej brata. Sayid wie, że Shannon nie myśli racjonalnie. Prosi ją, aby opuściła broń. Zamiast to zrobić, kobieta odbezpiecza pistolet i mimo, że nigdy wcześniej nie strzelała, teraz oddaje strzał, by udowodnić, że jest do tego zdolna. Sayid mówi jej, że jeśli zabije Locke’a, może nigdy się z tym nie pogodzić.

Retrospekcja. Sayid podjeżdża ciężarówką z Essamem i Haddamem, który mówi, że czas nadszedł. Samochód zatrzymuje się w garażu. Haddad wychodzi i otwiera tylne drzwi innej ciężarówki, na której widnieje logo biura zaopatrzenia. Odkrywa ładunki ukryte w zwykłych tekturowych pudłach. Daje Sayidowi i Essamowi po jednej koszuli tej firmy, broń i wytyczne. Mówi im, że są bohaterami i życzy powodzenia, po czym odjeżdża pierwszym samochodem. Sayid i Essam wchodzą do ciężarówki z materiałami wybuchowymi. Sayid siada za kierownicą, Essam na siedzenie pasażera. Zaczyna się modlić. Wtedy Sayid wyjawia mu, że współpracuje z CIA. Daje Essamowi 10 minut, nim zadzwoni do agentów. Ten jest zszokowany i zraniony, niezdolny do tego, by uwierzyć, że przyjaciel go wystawił. Stwierdza, że Sayid podszedł go, wspominając Zahrę i mówiąc, że też kogoś stracił. Sayid opowiada mu o Nadii i wszystkim co zrobił, aby ją odnaleźć. Ale Essam celuje w niego z pistoletu – ma dzikie spojrzenie, nie może zrozumieć, że przyjaciel mógł mu zrobić coś takiego z powodu kobiety. I kiedy zdaje się, że strzeli do Sayida, zwraca broń w swoją stronę, podkłada pod brodę i naciska spust.

Z dźwiękiem wystrzału wracamy do dżungli, gdzie Shannon nie zamierza się wycofać. Żąda wyjaśnień, chce się dowiedzieć co naprawdę przydarzyło się Boone’owi. Wtedy zjawiają się Jack i Kate. Shannon mówi Locke’owi, że ma nadzieję, iż cierpi on tak bardzo, jak jej brat. Strzela. W ułamku sekundy Sayid rzuca się przed nią, wytrącając z jej dłoni broń, a Locke pada na ziemię, krwawiąc. Jack stoi niczym zmrożony, Kate natomiast podbiega do rannego. Przez chwilę wydaje się, że Locke jest martwy, ale zaraz podnosi się. Jest zaledwie draśnięty. Mierzy wzrokiem Jacka, który nie zrobił nic, aby mu pomóc.

Na plaży Sawyer czyta na głos gazetę, dzięki czemu dziecko nie płacze. Nadchodzi zdumiona efektami jego głosu Claire. Jest też rozbawiona jego okularami. Nieco dalej rozmawiają Kate i Sayid. Kobieta mówi mu, że Shannon jeszcze dojdzie do siebie, trzeba dać jej tylko trochę czasu. Ale Sayid uważa, że popełnił błąd. Kiedy Kate tłumaczy, że nie miał wyboru, mężczyzna ripostuje: „Zawsze jest jakiś wybór”. Po tych słowach następuje kolejna retrospekcja.

Sayid spotyka się z agentami CIA i ASIS. Przekazują mu informacje o miejscu pobytu Nadii oraz bilet lotniczy do Los Angeles. Przypominają mu, że chociaż niełatwe było jego zadanie, to ocalił setki ludzi. Sayid chce się dowiedzieć, co z ciałem Essama. Okazuje się, że zostanie ono skremowane, ponieważ nikt się po się nie zgłosił. Sayid proponuje, że się tym zajmie. Agent ASIS jednak uprzytomnia mu, że zanim zakończą się wszelkie formalności, będzie on już w drodze do LA. Sayid mówi, że nie zostawi Essama. Żąda, aby jego podróż została przesunięta na następny dzień, trafiając w ten sposób na feralny lot 815.

Wyspa. Locke, wiedząc ile kosztowało Sayida to, co dla niego zrobił, dziękuje mu za to. Sayid oświadcza mu, że zrobił to, ponieważ sądzi, że Locke może pomóc im przeżyć – co nie znaczy, że mu ufa. Prosi go, aby zaprowadził go do włazu. W końcu Locke się zgadza. Odcinek kończy się, gdy Sayid w zdumieniu spogląda na właz.

CIEKAWOSTKI:
:: Odcinek ten na początku nosił nazwę 'Sides'.
:: Kiedy Essam wchodzi z Sayidem do mieszkania ich współtowarzysze grają w grę pt: 'Half-Life'.
:: Hurley by uspokoić dziecko Claire śpiewał piosenkę 'I Got You (I Feel Good)' Jamesa Browna.

CYTATY:
Sayid: Skąd ta blizna?
Locke: To pamiątka z wojny.
Sayid: Wygląda na bliznę po operacji.
Locke: Tak jak powiedziałem, pamiątka z wojny.

Na hotelowy parking podjeżdża zielony kabriolet, po czym zatrzymuje się. Wychodzi z niego blondynka. Otwiera bagażnik. W środku znajdują się tablice rejestracyjne z kilkunastu różnych stanów. Bardzo zwinnie zdejmuje numery z Nebraski i zastępuje je tablicą z Ohio. W tle widzimy rodzinę, która zwalnia pokój, zostawiając otwarte drzwi. Pokojówka tymczasem pcha swój wózek, po czym znika w jednym z pokojów. Blondynka swobodnie mija wspomnianą rodzinę i bierze z wózka dwa ręczniki oraz dwie butelki szamponu. Następnie wślizguje się do zwolnionego przed chwilą pokoju, na klamce zawiesza znak z napisem: „Nie przeszkadzać” i zamyka za sobą drzwi.

Kobieta, zdejmując koszulę, kieruje się do zlewu. Wyjmuje z torby butelkę z farbą do włosów i zaczyna nakładać ją na własne. Chwilę później dostrzegamy ją pod prysznicem. Nadmiar farby skapuje do odpływu. Ma teraz ciemnobrązowe włosy. I kiedy kobieta odwraca się, pierwszy raz widzimy jej twarz… to Kate!

Kate idzie do hallu, gdzie pyta recepcjonistę o list, który powinna tu odebrać. Mężczyzna chce poznać jej nazwisko. „Joan Hart”, odpowiada kobieta i rzeczywiście otrzymuje list. W samochodzie okazuje się, że do listu dołączony był plik banknotów. Poznajemy wówczas sposób, w jaki Kate utrzymuje się podczas swojej ciągłej ucieczki. Ale tym razem oprócz pieniędzy w kopercie jest coś jeszcze – ręcznie napisany list. Zawarta w nim wiadomość powoduje, że kobieta zaczyna płakać. W tym momencie przenosimy się na plażę.

Kate bawi się samolocikiem, który znajdował się w walizce strażnika – tym samym, który tak desperacko starała się odzyskać. Przysiada się do niej będący w bardzo dobrym humorze Charlie. Mówi jej, że kiedy tratwa odpłynie i dzięki temu nadejdzie pomoc, rozbitkowie będą sławni. „Nie chcesz być popularna?”, pyta. Rzut okiem na twarz Kate sprawia jednak, że odpowiedź jest zbędna. Trochę dalej na plaży dr Arzt wyjaśnia, że zbliża się pora monsunów. Nie mogą wciąż zwlekać ze spuszczeniem tratwy na wodę. Każdy dzień zmniejsza szanse na to, że dopłyną do celu. Wobec tego Michael decyduje, że zwodowanie nastąpi jutro, po czym odchodzi dokończyć przygotowania. Przez całą drogę śledzi go Kate. W końcu mężczyzna pyta ją, skąd u niej takie nagłe zainteresowanie tratwą. „Ponieważ chcę płynąć z tobą.”

Michael tłumaczy, że tratwa jest pełna. Są tam 4 miejsca i wszystkie już zajęte. Kate jak tylko potrafi, próbuje przedstawić siebie jako najlepszą kandydatkę na jedno z miejsc, posuwa się nawet do sugestii, że podróż tratwą jest zbyt niebezpieczna dla Walta. Ale to tylko utwierdza Michaela w jego przekonaniu. Oświadcza jej, że tylko on może decydować o tym, co jest dobre dla jego syna. A teraz najlepsze dla niego jest opuszczenie Wyspy.

W retrospekcji widzimy idącą szpitalnym korytarzem Kate, która niesie bukiet kwiatów. Kieruje się do konkretnej sali, ale dostrzega siedzącego przed drzwiami policjanta. Szybko zasłania się kwiatami i przechodzi obok, udając, że idzie zupełnie gdzieś indziej.

Nieco później. Pewien lekarz, zmęczony po całym dniu pracy, idzie do zaparkowanego samochodu. Kiedy do niego wsiada, z tylnego siedzenia dobiega głos: „Cześć, Tom”. Mężczyzna, gdy opuszcza go początkowy strach, rozpoznaje Kate. Pyta ją, co ona tu robi. Kobieta mówi mu, że chce odwiedzić umierającą na raka Diane. Uważa, że jest jej to winna. Ale potrzebuje jego pomocy…

Wyspa. Podczas gdy Jin usprawnia otaklowanie, nadchodzi Sun. Pyta męża czy zamierza on odpłynąć tratwą. Mężczyzna przyznaje, że owszem, ma taki zamiar, co sprawia, że Sun odchodzi.

W tym samym czasie Sayid prowadzi Jacka przez dżunglę, gdzie spotykają Locke’a. Jack i Locke wciąż są wobec siebie nieufni. Dodatkowo, Shephard jest bardzo podejrzliwy, gdy Locke prosi go, by poszedł za nim. Ostatecznie się zgadza, dzięki czemu objawia im się porządnie odkopany właz. Jack widzi go po raz pierwszy. Jego reakcja skłania Locke’a do wyjaśnienia niedomówień. „Chyba nadszedł czas, żeby o tym porozmawiać…”

Sawyer pyta Michaela dlaczego muszą zabierać ze sobą tyle solonych ryb – czy nie mogliby ich łapać prosto z tratwy? Michael zaczyna się zastanawiać czy Sawyer jest odpowiednim pasażerem i mówi mu, że są jeszcze inni ludzie zainteresowani miejscem na tratwie. To prowadzi Sawyera do Kate. Kiedy przychodzi do niej, kobieta właśnie pali zdjęcie w paszporcie. Widząc Sawyera, w pośpiechu wszystko chowa. Mężczyzna prosto z mostu mówi jej, żeby z nim nie zadzierała. Dodaje, że wie, kim ona naprawdę jest i jak bardzo potrzebuje miejsca na tratwie, ale go nie dostanie, nie uda się to jej. Nie ma mowy. Kate jednak hardo odpowiada: „Jeśli będę chciała zająć twoje miejsce, zdobędę je.”

Przy tratwie Michael robi sobie zasłużoną przerwę i popijając wodę tłumaczy synowi, że sprowadzenie pomocy na Wyspę może nie być łatwe z powodu jej znacznej odległości od stałego lądu. Nagle przeszywa go ostry ból i mężczyzna wywraca się. Nie jest dobrze. Walt biegnie przez dżunglę szukając pomocy. Znajduje Sun i Kate. Mówi im, co się stało. Wówczas Kate wysyła Sun, aby razem z chłopcem wróciła do Michaela, sama zaś wyrusza na poszukiwanie Jacka.

Jack jest jednak przy włazie – niezadowolony, że dowiedział się o nim dopiero teraz. Chce wiedzieć, dlaczego Locke utrzymywał to w tajemnicy przez całe trzy tygodnie. Locke odpowiada mu pytaniem – jak długo Jack wiedział o zamkniętej w walizce strażnika broni, zanim zdecydował się powiedzieć o tym pozostałym? „Więc jak to otworzymy?”, pyta Jack, co wprowadza Sayida w szał. Przyprowadził tu przecież Shepharda po to, żeby odwiódł Locke’a od pomysłu otwarcia włazu. Poza tym gdyby drzwi były przeznaczone do otwarcia, miałyby klamkę, argumentuje Sayid.

W drodze powrotnej Jack, Locke i Sayid wpadają na Kate, która mówi im o Michaelu. Znajdują go na plaży w bardzo złym stanie. Jack stara się ustalić diagnozę, ale Michael jadł i pił to samo co wszyscy. Lekarz nakazuje mu leżeć, dopóki nie dowie się czegoś więcej. Zwiększa to cierpienie Michaela.

Retrospekcja przenosi nas do Kate, która przegląda przyczepione do lodówki magnesami zdjęcia. Oprócz doktora jest na nich ładna kobieta i śliczny malutki chłopczyk. Tom mówi Kate, że mały ma na imię Conor. Możemy zobaczyć, że życie Toma jest istną sielanką i że bardzo różni się od życia Kate. Tom mówi jej, że Diane będzie miała o 5 rano rezonans, po którym kobieta będzie mogła spędzić z nią trochę czasu. Mają więc jeszcze 3 godziny. Kate zadaje mu wtedy tajemnicze pytanie: „Myślisz że to wciąż tam jest?”. Samochód Toma podjeżdża pod drzewo stojące na środku pastwiska. Z bagażnika wyjmują dwie łopaty, odliczają sześć kroków i zaczynają kopać.

Wyspa. Jack i Locke próbują zdiagnozować przypadek Michaela. Jack bada puste butelki po wodzie i na dnie jednej z nich znajduje podejrzane resztki. Wraca do Michaela i nakazuje mu, by nie pił wody z żadnej innej butelki z wyjątkiem tej, którą mu daje. Michael w lot pojmuje o co chodzi i mówi mu, że jedyną osobą, która miała powody, by go otruć, jest Sawyer – w odwecie za możliwość oddania jego miejsca na tratwie komuś innemu. W tym samym czasie Hurley przypadkowo wyjawia Locke’owi, że Kate jest uciekinierką. Dzień okazuje się więc być pełnym niespodzianek.

Claire strzyże Charliego, który tymczasem przygrywa dziecku na gitarze. Zastanawia się też, co będą robić, gdy już zostaną uratowani. Proponuje Claire, żeby została u niego zanim nie wymyśli, co chce dalej robić. Kiedy kobieta się zgadza, jest on ewidentnie zadowolony.

Kate zastaje Jacka w jaskiniach i pyta, czy nie wie czy ktoś popłynie na tratwie za Michaela. To każe mu zadać jej pytanie czy to ona otruła Michaela. Kate pyta go wówczas czy on uważa, że byłaby do tego zdolna, ale jego odpowiedź zaskakuje ją. „Nie wiem do czego jesteś zdolna.”

Po tym przenosimy się na pole, gdzie Kate i Tom nadal kopią. Łopata Kate uderza nagle w coś metalowego. Wydostają z ziemi coś zupełnie nieoczekiwanego. Widzimy jak otwierają pudełko, które okazuje się być… kapsułą czasu. W środku znajdują się skarby dwójki dzieci, wśród których jest samolocik. Ale chwileczkę, ta zabawka należy do Toma! Kate znajduje kasetę magnetofonową i razem słuchają nagrania z czasów, kiedy byli jeszcze dziećmi. Dowiadujemy się, że byli więcej niż przyjaciółmi – byli w sobie zakochani. Moment ten prowadzi do pocałunku spóźnionego o 15 lat. Ale wiele się od tamtego czasu zmieniło. Tom przekręca kluczyki w stacyjce i ruszają do szpitala.

Wyspa. Kiedy Locke nakłada na okaleczoną nogę maść, podchodzi do niego Walt. Chce mu coś powiedzieć – nie otruł swojego ojca. Może i podpalił pierwszą tratwę, ale z tym nie ma nic wspólnego. Locke mówi mu, że są przyjaciółmi i żeby się nie martwił. Jednocześnie bierze chłopca za rękę. Dzieje się wtedy coś dziwnego. Locke pyta go co się stało. „Niech pan tego nie otwiera”, mówi Walt. „Niech pan tego nie robi!”

Sawyer daje Michaelowi butelkę kwasu mrówkowego myśląc, że w ten sposób „zaklepie” sobie miejsce na tratwie, jednak pomysł ten obraca się przeciwko niemu. Michael oskarża go o próbę otrucia i wyrzuca z załogi. „Jesteś kłamcą i przestępcą”, mówi, ale Sawyer nie zamierza tego tak zostawić. „Ach tak, ja jestem kryminalistą?” Z oddali obserwuje całą rozmowę Kate. Sawyer podchodzi do niej i przyprowadza do Michaela. Ściąga z jej ramienia plecak i zawartość wysypuje na piasek. Jest tam m. in. podrobiony wcześniej paszport. Należał od do Joanny – kobiety, która utonęła. Sawyer mówi wszystkim, że to Kate była eskortowana przez szeryfa i teraz zrobi wszystko, żeby zyskać wolność. „Nie dba o nikogo, troszczy się tylko o siebie.”

Ale retrospekcja pokazuje nam, że słowa Sawyera nie są prawdą. Kate ryzykuje wszystko, żeby zobaczyć chorą kobietę. Tom przewozi Diane z gabinetu. Kate może wówczas zbliżyć się do niej. „Mamo? Mamo, to ja, Katie.”

Diane to matka Kate! Kobieta powoli odzyskuje przytomność i rozpoznaje córkę. Kate w tym czasie ze łzami w oczach przeprasza ją za wszystko, a my próbujemy coś z tego zrozumieć. Wtedy Diane zaczyna mówić. Na początku jest to zaledwie szept: „Pomocy”. Kate mówi jej, że wszystko będzie dobrze, ale kobieta coraz głośniej wzywa pomocy, w końcu krzyczy. Czyżby matka bała się córki? Hałas ściąga na Kate niepożądaną uwagę strażnika. Kiedy nie potrafi on uwierzyć w zmyśloną historyjkę, kobieta zmuszona jest pozbawić go przytomności. Tom wpada na korytarz i widząc leżącego na podłodze strażnika pyta co się stało. „Potrzebuję twoich kluczyków od samochodu”, odpowiada na to Kate. Oboje czym prędzej mkną do garażu. Kobieta zajmuje miejsce za kierownicą, Tom siada obok. Słyszymy dźwięk syren policyjnych. Kate i Tom próbują wyjechać z garażu, ale na to jest już za późno. Policyjny samochód zablokował wyjście, a jeden z oficerów trzyma broń, gotowy do strzału…

Kate chce, żeby Tom wysiadł z samochodu, ale mężczyzna odmawia. Mówi jej, że jeszcze może zawrócić. To jej jedyna szansa na to, że kiedyś będzie normalnie żyła. Ale jeśli wiemy coś o Kate, to tylko to, że zrobi prawie wszystko, żeby uciec. Kobieta oznajmia Tomowi, że to ostatnia szansa, ale ten nie zamierza ustąpić. Kate zapala więc silnik. Policjant oddaje kilka strzałów. Samochód jednak wyjeżdża na ulicę i go mija. Wygląda na to, że uda im się uciec, ale za chwilę w ich auto uderza z trzaskiem inny samochód. Kate szybko otrząsa się po uderzeniu i sprawdza czy z Tomem jest wszystko w porządku… Niestety nie jest. W jego klatce piersiowej utkwiła jedna z kul. Na siedzeniu pasażera siedzi martwy Tom. Do Kate dociera to, co się właśnie stało – to, co zrobiła, ale wtedy widzi w oddali ścigające ją samochody. Rzuca okiem na leżący z tyłu samolocik Toma i chce nawet po niego sięgnąć, ale nie ma na to czasu. Szybciutko wysiada i znowu ucieka, ale coś nam mówi, że nie ważne jak szybko będzie biegła, nigdy od tego nie ucieknie.

Plaża. Rozbitkowie obrzucają Kate wrogimi i nieprzyjaznymi spojrzeniami. Kobieta stara się usprawiedliwić siebie. Przyznaje, że prawdą jest, iż podróżowała z szeryfem. „Ale nie otrułam ciebie”, zwraca się do Michaela. Jest już jednak za późno. Została nowym obozowym wyrzutkiem. I kiedy wszyscy powoli się rozchodzą Kate uświadamia sobie, że już nigdy nie będzie tak jak wcześniej.

Jack znajduje opierającą się o drzewo Sun. Obserwuje ona męża, który pracuje przy tratwie. Shephard pyta ją czy chciałaby, żeby Jin został na Wyspie. Kiedy kobieta odpowiada twierdząco pada kolejne pytanie – czy to był powód, dla którego próbowała go otruć? Michael i Jin pracują razem, łatwo mogli pomylić butelki. Sun mówi, że nie chciała, żeby mąż zginął na morzu, więc wsypała trochę trucizny ale tylko tyle, żeby się rozchorował i nie popłynął. Nie wiedziała, co innego może zrobić. Jack obiecuje jej, że nikomu o tym nie powie i daje jej radę. „On odpłynie. Na twoim miejscu poszedłbym się pożegnać.”

Kate siedzi przy ognisku. Przychodzi do niej Sawyer i oznajmia, że Michael przyjął go z powrotem na tratwę, poza tym już wydobrzał i jutro wypłyną. Kate pyta go dlaczego to jest dla niego takie ważne. „Bo tutaj nic mnie nie trzyma.”

Michael rozmawia z Waltem. Mówi synowi, żeby się nie martwił o podróż tratwą, ale Walt przerywa mu wyznaniem: „To ja podpaliłem pierwszą tratwę”. Michael jest w szoku i nie może wydobyć z siebie głosu. Tymczasem Walt wyjaśnia, że nie chciał opuścić Wyspy i wydawało mu się, że pozbawiając tratwy może powstrzymać ojca. Michael po chwili namysłu mówi synowi, że jeżeli tylko chce mogą pozostać na Wyspie. „Nie musimy odpływać.” Ale odpowiedź Walta sprawia, że po plecach przechodzą nam ciarki.

„Musimy.”

Kiedy Kate rozmyśla o swoim bardzo złym dniu, przysiada się do niej Sun. Mówi jej, że Jack wie o truciźnie. „Nie powiedziałam mu, że to był twój pomysł.” Kate dziękuje jej, a Sun uważa, że nie było powodu jej karać, Kate tylko chciała pomóc. I kiedy tak razem siedzą Sun wyznaje, że kiedy była małą dziewczynką wierzyła, że kiedy pozna mężczyznę, którego pokocha, będzie szczęśliwa już na zawsze.

„Ja też”, odpowiada Kate.

CIEKAWOSTKI:
:: Premierową emisję odcinka oglądało 16,6 mln ludzi w USA, co dało ABC najwiekszą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.
:: Sceny na parkingu zostały nakręcone w Pearlridge Center na wyspie Oahu.

CYTATY:
Charlie: Platynowa!
Kate: Platynowa?
Charlie: Platynowa płyta. Milion sprzedanych egzemplarzy. Na pewno nasz album ma teraz wzięcie po tym, jak wszyscy uznali, że zginąłem w katastrofie samolotu. Ale kiedy wrócę żywy! To dopiero będzie szaleństwo.
Kate: Myślisz, że pomysł z tratwą wypali?
Charlie: Oczywiście. Spójrz tylko na nią. To nie jest tratwa. To cholerna łódź!

W retrospekcji widzimy Walta i Michaela, spędzających noc przed odlotem w hotelowym pokoju. Walt włącza głośno telewizor, budząc tym ojca. Wywiązuje się przepychanka słowna pomiędzy nimi, Walt porównuje Michaela do Briana, swojego wcześniejszego opiekuna. Zdenerwowany Michael wyrywa mu pilota i wyłącza telewizor. Na to Walt zabiera Vincenta i wybiega na korytarz, krzycząc do Michaela, że nie jest on jego ojcem.

Na plaży Walt budzi się wcześnie rano, wszyscy inni jeszcze śpią. Spacerując po lesie nagle zauważa zbliżającą się do plaży postać – to Rousseau. Natychmiast rusza z powrotem do obozu i swoim krzykiem budzi wszystkich. Sayid rozpoznaje Francuzkę i próbuje uspokoić wzburzonych rozbitków, jednak odpowiedź Danielle na pytanie, dlaczego przyszła, na pewno ich nie uspokoi – „Inni nadchodzą”...

W retrospekcji widzimy atrakcyjną kobietę zajmującą w barze na lotnisku miejsce koło Jacka, z wyraźnym celem poderwania go. W czasie rozmowy dowiadujemy się, że ma na imię Ana-Lucia i że oboje lecą tym samym samolotem. W tym momencie dzwoni telefon dziewczyny, która przeprasza i oddala się, aby odebrać rozmowę. Jack i Ana-Lucia umawiają się na kolejnego drinka w samolocie.

Na plaży Rousseau opowiada wszystkim swoją historię. Była ona członkiem wyprawy badawczej na południowym Pacyfiku, kiedy jej statek utknął na mieliźnie na Wyspie. Ekipę stanowiło 6 osób. Kiedy dotarli na Wyspę, Danielle była już w ciąży, jednak w wyniku późniejszych wydarzeń musiała sama odebrać poród. Następnie opowiada, że zaledwie tydzień po ich przybyciu na Wyspę, zauważyli czarny dym po drugiej stronie Wyspy i w tę samą noc przyszli Inni i zabrali jej dziecko. Teraz natomiast Inni znowu przyjdą i tym razem przyjdą po nich wszystkich. Przestrzega rozbitków, że mają trzy wyjścia: uciekać, ukryć się lub zginąć.

Idąc w stronę budowanej tratwy, na której Jin i Michael mocują ster, Locke i Jack dyskutują o tym, co powiedziała Rousseau. Czy jest wariatką? Czy mają jej zaufać i uznać jej opowiadanie za prawdziwe? Czy mogą sobie pozwolić na to, żeby NIE uznać jej słów za prawdziwe?

Michael oznajmia, że chciałby odpłynąć z Wyspy jeszcze tego samego dnia, ale wątpi, czy zdoła się ze wszystkim uporać. Jack natychmiast organizuje grupę ludzi do pomocy.

Obserwując Rousseau Claire zwierza się Charliemu, że od czasu, kiedy uciekła Ethanowi wiedziała, że kiedyś Inni wrócą po jej dziecko i to jest powodem, dla którego jeszcze nie nadała mu imienia.

Cała grupa zebrała się, aby pomóc zwodować tratwę: Sawyer wymienia z Kate spojrzenia, Jin i Sun usiłują na siebie nie patrzeć, Shannon i Sayid pomagają sobie nawzajem. Pomimo wielkiej ostrożności i wytężonego wysiłku tratwa zaczyna przechylać się w jedną ze stron i zanim ktokolwiek może naprawić ten błąd, tratwa zjeżdża z belek, a maszt się łamie. W ogólnym chaosie i wzajemnych oskarżeniach widzimy Walta, który spogląda na coś z przerażeniem – po chwili my również widzimy, co to jest – z drugiej strony Wyspy pojawił się czarny dym. Inni nadchodzą...

Jack chce uzyskać więcej informacji na temat Innych od Rousseau, ale kobieta nie wie nic więcej ponadto, co już im przekazała. Sugeruje mu, że ciężko będzie im znaleźć kryjówkę zdolną pomieścić ponad 40 osób...

Razem z Lockiem, Sayidem i Hurleyem idą w stronę włazu. Zaskoczona Rousseau pyta, co to takiego mówiąc, że nigdy wcześniej niczego takiego na Wyspie nie widziała. Locke i Jack są przekonani, że po otworzeniu właz będzie dobrą i wystarczająco dużą kryjówką dla grupy, ale Sayid ma wątpliwości – co jeśli właz należy do Innych? Jack pyta Rousseau o środki wybuchowe, za pomocą których wysadziła swoją kryjówkę. Danielle informuje ich o dynamicie znajdującym się w Czarnej Skale na Mrocznym Terytorium...

Jin i Michael naprawiają uszkodzoną tratwę, odrzucając zaoferowaną przez Sawyera pomoc. W tym samym czasie Jack informuje pozostałych rozbitków, że Locke, Hurley i on idą po pewne zapasy i wrócą za parę godzin. Prosi, żeby się nie martwili, bo opracowują pewien plan, który zapewni wszystkim bezpieczeństwo. Na odchodnym zostaje jednak zaczepiony przez Dr. Arzta, który nalega, żeby pójść z grupą, ponieważ o dynamicie wie więcej, niż wszyscy pozostali (Hurley wszystko rozgadał). Nie mając czasu na kłótnie, Jack zabiera go ze sobą.

W kolejnej retrospekcji znajdujemy się na komisariacie policji w Sydney, gdzie Sawyer (a właściwie James Ford) dowiaduje się, że będzie deportowany do Ameryki, ponieważ Australijczycy poznali jego tożsamość, a on sam wdał się w barze w bójkę z niewłaściwą osobą – Ministrem Rolnictwa. Ma wylecieć następnego dnia lotem Oceanic 815.

Męczącego się z bambusami Sawyera odwiedza Jack. Sawyer jest wyraźnie zaskoczony tą wizytą, a jego zdziwienie wzrasta, kiedy Jack daje mu pistolet, tak „na wszelki wypadek”. Jack żegna się życząc Sawyerowi powodzenia, ale wtedy Sawyer niespodziewanie opowiada mu historię swojego spotkania z amerykańskim lekarzem w barze. Lekarz ten zwierzył mu się, że uciekł do Australii po kłótni z synem, również lekarzem. Ojciec Jacka powiedział Sawyerowi, że zdaje sobie sprawę, że to on jest winny problemom w relacjach pomiędzy nimi, nawet jeśli jego syn w tym momencie myśli, że wina leży po jego stronie. Christian (ojciec Jacka) powiedział również, że chciałby zadzwonić do syna i powiedzieć mu, jak bardzo jest z niego dumny i jak bardzo go kocha. Sawyer mówi, że musiał wyjść wtedy z baru, ale przeczucie mówi mu, że ten lekarz nigdy nie wykonał tego telefonu. Na koniec również życzy Jackowi powodzenia.

W kolejnej retrospekcji szeryf federalny zdaje znaną nam już walizkę Haliburton do odprawy. Na pytanie policjanta, dlaczego potrzebuje on aż 5 sztuk broni do eskortowania Kate, zaczyna prowokować Kate pytaniami. Początkowo dziewczyna nie reaguje, ale kiedy szeryf gorliwie opowiada historię małego samolotu, przewożonego w kopercie i jego pogoni za Kate, nie wytrzymuje i rzuca się na szeryfa, próbując go udusić kajdankami, jednak szybko zostaje odepchnięta przez szeryfa. Do zaskoczonego policjanta szeryf mówi, że właśnie z tego powodu potrzebuje aż 5 sztuk broni.

Na plaży Kate pyta Jacka, czy może im towarzyszyć w wyprawie do Czarnej Skały. W międzyczasie Charlie zbiera wiadomości napisane przez rozbitków, które Michael ma wziąć ze sobą na tratwę i przekazać ich rodzinom i znajomym. Ponieważ grupa wyruszająca po dynamit nie będzie obecna przy wodowaniu tratwy, teraz wymieniają szybkie pożegnania, życząc sobie wzajemnie powodzenia i licząc na to, że spotkają się ponownie... w innym miejscu.

Na lotnisku w Sydney widzimy Sayida, który prosi Shannon o popilnowanie jego bagażu, na co ona się zgadza, nie przywiązując jednak do tej obietnicy zbyt wielkiej wagi. Chwilę później, zajęta rozmową z Boonem, opuszcza ławkę zostawiając bagaż Sayida. Sprowokowana przez Boone’a, który twierdzi, że bez jego pomocy na pewno sobie nie poradzi, zgłasza pracownikowi ochrony, że przed chwilą „jakiś Arab” zostawił bez opieki bagaż na jednej z ławek i poszedł w stronę sklepów...

Wchodząc na teren Mrocznego Terytorium Rousseau opowiada, że właśnie na tym terenie jej przyjaciele zostali zarażeni, a jeden z kolegów stracił rękę. Na tą wieść Dr.Arzt nagle zmienia zdanie i stwierdza, że nie chce brać dłużej udziału w tej wyprawie i zawraca.

Jin i Michael ciągle kłócą się o grubość bambusa, która najlepiej będzie nadawała się na nowy maszt, kiedy pojawia się Sawyer z idealnie przyciętym masztem, nad którym się trudził w dżungli. Po jego minie widać, że wylewne podziękowania Michaela były dokładnie tym, czego potrzebował.

Wędrując przez dżunglę Kate wydaje się, że coś słyszy, W następnym momencie koło nich przebiega drący się w niebogłosy Dr.Arzt, a zaraz potem słyszymy paraliżujące MGGGRRRWWWRRRRRRRR! – nadchodzi potwór! Jack i Kate biegną za Rousseau i chowają się w grupie bambusów, natomiast Locke chwyta Hurley’a i mówi mu, żeby się nie ruszał. Hurley patrzy na niego, jakby Locke mówił po chińsku, ale szybko okazuje się, że jest to najrozsądniejsza z decyzji, jaką Hurley mógł podjąć. Po zmniejszającym się natężeniu wycia wnioskujemy, że potwór oddalił się w innym kierunku. Po chwili cała grupa (Locke, Kate, Jack, Hurley, Rousseau i Dr. Arzt) spotykają się i kontynuują wędrówkę.

Do ekwipunku tratwy dołącza sporządzony przez Sayida z części znalezionych przez Boone’a i Locke’a w samolocie radar. Umieszczony na maszcie i używany oszczędnie pozwoli wychwycić sygnał jakiegokolwiek statku znajdującego się w najbliższym otoczeniu. Oprócz tego Sayid przekazuje im jedyną pozostałą racę, ostrzegając, żeby wybrali naprawdę odpowiedni moment jej użycia.

Do pakującej swoje rzeczy Shannon podchodzi Walt i prosi ją o zaopiekowanie się Vincentem. Na pytanie, dlaczego wybrał właśnie ją, odpowiada z prostotą, że Vincent zajął się nim po śmierci jego mamy, że był jedynym przyjacielem, który umiał go wysłuchać i z którym Walt mógł rozmawiać na temat śmierci mamy. Teraz Shannon potrzebuje takiego przyjaciela. Dziewczyna zgadza się, ale „tylko do czasu, kiedy zostaną uratowani”.

Grupa „dynamitowa” wreszcie dotarła do celu: oczom grupy rozbitków ukazuje się stary piracki statek, „Czarna Skała”. Nie tego się wszyscy spodziewali...

W kolejnej retrospekcji widzimy Sun, która na lotnisku przynosi Jinowi i sobie lunch, po czym przygotowuje mu posiłek. Obok widzimy parę Amerykanów, komentujących zachowanie Sun, a właściwie wyśmiewających i obrażających jej zachowanie. Są oni kompletnie nieświadomi, że Sun rozumie każde słowo...

Michael i Jin przygotowują się do odpłynięcia. Niespodziewanie do Jina podchodzi Sun, wręczając mu przygotowany przez siebie słownik, zawierający podstawowe zwroty potrzebne do komunikacji na tratwie. W obliczu niepewności i tego, co może ich oboje spotkać, Sun i Jin wreszcie wyjaśniają sobie wszystkie niedopowiedzenia i nieporozumienia, bojąc się, że być może już nigdy się nie zobaczą...

Charlie, oddając na tratwę butelkę z wiadomościami, całuje ją na szczęście. Sawyer szuka wzrokiem Kate, chcąc się pożegnać, ale oczywiście jej nie odnajduje... Potem wszyscy spychają tratwę na wodę i obserwują, jak Michael, Walt, Sawyer i Jin wskakują na pokład i zaczynają się oddalać od brzegu...

Nagle Vincent wyrywa się Shannon, wskakuje do wody i zaczyna płynąć w kierunku tratwy, do Walta. Namówienie go do zawrócenia kosztuje chłopca wiele emocji i wysiłku, ale w końcu posłuszny pies zawraca w stronę brzegu.

Wszyscy zdają sobie sprawę, jak wiele nadziei i emocji jest związanych z odpłynięciem tratwy i celu jej podróży...

CIEKAWOSTKI:
:: Premierową emisję odcinka oglądało 18,0 mln ludzi w USA, co dało ABC najwiekszą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.
:: Film jaki chciał obejrzeć Walt w hotelu to 'Power Rangers'.
:: Wpadka: kiedy tratwa zostaje zwodowana, a Vincent wbiega za nią do wody widać kamerę po prawej stronie.

CYTATY:
Jack: Kto tu idzie?
Danielle: Inni. Macie tylko 3 wyjścia. Uciekać. Ukryć się. Albo zginąć.
Kate: Co to było?
Danielle: System alarmowy.
Jack: System alarmowy? Jak to?
Danielle: Działa, jak każdy inny system alarmowy. Ma czegoś chronić.
Kate: Czego?
Danielle: Tej wyspy.

Wraz z odpłynięciem tratwy rozbitkowie muszą się zmierzyć z ciągle aktualnym problemem przetrwania nocy. Na wypadek, gdyby chcieli zapomnieć – przypomina im o tym ciągle widoczny na horyzoncie czarny dym...

Charlie prosi Sayida o broń, aby móc chronić Claire i jej dziecko wiedząc, że Jack przekazał Sayidowi opiekę nad bronią, kiedy wyruszał po dynamit. Sayid jednak odmawia tłumacząc, że Charlie bardziej pomoże Claire pomagając jej spakować wszystkie rzeczy i zaprowadzić ją do jaskiń.

Hurley pyta, jak właściwie Czarna Skała znalazła się w środku dżungli... Na co Rousseau odpowiada pytaniem, czy Hurley znajduje się na tej samej wyspie co ona. Danielle informuje ich, że dynamit znajduje się w ładowni, po czym odwraca się i odchodzi. Locke, Jack i Kate wchodzą na statek w poszukiwaniu środków wybuchowych. W ładowni zauważają, że statek służył do przewożenia niewolników; po chwili odnajdują skrzynię wypełnioną laskami dynamitu.

Na zewnątrz Arzt w krótkiej rozmowie najeżdża na Hurleya, mówiąc, że oprócz kilkuosobowej „paczki” na Wyspie znajduje się około 40 osób, którzy są tak samo ważni i na pewno mogą wiele wnieść we wspólne życie w obozie. Kiedy Jack i Locke wynoszą skrzynię z dynamitem na zewnątrz, dla Arzta jest to szansa popisania się swoją wiedzą i okazania się pomocnym. Natychmiast każe im delikatnie położyć skrzynię na ziemi. Tłumaczy, że pod wpływem gorąca z dynamitu wydziela się nitrogliceryna, będąca najbardziej niebezpiecznym środkiem wybuchowym, jaki do tej pory wynaleziono. Pożyczoną od Kate bluzką namoczoną w kałuży owija ostrożnie wyjętą ze skrzyni laskę dynamitu, instruując pozostałych, że mają postępować tak samo. Nagle: BUM! Jack, Kate, Locke i Jurley zostają odrzuceni siłą wybuchu na ziemię... Miejsce, gdzie chwilę wcześniej stał Dr.Arzt, jest puste...

W retrospekcji widzimy Sun, która podając Jinowi lunch na lotnisku, oblewa Jinowi koszulę i spodnie. Kiedy Jin udaje się do łazienki, widzimy Sayida, który po przesłuchaniu będącym efektem interwencji Shannon, zostaje przeproszony i odprowadzony do bramki. W łazience do Jina zwraca się amerykański turysta z prośbą o podanie ręcznika. Kiedy Jin nie reaguje (nie zna przecież angielskiego), turysta zaczyna do niego mówić po koreańsku. Ostrzega go, że pan Paik słyszał o planie ucieczki Sun i Jina do Kalifornii i chce go udaremnić. Grozi Jinowi, że jeśli chce pozostać żywy, ma wypełnić zadanie powierzone mu w Ameryce i natychmiast wracać do Korei...

Podróżujący na tratwie dopiero w trakcie tej podróży mogą się przekonać, jak duża jest Wyspa, na której się rozbili. Pozostający na Wyspie martwią się o Walta, Michaela, Saywera i Jina, z kolei oni mają nadzieję, że nic nie stanie się rozbitkom, którzy zostali na lądzie.

Shannon stara się poradzić sobie z ogromnym bagażem i jednocześnie utrzymać na smyczy Vincenta. Kiedy wypakowany do granic bagaż otwiera się, a większość rzeczy wysypuje się na piasek, Sayid podchodzi do niej z zamiarem pomocy. Początkowo zaczyna pytać, czy naprawdę wszystkie te rzeczy są Shannon niezbędnie potrzebne, szczególnie, kiedy widzi, że większość z nich należała do Boone’a, ale

honey_moon · Wysłany: 23:59:10 03-04-07 Temat postu:

cd

ale widząc, że Shannon jest na skraju załamania, bez marnowania czasu ofiarowuje jej swą pomoc.

Przy Czarnej Skale Kate, Jack, Locke i Hurley powoli zdają sobie sprawę z tego, co się stało. Hurley twierdzi, że to jego wina, ponieważ jego osoba przynosi wszystkim pecha. Kiedy Kate stara się go uspokoić, Jack i Locke ostrożnie starają się wydobyć ze skrzyni potrzebny im dynamit, z nerwami napiętymi do granic...

W następnej retrospekcji znajdujemy się w hotelowym pokoju, na łóżku leży jakaś dziewczyna, a po pokoju gania Charlie, gorączkowo szukając narkotyków. Kiedy dziewczyna się budzi, Charlie próbuje wymknąć się z pokoju, obiecując, że przyśle jej album Driveshaft razem z autografami zespołu, ale dziewczyna odpowiada, że nie obchodzi jej ani jego zespół, ani on sam: Charlie znalazł wreszcie kogoś, kto jest bardziej uzależniony od ‘dragów’ niż on...

Na plaży Charlie pokazuje Claire wygodne nosidełko, które zrobił, żeby Claire mogła wygodniej przenieść dziecko. W tym samym momencie podchodzi do nich bliska histerii Rousseau mówiąc, że natychmiast musi widzieć się z Sayidem. Charlie biegnie po niego do dżungli, pozostawiając Claire z dzieckiem. W następnej chwili Claire zauważa na ręce Rousseau zadrapania i przypomina sobie, że to ona jej je zrobiła. Jest już jednak za późno... Kiedy Charlie dogania Sayida, słychać krzyk dochodzący z plaży, a chwilę później widzimy Sun trzymającą w ramionach nieprzytomną Claire. Rousseau zabrała dziecko!

Przy Czarnej Skale losowanie decyduje, że Locke i Kate będą przenosili dynamit w swoich plecakach. Jack jest bardzo niezadowolony, że padło na Kate, a nie na niego...

Na tratwie Jin i Michael testują radar, który dostali od Sayida, kiedy Walt widzi, jak Sawyer czyta wiadomości napisane przez rozbitków. Kim jest Hugo i skąd ma 160 milionów dolarów, które chce zostawić matce?

W tym samym czasie Charlie i Sayid biegną w stronę czarnego dymu, zatrzymując się tylko przy Haliburtonie, żeby wziąć ze sobą broń. Według Sayida, Rousseau uda się w stronę czarnego dymu, chcąc spróbować swoistej wymiany – dziecko Claire w zamian za dziecko Rousseau. Doganiają ich Claire i Sun. Początkowo Claire chce iść z nimi, ale przekonana przez Charliego prosi go, żeby przyniósł z powrotem jej dziecko... Aarona

Na lotnisku widzimy rozmawiającego przez telefon Michaela. Rozmawiając z matką mówi, że nie ma pojęcia, co zrobić z Waltem, bo on nigdy nie miał być z nim i Michael nigdy nie sądził, że będzie musiał się nim opiekować. Po zakończonej rozmowie Michael odwraca się i... widzi stojącego tuż obok niego Walta.

Na tratwie Michael uczy Walta sterować, kiedy nagle o coś uderzają i widzą, jak oderwany ster zaczyna odpływać... Saywer ściąga koszulę i natychmiast wskakuje do wody. Kiedy dopływa do steru widzimy, jak daleko od tratwy się znajduje. Za pomocą liny Jinowi i Michaelowi udaje się doholować Sawyera i ster z powrotem. Kiedy Michael podaje Sawyerowi jego koszulę, z niezadowoleniem i zaskoczeniem zauważa broń, zawiniętą w środku.

Charlie ma kłopoty z dotrzymaniem kroku Sayidowi, zatrzymują się więc oboje w pobliżu znalezionego przez Boone’a i Locke’a samolotu. Nie zdając sobie sprawy z przeszłości Charliego, Sayid pokazuje mu, co zawierają w sobie figurki Matki Boskiej. Charlie nie spodziewał się, że kiedykolwiek jeszcze będzie zmuszony stanąć twarzą z twarz z tym dylematem...

Jack, Kate, Locke i Hurley idą ostrożnie przez dżunglę, kiedy nagle słyszą do niczego nie podobny ryk. Chwilę później trójka z nich ucieka przed pojawiającym się potworem, jedynie Locke stoi spokojnie, przekonany, że bestia, tak jak poprzednim razem, nic mu nie zrobi. Jednak tym razem jest inaczej – Locke zostaje powalony na ziemię i jest ciągnięty w stronę ogromnej dziury. Jack odwraca się w porę, żeby to dostrzec i rusza na pomoc Locke’owi. W końcu udaje mu się chwycić Locke’a za ręce, starając się go przytrzymać i nie dopuścić do wciągnięcia go do dziury. Jack mówi zbliżającej się Kate, żeby wrzuciła do dziury dynamit, ale kiedy dziewczyna zdejmuje swój plecak Jack mówi, że dynamit jest u niego... Mimo zapewnień Locke’a, żeby go puścić, gdyż na pewno „nic mu się nie stanie” Jack i Kate nie odpuszczają. Po eksplozji Locke zostaje uwolniony, przynajmniej na razie...

Na tratwie Michael odkrywa słownik Jina i stara się z nim porozumieć. Chwilę później oddaje on Jinowi zegarek, będący przyczyną ich wielkiego nieporozumienia. Jednak Jin, który również się zmienił i zrozumiał przez ten czas wiele rzeczy, oddaje go z powrotem Michaelowi.

Biegnąc przez dżunglę, Charlie zauważa zawinięte w kocyk dziecko, porzucone u stóp drzewa. Zanim Sayid może zareagować, Charlie podnosi zawiniątko, które okazuje się kawałkiem drewna, uruchamiając tym samym mechanizm zrzucający z góry kamienie, jeden z których poważnie rani Charliego w głowę. Ponieważ Charlie nie chce słyszeć o powrocie do obozu, Sayid stosuje żołnierską metodę czyszczenia i opatrzenia rany – wysypuję na ranę proch wyjęty z naboju i... podpala go. Krzyk Charliego utwierdza nas w przekonaniu, że nie jest to przyjemne doświadczenie...

W hotelowym pokoju widzimy śpiącego Hurleya. Kiedy wreszcie otwiera on oczy, chcąc sprawdzić godzinę – wyświetlacz zegara jest pusty. Nie można również zapalić światła ani skorzystać z żadnego innego urządzenia elektronicznego. Hurley nagle zdaje sobie sprawę, że może nie zdążyć na samolot, na który NIE MOŻE nie zdążyć, z uwagi na zbliżające się urodziny jego mamy. Po wielu perypetiach udaje mu się dotrzeć do bramki tuż przed jej zakończeniem odprawy. Pracownica odprawy podsumowuje jego szaleńczy bieg i zdążenie na samolot słowami: „To twój szczęśliwy dzień”...

W czasie drogi przez dżunglę między Lockiem i Jackiem wywiązuje się kłótnia, której punktem początkowym jest niedawna sytuacja z potworem. Locke wyraża przekonanie, że Wyspa ściągnęła ich wszystkich w konkretnym celu, aby każdy mógł poznać własne przeznaczenie. Twierdzi, że wszystko stało się po to, żeby mogli otworzyć właz, na co Jack odpowiada, że otworzą właz, żeby uratować siebie i resztę rozbitków i dodaje, że nie wierzy w przeznaczenie. Locke replikuje, że na pewno wierzy, tylko jeszcze o tym nie wie.

Na tratwie Michael i Sawyer kłócą się o to, jak często mają włączać radar. Kiedy Michael dowiaduje się, że ojciec Sawyera zabił się, kiedy ten miał 8 lat, stwierdza, że są dwa powody, dla których Sawyer wsiadł na tratwę: albo jest bohaterem, albo chce zginąć. Odpowiedź Sawyera nie pozostawia złudzeń – nie jest bohaterem... W tej samej chwili coś pojawia się na ekranie radaru... jakiś statek!

W kolejnej retrospekcji widzimy, jak Locke musi zgodzić się na przeniesienie na pokład samolotu na rękach stewarda i stewardessy, ponieważ fotel przystosowany do transportu osób niepełnosprawnych gdzieś się zawieruszył. Płynnie przechodzimy do Locke’a pewnie prowadzącego grupę przez dżunglę i opracowującego plan wysadzenia włazu.

Charlie i Sayid docierają do drugiego brzegu Wyspy. Widzą, że ognisko nie jest przez nikogo strzeżone, nie widzą też w pobliżu żadnych odcisków stóp. Nagle słyszą płacz dziecka i krzyczą do Rousseau, żeby się ujawniła i wyszła z dżungli. Roztrzęsiona Danielle mówi im, że kiedy przyszła, przy ogniu nie było nikogo i że chciała odzyskać swoją córkę Alex... Kiedy Charlie odbiera jej chłopca, oskarża ją, że cała sytuacja została spreparowana przez nią samą, ale Rousseau mówi, że słyszała szepty w dżungli i jest pewna, że Inni idą po chłopca...

Locke, Kate, Jack i Hurley znajdują się przy włazie i układają dynamit na właściwym miejscu. Locke zgłasza się na ochotnika do odpalenia ładunku, w czasie kiedy inni będą mieć czas na znalezienie schronienia. Zapewnia, że sam będzie mieć wystarczającą ilość czasu, aby się ukryć. Po ukryciu się Kate wytyka Jackowi wzięcie dynamitu, który ona powinna była nieść, na co Jack odpowiada, że do tej pory wszyscy chcieli, żeby był liderem do czasu, aż podejmie jakąś decyzję, z którą reszta się nie zgadza. Ostrzega też Kate, że jeśli przeżyją tę noc, będą mieli problem z Lockiem.

Kiedy Hurley przechodzi koło włazu, zmierzając w stronę kryjówki Jacka i Kate, spostrzega liczby wyryte na włazie i wpada w histerię, krzycząc, że nie mogą odpalić ładunku, bo te liczby są złe, przeklęte. Oczywiście Jack, Kate i Locke nie wiedzą o co chodzi i nie mają pojęcia jak zareagować. Hurley powtarza swoje ostrzeżenie raz za razem, a kiedy Locke mimo wszystko odpala lont, stara się go za wszelką cenę zdeptać i zgasić. Jack w ostatnim momencie odciąga Hurley’a w bezpieczne miejsce, tuż przed wybuchem...

Na radarze nadal pojawia się punkcik sygnalizujący czyjąś obecność w bliskim sąsiedztwie tratwy. Nagle... zaczyna się on oddalać! Sawyer jest przekonany, że muszą użyć racy, aby przywołać nieznany statek z powrotem, Michael nie jest co do tego przekonany zastanawiając się, co będzie, jeśli ten punkt okaże się jakimś wrakiem. Przecież mają tylko jedną racę! Kiedy wszyscy proszą Michaela o odpalenie racy, ten ulega i ją odpala. Po chwili zdającej się trwać całą wieczność, na ekranie ponownie pojawia się punkt, teraz wyraźnie zmierzający w ich stronę. Chwilę później słyszą odległy hałas motoru i widzą włączony reflektor. Ktoś zbliża się do nich, aby ich uratować!

Jednak po chwili radość rozbitków ulega miejsca przerażeniu – czterej ludzie znajdujący się na przybyłym statku chcą zabrać Walta. Gdy Sawyer chce wyciągnąć swoją broń, jeden z ludzi na statku jest szybszy i postrzela Sawyera, który wpada do wody. Za nim skacze Jin. Po zabraniu Walta, szamoczący się i usiłujący walczyć Michael również zostaje wrzucony do oceanu. Chwilę później tratwa zostaje wysadzona, a łódź razem z Waltem odpływa. Pływający wśród szczątków tratwy Michael słyszy krzyki swojego syna...

Sayid i Charlie docierają razem z Aaronem do jaskiń, gdzie są przywitani z radością przez resztę rozbitków. Myjącego się przy strumieniu Sayida odnajduje Shannon i rzuca mu się na szyję, ciesząc się, że szczęśliwie wrócił. Claire ogląda ranę Charliego, kiedy siedzą razem przy ognisku, ciesząc się, że wszystko dobrze się skończyło. Nagle wyraźnie widzimy, że z plecaka Charliego wystaje statuetka Matki Boskiej...

W ostatniej retrospekcji widzimy pokład samolotu linii Oceanic, na który powoli wsiadają pasażerowie. Widzimy Claire, usiłującą przedostać się na swoje miejsce; Kate prowadzoną przez szeryfa, z płaszczem maskującym skuwające ją kajdanki na ramionach; zdezorientowanego Sawyera próbującego znaleźć swoje miejsce i zastanawiającego się co właściwie ma ze sobą zrobić; siedzącego na swoim miejscu Locke’a, rozpamiętującego porażkę i niemożliwość zrealizowania swojego marzenia o survivalu; Jacka, pakującego jeden z bagaży tuż nad Lockiem; rozkojarzonego Charliego, próbującego upchnąć gitarę w jednym ze schowków; Sayida, zajmującego swoje miejsce; Jina sprawdzającego zegarek, który ma dostarczyć do USA i Sun, która, pomimo, że siedzi tuż przy mężu, wydaje się być oddalona od niego o lata świetlne; Michaela zapinającego pasy, zastanawiającego się, czy jest w stanie wychować syna. Szeryf przykuwa Kate do fotela; Sayid wyciąga z koperty zdjęcie Nadii i zastanawia się, czy będą mogli zacząć wspólne nowe życie w Ameryce; Shannon nerwowo przeszukuje torebkę, chcąc znaleźć inhalator, podany jej przez Boone’a, a który ona z wdzięcznością przyjmuje; spoconego i zmęczonego Hurleya, zadowolonego, że udało mu się zdążyć na ten lot... Widzimy ludzi, którzy spoglądają na siebie i mijają się nie zwracają na siebie najmniejszej uwagi, kompletnie nieświadomych tego, jak bardzo zmieni się ich życie w przeciągu najbliższych kilku godzin i jak bardzo będą musieli wzajemnie na sobie polegać i ufać...

Locke, Kate, Jack i Hurley wychodzą ze swojego ukrycia i otwierają pokiereszowaną pokrywę włazu. Uzbrojeni w pochodnie pochylają się i zaglądają do wnętrza, które...

... w niczym nie przypomina tego, czego się spodziewali.

CIEKAWOSTKI:
:: Premierową emisję odcinka oglądało 20,2 mln ludzi w USA, co dało ABC najwiekszą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.
:: Z odcinka ostatecznie wycięto retrospekcję Claire, w której rozmawia z pilotem.

CYTATY:
Arzt: Czy ja cię nudzę?
Hurley: Co?
Arzt: Wybacz mi.Wybacz, że nie jestem na tyle super, żeby należeć do waszej wesołej gromadki.
Hurley: Co?
Arzt: Umiem rozpoznać paczkę. W końcu uczę w liceum. Myślicie, że tylko wy na tej wyspie robicie coś pożytecznego. Ale powiem ci coś. Tę katastrofę przeżyło jeszcze 40 innych osób. My też jesteśmy ludźmi.
Hurley: No dobra.

Hurley: Jak myślisz, co jest wewnątrz tego włazu?
Locke: A jak ty myślisz?
Hurley: Zapasy chrupek z lat 50-tych. Telewizor i kablówka. Telefony komórkowe. Czyste skarpetki, mydło. Biszkopciki. Na deser po tych chrupkach. Biszkopciki mogą przeleżeć nawet 8 tys. lat.
Locke: Ja też lubię biszkopty.
Hurley: Ale na serio, co tam może być?
Locke: Nadzieja. Myślę, że w środku jest nadzieja.

ODCINKI DRUGIEGO SEZONU:

Mężczyzna wstaje z łóżka i loguje się do komputera Apple II używając Liczb. Następnie ubiera się i widzimy, jak porusza się po pokojach zawierających sprzęt pochodzący z lat sześćdziesiątych i późniejszych. Po kilku minutach spokój zostaje zakłócony przez wybuch, po którym mężczyzna sięga po broń i używając zainstalowanego teleskopu, sprawdza co się dzieje. Teleskop przesuwając się natrafia na twarze Jacka i Locke’a, wpatrujących się w otwór, który przed chwilą otworzyli za pomocą dynamitu.

U wejścia do włazu Jack wyraża swoje wątpliwości dotyczące zejścia do włazu mówiąc, że nie powinni tam schodzić do czasu, kiedy wzejdzie słońce. Locke z drugiej strony uważa, że powinni natychmiast zejść na dół i przekonać się, co znajduje się w środku, nawet kiedy Kate zauważa, że na wewnętrznej stronie drzwi wielkimi literami napisano KWARANTANNA.

W tym samym czasie Shannon i Sayid szukają Vincenta, który pobiegł w głąb dżungli. Rozdzielają się, chcąc go osaczyć, jednak kiedy Shannon zostaje sama, słyszy szepty dochodzące z lasu. Nagle pojawia się Walt mówiący wspak „nie wciskajcie przycisku”. Kiedy Sayid wraca, po Walcie nie ma ani śladu.

W czasie drogi powrotnej do jaskiń Hurley opowiada Jackowi historię Liczb, jednak Jack odpowiada, że są to jedynie liczby. W jaskiniach Jack wyjaśnia sytuację pozostałym rozbitkom zapewniając, że dopóki będą się trzymać razem, nic im się nie stanie.

Chwilę potem pojawia się Locke z liną i mówi, że idzie do włazu. Po chwili Kate podąża za nim. Kiedy Locke opuszcza ją na dół, Kate zdaje sobie sprawę, że coś znajduje się w środku... nagle ogarnia ją słup światła i dziewczyna tajemniczo znika.

W jaskiniach Jack podejmuje decyzję o pójściu za Lockiem i Kate, kiedy jednak dociera do włazu, nikogo tam nie ma. Schodzi na dół i gubi się w labiryncie korytarzy i podziemnych przejść. Przechodzi koło ściany, wokół której wytwarzane jest ogromne pole magnetyczne, co widzi po tym, że klucz do walizki, znajdujący się na jego szyi, jest przyciągany w kierunku ściany. Wreszcie, zaskoczony silnym światłem i głośną muzyką (‘Make Your Own Kind of Music’ Mamy Cass), wchodzi do podziemnego „domu”, pełnego elektronicznych urządzeń z różnych lat. Kiedy chce użyć jednego z komputerów pojawia się Locke i mówi mu, żeby niczego nie ruszał. Jack pyta, gdzie jest Kate, lecz Locke nie odpowiada; chwilę później widzimy wycelowaną w jego głowę lufę pistoletu.

W retrospekcji widzimy Jacka, który poznaje swoją przyszłą żonę, Sarah, na ostrym dyżurze, na który została przywieziona po wypadku samochodowym, który spowodowała. Drugim kierowcą był Adam Rutherford, ojciec Shannon.

W retrospekcji Jack rozmawia z ojcem, następnie zaś spotyka na stadionie człowieka o imieniu Desmond. Jack chce pobiegać i wyładować swoją frustrację będącą efektem niemożności udzielenia pomocy Sarah. Desmond tłumaczy mu, że powinien nieść więcej nadziei swoim pacjentom i mieć więcej nadziei w sobie. Po tej rozmowie Jack udaje się do szpitala, w którym okazuje się, że, wbrew wszelkim przypuszczeniom, Sarah odzyska pełną sprawność.

W bunkrze Locke prosi Jacka o opuszczenie broni; trzymający Locke’a na muszce grozi, że jeśłi Jack tego nie zrobi, Locke zginie. Kiedy nieznajomy postępuje krok do przodu, Jack rozpoznaje w nim Desmonda, człowieka, którego nie spodziewał się zobaczyć nigdy więcej.

CIEKAWOSTKI:
:: Stadion, na którym trenuje Jack i Desmond to w rzeczywistości Aloha Stadium w Honolulu.
:: Pikanie, które słychać gdy kończy się odliczanie, to odgłos czytnika cen, które używane są w kasach w supermarketach.

CYTATY:
Hurley: Dlaczego podpaliłeś lont?
Locke: A czemu miałem tego nie robić?
Hurley: Może dlatego, że biegłem do ciebie, machałem rękami i krzyczałem: "Nie rób tego!"
Locke: Masz rację.

Sawyer pływa na powierzchni oceanu. W tle widzimy płonącą tratwę, a raczej to, co z niej pozostało po ataku ludzi, którzy zabrali Walta. Wśród pływających wszędzie szczątków tratwy słyszymy Michaela wykrzykującego imię syna oraz Sawyera szukającego Jina. W końcu Sawyer decyduje, że najpierw musi uratować Michaela, podpływa do niego i wciąga na w miarę nienaruszony kawałek tratwy. Michael obwinia go o zwrócenie uwagi napastników i wskazanie im ich położenia, ponieważ to właśnie Sawyer przekonał go do odpalenia racy. Uważa, że to z jego winy Walt został porwany.

Chwilę później coś zaczyna trącać i atakować kawałek tratwy, na której siedzą dwaj rozbitkowie. Wkrótce widzą oni złowieszczo wynurzoną płetwę rekina... Winą za zwabienie rekina Michael obarcza krwawiącą ranę Sawyera. W wyniku tego na tratwie wywiązuje się kłótnia, po której Sawyer przenosi się na inny kawałek tratwy. Jednak już chwilę później kłótnia ożywa na nowo i tym razem jej konsekwencją jest to, że „tratwa” Sawyera rozpada się i jest on zmuszony do powrotu na „tratwę” Michaela.

Po pewnym czasie obaj zauważają jeden z pontonów umieszczonych na tratwie i decydują się do niego dopłynąć. W tym samym momencie dostrzegamy nadpływającego rekina, na płetwie którego widnieje dziwny znak. Sawyer przekazuje Michaelowi broń, którą Michael postrzela rekina w czasie, kiedy Sawyer dopływa do pontonu. Zraniony rekin odpływa, a Michael zwinnie przedostaje się na ponton, w którym czeka już na niego Sawyer.

Z retrospekcji Micheala poznajemy historię jego zmagań sądowych z Susan o opiekę nad Waltem. Michael został poproszony o zrzeknięcie się praw rodzicielskich. Początkowo odmawia, jednak potem uświadamia sobie, że dobro Walta powinno stać przed jego własnym dobrem i podpisuje odpowiednie dokumenty. Przy pożegnaniu Michael daje Waltowi zabawkę – pluszowego misia polarnego.

Z powrotem na tratwie. Widzimy płaczącego Michaela, który sobie uświadomił, że nie powinien był zabierać Walta ze sobą na tratwę, nawet jeśli jego największym marzeniem było przebywanie razem z synem. Podobnie jak w przeszłości, bezpieczeństwo jego syna powinno było być priorytetem... Michael przyznaje przed Sawyerem, że jest winny porwaniu Walta. W tym momencie Sawyer dostrzega, że prąd oceaniczny zniósł ich z powrotem na wyspę. Kiedy wydostają się na nieznaną im plażę, widzą biegnącego w ich stronę Jina, gonionego przez grupę ludzi.

W czasie kiedy Michael i Sawyer dopływają do brzegu, Claire widzi Charliego niosącego figurkę Marki Boskiej, ukradzioną z samolotu. Widzimy również zdarzenia, które zaszły przed dotarciem Jacka do włazu: po tym, jak Kate znika w głębi, Locke również schodzi na dół i znajduje nieprzytomną dziewczynę leżącą w pokoju pełnym dziwnych urządzeń i z komputerem. Nagle Desmond zachodzi ich od tyłu i wprawia Locke’a w zakłopotanie pytając, czy on jest NIM. Początkowo Locke przytakuje, jednak kiedy nie potrafi odpowiedzieć poprawnie na zadaną przez Desmonda zagadkę, ten zaciąga ich do jednego z pomieszczeń i każe Kate związać Locke’a, któremu jednak udaje się przekonać Desmonda, że to Kate stanowi większe zagrożenie. Kiedy Desmond się odwraca, Locke wsuwa Kate za pas nóż, dzięki któremu udaje jej się uwolnić, kiedy Desmond wtrąca ją do jakiejś komórki. Po posileniu się czekoladowym batonikiem znalezionym w pomieszczeniu, które okazało się być spiżarnią, Kate wchodzi do przewodów wentylacyjnych i zaczyna szukać drogi do wyjścia.

Nagle słyszymy ostry dzwonek alarmu. Trzymając Locke’a na celowniku, Desmond zmusza go do wklepania „kodu” (czyli dobrze już nam znanego ciągu liczb), co sprawia, że odliczanie rozpoczyna się od nowa. Chwilę później Desmond odkrywa obecność Jacka, kieruje go do pomieszczenia z komputerem, gdzie rozgrywa się scena widziana przez nas w poprzednim odcinku. Teraz jednak widzimy, że Kate przez klatkę wentylacyjną obserwuje całe zajście.

CIEKAWOSTKI:
:: Pytanie Desmonda: 'Co powiedział jeden bałwanek do drugiego?' to łamigłówka dla dzieci. Najpopularniejsza odpowiedź to 'Czujesz tu marchewkę?'.
:: Premierową emisję odcinka oglądało 22,6 mln ludzi w USA, co dało ABC najwiekszą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.
:: Maggie Grace, Naveen Andrews, Malcolm David Kelley, Michelle Rodriguez i Yunjim Kim nie pojawiają się w tym odcinku.
:: Rekin, na którym widać logo DHARMY, to tzw 'easter egg'. Bryan Burk powiedział, że logo to miało być dużo trudniejsze do zauważenia, ale ujęcie nie poszło do końca po myśli producentów i w efekcie logo jest dużo jaśniejsze niż planowano.

CYTATY:
Sawyer: [do Michaela, na tratwie] A co mi zrobisz? Ochlapiesz mnie wodą?

Będąc na nieznanej im plaży, Sawyer i Michael widzą biegnącego w ich stronę, związanego Jina, którego goni grupa ludzi, których Jin nazywa Innymi. Cała trójka zostaje szybko obezwładniona i pozbawiona przytomności przez potężnego Murzyna. Reszta grupy zaciąga trzech rozbitków w pobliże swojego obozu, gdzie wrzuca ich do wykopanego w ziemi dołu, przykrytego bambusowymi prętami.

W tym samym czasie, impas pomiędzy Jackiem, Desmondem i Locke’iem zostaje przerwany przez Kate, której udało się szybem wentylacyjnym dostać do zbrojowni i wziąć naładowaną broń. Zdezorientowany Desmond zaczyna strzelać naokoło i przypadkowo trafia w komputer, poważnie go uszkadzając. Spanikowany mówi, że wszyscy umrą, jeśli komputer nie zostanie jak najszybciej naprawiony, na co Kate sugeruje, że być może Sayid będzie w stanie to zrobić i wyrusza, by go odszukać i przyprowadzić.

Ponieważ Jack nalega, Desmond opowiada, w jaki sposób znalazł się na Wyspie. Trzy lata wcześniej wyruszył na wyścigi fregat dookoła świata, jednak w czasie sztormu jego łódź rozbiła się na rafach otaczających Wyspę. Wycieńczonego rozbitka znalazł Kelvin, który, zniósłszy do włazu i wyleczywszy go, zapoznał go z koniecznością wprowadzania do komputera Liczb co 108 minut. Desmond tłumaczy, że jeśli Liczby nie zostaną wprowadzone, nastąpi koniec świata, jednak, nie zdradzając więcej szczegółów, pokazuje im film, który trzymał schowany na półce między książkami. Film wita widzów podziemnej stacji badawczej nr 3, nazwanej „Łabędziem” i opowiada o projekcie nazywanym „Inicjatywą DHARMA”, założonym przez Fundację Hanso. Z powodu wypadku, który miał miejsce na Wyspie, oglądający ten instruktażowy film muszą co 108 minut wpisywać wcześniej wspomniany kod. Po 540 dniach na Wyspie pojawią się ich zmiennicy. Po obejrzeniu tego filmu zdania Jacka i Locke’a są krańcowo odmienne Jack sądzi, że cała ta sytuacja jest zwykłym socjologicznym eksperymentem, Locke natomiast jest przekonany, że wszystkie instrukcje należy traktować dosłownie.

Chwilę później Desmond próbuje uruchomić komputer, jednak kiedy sypią się z niego iskry, panikuje i w pośpiechu wybiega z włazu. Jack wybiega za nim, zostawiając Locke’a samego. Locke przechodzi małe załamanie nerwowe, ale w tym samym momencie zjawiają się Kate, Sayid i Hurley, niosąc pomoc. Nie zainteresowany przyczyną całej sytuacji Sayid zabiera się do naprawy komputera. Hurley natrafia na spiżarnię Desmonda i jest absolutnie zafascynowany rodzajem i ilością znajdującej się w niej żywności.

Na zewnątrz Jack dogania Desmonda i wycelowuje w niego broń. Desmond przekazuje Jackowi kod, jednak ten, zupełnie tym nie zainteresowany, pyta, dokąd Desmond biegł. To z kolei przypomina Desmondowi ich wcześniejszą rozmowę na stadionie. Kiedy pyta, co się stało z pacjentką, o której wtedy rozmawiali, po długiej chwili milczenia Jack odpowiada, że ją poślubił. Z jego reakcji Desmond zgaduje, że już nie są małżeństwem. Jack opuszcza broń i zaczyna płakać, a Desmond ucieka.

W międzyczasie Sawyer, Michael i Jin próbują oszacować swoje szanse ucieczki. Kiedy Sawyer stojąc na ramionach Michaela i Jina próbuje usunąć pręty, człowiek, który wcześniej ich ogłuszył, interweniuje i wrzuca do dołu kolejnego więźnia – kobietę. Kiedy się budzi, przedstawia się jako Ana- Lucia. Okazuje się, że ona również była na pokładzie samolotu Oceanic 815. Leciała w tylnej części samolotu, która rozbiła się w innej części Wyspy. Twierdzi, że jako jedyna przeżyła katastrofę, a następnie została złapana przez tamtych ludzi, tak samo jak Sawyer, Michael i Jin. Sawyer przedstawia jej ułożony przez nich plan ucieczki, jednak Ana- Lucia wyrywa mu pistolet, woła strażnika i zostaje wyciągnięta z „więzienia”. Kiedy tamci pytają, czego się dowiedziała, trójka więźniów uświadamia sobie, że została oszukana i że Ana- Lucia jest jedną z ludzi, którzy ich uwięzili.

W retrospekcji widzimy Locke’a biorącego udział w spotkaniu grupy wsparcia, gdzie jakaś kobieta mówi o tym, że jej matka ukradła jej z portfela 30$, na co Locke wybucha śmiechem i odpowiada, że to nie jest powód do złości, po czym opowiada na forum swoją własną historię spotkania z ojcem i jego konsekwencji (patrz odcinek Deus Ex Machina). Po spotkaniu jedna z obecnych tam kobiet, Helen, podchodzi do Locke’a i z nim flirtuje.

W następnej scenie widzimy ubierającego się Locke’a, który tłumaczy zaskoczonej Helen, że nie potrafi zasnąć w nie swoim łóżku. Następnego ranka widzimy go siedzącego w aucie przed posiadłością jego ojca. W pewnym momencie do auta wsiada jego ojciec i mówi Locke’owi, że ma przestać go śledzić i prześladować, ma przestać pojawiać się przed jego domem, ponieważ jest tu niechciany. Jednak, jak dowiemy się później, Locke nie zaprzestaje „wizyt” pod domem ojca – na kolacji z okazji sześciu miesięcy spędzonych razem Helen daje Johnowi klucze do swojego mieszkania, pod warunkiem, że ten przestanie jeździć pod dom ojca. Locke zgadza się, jednak nie udaje mu się dotrzymać danego słowa. W końcu Helen jedzie za nim i pod bramą wjazdową tłumaczy mu, że powodem jego działania jest strach przed przyszłością i wyrzeknięciem się przeszłości. Kiedy Locke odpowiada, że nie wie, co innego może zrobić, Helen odpowiada, że ten wybór nie może być prosty, ponieważ prosi go o trochę wiary w siebie i w przyszłość. Wydaje się, że Locke to zrozumiał i obejmuje Helen na zgodę.

W bunkrze Sayidowi udało się naprawić komputer, umożliwiając Locke’owi wpisanie kodu. Kiedy Hurley słyszy liczby: 4, 8, 15, 16, 23 zaczyna protestować, ale kiedy słyszy ostatnią liczbę (niepoprawną): 32, oddycha z ulgą. W momencie, kiedy Locke chce wcisnąć przycisk EXECUTE wchodzi Jack i podaje poprawną liczbę: 42. Locke mówi, że Jackowi, że to on właśnie powinien wcisnąć przycisk, lecz Jack odmawia. Wśród hałasu alarmu, który się chwilę wcześniej włączył, dochodzi do kolejnej konfrontacji Jacka i Locke’a, który pyta, dlaczego Jackowi z takim trudem przychodzi uwierzenie w prawdziwość tego, co dzieje się w bunkrze, na co lekarz pyta, dlaczego Locke’owi przychodzi to z taką łatwością. Zdenerwowany Locke odpowiada, że to dla niego nigdy nie było proste... Kiedy zegar niemal dochodzi do 0, Jack wciska przycisk. Locke oferuje się, że weźmie pierwszą zmianę. Zegar rozpoczyna odliczanie na nowo... 108... 107...

CIEKAWOSTKI:
:: Premierową emisję odcinka oglądało 22,04 mln ludzi w USA, co dało ABC najwiekszą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.
:: W filmie instruktażowym pojawia się stwierdzenie, że naukowcy DHARMY czerpią z prac takich naukowców jak Burrhus Frederic Skinner. Badał on między innymi kształtowanie zachowania zwierząt porzez negatywne i pozytywne bodźce i twierdził, że podobny sposób będzie można zastosować w przypadku dzieci, tak aby stały się pożytyczne dla społeczeńśtwa.

CYTATY:
Locke: Kilka lat temu moja biologiczna matka odnalazła mnie i powiedziała mi, że jestem wyjątkowy. Dzięki niej poznałem mojego prawdziwego ojca. Wspaniale, prawda? Tylko, że on udawał, że mnie kocha do czasu, aż ukradł mi nerkę ponieważ potrzebował przeszczepu. A potem wyrzucił mnie ze swojego życia, jak jakiegoś śmiecia.

Cooper: Myślisz, że ciebie pierwszego ktoś oszukał? Ty potrzebowałeś ojca, a ja nerki. To wszystko. Daj sobie spokój. John, nie wracaj tutaj. Nie jesteś tu mile widziany.

Jack: Nie pomyślałeś, że wsadzili cię tutaj i kazali wciskać klawisz tylko po to, żeby zobaczyć, czy to zrobisz? Że to wszystko jest tylko grą? Eksperymentem?
Desmond: Każdego dnia o tym myślę.

Hurley objada się smakołykami znalezionymi w spiżarni w bunkrze. Nagle w drzwiach staje Jin, który wydaje się perfekcyjnie mówić po angielsku, a obok niego widzimy kogoś ubranego w kostium ogromnego kurczaka. Na pytanie Hurleya o jego znajomość angielskiego, Jin odpowiada, że przecież rozmawiają po koreańsku. I faktycznie – Hurley prowadzi dalszą część rozmowy w tym właśnie języku. Jin ostrzega Hurleya, że od tej chwili wszystko się zmieni i życzy mu „cluckety cluck-cluck day” (jak się dowiemy, Hurley pracował w firmie Mr. Cluck’s Chicken Shack). Nagle człowiek ubrany w kostium kurczaka wykrzykuje imię Hurleya głosem Kate, co sprawia, że Hurley budzi się z tego dziwacznego snu... Alarm właśnie się włączył i Kate przyszła obudzić Hurleya, który pełnił wartę przy komputerze.

W retrospekcji widzimy Hurleya, który chce zachować w tajemnicy fakt wygrania na loterii. Jak co dzień idzie do pracy w Mr. Cluck’s Chicken Shack, gdzie dostaje ostrą reprymendę od managera za podjadanie w czasie pracy i nie płacenie za zjedzone posiłki. Mając wygraną w kieszeni, Hurley rezygnuje z pracy. Ku jego zaskoczeniu, jego kumpel Johnny idzie w jego ślady. Postanawiają razem spędzić dzień wolny – odwiedzają sklep muzyczny, w którym słuchają przeboju Driveshaft „You All, Everybody”, po czym Hurley próbuje zaprosić atrakcyjną sprzedawczynię na koncert. Niespodziewanie dla wszystkich, dziewczyna z chęcią przystaje na jego propozycję. Później z ukradzionych krasnali układają na podjeździe managera z Mr. Cluck’s Chicken Shack dużo znaczący napis „Cluck You”. Jadąc samochodem, Hurley prosi Johnny’ego, żeby nigdy się nie zmienili, na co Johnny oczywiście przystaje. Chwilę później dostrzegają przy stacji benzynowej tłum dziennikarzy, którzy już zdążyli się dowiedzieć, że szczęśliwy los został zakupiony właśnie w tym punkcie. Sprzedawca rozpoznaje Hurleya i wskazuje go dziennikarzom. Kiedy do Johnny’ego dociera, co się stało, mimo danej przed chwilą obietnicy widzimy, że pomiędzy parą przyjaciół wszystko się zmieni...

Na Wyspie Hurley próbuje w rozsądny sposób podzielić zapasy żywności między rozbitków. Charlie próbuje go podejść i „wyciągnąć” masło orzechowe (dla Claire). Kiedy Hurley odmawia, chcąc być sprawiedliwym i uczciwym w stosunku do reszty, Charlie obraża się i rozgniewany odchodzi. Hurley decyduje się na wtajemniczenie Rose w całą sytuację, mając nadzieję, że pomoże mu ona rozwiązać ten problem.

W międzyczasie Jack i Sayid próbują spenetrować najbardziej niedostępną część bunkra. Betonowe ściany wydają się nie do przejścia... Sayid zwraca uwagę, że taka technika budowlana została zastosowana w Czarnobylu, więc za grubą betonową powłoką z pewnością znajduje się coś wytwarzającego niebywale silne pole magnetyczne.

Sawyer, Michael i Jin dowiadują się, że zostali uwięzieni przez pasażerów tylnej części samolotu. Zostają przez nich przeprowadzeni do betonowego bunkra, który, pomimo zniszczeń, zaniedbania i opuszczenia, również należy do Inicjatywy Dharma, gdyż logo Dharmy pojawia się na drzwiach i ścianach. Jedna z ocalałych kobiet, Libby, wspomina, że katastrofę przeżyły 23 osoby. Jednak widzimy razem z trójką uwięzionych, że wielu z rozbitków musiało umrzeć później... W bunkrze jakiś mężczyzna wypytuje aresztantów o Rose – okazuje się, że jest to Bernard, jej mąż.

Będąc na plaży Claire zauważa dryfującą na powierzchni wody butelkę z wiadomościami, zabraną przez Michaela na tratwę. Obie z Shannon dochodzą do wniosku, że to Sun powinna podjąć decyzję, co zrobić... Sun stwierdza, że najlepiej będzie zakopać butelkę i nikomu o niej nie mówić.

Hurley jest coraz bardziej pewny, że nie potrafi rozdzielić zapasów w taki sposób, aby każdy był zadowolony. Próbuje zrezygnować z powierzonego mu zadania, jednak Locke się na to nie zgadza. W akcie desperacji Hurley znajduje nie użytą laskę dynamitu i decyduje się wysadzić całą spiżarnię w powietrze, jednak w ostatnim momencie odwodzi go od tego Rose. Na jej pytanie, dlaczego chciał to zrobić, Hurley odpowiada, że te zapasy wszystko zmienią na Wyspie, wszyscy zaczną go nienawidzić, ponieważ nie dostaną wszystkiego, co chcieliby dostać, a on nie chce powtórki sytuacji z Johnnym. Rose udaje się go uspokoić.

Po pewnym czasie Hurley informuje Jacka, że nie będzie racjonować żywności, na co ten się zgadza. Zamiast tego Hurley rozdaje wszystko rozbitkom, co kończy się ogromną ucztą na plaży. Wszyscy są zadowoleni i dziękują Hurley’owi za tak wspaniały prezent, łącznie z Charliem, który może w końcu ofiarować Claire jej ulubione masło orzechowe.

CIEKAWOSTKI:
:: Na kartonie mleka, z którego pije Hurley widać twarz Walta i podpis: Zaginiony.
:: Szef Hurley'a to także szef Locke'a, kiedy ten pracował w firmie produkującej pudełka.
:: Bar, w którym pracował Hurley, to w rzeczywistości bar Popeye's Chicken & Biscuits w Honolulu.

Sun zauważa, że zgubiła swoją obrączkę. Jack stara się jej pomóc opowiadając jak przeszukał śmieci za domem, chcąc odnaleźć swoją. Na pytanie Sun odpowiada, że jej nie znalazł i musiał zamówić u jubilera replikę, która teraz i tak wala się gdzieś w szafce ze skarpetkami... Sun odrzuca pomoc Jacka w poszukiwaniu obrączki, a następnie wysłuchuje teorii Hurleya, mówiącego, że być może Vincent ją zjadł, kiedy go karmiła.

W poszukiwaniu obrączki Sun przeszukuje swój ogródek, wyrywając z ziemi wszystkie rośliny po kolei. W tej sytuacji znajduje ją Locke, który na jej pytanie, dlaczego nigdy się nie złości, odpowiada, że kiedyś złościł się przez cały czas, ponieważ był zagubiony, lecz wreszcie udało mu się siebie odnaleźć. Dokonał tego dzięki najprostszej metodzie z możliwych – przestał szukać.

Kate również stara się pocieszyć Sun mówiąc, że na pewno wszystko jest w porządku, jednak wtedy roztrzęsiona Sun mówi jej o znalezionej przez Claire butelce. Po odkopaniu jej z piasku Kate zaczyna szaleńczo czytać wszystkie wiadomości i przestaje dopiero po uwadze Sun, że są to zapiski prywatne. Nagle Kate zauważa na pół zakopaną w piasku obrączkę, należącą do Sun.

W tym samym czasie Jin, Michael i Sawyer wraz z resztą rozbitków decydują się przejść przez dżunglę na bezpieczniejszą stronę Wyspy i dołączyć do pozostałych. Przed wyruszeniem w drogę Jin po raz kolejny popisuje się swoimi niezwykłymi umiejętnościami z zakresu rybołówstwa. Nagle Michael decyduje się do porzucenia grupy i udania się na samotne poszukiwania Walta. W ślad za nim ruszają Jin i Mr. Eko, a reszta grupy rozpoczyna marsz w kierunku obozu.

Z powodu zakażonej rany na ramieniu Sawyer ma wyraźne problemy z nadążeniem za grupą. W czasie na poły flirciarskiej, na poły sarkastycznej wymiany zdań z Aną- Lucią słyszy groźbę, że może zostać zostawiony samemu sobie, jeśli nadal będzie opóźniał przeprawę.

W czasie pogoni za Michaelem, Jin natrafia na ciało przebite włócznią, które należy do jednego z Innych. Chwilę później Mr. Eko wyczuwa, że ktoś się do nich zbliża i oboje ukrywają się w gąszczu. Chwilę później widzą bose, zabłocone stopy przechodzących obok Innych, którzy poruszają się niewyobrażalnie wręcz cicho... Wreszcie spotykają Michaela, który nie daje się namówić na powrót do reszty grupy. Po chwili rozmowy wydaje się, że Jin, Michael i Mr. Eko postanowili poszukać Walta razem.

W retrospekcji widzimy Sun przygotowującą się do spotkania z kandydatem na męża, wyznaczonym przez swatkę. Ku jej zaskoczeniu Jae Lee okazuje się nie tylko bogaty i wykształcony, ale także czarujący i uprzejmy.

W tym samym czasie Jin przygotowuje się do rozmowy kwalifikacyjnej, a jego współlokator wyczytuje z horoskopu, że Jin niedługo pozna miłość swojego życia i że będzie ona miała kolor pomarańczowy. Podczas rozmowy o pracę jego przyszły pracodawca, pan Kim, obraża Jina mówiąc, że jest on wieśniakiem i śmierdzi rybami, jednak oferuje mu pracę boya otwierającego hotelowe drzwi, przestrzegając jednocześnie, że straci pracę, jeśli będzie wpuszczać do środka ludzi takich jak on sam.

Sun spotyka się z Jae, który na spotkaniu w restauracji w hotelu, w którym pracuje Jin wyjawia jej, że planuje ożenić się z kobietą spotkaną w Ameryce, a spotkania z Sun mają na celu jedynie uspokojenie rodziców. Mimo widocznego zawodu Sun życzy mu wszystkiego dobrego i opuszcza hotel.

Jin odchodzi z pracy po tym, jak pan Kim po raz kolejny go obraził i spaceruje sobie wzdłuż rzeki, zachwycając się wolnym popołudniem. Nagle odwraca się widząc mijającą go piękną dziewczynę ubraną w pomarańczową sukienkę i niespodziewanie zderza się z Sun, swoją przyszłą żoną.

CIEKAWOSTKI:
:: The Seoul Gateway Hotel to w rzeczywistości Royal Garden w Waikiki.

CYTATY:
Eko: Oni nie zostawiają sladów.

Eko, Jin i Michael dołączają do Any-Lucii, Sawyera, Bernarda, Libby i Cindy, zmierzających w stronę obozu rozbitków ze środkowej części samolotu. Ana- Lucia wymaga od wszystkich zachowania absolutnej ciszy, a poirytowanemu tym Michaelowi wyjaśnia, że pierwszej nocy po katastrofie Inni zabrali trzy osoby, a po dwóch tygodniach powrócili po następne dziewięć, co w zupełności tłumaczy przedsięwzięte środki ostrożności.

Na znanej nam części Wyspy, Sayid buduje dla Shannon namiot, w której spędzają swoją pierwszą noc razem. Kiedy Sayid wychodzi po wodę, w namiocie nagle pojawia się ociekający wodą Walt, który stara się coś powiedzieć, jednak jego słowa są kompletnie niezrozumiałe. Krzyk Shannon zwabia Sayida, Charliego i Claire, niosącą Aarona, ale nikt nie potrafi dostrzec żadnego śladu po Walcie. Sayid myśli, że Shannon zasnęła, czemu ona stanowczo zaprzecza; Charlie ma pretensje do Claire, że obudziła Aarona i przyniosła go ze sobą w miejsce, gdzie mogło czyhać na niego jakieś niebezpieczeństwo.

Następnego dnia Locke uczy Claire odpowiedniego owijania dziecka, co powoduje, że mały przestaje płakać. Zmartwiona Claire mówi, że wszyscy zdają się wiedzieć więcej o wychowywaniu dziecka od niej i mimochodem wspomina, że widziała, jak Charlie nosił ze sobą statuetkę Matki Boskiej, co nie uchodzi uwagi Locke’a. Później, grając z Charliem w tryk traka, na jego stwierdzenie, że Claire działa nieodpowiedzialnie, odpowiada, że to dziwne stwierdzenie w ustach narkomana. Charlie natychmiast go poprawia: byłego narkomana.

Grupa idąca przez dżunglę wyraźnie widzi, że Sawyer słabnie i nie będzie w stanie kontynuować podróży. Kiedy upada, Jin i Michael proponują zrobienie noszy, co nie podoba się Anie – Lucii, która chce jak najszybciej mieć przejście przez dżunglę za sobą. Z pomocą Mr. Eko nosze zostają przygotowane i cała ósemka podejmuje przerwaną wędrówkę. Po wyczerpującym i karkołomnym pokonaniu urwiska okazuje się, że Cindy zniknęła... Chwilę później pozostała siódemka słyszy dochodzące z głębi dżungli szepty...

W retrospekcji widzimy Shannon dającą lekcje baletu. Otrzymuje telefon ze szpitala, że jej ojciec miał wypadek samochodowy. Jak się okazuje w szpitalu, Adam Rutherford zmarł na ostrym dyżurze, po potrąceniu go przez przyszłą żonę Jacka (odcinek Man of Science, Man of Faith). Kiedy po pogrzebie Shannon dowiaduje się, że otrzymała prestiżowy staż w Nowym Jorku, okazuje się, że nie może tam pojechać, ponieważ ojciec nie zostawił jej żadnych pieniędzy w spadku, a jej macocha Sabrina nie zamierza dawać jej pieniędzy uważając, że kariera tancerki jest jednym z wielu przelotnych kaprysów Shannon. Boone stara się jej pomóc, jednak nie udaje mu się przekonać matki; Shannon nie przyjmuje pieniędzy Boone’a, chcąc mu udowodnić, że potrafi sama o siebie zadbać.

Na plaży Shannon chce za wszelką cenę odnaleźć Walta. Podsuwa Vincentowi ubrania chłopca i rozpoczyna razem z nim poszukiwania. Vincent zaprowadza ją na grób Boone’a, gdzie przysiada na chwilę, zanurzona we wspomnieniach. Taką odnajduje ją Sayid, któremu Shannon zdradza swój zamiar odnalezienia Walta w dżungli i kieruje się w stronę lasu. Sayid biegnie za nią, starając się ją powstrzymać. Shannon krzyczy, że Sayid jej nie wierzy i na pewno wkrótce ją porzuci, na co on odpowiada, że ją kocha i nie zamierza jej nigdy opuścić. Kiedy się obejmują, słyszą szepty i widzą przed sobą... Walta. Shannon biegnie w jego kierunku, kiedy rozlegają się strzały i widzimy rosnącą plamę krwi na bluzce dziewczyny. Po chwili z gąszczu wyłania się Ana Lucia z pistoletem w dłoni...

CYTATY:
Charlie: Claire musi się wiele nauczyć. O byciu matką, o odpowiedzialności.
Locke: Interesujące stwierdzenie z ust narkomana.
Charlie: Byłego narkomana.

Pasażerowie tylnej części samolotu dopływają do brzegu po tym, jak ta oderwała się od kadłuba i spadła do oceanu. Na plaży chłopczyk z pluszowym misiem w ręce wskazuje swoją siostrę topiącą się w wodzie, którą chwilę później Mr. Eko wyciąga na brzeg. Dzięki reanimacji przeprowadzonej przez Anę – Lucię Cortez, dziewczynkę udaje się zachować przy życiu.

Chwilę później z lasu wybiega mężczyzna krzycząc, że jeden z pasażerów jest uwięziony w fotelu lotniczym, zaczepionym na drzewie. Pasażerem tym okazuje się Bernard, mąż Rose. Mężczyzna, który zauważył Bernarda w dżungli przedstawia się jako „Goodwin” i mówi, że służył w Korpusie Pokoju, po czym rozpala ognisko sygnalizacyjne na plaży.

Bernard wypytuje o swoją żonę, jednak nikt nie widział ani jej, ani jej ciała. Podczas pierwszej nocy na plaży przychodzą Inni i porywają trójkę dorosłych. Próbują również uprowadzić Mr. Eko, jednak ten za pomocą kamienia zabija dwóch napastników. Od tej pory Mr. Eko do nikogo się nie odzywa.

Jeden z rozbitków, Nathan, optuje za pozostaniem na plaży i pozostali stosują się do jego rady. Piątego dnia umiera rozbitek z poważną raną nogi, dwunastego dnia zaś Inni przychodzą ponownie i tym razem zabierają dziewięcioro ludzi, w tym dwójkę dzieci. Anie-Lucii udaje się zabić jednego z napastników, posiadającego bardzo stary nóż, który kiedyś należał do wyposażenia armii amerykańskiej oraz listę dziewięciu osób, które zostały zabrane, wraz z ich dokładnym opisem.

Po tym zdarzeniu rozbitkowie przenoszą się w głąb dżungli. Urządzają obóz w pobliżu źródła słodkiej wody i drzew owocowych. Ana wykopuje dół, który szybko przekształca w więzienie, wrzucając tam nieprzytomnego Nathana. Ze względu na jego długie nieobecności i tajemnicze zniknięcia oraz fakt, że nikt go nie pamięta z podróży samolotem, uważa, że to on właśnie podał Innym dokładne opisy porwanych osób. Ana zaczyna go głodzić, chcąc go w ten sposób zmusić do zdradzenia miejsca ukrycia dzieci, jednak ktoś z pozostałych rozbitków go karmi. Ana zdradza Goodwinowi, że następnego dnia chce rozpocząć tortury, ponieważ wszystkie inne sposoby zawiodły; tej samej nocy jednak Goodwin uwalnia Nathana i mówi mu o planie Any. Kiedy Nathan odwraca się chcąc ukryć się w lesie, Goodwin skręca mu kark...

Pozostali, chcąc ukryć się przed Innymi, po raz kolejny przenoszą się w inne miejsce. W dżungli znajdują bunkier oznakowany logo Inicjatywy Dharma, ze strzałą umieszczoną w samym środku. W środku znajdują Biblię i radio. Goodwin i Ana decydują się na pójście na wyższe partie Wyspy, aby złapać sygnał i wezwać pomoc.

W czasie podróży Ana ujawnia, że wie, iż to Goodwin jest jednym z Innych. Wskazówką okazało się to, że kiedy pierwszego dnia Goodwin wybiegł z dżungli, jego ubranie było kompletnie suche, a przecież 10 minut wcześniej samolot runął do wody. Goodwin przyznaje się do zabicia Nathana oraz mówi, że dzieci żyją i że jest im lepiej tam, gdzie się obecnie znajdują. Oprócz tego mówi, że osoby, które zostały zabrane były „dobrymi ludźmi”, a Nathana nie było na liście, ponieważ był „zlym człowiekiem”. Między Aną-Lucią a Goodwinem wywiązuje się walka, w wyniku której Goodwin ginie.

Ana powraca do pozostałych i zapewnia ich, że teraz są już bezpieczni, nie ujawniając jednak, że zabiła Goodwina.

W 41. dniu po katastrofie Bernard wyłapuje wiadomość Boone’a (1x19) i na jego komunikat: „jesteśmy rozbitkami lotu Oceanic 815” odpowiada z zaskoczeniem: „Ale to my jesteśmy rozbitkami lotu 815”. W tym momencie Ana-Lucia wyłącza radio Bernarda mówiąc, że to następna pułapka zastawiona przez Innych. Później Ana-Lucia odchodzi od grupy i w samotności powala sobie na płacz. Taką znajduje ją Mr.Eko i po raz pierwszy od 40 dni otwiera usta, aby zapewnić Anę, że wszystko będzie dobrze. Kiedy Ana pyta, co skłoniło go do tego, żeby po 40 dniach się odezwać, odpowiada pytaniem, dlaczego po 40 dniach zaczęła płakać.

Chwilę później Cindy i Libby znajdują na plaży Jina. Po wyciągnięciu go z wody związują go i zasłaniają głowę workiem. Kiedy Eko i Ana-Lucia spierają się, co z nim zrobić, Jinowi udaje się uciec na plażę, gdzie widzimy Michaela i Sawyera.

Następnie widzimy wycinki scen widzianych w poprzednim odcinku – decyzję o przejściu do obozu po drugiej stronie Wyspy, chorobę Sawyera, zniknięcie Cindy i zastrzelenie Shannon.

CIEKAWOSTKI:
:: Pierwszy odcinek, który nie zawiera retrospekcji.

CYTATY:
Bernerd: Słyszałem, że ty wyciągałeś ciała z wody.
Eko: Tak.
Bernerd: Czy wśród nich był ktoś czarnoskóry?
Eko: Nie.
Bernerd: Chodzi o moją żonę. Nie mogę jej znaleźć.
Eko: Będę się za nią modlił.
Bernerd: Gdzie, do cholery, są ratownicy?
Eko: Za nich też będę się modlił.

Kiedy Sayid zdaje sobie sprawę, że to Ana-Lucia zabiła Shannon, wyciąga w jej stronę pistolet, jednak Mr.Eko szybko go obezwładnia i pozbawia przytomności. Ana rozkazuje Eko związać Sayida za pomocą lian użytych do noszy Sawyera, na co Libby i Michael nie chcą się zgodzić. Eko odmawia. Wtedy Ana-Lucia zmusza Libby do związania Sayida trzymając ją na muszce i twierdząc, że wie, co robi.

Po tym, jak Sayid zostaje przywiązany do drzewa, Mr.Eko decyduje się zanieść Sawyera do Jacka, bo inaczej Sawyer umrze. W czasie kiedy Michael podaje Sayidowi wodę, ten pyta o Anę-Lucię i Walta. Bardzo żywiołowo reaguje na wieść, że Walt został uprowadzony przez Innych, przypominając sobie, jak nie chciał wierzyć Shannon, że widziała Walta na Wyspie, kiedy myślał, że chłopak znajduje się na środku oceanu. Reszta grupy żąda od Any-Lucii przedstawienia planu na kolejne dni; ta dobija targu z Michaelem: ceną za uwolnienie Sayida jest dostarczenie jej przynajmniej połowy amunicji dostępnej w obozie, kocy, dżinsów i skarpetek, tak, aby mogła sama przeżyć w dżungli. Jest przekonana, że rozbitkowie będą ją nienawidzić za to, że zabiła Shannon i będą chcieli się na niej zemścić.

Z retrospekcji dowiadujemy się, że Ana-Lucia była oficerem policji w Los Angeles, która powróciła do pracy po rekonwalescencji spowodowanej postrzeleniem jej podczas jednego patroli przez włamywacza. Początkowo jej zwierzchniczka (która okazuje się również jej matką) chce jej przydzielić pracę biurową, jednak na usilne prośby Any, niechętnie wysyła ją na patrol. Podczas wezwania do domowej kłótni Ana-Lucia traci panowanie nad sobą i wyciąga broń, nie umiejąc poradzić sobie ze stresem i nie potrafiąc opanować sytuacji innymi sposobami. Dopiero jej partner przywołuje ją do porządku i każe schować broń. Po powrocie do jednostki Ana-Lucia dowiaduje się, że człowiek, który ją postrzelił, Jason Elder, został złapany i przyznał się do winy. Do wystosowania oficjalnego aktu oskarżenia brakuje tylko zidentyfikowania go przez Anę, jednak ta twierdzi, że złapano niewłaściwego człowieka i to nie on ją postrzelił. Mimo próśb matki Ana nie zmienia zeznań i Jason zostaje zwolniony.

Na Wyspie Jack i Kate grają w golfa, kiedy z dżungli wychodzi Mr.Eko, niosąc na ramionach nieprzytomnego Sawyera. W trójkę udają się do włazu, gdzie Locke pełni wartę. Jack próbuje podać Sawyerowi tabletkę, jednak ten nie chce jej połknąć. Kate interweniuje i szepcząc Sawyerowi do ucha tłumaczy delikatnie, jak ważne jest, aby połknął on tą tabletkę, co, za jej namową, czyni.

W tym samym czasie Eko rozgląda się po włazie, zauważa logo Dharmy i inne podobieństwa pomiędzy stacją „Łabędź” a miejscem, gdzie przez jakiś czas ukrywali się z resztą rozbitków. Jest bardzo niezadowolony, kiedy odkrywa pomieszczenie pełne broni. Chwilę później spotyka Locke’a i mówi mu o śmierci Shannon. Nie chce zaprowadzić Locke’a na miejsce tego zdarzenia.

Po dowiedzeniu się, że Shannon została zabita, a Sayid został uwięziony, wściekły Jack żąda od Mr.Eko zaprowadzenia go w tamto miejsce. Nagle do włazu wpada Michael i przedstawia sytuację. Jack bez słowa podaje mu broń, zabiera drugą dla siebie i kieruje się w stronę wyjścia z włazu. Mr.Eko zatrzymuje go, pytając, co chce w ten sposób osiągnąć, czy szuka zemsty, sprawiedliwości, pokoju? Jack odpowiada, że chce doprowadzić swoich ludzi bezpiecznie do obozu. Mr.Eko próbuje wytłumaczyć, że Ana-Lucia popełniła błąd. Na dźwięk jej imienia Jack jest wyraźnie zaskoczony (jak wiemy, ta dwójka spotkała się na lotnisku przed odlotem). Eko zgadza się zabrać na miejsce Jacka, tylko Jacka i pod warunkiem, że nie wezmą ze sobą żadnej broni.

W dżungli Ana-Lucia zaczyna rozmawiać z Sayidem, zadając mu pytanie, czy ma on dzieci. Kiedy Sayid pyta ją o to samo, Ana z dziwnym wyrazem twarzy zaprzecza. Sayid mówi, że być może Ana powinna go zabić, ponieważ w przeszłości wielokrotnie torturował ludzi, to samo zrobił 40 dni wcześniej na Wyspie i być może była mu pisana śmierć z ręki Any-Lucii. W zamian Ana opowiada mu swoją historię. Opisując strzelaninę mówi, że jedyne co słyszała to pyknięcie pistoletu, a spadając na ziemię myślała, że już jest martwa. Swoją wypowiedź kończy stwierdzeniem, że ciągle czuje się martwa.

Na pytanie Sayida, co stało się z człowiekiem, który chciał ją zabić, widzimy finałową retrospekcję, w której Ana-Lucia śledzi Jasona w barze i woła go na parkingu, gdzie znajdują się tylko w dwójkę. Jason jej nie poznaje i pyta, czy ją zna. W odpowiedzi Ana wyciąga pistolet i przed strzałem mówi, że była w ciąży... Na Wyspie Ana mówi Sayidowi, że nigdy nie znaleziono mężczyzny, który ją wtedy postrzelił.

Po chwili Ana bierze maczetę Mr.Eko, rozcina więzy Sayida, rzuca mu maczetę i broń, zachęcając go do zemszczenia się na niej. Sayid odmawia mówiąc, że nie będzie żadnego pożytku z jej zabicia, skoro oboje już dawno są martwi.

W końcu reszta rozbitków wraz z Jinem docierają do obozu, gdzie Bernard odnajduje Rose, a Sun i Jin z radością się witają.

W ostatniej scenie Sayid zabiera ciało Shannon do obozu a Jack i Ana-Lucia stoją pośrodku dżungli, patrząc na siebie w kompletnym milczeniu.

CIEKAWOSTKI:
:: Siedziba LAPD, w której pracowała Ana-Lucia, to w rzeczywistości Gold Bond Building w Honolulu.

CYTATY:
Libby: Ana. Co chcesz zrobić? Sama tu nie przetrwasz.
Ana-Lucia: Ja już jestem sama.

Z namiotu rozstawionego na plaży wychodzi Jin, a za nim uśmiechnięta Sun, która go obejmuje. Podążając za wzrokiem Sun widzimy Sayida kopiącego grób dla Shannon.

We Włazie Jack opiekuje się na pół przytomnym Sawyerem. Ten bredzi, nagle pyta się, „gdzie ona jest?”, co, jak sądzi Jack, odnosi się do Kate. Następnie Sawyer dwukrotnie powtarza, ze ją kocha, co wprawia Jacka w osłupienie.

W czasie zbierania owoców w dżungli, Kate dostrzega czarnego konia, stojącego w głębi lasu. Wraca do Włazu posiedzieć przy Sawyerze, aby Jack mógł uczestniczyć w pogrzebie Shannon. Na plaży Mr.Eko pociesza Anę-Lucię, że większość rozbitków zdaje sobie sprawę, że śmierć Shannon była przypadkowa, jednak mimo tego Ana nie chce wziąć udziału w ceremonii pogrzebowej. Sayid stara się wygłosić mowę pogrzebową, jednak emocje biorą nad nim górę i jedyne, co mówi to to, że się cieszy, że zdążył pokochać Shannon, zanim odeszła. Jack, Locke i inni kontynuują pogrzebowe obrzędy.

We Włazie, przy akompaniamencie piosenki „After Midnight” Patsy Cline Kate zwierza się śpiącemu Sawyerowi, że widziała w dżungli konia. Sawyer coś mówi, aby usłyszeć lepiej, Kate pochyla się w jego stronę. Nagle Sawyer łapie ją za szyję i pyta: „Dlaczego mnie zabiłaś?”.

Później Jack i Locke wracają do Włazu, w którym rozbrzmiewa alarm, Sawyer leży nieprzytomny na podłodze; nigdzie nie mogą znaleźć Kate. Mając jedynie 23 sekundy, Locke pospiesznie wstukuje Liczby.

W lesie Kate natyka się na Charliego i pyta, czy jego zdaniem na Wyspie żyją konie. Charlie odpowiada, że widział niedźwiedzia polarnego i słyszał potwora, ale nie, koni nigdy nie widział. Następnie na plaży Charlie wpada na Jacka i mówi mu, gdzie jest Kate. Po jej odszukaniu Jack oskarża ją o bezmyślne opuszczenie Włazu i Sawyera, w odpowiedzi Kate krzyczy mu prosto w twarz, że przeprasza, że nie jest tak doskonała i dobra jak on. Chce uciec, jednak Jack ją przytrzymuje i, po chwili, obejmuje, próbując ją uspokoić. Nagle Kate namiętnie go całuje i zaskoczona swoim zachowaniem, ucieka w głąb dżungli.

Chcąc powiesić na krzyżu na grobie Shannon jej naszyjnik, Sayid widzi siedzącą przy grobie Kate. Ta przeprasza za swoją nieobecność na pogrzebie i mówi, że prawdopodobnie zaczyna wariować. Na pytanie, czy wierzy w duchy, Sayid opowiada, jak zobaczył Walta tuż przed tym, jak Shannon została zastrzelona i pyta, czy to również czyni go szalonym. Kate wraca do Włazu, aby zmienić Sun w opiece nad Sawyerem.

Z retrospekcji dowiadujemy się wreszcie, jakie przestępstwo popełniła Kate. Widzimy trochę młodszą Kate siedzącą na ganku domu, bawiącą się zapalniczką, kiedy przyjeżdża jej ojczym, Wayne Janssen, kompletnie pijany. Kate pomaga mu dojść do łóżka i układa go do snu, w czasie gdy on składa jej niedwuznaczne propozycje. Po wyjściu z jego pokoju, Kate odjeżdża na motorze, a dom... eksploduje.

Kate jedzie do baru, w którym pracuje jej matka, Diane i wręcza jej ubezpieczenie na dom. Pomimo usilnych próśb matki, Kate nie zdradza, co się stało i wychodzi, próbując powstrzymać łzy.

Później widzimy Kate chcącą kupić bilet do Tallahassee; na dworcu zostaje aresztowana przez oficera Edwarsa Marsa. Okazuje się, że jej matka ją wydała. Z retrospekcji nie wiemy jednak, ile czasu minęło od chwili morderstwa ani gdzie Kate chciała kupić bilet.

Jadąc wiejską drogą podczas deszczowej nocy, oficer Mars jest na drodze do więzienia w Iowa. Zaczyna drażnić się z Kate i wypytywać, dlaczego, nie mając w przeszłości żadnych problemów z prawem, nagle zdecydowała się zabić swojego ojczyma, po tylu latach spędzonych razem. Niespodziewanie na drogę wybiega czarny koń. Próbując nie potrącić zwierzęcia, samochód wpada na drzewo. Wywiązuje się krótka walka, w wyniku której Kate wyrzuca oficera z samochodu i ucieka, jeszcze przez chwilę widząc czarnego konia stojącego na poboczu.

Następnie Kate odwiedza jednostkę wojskową, w której służy Sam Austen, człowiek, który, jak sądziła, jest jej ojcem. Mówi mu, że niedawno odkryła, że jej biologicznym ojcem jest Wayne i pyta, dlaczego wcześniej nikt jej o tym nie powiedział. Sam Austen odpowiada, że miał świadomość tego, że Kate na pewno zabije Wayne, jeśli kiedykolwiek pozna prawdę. Daje Kate godzinę czasu na zniknięcie, potem poinformuje policję o jej obecności w mieście. W tle wyraźnie możemy dostrzec zdjęcie Sayida, które pojawiło się na ekranie telewizora.

W Bunkrze Kate, wierząc, że duch Wayne’a opanował ciało Sawyera, wyznaje mu, że zabiła go, kiedy dowiedziała się, że jest jej biologicznym ojcem. Nie mogła znieść myśli, że jest jego „częścią”, „częścią” kogoś, kogo nienawidzi. Co więcej, kiedy czuje coś do Sawyera, zawsze przypomina jej się Wayne. W tym momencie Sawyer odzyskuje przytomność i przyznaje, że słyszał wszystko. Kate jest zmieszana, ale jednocześnie czuje ulgę. Oprowadza Sawyera po Bunkrze i aby zapewnić go, że nie zostali uratowani, idzie z nim na spacer po dżungli, w czasie którego oboje dostrzegają czarnego konia, który pozwala się dotknąć Kate na chwilę.

W tym samym czasie na plaży Jack przysiada się do Any-Lucii, podając jej trzy miniaturowe buteleczki Tequili, przypominając tym samym o ich pierwszym spotkaniu na lotnisku.

W Bunkrze Locke za pomocą obcęgów pomaga Jinowi pozbyć się kajdanek z prawej ręki, które nosił od momentu zaatakowani Michaela na plaży. Michael pyta, dlaczego w bunkrze znajdują się drzwi chroniące przed eksplozją, jednak Locke nie potrafi odpowiedzieć na to pytanie. Pokazuje Michealowi i Eko film DHARMY i objaśnia, że ustalił dwuosobowe dyżury przypadające co 6 godzin. Pokazuje też Michaelowi, że klawiatura działa jedynie po włączeniu alarmu.

Później Mr. Eko pokazuje Locke’owi Biblię, którą znalazł w bunkrze DHARMY, w którym przez jakiś czas mieszkali rozbitkowie tylnej części samolotu. W środku wydrążonej książki Locke znajduje wycięte fragmenty filmu, na których rozpoznaje dr Marvina Cadle’a, narratora oryginalnego instruktażu. Po sklejeniu taśmy obaj oglądają cały film, na którym dr Cadle ostrzega, że komputer może być używany wyłącznie do wpisywani kodu i pod żądnym pozorem nie należy go używać do komunikacji z innymi komputerami, gdyż może to doprowadzić do kolejnego „wypadku”.

W tym samym czasie Michael, przyglądający się sprzętowi znajdującemu się w pomieszczeniu komputerowym, słyszy dziwny odgłos dochodzący ze strony komputera. Przy 51 pozostających minutach, na ekranie pojawił się tekst „Hello?”. Michael próbuje użyć klawiatury i ku jego zaskoczeniu, na ekranie pojawia się napisana przez niego odpowiedź. Po chwili na ekranie pojawia się pytanie „Kim jesteś?”, na co Michael pisze: „Tu Michael. Kim ty jesteś?”. Po kilku sekundach widzimy odpowiedź: „Tata?”.

Zdumiony Michael szepcze „Walt?”...

CIEKAWOSTKI:
:: Kiedy Kate odwiedza swojego ojca, w telewizji widać Sayida.
:: Krawat Marvina Candle'a i jego uczesanie jest minimalnie inne w fragmencie filmu, który znalazł Eko. To wpadka producentów, gdyż ta część filmu instruktażowego kręcona była pożniej.

CYTATY:
Locke: Nie myl zbiegu okoliczności z przeznaczeniem.

W retrospekcji widzimy nigeryjską wioskę, w której bojówkarze chcą zmusić młodszego brata Eko do zastrzelenia starego człowieka. Ponieważ chłopak się waha, Eko zabiera mu broń i własnoręcznie zabija staruszka, ocalając w ten sposób życie brata. Zadowoleni bojówkarze mówią, że Eko to urodzony morderca, zabierają go ze sobą, zrywając mu z szyi krzyżyk, który podnosi i chowa jego młodszy brat.

Na Wyspie Claire podchodzi do Eko i widząc psalmy wyryte przez Eko na maczudze mówi, że powinien porozmawiać o wierze z Charliem, który musi być bardzo religijny, ponieważ cały czas nosi ze sobą figurkę Matki Boskiej. Słysząc te słowa, Eko domaga się natychmiastowego obejrzenia tej figurki. Pomimo sprzeciwów Claire twierdzącej, że to tylko statuetka, Eko rozbija ją i pokazuje Claire znajdującą się wewnątrz heroinę. Claire traci do Charliego całe zaufanie, które w stosunku do niego posiadała. Następnie Eko domaga się od Charliego, żeby natychmiast pokazał mu miejsce, w którym znalazł figurkę, Charlie kłamie, że znalazł je w dżungli między drzewami. Na te słowa Eko się denerwuje i mówi Charliemu, żeby natychmiast zaprowadził go do samolotu.

W następnej retrospekcji widzimy Mr.Eko, który, jako wpływowy lokalny watażka spotyka się z przemytnikiem narkotyków, który chce je wywieźć z kraju. Eko proponuje mu, że kupi je od niego za śmiesznie niską cenę i zorganizuje wywóz z kraju. Przemytnik niechętnie się zgadza, ale nie może powstrzymać się od wygłoszenia uwagi: „To prawda, co o tobie mówią. Nie masz duszy, jesteś bezduszny”. Wtedy Eko podrzyna mu gardło oraz zabija jego asystenta. Do młodego chłopca obserwującego całą scenę mówi: „Powiedz wszystkim, że darowałem Ci życie. Powiedz, że Mr. Eko puścił cię wolno”.

Na Wyspie Locke uczy Michaela posługiwania się bronią. Później Michael pyta Kate, czy może ją zastąpić w Bunkrze, na co Kate z radością przystaje. Michealowi udaje się uruchomić komputer i przeprowadza następującą rozmowę:

Tata?
(Michael) Wszystko w porządku?
Tak. Jesteś teraz sam?
(Michael) Tak.
Nie mogę długo rozmawiać. Oni zaraz wrócą.
(Michael) Gdzie jesteś?
Musisz po mnie przyjść...

W tym momencie do Bunkra wchodzi Jack i mówi Michaelowi, że wszyscy pamiętają o Walcie i pójdą po niego, jak tylko będzie to możliwe. Kiedy przy wyjściu Jack spogląda na monitor, widzimy, że jest wyłączony i ciemny. Czy rozmowa Michala naprawdę się odbyła czy była tylko wytworem wyobraźni?

Eko odwiedza kościół w wiosce, z której został zabrany w dzieciństwie. Jego brat został księdzem i stara się zebrać pieniądze na zakup szczepionek, sprzedając statuetki Matki Boskiej. Eko pyta o samolot, bo jedynie samoloty ONZ oraz misyjne mają prawo wylotu za granice Nigerii. Tłumaczy, że samolot potrzebny jest do wywozu narkotyków, próbuje przekonać brata dając mu pieniądze na szczepionki, jednak ksiądz odmawia.
Jakiś czas później Eko ponownie odwiedza brata, tym razem prosząc po prostu, aby ten podpisał dokumenty uprawniającego Eko i jego dwóch współpracowników do występowania jako księża, co pozwoli im na samodzielne zorganizowanie lotu. Początkowo Yemi, brat Eko, odmawia, jednak jest zmuszony się zgodzić po groźbie Eko, że kościół, w którym się znajdują, zostanie spalony do fundamentów w przypadku odmowy.

W dżungli Charlie oskarża Eko, że zrujnował jego relacje z Claire. Ponieważ gubi drogę do samolotu, wchodzi na drzewo, aby rozeznać się w terenie. W tym momencie widzimy kilka eksplozji oraz czarny dym, zmierzający w stronę Eko. Mimo rad Charliego, aby uciekać, Eko wpatruje się w dym bez najmniejszego strachu. Możemy usłyszeć coś podobnego do szumu komputera, widzimy też mgliste obrazy z przeszłości Eko – człowieka, którego zabił, jego matkę, brata, kościół i krucyfiks. Nagle dym wycofuje się i znika. Eko i Charlie znajdują na drzewie spadochron oraz zwłoki Nigeryjczyka ubranego w ubranie księdza. Po sprawdzeniu, że na szyi człowieka nie ma krzyżyka noszonego przez Yemiego, Eko odmawia modlitwę i mówi Charliemu, że ten człowiek uratował mu życie.

W finałowej retrospekcji Eko oraz jego dwóch towarzyszy ładują narkotyki na pokład samolotu, który, jak wiemy, rozbił się na Wyspie. Nagle pojawia się Yemi prosząc, aby Eko nie leciał z nimi. Za nim pojawia się samochód pełen nigeryjskiego wojska; wywiązuje się strzelanina, w wyniku której ginie jeden z kompanów Eko. Yemi również zostaje postrzelony; Eko wnosi go na pokład samolotu i rozkazuje swojemu drugiemu towarzyszowi natychmiast wchodzić do środka. Ten słucha, jednak po wejściu na pokład wyrzuca Eko z samolotu i startuje. Eko patrzy za odlatującym samolotem, kiedy podchodzą do niego żołnierze i widząc jego przebranie, biorą go z księdza.

Na Wyspie, Eko i Charlie odnajdują samolot, a w środku inne ciało

honey_moon · Wysłany: 0:02:22 04-04-07 Temat postu:

cd

Tym razem na szyi widzimy łańcuszek z krzyżykiem, należący do Yemiego i Eko. Eko wyjaśnia Charliemu, że to jego brat, a następnie daje Charliemu figurkę Matki Boskiej w zamian za tą, którą wcześniej stłukł. Podpala samolot i recytuje słowa Psalmu 23. Charlie pyta, czy Eko naprawdę jest księdzem, na co on po dłuższej chwili milczenia odpowiada twierdząco.

Na plaży widzimy sceny z codziennego życia rozbitków – Kate obcina Sawyerowi włosy, Jin przedstawia Anie swoją żonę, a następnie obdarowuje ją złowioną przez siebie rybą, Hurley pomaga Libby zbudować schronienie. Charlie przeprasza Claire, jednak ta każe mu się trzymać z daleka od niej i od Aarona. Odcinek kończy się, kiedy Charlie chowa statuetkę otrzymaną od Eko w skrytce, w której widzimy 5 innych figurek...

CIEKAWOSTKI:
:: Premierową emisję odcinka oglądało 20,5 mln ludzi w USA, co dało ABC najwiekszą oglądalność tego wieczoru spośród wszystkich stacji.
:: Naveen Andrews nie pojawia się w tym epizodzie.
:: Nigeryjska wioska to w rzeczywistości Waialua na wyspie Oahu.

CYTATY:
Eko: Ile zostało ci figurek? Tych figurek Matki Boskiej.
Yemi: 300 sztuk.
Eko: Wezmę wszystkie. Teraz obaj jesteśmy grzesznikami.
Yemi: Może rzeczywiście tak jest. Ale Bóg mi wybaczy, Eko.

Psalm 23: [Biblia Tysiąclecia]
Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego.
Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.
Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć:
orzeźwia moją duszę.
Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach
przez wzgląd na swoje imię.
Chociażbym chodził ciemną doliną,
zła się nie ulęknę,
bo Ty jesteś ze mną.
Twój kij i Twoja laska
są tym, co mnie pociesza.
Stół dla mnie zastawiasz
wobec mych przeciwników;
namaszczasz mi głowę olejkiem;
mój kielich jest przeobfity.
Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad za mną
przez wszystkie dni mego życia
i zamieszkam w domu Pańskim
po najdłuższe czasy.

Jack i jego ojciec rozmawiają o operacji na Włochu z ciężkim urazem kręgosłupa. Christian nie chce operować Angela, uważa że jego stan jest zbyt ciężki. Gabriela, córka mężczyzny, mówi do chirurga, że nie przyjechali tu do niego, tylko do jego syna, który operując kobietę dokonał cudu. Jack zgadza się dokonać operacji.

Wyspa. Shephard znajduje nieprzytomnego Locke’a w zbrojowni, w bunkrze. Gdy podchodzi, aby pomóc mu wstać, od tyłu zachodzi go Michael, dzierżący karabin, mówi doktorowi, że sam pójdzie po Walta i zamyka go w pomieszczeniu. John budzi się, jest zdezorientowany, Jack mówi mu, że został ogłuszony przez Dawson’a.

Kate i Sawyer idą do bunkra zmienić jego opatrunki, dwójkę dziwi, że Jack’a i Locke’a nie ma w bunkrze. Kiedy odkrywają, że mężczyźni zamknięci są w zbrojowni pomagają im się z niej wydostać. Doktor decyduje się ruszyć za Michaelem. Sawyer, John i Kate idą z nim, lecz Shephard każę jej zostać i pilnować przycisku.

W retrospekcji Jack dogląda Angela. Przychodzi do niego córka Włocha dziękując mu za czas jaki przeznaczył na opiekę nad jej ojcem. Chirurg wraca do domu nad ranem, jego żona, Sarah, mówi mu, że spóźniał jej się okres, więc użyła testu ciążowego. Wynik był negatywny.

Później, w szpitalu, Jack spotyka Gabrielę, mówi jej, że operacja jest bardzo ryzykowna, dziewczyna jednak godzi się na zabieg i podpisuje specjalne dokumenty. Gdy kobieta odchodzi Christian ostrzega syna, aby nie wiązał się emocjonalnie z pacjentami.

Podczas poszukiwania Dawsona, Locke wyjawia Sawyerowi, że zna jego prawdziwe imię i nazwisko, od czasu jak Hurley dał mu listę pasażerów samolotu. John pyta go dlaczego wybrał właśnie taki pseudonim, jednak Sawyer nie odpowiada. Nagle słychać siedem wystrzałów. Mężczyźni biegną w ich stronę i znajdują pociski z karabinu Michaela.

Nastaje noc, Jack i jego towarzysze spotykają brodatego kapitana łodzi, który wcześniej porwał Walta. Mężczyzna zna ich imiona. Mówi im, że Walt jest cały i zdrowy i nie muszą martwić się o Michaela i dodaje groźnym tonem: „To nie jest wasza Wyspa. To jest nasza wyspa. Żyjecie tu tylko dlatego, ponieważ my wam na to pozwalamy.” Mówi, że jeśli odłożą broń i odejdą, jego ludzie zostawią ich w spokoju. Jack odpowiada mu, że w to nie wierzy, mężczyzna ma tylko jednego kompana z bronią. W odpowiedzi mężczyzna wydaje swoim ludziom rozkaz zapalenia pochodni. Shephard, John i Sawyer są okrążeni. Brodacz krzyczy „przyprowadź ją, Alex”, jakiś mężczyzna przychodzi wraz z skrępowaną Kate, a „brodaty” przykłada jej lufę pistoletu do szyi. Okazuje się, że dziewczyna została schwytana, gdy potajemnie ruszyła za wyprawą. Jack nie mając wyboru poddaje się i oddaje Innym broń, robi to też Locke i James. Inni uwalniają Kate, zakazując rozbitkom przechodzić wyznaczonej granicy. Sawyer mówi mężczyźnie, którego nazywa „Zeke”, że gra jeszcze się nie skończyła.

Przenosimy się do szpitala, gdzie dowiadujemy się, że operacja nie udała się, serce Włocha nie wytrzymało zabiegu. Shephard mówi ojcu, że pójdzie obwieścić Gabrieli smutną nowinę, Christian jednak powiadomił już kobietę i mówi synowi, że właśnie opuściła szpital. Doktor znajduje dziewczynę na parkingu, zmierzającą do samochodu, zrozpaczoną stratą ojca. Jack próbuje ją pocieszyć, co kończy się pocałunkiem. Shephard jednak mówi jej, że nie może zrobić tego żonie.

W domu Jack przeprasza Sarah za swoje zachowanie i obiecuje, że naprawi to. Kobieta mówi mu o swoim romansie i o tym, że chce się rozwieść. Jest już spakowana. „Ty zawsze będziesz starał się coś naprawić” – mówi mu przed odejściem.

W bunkrze Hurley wraz z Charlie’m przesłuchują zgromadzone tam płyty. Hurley włącza płytę nie znanego im zespołu „Geronimo Jackson”. Hugo wypytuje się o Libby, lecz Charlie jest zbyt zajęty myśleniem o Claire i nie odpowiada mu.

Jack nie chce słuchać przeprosin Kate. Sawyer pociesza ją mówiąc, że on zrobiłby to samo na jej miejscu. Pod koniec odcinka Shephard spotyka Ane-Lucię. Pyta ją, ile czasu zajmie wyszkolenie armii...

CIEKAWOSTKI:
:: W tym odcinku Eko nie pojawia się w ogóle.
:: W retrospekcji, Jack przygląda się wynikom prześwietlenia. W rogu karty widać datę... 16 listopad 2005, co potwierdza teorię, że producentom również zdarzają sie wpadki.
:: W wersji włoskiej Angelo mówi po francusku.

CYTATY:
Brodacz: Zaszło tu nieporozumienie, Jack. Twoi ludzie. Moi ludzie. Posłuchaj więc uważnie. Mamy tu granicę. Jeśli ją przekroczysz, to nieporozumienie zmieni się w coś innego. Oddajcie mi swoją broń. Odwróćcie się i wracajcie do domu.

Brodacz: Powiedz mi, Jack. Kiedy wchodzisz do czyjegoś domu po raz pierwszy, zdejmujesz wtedy buty i kładziesz nogi na stoliku? Wchodzisz do kuchni i jesz jedzenie, które do ciebie nie należy? Otwierasz drzwi do pokoi, które nie powinni cię interesować? Ktoś o wiele mądrzejszy, niż my wszyscy powiedział kiedyś: "Od momentu powstania naszego rodzaju, człowiek został pobłogosławiony darem ciekawości." Znasz to drugie powiedzonko o ciekawości, prawda, Jack? To nie jest twoja wyspa. To jest nasza wyspa. Żyjecie tu tylko dlatego, ponieważ my wam na to pozwalamy.

W retrospekcji widzimy małego Charliego, który w świąteczny poranek szuka pod choinką prezentów. Jego brat Liam bawi się już nową zabawką, jednak Charlie nie znajduje niczego dla siebie... Dopiero jego mama wskazuje mu nowiutkie pianino, mówiąc, że pewnego dnia Charlie na pewno „ich wszystkich stąd wyciągnie” i zmieni ich życie, dlatego, że jest wyjątkowy i bardzo uzdolniony. Nagle to wspomnienie przeradza się w surrealistyczną wizję, z dorosłym Liamem bawiącym się lalką i dorosłym Charliem siedzącym przed pianinem. Matka i brat proszą go, aby ich ocalił, jednak zanim Charlie zaczyna grać, widzi swojego ojca rzeźnika, który wątpi w to, że chłopak pomoże im zmienić ich dotychczasowe życie. Po chwili obraz zmienia się i widzimy Charliego grającego na pianinie... na plaży. Nagle słyszy on płacz Aarona, dochodzący z wnętrza pianina. Kiedy próbuje otworzyć skrzynię, pianino zostaje podmyte przez ocean. W tym momencie Charlie budzi się ze swego koszmaru i biegnie w stronę namiotu Claire, zastaje kołyskę Aarona pustą i próbuje od Sun dowiedzieć się, gdzie został zabrany. Po chwili widzi Locke’a bawiącego się na plaży z dzieckiem.

W kolejnej retrospekcji widzimy Charliego odwiedzającego na porodówce Karen, dziewczynę Liama, która urodziła ich dziecko, Megan. Charlie usprawiedliwia Liama przed Karen mówiąc, że miał on opóźnienie w podróży, jednak po powrocie do mieszkania znajduje go totalnie naćpanego.

Grupa Drive Shaft chwyta się wszelkich form zarobku, występują nawet w reklamie pieluch, ze swoim przebojem w tle, jednak producent zrywa z nimi kontrakt z powodu kłopotów, które powoduje uzależnienie Liama. Pewnego razu w mieszkaniu Charliego zjawia się Liam, wyrzucony przez Karen za upuszczenie córki i złe się nią zajmowanie. Charlie stara się poprawić mu nastrój przedstawiając nowo skomponowany przez siebie przebój, opowiadający historię dwóch braci. Jakiś czas później po powrocie do mieszkania zauważa brak pianina, które Liam sprzedał, aby zakupić bilety do Australii, do wujka Karen, który załatwi mu tam pracę. Tłumaczy Charliemu, że chce iść na odwyk i poświęcić się rodzinie, którą do tej pory ciągle zawodził.

Na Wyspie Sawyer dokucza Hurley’owi z powodu jego zauroczenia Libby oraz komentuje przy Kate fakt, że ostatnio Jack spędza więcej czasu z Aną-Lucią. Grający na gitarze Charlie słyszy płacz dziecka i widzi kołyskę Aarona unoszoną przez fale. Natychmiast rzuca się na ratunek i przypływa z Aaronem do brzegu, na którym widzi nagle swoją matkę i Claire jako anioły z obrazu Verocchiego, które nieprzerwanie powtarzają, że Charlie musi uratować dziecko. Okazuje się, że to wszystko było tylko kolejnym bardzo realistycznym snem. Charlie nagle budzi się i zdaje sobie sprawę, że lunatykował. Trzyma Aarona w ramionach, lecz nie pamięta, w jaki sposób i kiedy wyciągnął go z kołyski. Po chwili pojawia się spanikowana Claire i policzkuje Charliego, odbierając mu jednocześnie dziecko.

W czasie robienia prania w bunkrze, Hurley pyta Libby, czy skądś się nie znają. Libby odpowiada, że nastąpił on jej na stopę na lotnisku, kiedy spieszył się na swój samolot.

Charlie widzi Eko, który zaznacza drzewa, które, jak mówi, mu się podobają. Zwierza się mu ze swoich snów; według interpretacji Eko, Charlie naprawdę musi uratować przed czymś dziecko... Charlie mówi Claire, że według niego Aaron znajduje się w niebezpieczeństwie i natychmiast musi zostać ochrzczony.

Jack pomaga Anie-Lucii zbudować namiot i opowiada jej o incydencie z Innymi. Policjantka pyta, czy Jack „leci” na Kate, kiedy ten mówi o tym, co skłoniło ich do powrotu. Jack, oczywiście, nie odpowiada.

Locke podąża za Charliem do miejsca, w którym ukrył on kilka posążków Matki Boskiej i rekwiruje wypełnione heroiną statuetki, mimo tłumaczeń Charliego, że chciał je zniszczyć osobiście. Następnie umieszcza je w pomieszczeniu zbrojowni w bunkrze, zmieniając uprzednio szyfr do zamka.

Tego samego wieczora Charlie wychodzi z lasu na chwilę przed eksplozją. Kiedy wszyscy zajęci są gaszeniem ognia, wykrada on Aarona z kołyski i biegnie w stronę oceanu, jednak szybko zostaje zauważony przez Claire. Po tym, jak Locke’owi udaje się przekonać Charliego, aby oddał dziecko, uderza go silnie w twarz. Charlie pozostaje sam, leżąc na brzegu.

Następnego ranka, kiedy Jack zszywa jego twarz, Charlie przyznaje się do podłożenia ognia. Zwierza się również, że pomimo silnej pokusy, nigdy nie wziął heroiny z wnętrza posążków. Claire prosi Eko o ochrzczenie jej i dziecka, na co Eko chętnie się zgadza.

CIEKAWOSTKI:
:: Kiedy Charlie biegnie za reżyserem reklamy, w tle widać budynek z kominami. To Battersea Power Station. Obiekt ten został dodany komputerowo na cześć zespołu Pink Floyd (elektrownia ta pojawia się na okładce ich albumu "Animals"). Producenci Zagubionych na budynku komputerowo umieścili także logo "Widmore Construction".

CYTATY:
Locke: Charlie, oddaj mi go.
Charlie: A kim ty jesteś? Nie jesteś odpowiedzialny za Aarona! Gdzie byłeś, kiedy się urodził? Kiedy go zabrano? Nie jesteś jego ojcem! Nie jesteś jego rodziną!
Locke: Ty też nie, Charlie.

Locke razem z Jackiem chcą się upewnić, że cała broń, którą mają na Wyspie, jest bezpiecznie ukryta w zbrojowni. John sugeruje, że powinni to samo zrobić z lekami. Doktor idzie więc prosto do Sawyera, z którym sprzeczają się o posiadanie lekarstw. Ostatecznie jednak Jack znalazł je w namiocie Sawyera i teraz je zatrzymuje.

Rozpoczyna się pierwsza retrospekcja, która wygląda znajomo: Sawyer jest w łóżku z piękną kobietą, kiedy nagle zrywa się, ponieważ musi pędzić na spotkanie. Chwyta swoją teczkę, a wówczas – ups! – gruby zwitek banknotów „przypadkiem” wypada z niej na podłogę. Ale tym razem spotyka go niespodzianka. Cassidy nie wypada z pokoju jak burza ani nie zamierza dzwonić na policję. Zamiast tego chce, żeby nauczył ją wszystkiego o sztuce oszukiwania i naciągania ludzi.

Wyspa. Sawyer mówi Kate o armii, którą tworzą Jack i Ana-Lucia, a przynajmniej starają się stworzyć. W tym czasie Hurley próbuje pogadać z Sayidem. Wie, że Irakijczyk, odkąd stracił Shannon, jest do wszystkiego zniechęcony, ale ma nadzieję, że coś go wreszcie zainteresuje. Tym czymś jest radio – to samo, które wychwyciło sygnał Boone’a nadawany z samolotu przemytników. Może Sayid potrafiłby jakoś zwiększyć jego zasięg, żeby mogli wysłać inny sygnał?

Tymczasem Sun pracuje samotnie w swoim ogródku. Nagle ktoś zarzuca jej na głowę ciemny kaptur i kobieta zastaje wywleczona w głąb dżungli. Sawyer i Kate słyszą na plaży jej krzyki i podążają za nimi. Znajdują Sun związaną i nieprzytomną. Przynoszą ją do obozu. Ana-Lucia naprowadza wszystkich na nasuwający się jej wniosek – Inni wrócili…

Ana chce odszukać tych, którzy napadli na Sun. Locke jednak przekonuje ją, że należy zachować ostrożność, przynajmniej do czasu, kiedy poszkodowana oprzytomnieje i będzie w stanie powiedzieć im, co się właściwie wydarzyło. Sawyer i Kate pozostają nieufni i postanawiają na własną rękę przeprowadzić małe dochodzenie. Sun została napadnięta przez Innych właśnie wtedy, gdy Jack i Ana-Lucia usiłują sformować wojsko i odnaleźć Tamtych. Cóż za zbieg okoliczności…

W kolejnej retrospekcji widzimy Sawyera szkolącego swą nową uczennicę. Zapoznaje ją z tajnikami sztuki oszukiwania. Cassidy jest bardzo bystrą uczennicą, ale ma apetyt na więcej niż tylko oszustwa. Chce nauczyć się, jak dokonuje się dużego skoku. Wie nawet, w jaki sposób mogą go sfinansować. Kobieta ma po rozwodzie więcej pieniędzy niż myśleliśmy. O wiele więcej.

Na Wyspie, Sun odzyskuje przytomność. Nie potrafi niestety nic powiedzieć o tym, kto na nią napadł. Ludzie wokół nie chcą już jednak dłużej czekać. Jin jest jednym z nich. Swój pomysł na to, co należy teraz zrobić, streszcza jednym słowem: „Broń”.

Raz jeszcze przenosimy się w przeszłość Sawyera. Tym razem spotyka się on ze swym dawnym mentorem. Okazuje się, że Cassidy była jego zabawką, którą się bawił, cały czas wiedząc, że ma ona więcej pieniędzy. Ale kiedy Sawyer mówi, że nie chce jej oszukiwać, Gordy sprawia sprawę jasno: albo Sawyer skończy, co zaczął, albo zginie.

Wyspa. Jack przychodzi do bunkra. Zastaje tam siedzącego przed komputerem Sawyera. Otwiera zbrojownię i odkrywa, że jest pusta. Sawyer zjawił się w schronie przed Jackiem i ostrzegł Locke’a, że doktor przyjdzie po broń. Jack znajduje Johna na plaży i żąda, żeby zaprowadził go do nowego miejsca, gdzie ukryta jest broń, ale Locke nie chce go tam zabrać. Okazuje się jednak, że wcale nie musi.

Na plaży pojawia się Sawyer. Ma broń. Wykiwał i Jacka, i Locka, po czym sam przejął nad nią kontrolę. Charlie śledził Johna, podczas gdy ten ukrywał broń. Sawyer zaproponował mu w zamian figurkę nafaszerowaną heroiną, ale Charlie odmówił, utrzymując, że gdyby chciał jedną, sam by ją sobie wziął. Wygląda na to, że Sawyer nie jest zadowolony z tego, że jego rzeczy zostały zabrane, kiedy był na tratwie. Ale teraz wszyscy mogą sobie trzymać baterie i kremy do golenia. Jeśli natomiast ktokolwiek na tej Wyspie będzie potrzebował broni, musi zgłosić się do niego...

CIEKAWOSTKI:
:: Piosenka, którą Hurley i Sayid słyszą to "Moonlight Serenade" Glenna Millera.
:: W scenie, w której Sawyer i Gordy jedzą, pojawia się matka Kate.

CYTATY:
Sawyer: W mieście jest nowy szeryf. Lepiej się do tego przyzwyczajcie.

Kate: Jak to zrobiłeś?
Sawyer: Co?
Kate: Locke mówił, że kiedy on poszedł ukryć broń, ty zostałeś w bunkrze. Oboje wiemy, że żaden z ciebie tropiciel. Więc jak je znalazłeś?
Sawyer: Magik nigdy nie zdradza swoich sztuczek.
Kate: Oszukałeś nas. Mnie. Napuściłeś mnie na Anę-Lucię, bo wiedziałeś, że pójdę z tym do Jacka. I wiedziałeś, że poproszę cię, żebyś poszedł do Locke'a.
Sawyer: A niby skąd miałbym o tym wiedzieć?
Kate: Czy to ty zaatakowałeś Sun?
Sawyer: Za kogo ty mnie masz?
Kate: Za kogo cię mam? Myślę, że to nie ma nic wspólnego z bronią ani z odzyskaniem zapasów. Ty chcesz, żeby ludzie cię nienawidzili.
Sawyer: Dobrze, że ty mnie lubisz.
Kate: Dlaczego to robisz?
Sawyer: Ty uciekasz, ja oszukuję. Tygrys nie zmienia swoich prążków.

1991 rok. Trwa sprzymierzona inwazja na Irak. Widzimy Sayida i innych żołnierzy spalających dokumenty. Niektórzy z nich stawiają opór, ale dowódca rozkazuje im kontynuować. W tym momencie wkracza oddział Amerykanów usiłujących zidentyfikować głównego dowódcę. Sayid próbuje ich okłamać mówiąc, że wśród nich go nie ma, niemniej amerykańscy żołnierze mu nie wierzą.

Sayid zostaje schwytany do niewoli przez Amerykanów, którzy znaleźli jego dowódcę. Chcą, żeby pełnił funkcję tłumacza i dowiedział się od przełożonego, gdzie znajduje się porwany przez Irakijczyków amerykański pilot. Dowódca, zamiast wyjawić mu prawdę, namawia go, żeby wziął broń i zastrzelił tylu żołnierzy, ilu tylko jest w stanie.

Wyspa. Ana-Lucia zabiera Sayida w głąb dżungli. Mężczyzna widzi kobietę przemykającą w pobliżu. To Rousseau. Nakazuje Anie wracać. Sayid po cichu śledzi Danielle. Ta mówi mu, że go szukała i zamierzała przyjść w nocy do jego namiotu. Prosi go, by poszedł za nią. Sayid jednak nie ufa jej, odkąd widzieli się ostatni raz – wtedy zabrała dziecko Claire. Rousseau w dowód zaufania daje mu swoją broń.

Prowadzi go do mężczyzny, którego pojmała. Znajduje się on w sieci zwisającej z drzewa. Kobieta radzi Sayidowi, by nie pozwolił mu uciec, ponieważ sądzi, że może być on jednym z Innych. Mężczyzna przedstawia się jako Henry Gale z Minnesoty i mówi, że znalazł się na Wyspie jakieś cztery miesiące temu. Jego balon się rozbił. Sayid uwalnia mężczyznę, który usiłuje uciec. Rousseau strzela w jego stronę z kuszy. Strzała przebija na wylot ramię Henry’ego. Kiedy Sayid wyrzuca jej, że prawie zabiła Gale`a, kobieta odpowiada mu, że gdyby chciała go zabić, już by to zrobiła. Następnie mówi, że trzeba go związać i zaprowadzić do lekarza.

W tym samym czasie Sawyer ma problemy z zaśnięciem. Przeszkadza mu w tym dochodzący z lasu dźwięk. Prosi Jina o pomoc, ale ten ignoruje go. Sawyer idzie więc do dżungli sam. Spotyka tam Hurley’a jedzącego w ukryciu zapasy pochodzące ze schronu. Dowiaduje się od niego, że dźwięk ten wydaje żaba drzewna. Sawyer szantażuje Hurley’a – nie wyda go, o ile ten pomoże mu w wytropieniu zwierzątka. Niedługo później Sawyer robi kilka niemiłych uwag na temat tuszy Hurley’a. Hugo postanawia wówczas zawrócić i zostawić Sawyera samego. Mówi, że nawet jeśli ukradł jedzenie, ludzie nadal go lubią, w przeciwieństwie do Sawyera. Ten przeprasza Hurley’a i przekonuje go, żeby kontynuował poszukiwania żaby.

W kolejnej retrospekcji widzimy Sayida prowadzonego do agenta DIA. Agent stara się przekonać go, by wydobył z dowódcy potrzebne informacje. Pokazuje Sayidowi kasetę video. Zawiera ona nagranie pochodzące z wioski, w której mieszkali jego krewni. Okazuje się, że zginęli z winy jego dowódcy. Po obejrzeniu kasety, Irakijczyk zgadza się go torturować.

Bunkier. Sayid przyprowadza Henry`ego. Budzi Locke`a i razem dowiadują się od jeńca, że leciał balonem, który rozbił się na Wyspie. Była z nim żona, ale umarła. W bunkrze pojawia się wówczas Jack i zauważa, że Henry jest ranny. Sayid tłumaczy, że chcieli dowiedzieć się jak najwięcej o tym człowieku, dopóki jest skrępowany sznurem. Jack postanawia opatrzyć chorego. Wyjmuje mu strzałę z ramienia. W tym czasie Sayid rozmawia na osobności z Locke’iem. Pyta go czy Jack zna szyfr otwierający zbrojownię. Kiedy John odpowiada twierdząco, Sayid prosi go, aby zmienił kod. Torturując Henry`ego, będzie mógł dowiedzieć się o nim czegoś więcej. Locke przystaje na to. Następnie Sayid rozmawia z Jackiem. Sugeruje, że najbezpieczniej będzie, jeśli ukryją Henry`ego w zbrojowni. Doktor się zgadza. Przenoszą chorego do magazynu, z którego najpierw wychodzi Locke, potem Jack. Wtedy Sayid zamyka za nimi drzwi, sam pozostając w środku.

Retrospekcja. Sayid wchodzi do pokoju, w którym siedzi jego dowódca. Ma zamiar go przesłuchać i siłą wyciągnąć od niego informacje potrzebne Amerykanom. Dowódca próbuje odwołać się do honoru żołnierza, mówi, że pomagając wrogom, Sayid hańbi swoje imię. Każe mu popełnić samobójstwo i pluje mu w twarz. W następnej scenie widzimy Sayida wychodzącego z pomieszczenia. Mówi agentowi, że pilot został stracony, po czym oddaje mu pudełko. Ma zakrwawione dłonie.

Wycofujący się Amerykanie puszczają Sayida wolno. Mężczyzna przysięga wtedy, że już nigdy nikogo nie będzie torturował, choć agent odnosi się do tego z rezerwą...

Sayid przesłuchuje Henry’ego, który mówi, że razem z żoną Jennifer lecieli balonem, który jakieś cztery miesiące temu lub jeszcze dawniej rozbił się na północnym brzegu Wyspy. Sayid pyta o detale balonu. Gale opowiada, że był bogatym człowiekiem – właścicielem przedsiębiorstwa zajmującego się wydobywaniem minerałów niemetalicznych, a lot nad Pacyfikiem był jego marzeniem. Sayid wychwytuje, że więzień mówi, używając czasu przeszłego. Pyta go, dlaczego. Henry odpowiada mu na to, że zaczął myśleć o swoim życiu w „normalnym świecie” jako o czymś, co już minęło. Następnie udziela odpowiedzi na pytania odnośnie żony. Poznał ją na Uniwersytecie w Minnesocie. 3 tygodnie temu zachorowała. Zaczęło się od gorączki, później majaczyła, w końcu umarła. Pochował ją niedaleko miejsca, gdzie się rozbili. Sayid chwyta za jeden z palców Henry`ego, posługując się kombinerkami. Grożąc, że mu go złamie, zaczyna zadawać pytania bardziej zaciekle.

Tymczasem Sawyer i Hurley znajdują drzewną żabę. Hugo proponuje, że wypuści zwierzątko dwie plaże dalej, ale Sawyer nagle zabija je, miażdżąc w swoich dłoniach.

Sayid kontynuuje przesłuchanie. Henry nie potrafi podać szczegółów pogrzebu swojej żony. Sayid uważa, że Gale ukrywa swą prawdziwą tożsamość i nie jest tym, za kogo się podaje - w przeciwnym wypadku pamiętałby każdy, choćby najmniejszy szczegół pogrzebu ukochanej. Henry uświadamia sobie wtedy, że Sayid musiał stracić na Wyspie bliską osobę. Irakijczyk uderza więźnia. Słyszą to John i Jack. Doktor mówi Locke`owi, że powstrzymają Sayida tylko jeśli otworzą drzwi. Kiedy czas odmierzany przez licznik schodzi poniżej 60 sekund, Locke zmuszony jest przez Jacka otworzyć drzwi, po czym biegnie do komputera i zaczyna wpisywać kod. W pośpiechu jednak myli liczby i poprawiając je, traci cenny czas. Kiedy odliczanie mija zero, przy akompaniamencie dźwięku brzmiącego jak turbina silnika odrzutowego pojawiają się na nim egipskie hieroglify. Locke wciska dwie ostatnie cyfry na klawiaturze komputera i po naciśnięciu ‘Execute’, zegar ponownie nastawia się, by odmierzyć 108 minut, a dźwięk cichnie. Tymczasem Jack powstrzymuje rozwścieczonego Sayida krzyczącego: „On kłamie!”, a następnie zamyka zakrwawionego Henry`ego w zbrojowni. Przypomina Sayidowi to jak torturowała go Rousseau, gdyż myślała, że jest jednym z Innych. Locke zgadza się z Jackiem, mówiąc: „Dla Rousseau wszyscy jesteśmy Innymi”.

Na plaży Sayid rozmawia z Charliem o tym co zaszło w bunkrze. Nie czuje wyrzutów sumienia z powodu torturowania Henry’ego, i dlatego właśnie uważa, że jest on Innym. Twierdzi, że Jack i Locke nigdy tego nie zrozumieją, ponieważ już zapomnieli, co Tamci im zrobili. Pyta Charliego czy pamięta jak Inni powiesili go na drzewie i porwali Claire. Mówi, że Oni są bezlitośni. Odcinek kończy się pytaniem Sayida: „Więc, Charlie, czy ty też zapomniałeś?”.

CIEKAWOSTKI:
:: Jednym z żołnierzy, z którym jechał Sayid był mąż matki Kate- Sam Austen.
:: Za rolę w tym odcinku Michael Emerson ('Henry Gale') otrzymał nominację do nagrody IVy Award w kategorii Najlepszy Aktor Drugoplanowy w serialu dramatycznym.

CYTATY:
Sayid: Jack zapytał mnie, skąd wiem... Skąd mam pewność, że on [Henry] kłamie. Skąd mam pewność, że jest jednym z Innych. Wiem to, ponieważ nie czuję się winny z powodu tego, co mu zrobiłem.

Aaron dostaje wysypki i gorączki. Claire chce w środku nocy wyruszyć, by szukać pomocy u Jacka. Locke jednak decyduje się iść zamiast niej, zostawiając kobietę w obozie. Pojawia się wówczas Rousseau i mówi, że Aaron został „zarażony”. Claire nagle przypomina sobie, że kiedy jeszcze była w ciąży, ktoś robił jej zastrzyki. Jest teraz przekonana, że z dzieckiem może być coś poważnego.

Jack zapewnia Claire, że Aaron czuje się dobrze, a gorączka szybko spadnie, jednak kobieta nie daje się przekonać. Chce porozmawiać z Libby, która mogłaby pomóc jej przywołać wspomnienia dotyczące tych dwóch tygodni, kiedy była porwana. Dzięki temu Claire przypomina sobie pomieszczenie podobne do gabinetu lekarskiego i Ethana robiącego jej zastrzyki.

Poza tym Claire przypomina sobie rozmowę Ethana z pewnym mężczyzną, w którym rozpoznajemy „Brodacza” – który tym razem nie ma jednak brody i niesfornych włosów. Mówi on Romowi, że jest niezadowolony z tego, iż przyprowadził do nich Claire, podczas gdy lista nie została jeszcze przygotowana, i że On (zapewne ktoś posiadający władzę lub będący autorytetem) nie będzie tym zachwycony. Ethan tłumaczy swój postępek tym, że rozbitkowie znaleźli listę pasażerów i odkryli fakt, że nie leciał razem z nimi.

Claire chce odnaleźć Rousseau w nadziei, że uda im się sprowadzić szczepionkę, która być może jest lekarstwem na chorobę Aarona. Kate zgadza się jej pomóc. W ramach przygotowań do wyruszenia w głąb dżungli prosi Sawyera o broń. Tymczasem Claire próbuje znaleźć opiekunkę do dziecka na czas swojej nieobecności. Z prośbą kieruje się do Sun. Koreanka mówi jej, że matka nie powinna nigdy opuszczać swojego dziecka. Claire pyta ją, czy sama jest matką. Po długiej pauzie Sun odpowiada „Nie” i zgadza się popilnować chłopca.

Rousseau zabiera Claire i Kate z powrotem do dżungli w miejsce, gdzie znalazła Claire tej nocy, gdy kobieta wróciła do obozu po dwutygodniowym uprowadzeniu. Claire chce, żeby Danielle zaprowadziła ją do pomieszczenia, w którym może znajdować się szczepionka, ale Rousseau zdaje się nie wiedzieć, gdzie to jest. Matka Aarona zauważa jakiś odłamek, który przywołuje jej na myśl kolejne wspomnienie - wspomnienie Ethana mówiącego jej, żeby zostawiła mu dziecko, a sama wracała do obozu. Powinna odejść, ponieważ szczepionki jest zbyt mało. Dodaje, że kobieta ma wybór w tej sprawie i musi być pewna, że chce zostawić im swoje dziecko. Jednocześnie podaje jej do picia manierkę z wodą (której sam nie tyka). Claire narzeka na kwaśny smak napoju.

Szukając dalej, trzy kobiety odrywają ukryty bunkier, na którym widnieje logo DHARMY. Nie jest to jednak symbol łabędzia, jak w przypadku bunkra nr 3, ale symbol kaduceusza, co wskazuje na medyczny charakter pomieszczenia. W środku nie ma żadnego oświetlenia za wyjątkiem jednej żarówki. Bunkier wygląda na opuszczony. Claire znajduje pokoje, które zna ze wspomnień. W tym samym momencie Kate, przeszukując inną część bunkra, odkrywa schowki. Otwiera jeden z nich i znajduje w nim obstrzępione ubrania, pudełko zawierające zestaw do charakteryzacji, klej i brodę. Ubrania są takie same jak te, które miał na sobie „Brodacz”.

Claire odnajduje lodówkę, gdzie, jak sobie przypomniała, trzymana była szczepionka. Teraz jednak lodówka jest pusta. Widzimy wówczas kolejną retrospekcję, a w niej młodą, nastoletnią dziewczynę, która pomaga Claire uciec z bunkra, mówiąc, że Tamci chcą odebrać jej dziecko, a potem ją zabić.

Rousseau, widząc, że poszukiwania Claire nie przyniosły rezultatów, mówi jej, że nie jest jedyną osobą, która nie odnalazła tego, czego szukała. Claire znajduje malutki bucik, który wydziergała ostatnim razem, kiedy tu była. Pakuje go do swojej torby.

W drodze powrotnej przez dżunglę Claire przypomina sobie, że osobą, która pomogła jej w ucieczce, była Rousseau, którą wówczas uznała za jedną z porywaczy. Kiedy to sobie uświadamia, wypytuje Danielle o jej dziecko, które 16 lat temu zabrali jej Inni - czy to była dziewczynka? „Tak, dziewczynka, Alex, Alexandra”, odpowiada na to Rousseau. Claire mówi jej wtedy, że pewna niebieskooka nastolatka pomogła jej uciec od Innych. „Nie była taka jak Oni. Była dobra.” Danielle, na granicy płaczu, ostrzega Claire, że w razie gdyby Aaron naprawdę był zainfekowany, będzie wiedziała, co trzeba mu podać. Po powrocie do obozu, kobieta wyjmuje z torebki bucik i daje go dziecku, które natychmiast wkłada go sobie do buzi.

W tym samym czasie Jack i Locke próbują zdecydować o losie więźnia, Henry`ego Gale`a. John daje mu książkę „Bracia Karamazow”. „Dostojewski. Nie macie może Stephena Kinga?”, pyta Henry. Po wyjściu ze zbrojowni, Locke mówi Jackowi, że Hemingway chciał być najlepszym pisarzem na świecie, ale czuł, że nigdy nie uda mu się wyjść z cienia Dostojewskiego.

Eko przychodzi do schronu i orientuje się, że Locke i Jack trzymają kogoś w zamknięciu. Prosi Jacka, aby pozwolił mu zobaczyć się z więźniem, sugerując, że w przeciwnym razie powie o wszystkim reszcie rozbitków. Po tym groźnie brzmiącym oświadczeniu, doktor się zgadza. Eko opowiada Henry`emu, że zabił dwóch ludzi, którzy próbowali go porwać z obozu. Gale pyta go, dlaczego mu to mówi. Eko stwierdza, że musiał to komuś powiedzieć. Następnie odcina od swojej brody dwa supełki i wychodzi. Można ten gest zrozumieć na dwa sposoby – jako poświęcenie, by odpokutować za popełnione grzechy, oraz jako ostrzeżenie, że jeśli trzeba, może zrobić wiele, a o przebaczenie może błagać później.

Locke przynosi Henry’emu obiad. Więzień zaczyna rozmowę o Dostojewskim i Hemingway`u. Henry przez cienkie ściany słyszał to, co Locke mówił na ich temat Jackowi. Pyta Johna, czy chodziło mu o coś więcej, ale ten nie znajduje na to odpowiedzi. Zadając kolejne pytanie, Henry chce się dowiedzieć, dlaczego Locke pozwala Jackowi sobą rządzić, ale ten utrzymuje, że decyzje podejmują wspólnie. Po tym zamyka Gale`a i wraca do kuchni, gdzie, najwyraźniej dając upust swoim emocjom, gwałtownie zrzuca z lady naczynia.

CIEKAWOSTKI:
:: Charlie, Sayid i Jin nie pojawiają się w tym epizodzie.
:: Na manierce Ethana widać to samo logo Dharmy co na rekinie w odcinku Adrift.

CYTATY:
Claire: [pijąca wodę] Mmm, to jest naprawdę kwaśne.
Ethan: Naprawdę? Nie zauważyłem.

Sypialnia Jina i Sun. Małżonkowie kłócą się ze sobą. Okazuje się, że od pewnego czasu starają się o dziecko, niestety, bez rezultatów, przez co w ich związku pojawiły się problemy. Następnie dowiadujemy się, że Sun wciąż widuje się z dawną sympatią – Jaem Lee. Mężczyzna daje jej lekcje angielskiego.

Na Wyspie widzimy Jina, który przesadnie stara się chronić żonę, pamiętając o ostatniej próbie porwania. Staje się nadopiekuńczy i w afekcie niszczy ogródek Sun. Kobieta źle się czuje. Spotykają ją spacerujący po plaży Bernard i Rose, którzy dyskutują o tym, że Bernard zapomniał o urodzinach żony. Sun tymczasem podejrzewa, że może być w ciąży. Idzie do Sawyera i prosi go, by pozwolił jej przejrzeć leki. Mężczyzna nie zgadza się, przez co Sun zmuszona jest powiedzieć mu, że potrzebny jest jej test ciążowy.

Locke mówi Anie-Lucii o Henry`m. Postanawia, bez wcześniejszego skonsultowania się z Jackiem, poprosić ją o to, żeby przesłuchała więźnia. Ana się zgadza. Rozmawiając z Gale`m zmusza go, aby narysował jej mapkę prowadzącą do miejsca, gdzie znajduje się domniemany balon.

W kolejnej retrospekcji możemy zobaczyć Sun i Jina szukających pomocy u lekarza, który mówi im, że kobieta cierpi na endometriozę i nie może mieć dzieci. Jin ostro reaguje, oskarżając żonę, że wiedziała o swojej chorobie jeszcze przed ślubem i ukryła to przed nim.

Wyspa. Ana wychodzi od Henry’ego. Widząc niezgodę pomiędzy Jackiem i Locke’iem, postanawia, że nie powie im o mapie. Zamiast tego przekonuje Sayida, żeby poszedł z nią sprawdzić, czy balon naprawdę istnieje. Towarzyszy im Charlie, który niechcący odkrywa przed Aną, że ma broń. Kobieta chce, żeby oddał jej pistolet, jednak ten daje go Sayidowi, mówiąc, że ona umie nie tylko strzelać, ale i zabijać.

Bernard próbuje złapać ostrygi, żeby zrobić z nich potem naszyjnik i podarować go Rose. Jin orientuje się, co ten stara się zrobić i łamaną angielszczyzną tłumaczy, że żadnej ostrygi tu nie znajdzie. Zjawia się wówczas Sawyer i nabija się z Jina, mówiąc, że będzie nowym tatusiem na Wyspie. Koreańczyk oczywiście nie rozumie ani słowa.

Tymczasem Sun niecierpliwie czeka na wynik testu. Towarzystwa dotrzymuje jej Kate. Okazuje się, że Sun jest w ciąży. Razem idą do Jacka. Kobieta, bojąc się reakcji Jina, chce odwlec moment, kiedy będzie mu musiała o tym powiedzieć. Jack radzi jej jednak, żeby wyznała mu całą prawdę. Niedługo po tym rozpoczyna się kolejna retrospekcja…

…w której widzimy jak Sun rozmawia z Jaem podczas kolejnej lekcji angielskiego. Kobieta mówi mu, że nie może mieć dzieci i że się z tego cieszy. Potem wyjawia, że ma zamiar odejść od Jina. Jae radzi jej, żeby się nad tym zastanowiła. Opowiada, że wyjazd do Ameryki nie wyszedł mu na dobre. „Nie mówię, żebyś została dla niego”, dodaje, mając na myśli Jina.

Dżungla. Ana nie może spać. Rozmawia z Sayidem o tym, że ludzie jej nie lubią. Przeprasza za Shannon. „Starałaś się ochronić swoich ludzi, nie ty ją zabiłaś, tylko Inni”, mówi Sayid. Rano znajdują miejsce, o którym mówił im Henry. Nie widać tam jednak balonu, na dodatek pada deszcz. Ana Lucia chce mieć jednak stuprocentową pewność, że balon naprawdę nie istnieje, w związku z czym Sayid dzieli teren na trzy części. Każdą z nich dokładnie przeszukuje jedna osoba, by w pełni usatysfakcjonować Anę.

Tymczasem retrospekcja ukazuje lekarza, który odnajduje Sun i mówi jej, że tak naprawdę jest zdrowa. To jej mąż jest bezpłodny. Doktor nie powiedział im tego wcześniej, ponieważ obawiał się reakcji Jina, który mógłby mu nawet spalić gabinet. Przyznaje jednak, że kobieta powinna znać prawdę.

Wyspa. Jin porządkuje zniszczony ogródek Sun. Wtem zjawia się jego żona. Mężczyzna przeprasza ją za wcześniejszą sprzeczkę. Sun oznajmia mu wtedy, że jest w ciąży i że jest zdrowa – to on cierpi na bezpłodność. Zaraz też przysięga mu, że jest jedynym mężczyzną, z którym spała. Jin mówi wówczas, że to musi być cud. Następnie prosi Sun, by nauczyła go angielskiego, ponieważ chciałby rozumieć resztę rozbitków i z nimi rozmawiać. Kiedy czule obejmuje żonę, kobieta rzuca w bok nerwowe spojrzenie.

W tym czasie w bunkrze Jack pozwala Henry’emu opuścić zbrojownię i proponuje mu zjedzenie płatków śniadaniowych. Gale pyta skąd je mają, a słysząc odpowiedź Locke’a, że ze spiżarni, dziwi się, że nie zbadali dokładniej schronu i jego zawartości. Gdyby był na ich miejscu, wszystko by go interesowało. Następnie stwierdza, że pozwolono mu wyjść ze zbrojowni w nagrodę za dobre zachowanie, za narysowanie mapy prowadzącej do balonu. Jack i Locke są oniemiali. Kiedy Henry orientuje się, że Ana-Lucia nic im nie powiedziała, dochodzi do wniosku, że to dlatego, iż nie ufają sobie nawzajem i rywalizują ze sobą. Zaczyna dumać, co by zrobił, gdyby był Innym: narysowałby mapę prowadzącą rozbitków w odosobnione miejsce. Kiedy znaleźliby się w zasadzce, można byłoby dokonać wymiany – Ana i reszta w zamian za niego. Odcinek kończy się słowami Henry’ego: „Jak to dobrze, że nie jestem jednym z Innych. Macie mleko?”

CIEKAWOSTKI:
:: Książka, którą czyta Sawyer to "Are You There God? It's Me, Margaret". Opowiada ona o problemach nastolatki związanych z pierwszem okresem czy z kupowaniem pierwszego stanika.
:: Test ciążowy, który używa Sun wyprodukowała firma Widmore Labs.
:: Piosenka, którą Locke słucha w bunkrze to "Pushing Too Hard" w wykonaniu The Seeds.
:: Eko, Libby, i Claire nie pojawiają się w tym odcinku.

CYTATY:
Henry: Macie wszyscy poważne problemy z zaufaniem sobie nawzajem.

Henry stara się przekonać Locke’a i Jacka, że tylko żartował. Doktor jednak uparcie twierdzi, że Gale powinien narysować inną mapę, mimo że Locke argumentuje, iż byłoby to bezsensowne posunięcie – niemożliwe jest znalezienie w dżungli Any-Lucii, Sayida i Charliego. Jack się złości i nakazuje Johnowi na powrót zamknąć więźnia w zbrojowni. Po wyjściu doktora, Henry pyta Locke’a, dlaczego pozwala się tak traktować. Zapytany brutalnie chwyta Gale’a za szyję i wprowadza do zbrojowni. Tymczasem gdzieś w dżungli Ana-Lucia, Charlie i Sayid odnajdują balon i grób, które zdają się wyraźnie potwierdzać historię Henry’ego…

Jack musi odzyskać od Sawyera lekarstwa, które potrzebne są rozbitkom. Widzi go grającego w pokera z Kate i Hurley’em. Postanawia więc zagrać z Sawyerem o leki, które z łatwością zdobywa.

We włazie nagle rozlega się dźwięk jakby płynący z głośników. Locke podchodzi do komputera i spogląda na licznik, który jednak odmierza czas jak co dzień, wskazując 47 minut. Kilka sekund później głos odlicza: „5…4…3…2…”. Kiedy dochodzi do cyfry „1”, drzwi szybko zaczynają opadać, zamykając wejścia do różnych pomieszczeń. Locke natychmiast reaguje, starając się powstrzymać je przed całkowitą blokadą.

John zawiera z Henry’m rozejm. Razem przytrzymują drzwi, po czym wsuwają pod nie pudło z narzędziami, aby się nie zamknęły całkowicie. Locke w pośpiechu stara się prześliznąć pod drzwiami, jednak skrzynka okazuje się być zbyt słabą blokadą. Drzwi opadają, boleśnie przyszpilając nogi Locke’a. Henry, stosując się do wskazówek Johna, szybko chwyta stos ciężarków do ćwiczeń i wkłada je pod drzwi, aby zmniejszyć nacisk na nogi Locke’a. Stara się go wyciągnąć spod przegrody, jednak jedna ze szpil tkwi w prawej nodze poszkodowanego, uniemożliwiając mu jakiekolwiek ruchy. Locke mówi Henry’emu, żeby przez otwór wentylacyjny dostał się do komputera i wpisał liczby. Gale idzie więc do spiżarni, żeby stamtąd wejść do otworu, jednak podczas wspinaczki po półkach ześlizguje się i uderza głową o najniższą z nich. Kiedy oszołomiony leży na ziemi, rozlega się alarm informujący, że na wpisanie kodu została już tylko jedna minuta.

Henry powoli dochodzi do siebie. Ponownie wspina się do otworu wentylacyjnego, znikając Locke’owi z oczu. Dźwięk alarmu wybrzmiewa coraz natarczywiej, sygnalizując odliczanie ostatnich 30 sekund. Locke zaczyna się denerwować, ale nagle alarm ustaje. Rozlega się inny, buczący dźwięk i gasną światła. Moment później pojawia się dziwne przyciemnione oświetlenie, a na drzwiach, pod którymi leży Locke, pojawiają się rysunki. Wydają się być mapą Wyspy z wielkim znakiem zapytania pośrodku. Nagle wraca normalne światło, a drzwi działowe podnoszą się, wracając do normalnego położenia. Locke, pełzając po podłodze, przesuwa się do pokoju, gdzie znajduje się komputer. Sprawdza licznik, który odmierza kolejne 108 minut. Do pomieszczenia wchodzi Henry mówiąc, że zrobił dokładnie to, o co go prosił John. Po wpisaniu liczb wrócił przez otwór wentylacyjny. Locke dziękuje mu za to, że go nie zostawił.

Jack i Kate natrafiają w dżungli na gigantyczną paczkę produktów żywnościowych (z logiem DHARMY) przywiązaną do spadochronu. W miejsce to docierają również Sayid, Charlie i Ana-Lucia. Wszyscy razem wracają do bunkra, gdzie znajdują Henry’ego zajmującego się nogą Locke’a. Jack gwałtownie go odciąga, ale John próbuje bronić więźnia, mówiąc, że Gale pomagał mu, kiedy opadły drzwi. Sayid mierzy do Henry’ego z pistoletu. Potwierdza, że balon i grób były dokładnie tam, gdzie opisał. Sayid był jednak wciąż sceptycznie nastawiony co do prawdziwości historii Gale’a, toteż odkopał grób i znalazł tam ciało. Nie kobiety, lecz mężczyzny. Ciało prawdziwego Henry’ego Gale’a.

Pomiędzy wydarzeniami rozgrywającymi się na Wyspie, pojawiają się retrospekcje Locke’a. Na początku, kiedy go widzimy, okazuje się, że żyje razem z Helen. Mężczyzna przygotowuje jedzenie na piknik. Zapakowuje też pierścionek zaręczynowy. Przed wyruszeniem Helen przegląda gazetę. Czytając nekrologi, natrafia na nazwisko Anthony’ego Coopera, ojca Johna. Oboje postanawiają przełożyć piknik na inny termin i pójść na pogrzeb. Locke zauważa w pobliżu dwóch tajemniczych mężczyzn oraz samochód – srebrnego Mercedesa. Na koniec pogrzebu John, stojąc obok trumny, wybacza swojemu ojcu. Mercedes odjeżdża.

Później, w trakcie pracy, znowu zauważa ten sam srebrny samochód. Podchodzi do niego, a wtedy zza szyby wyłania się twarz Anthony’ego, który, jak się okazuje, nadal żyje. Wyjawia Johnowi, że upozorował własną śmierć, aby uniknąć kary, jaką niewątpliwie wymierzyliby mu ci dwaj mężczyźni, którzy pojawili się na cmentarzu, ponieważ oszukał ich na 700 tys. dolarów. Anthony chce, żeby Locke poszedł do banku, wziął ze skrytki pieniądze i mu je dostarczył. Jako zapłatę, może wziąć sobie 200 tys. dolarów. Przyznaje, że taka kwota nie zrekompensuje Johnowi tego, przez co przeszedł i zrozumie, jeśli go więcej nie zobaczy. Locke pojawia się w banku, odbiera pieniądze i wraca do domu. Tam czekają już na niego dwaj mężczyźni – jeden z nich nazywa się Jimmy Bane. Zaczynają pytać go o miejsce pobytu ojca. Wychodzą dopiero po zapewnieniach Locke’a, który mówi, że nic nie wie. Helen pyta go czy Anthony żyje, jednak mężczyzna zaprzecza.

Jakiś czas później Locke przychodzi do motelu i oddaje ojcu jego pieniądze, odmawiając przyjęcia swojej części. Zrobił to tylko dlatego, by go zadowolić. Wyznaje mu, że zamierza oświadczyć się Helen. Okazuje się jednak, że kobieta śledziła go i wszystko widziała. Helen uderza Anthony’ego w twarz, po czym wychodzi. Locke próbuje ją dogonić. Twierdzi, że zamierzał jej wszystko opowiedzieć, ale Helen czuje się zraniona wiedząc, że Locke ponad jej miłość postawił intrygi ojca. John wówczas klęka i oświadcza się jej. Po długiej ciszy kobieta przecząco kręci głową i odjeżdża, zostawiając Locke’a spoglądającego na ojca, który wsiada do taksówki i również odjeżdża.

CIEKAWOSTKI:
:: Podczas retrospekcji widzimy, że jedną z klientek Locke'a była Nadia, ukochana Sayida.
:: Numer skrzynki depozytowej Anthony'ego Coopera to 1516.

CYTATY:
Sayid: Cała twoja historia, twoje alibi okazało się prawdziwe. Jednak ja nadal w to nie wierzyłem. Więc rozkopałem ten grób. Nie znalazłem w nim kobiety, tylko mężczyznę. Prawdziwego Henry'ego Gale'a.

Sawyer: Kiedy zapytałem cię, o co chcesz grać, dlaczego nie wybrałeś broni?
Jack: Kiedy będę potrzebował broni, to ją zdobędę.

Retrospekcja Hurley’a. Mężczyzna przebywa w szpitalu psychiatrycznym. Rozmawia ze swoim lekarzem, dr Brooksem. Wspominają o jakimś „wypadku”, ale Hurley nie chce o tym mówić. Brooks pyta go więc o przyjaciela. Lekarzowi wydaje się, że Dave ma negatywny wpływ na postępy pacjenta. Po tej rozmowie Hurley spotyka się z przyjacielem, który przekonuje go, żeby zignorował dietę i terapię, ponieważ Brooks nie jest po jego stronie.

Jakiś czas później Hurley, wraz z innym pacjentem, Loenardem, grają w grę. Przypatruje im się Dave. Pielęgniarka przynosi Hurley’owi leki. Dave opowiada mu wtedy o swoim planie ucieczki ze szpitala. Mówi też, że przepisane przez dr Brooksa tabletki służą temu, aby mieć Hurley’a pod kontrolą. Tymczasem zjawia się lekarz. Chce zrobić pacjentom zdjęcie do gazetki. Zapytani pozują, a kiedy Brooks odchodzi, Hurley udaje, że bierze lekarstwa, Dave’owi natomiast pokazuje, że wcale ich nie połknął.

Podczas kolejnego spotkania z lekarzem okazuje się, że Hugo uważa, iż to jego waga jest głównym źródłem jego problemów, łącznie z „wypadkiem”. Wszedł on na przeładowany poziom (piętro?) – przeznaczony dla 8 osób, ale znalazło się na nim 23 ludzi. Runął, w wyniku czego dwie osoby zmarły. Hurley uważa, że to jego wina, dręczą go wyrzuty sumienia. Dr Brooks próbuje go przekonać, że ten wypadek nie miał nic wspólnego z tuszą pacjenta – po prostu było tam zbyt wiele osób. Katastrofa była nieunikniona. Poza tym lekarz mówi mu, by przestał rozmawiać z Dave’m, przypominając o jego negatywnym wpływie. Hurley odpowiada na to, że Dave jest jedynym człowiekiem, który naprawdę przejmuje się tym, co czuje Hugo. Wówczas Brooks pokazuje mu zrobione wcześniej zdjęcie. Nie ma na nim Dave’a. Prawda jest taka, że Dave to wytwór wyobraźni Hurley’a stworzony po to, aby odciągnąć go od trudnego zadania – zrzucenia kilogramów, których pacjent naprawdę chce się pozbyć.

Noc. Do pokoju Hurley’a podkrada się Dave i pyta o ucieczkę. Hugo, powołując się na fotografię widzianą u lekarza, mówi, że przyjaciel nie jest prawdziwy. Dave jednak nie daje za wygraną. Mówi, że zdjęcie zostało przerobione komputerowo. Jest to wystarczający argument, by przekonać Hurley’a do ucieczki. Razem skradają się po schodach i za pomocą kluczy, które Hugo wykradł z biurka dr Brooksa, otwierają okno. Dave wyskakuje przez nie, ale Hurley nagle się rozmyśla. Uświadamia sobie, że chce dojść do siebie pod względem fizycznym i psychicznym, w związku z czym zatrzaskuje za Dave’m okno, a sam zostaje w środku.

Na Wyspie, Hurley i Libby w ramach ćwiczeń biegają. Hugo jednak szybko się męczy. Pokazuje kobiecie zgromadzone przez siebie zapasy żywności. Libby przekonuje go, żeby się od nich uwolnił, na co ten z radością przystaje. Nagle przebiegają obok nich Jin, Sun i inni rozbitkowie. Hurley i Libby podążają za nimi i szybko odnajdują skrzynkę pełną żywności, która wcześniej niespodziewanie „spadła z nieba”. Wszyscy zakładają, że została ona spuszczona na ziemię w nocy. Między rozbitkami wybucha walka, toteż Charlie proponuje, żeby żywność rozdzielił Hurley, tak jak to zrobił poprzednim razem. Mężczyzna w przypływie paniki odmawia, a wtedy Libby sugeruje, żeby każdy wziął sobie to, czego potrzebuje. Kiedy wszyscy zaczynają gromadzić jedzenie, Hurley dostrzega wpatrzonego w niego Dave’a, który wkrótce ucieka w głąb dżungli. Hugo zamierza go dogonić, ale niestety gubi ślad. Znajduje jedynie jego kapeć.

Sayid i Ana-Lucia przesłuchują „Henry’ego Gale’a”, który ponownie jest związany i uwięziony w zbrojowni. Kiedy pytają go o przywódcę Innych, mężczyzna powtórnie zaprzecza temu, jakoby był jednym z Nich. Wyjaśnia, że był członkiem grupy ratowniczej, która znalazła martwego Gale’a i pochowała go. Sayid obnaża jego kłamstwo poprzez przeczytanie wiadomości, którą prawdziwy Henry napisał swojej żonie, Jenny, na dwudziestodolarówce znajdującej się w jego portfelu. Nie mógłby jej napisać, gdyby był martwy. Zdemaskowanemu więźniowi wymyka się, że zna brodatego mężczyznę: mówi o nim, że nie jest nikim ważnym i że jest ktoś, kto stoi wyżej niż Brodacz, jednak nie wymienia go z imienia. Sayid traci cierpliwość i mówi, że policzy do trzech, po czym zastrzeli „Henry’ego”, jeśli ten nie zacznie odpowiadać na pytania. Z bronią wycelowaną w głowę więźnia, odlicza. Po słowie „trzy”, naciska spust… W ostatniej chwili Ana-Lucia odwraca jego ramię.

Charlie oferuje Eko swoją pomoc przy budowie tajemniczej budowli. Hurley wciąż próbuje dogonić Dave’a. Na polanie znajduje pudełko krakersów rybnych z logiem DHARMY, którymi zaczyna się objadać. Wówczas pojawia się Dave. W odpowiedzi na pytanie Hurley’a czy jest prawdziwy, rzuca w niego kokosem i ponownie ucieka. Hugo podąża za nim na plażę, gdzie pracują Charlie i Eko. Żaden z nich nie widział przechodzącego obok mężczyzny w szlafroku, toteż Hurley idzie do Sawyera. Chce otrzymać leki, które przyjmował w szpitalu. Sawyer drwi sobie z halucynacji mężczyzny, co popycha Hurley’a do zaatakowania go. Jin rozdziela ich. Kate i Libby tymczasem zastanawiają się, co też mogło sprowokować Hurley’a do takiego czynu.

Jack i Kate zajmują się raną Locke’a. Doktor mówi, że John powinien uważać na nogę, którą trzeba na parę tygodni usztywnić. Chory zgadza się, aczkolwiek niechętnie, na propozycję chodzenia o kulach. W tym czasie, Hurley jest bardzo zły na siebie. Uważa, że wszystkim dodaje problemów, wobec czego ogłasza, że przenosi się do pustych teraz jaskiń. W drodze do nich rozdziera się mu plecak, z którego wypada i rozbija się słoik masła orzechowego. Cała jego zawartość wylewa się na ziemię. Kiedy Hurley ją zjada, raz jeszcze pojawia się Dave.

Hurley nadal wierzy, że Dave nie istnieje. Przyjaciel mówi mu wtedy, że wszystko, co zdarzyło się po tej nocy, której Hugo nie zdobył się na ucieczkę z zakładu, to wytwór jego fantazji. Wymyślił sobie wszystko: wygraną na loterii, Wyspę, bunkier, ludzi, a nawet to, że wypuszczono go ze szpitala. Hurley nie wierzy w to, twierdząc, że naprawdę wygrał pieniądze. Dave wskazuje, że na Wyspie znajdują się liczby Leonarda, Hugo widział je na włazie i w kodzie. Następnie mówi, że Libby także jest wymyślona, ponieważ w rzeczywistości nie miałoby sensu, gdyby tak atrakcyjna, szczupła blondynka zainteresowała się Hurley’em. Mężczyzna zaczyna wtedy wierzyć Dave’owi. Przyjaciel prowadzi go wtedy na urwisty brzeg i wyjaśnia, że Dave, który wyskoczył przez okno był realną osobą, ale ten, który jest teraz, został stworzony przez podświadomość Hurley’a. Mówi, że jedynym ratunkiem, by wyrwać się z tego stanu, jest skok w dół, po czym demonstruje to, wpadając w toń oceanu.

W bunkrze Locke usiłuje wypytać „Henry’ego” o jego prawdziwe imię, ale więzień woli, żeby wszyscy zwracali się do niego tak jak do tej pory. John łamie sobie głowę nad tym czy „Gale” zamierzał być złapany, czy nie. Bierze pod uwagę to, że Inni powinni na tyle znać Wyspę, by ustrzec się przed pułapkami zastawionymi przez Danielle. Pyta więźnia czy Tamci chcieli zlokalizować bunkier – może dlatego pozwolili na to, by został pojmany? „Henry” mówi, że ten schron to żart oraz że nigdy nie wpisał kodu ani nie wcisnął klawisza. Pozwolił licznikowi dojść do 0. Zobaczył wtedy czerwone hieroglify, które pojawiły się przy wtórze hałasu, a potem na minutniku z powrotem pojawiła się liczba 108. Hałas ustał. Nic się nie stało.

Tymczasem stojący na skale Hurley zastanawia się czy uwierzyć Dave’owi i skoczyć. W tym stanie zastaje go Libby. Hugo mówi jej, że wszystko jest fikcją, nawet ona jest wymyślona przez jego umysł, który nie chce się obudzić i wrócić do rzeczywistości. Libby pyta go o mężczyznę, który złamał nogę na drugim końcu Wyspy i wskazuje, że Hurley nic o tym nie wie, ponieważ to zdarzyło się jej, nie jemu. Następnie całuje go, co jest kolejnym dowodem na to, że wszystko wokół dzieje się naprawdę.

Ostatnia retrospekcja także rozgrywa się w szpitalu dla umysłowo chorych. Dr Brooks robi zdjęcie Dave’owi i Hurley’owi. Całe zajście obserwuje jeszcze jedna osoba – Libby.

CIEKAWOSTKI:
:: Michael i Claire nie pojawiają się w tym epizodzie.
:: Szpital, w którym przebywał Hurley, to w rzeczywistości YWCA w Honolulu.

CYTATY:
Hurley: Widzieliście, jak przebiegał tędy pewien gość? W szlafroku? Z kokosem w ręku?
Charlie: Nie. Ale widziałem niedźwiedzia polarnego na wrotkach z mango w łapie.

W retrospekcji widzimy pierwsze spotkanie Bernarda z Rose. Mężczyzna pomaga jej wydostać samochód, który utknął w śniegu. Kiedy zamierza odjechać swoim, Rose zatrzymuje go i pyta czy miałby ochotę pójść z nią na kawę. Pięć miesięcy później Bernard oświadcza się kobiecie. Rose wyznaje mu wówczas, że jest śmiertelnie chora i został jej „rok życia, może trochę więcej”. Jednak Bernard nadal chce ją poślubić.

W ramach miesiąca miodowego zabiera żonę do Australii. Na miejscu wyjawia jej główny cel ich podróży: przywiózł ją do uzdrowiciela, Isaaca z Uluru. Rose niechętnie zgadza się na spotkanie. Isaac tłumaczy kobiecie, że w pewnych miejscach na ziemi znajdują się skupiska energii. Jego dom stoi w jednym z nich. Jednakże okazuje się, że energia tam zgromadzona nie działa na Rose. Isaac nie może jej uleczyć. Pociesza ją jednak, że może energia umiejscowiona gdzieś indziej na nią podziała. Rose postanawia, że nie powie Bernardowi prawdy. Nie chce, żeby mąż resztę czasu, który mogą spędzić razem, poświęcił próbom ocalenia jej życia. Mówi mu więc, że została uleczona.

Ostatnia scena retrospekcji rozgrywa się na lotnisku. Rose upuszcza niechcący jedną z buteleczek z lekami. Podnosi je i podaje mężczyzna przykuty do wózka inwalidzkiego – Locke.

Wyspa. Bernard jest sfrustrowany. Nie rozumie, dlaczego rozbitkowie przestali robić cokolwiek w celu sprowadzenia pomocy. Próbuje zebrać grupę osób, które pomogłyby mu utworzyć znak – wielkie SOS zrobione z ciemnych kamieni – widoczny z samolotów lub satelity. Dzięki temu mogliby zostać uratowani. Do grupy zamierza zwerbować również Charliego i Eko, ale obaj już nad czymś pracują. Charlie wyjawia Bernardowi, że budują kościół, dlatego nie mogą mu pomóc.

W tym samym czasie przesiadujący w bunkrze Locke usiłuje odtworzyć z pamięci mapę, którą zobaczył na drzwiach. Ignoruje alarm, na co zwraca uwagę Jack. Locke wpisuje więc i zatwierdza kod. Jack mówi „Henry’emu”, że zamierza znaleźć Tamtych i zaproponować Im wymianę: „Gale” za Walta. Więzień oświadcza jednak, że Inni nigdy nie oddadzą chłopca.

Bernard próbuje skłonić zebraną ekipę do pracy. Chce, żeby wykonywali ją ściśle według jego wytycznych. Rose krytykuje go, stwierdzając, że stworzenie takiego napisu da ludziom jedynie fałszywą nadzieję na ratunek. Podłamany Bernard nie zamierza jednak zrezygnować z realizacji swojego pomysłu. Jego wojownicze nastawienie przyczynia się do tego, że stopniowo traci wszystkich pomocników.

Locke podchodzi do pomieszczenia, w którym zamknięty jest więzień. Chce porozmawiać z „Henrym”, który przestał mówić, jeść i pić. John wali w drzwi i pyta „Gale’a” czy naprawdę nie wcisnął klawisza, kiedy ten leżał przyszpilony drzwiami. „Henry” nie odpowiada. Po chwili możemy go zobaczyć. Siedzi w ciszy, z zadowoleniem uśmiechając się do siebie.

W rozmowie z Locke’iem Rose czyni aluzje co do tego, że oboje korzystają z uzdrawiającej mocy Wyspy. Następnie kobieta idzie do męża i wyznaje mu, że go okłamała. Isaac wcale jej nie wyleczył. Dodaje jednak, że uzdrowiła ją Wyspa, dlatego boi się, że jeśli opuszczą to miejsce, choroba wróci i ją zabije. Wówczas Bernard mówi żonie, że zostanie z nią i porzuca swój pomysł stworzenia napisu.

Tymczasem Locke wraca do bunkra i na nowo próbuje narysować mapę. Rozmowa z Rose przypomniała mu, że Wyspa nadal coś znaczy. Tym razem mężczyzna uśmiecha się. Wygląda na to, że rysunek go satysfakcjonuje.

Jack ma zamiar spotkać się z Innymi i oddać im „Henry’ego” w zamian za Walta. Razem z Kate zmierzają do miejsca ich ostatniej konfrontacji. Po drodze wpadają w jedną z pułapek Rousseau, ale na szczęście udaje im się z niej wydostać. Kate mówi Jackowi o istnieniu medycznego bunkra i wyznaje, że zatrzymała tę informację dla siebie, ponieważ on nie powiedział jej o „Henrym”. Kiedy docierają do granicy, Jack zaczyna wołać Tamtych. Bez rezultatu. Wspólnie postanawiają rozbić tam obóz i zanocować. Podczas rozmowy Kate przeprasza Jacka za to, że go pocałowała. Wtem dostrzegają wybiegającą z lasu postać. Jest najwyraźniej przerażona. Potyka się i pada na ziemię wprost przed nimi… To Michael!

CIEKAWOSTKI:
:: Sayid nie pojawia się w tym epizodzie.
:: Kiedy Jin ma już dość Bernarda, informuje go, że nie będzie mu więcej pomagał przy zbieraniu kamieni. Scena ta miała się skończyć dokładnie w tym momencie, jednak reżyser nie krzyknął "Cięcie!", więc Sam Anderson (Bernard) zbierał dalej kamienie przez około 15 minut. Przestał dopiero, gdy ekipa zaczęła się z niego śmiać, a reżyser w końcu krzyknął: "Cięcie!".

CYTATY:
Bernard: Mogę chociaż wziąć te kłody?
Eko: Są nam potrzebne.
Bernard: Do czego?
Eko: Budujemy kościół.
Bernard: Wszyscy na tej wyspie coś budują. Ja staram się nas ocalić.
Eko: Ludzi można ocalić na wiele sposobów.
Bernard: Lubiłem cię bardziej, kiedy tłukłeś innych swoim kijem.
Charlie: A ja lubię cię takim, jakim teraz jesteś.

Kostnica. Ana-Lucia patrzy na ciało mężczyzny, którego zabiła. Obecna jest tam również jej matka, która zaczyna zadawać córce pytania. Ana bez przekonania wyjawia jej swoje alibi dobrze wiedząc o tym, jak oczywista jest jej wina. Matka proponuje jej pomoc, ale kobieta odmawia. Widząc, że matka nie zamierza ustąpić, Ana wychodzi.

Kolejna retrospekcja. Widzimy Anę-Lucię pracującą na lotnisku jako oficer ochrony. W barze poznaje ona Christiana Shepharda (ojca Jacka). Oboje współczują sobie nawzajem. Mężczyzna proponuje jej, by pracowała jako jego ochroniarz w Sydney. Postanawiają przybrać fałszywe imiona. Ana nazywa Christiana Tomem, a on ją – Sarah (imię żony Jacka). Spędzają w Sydney 4 dni pijąc, aż w końcu Christian zbiera się w sobie na odwagę i w środku nocy odwiedza pewną mieszkającą na przedmieściach blondynkę. Łomocze do jej drzwi tak długo, aż kobieta otwiera. Mówi jej wtedy, że spłacił dług za jej dom i ma prawo zobaczyć swoją córkę. Ana-Lucia odciąga go stamtąd. Odjeżdżają. Później rozmawiają o tym, przed czym każde z nich ucieka. Kobieta stara się zachęcić swojego nowego znajomego do powrotu do Stanów, ale ten odmawia. Zmierza w stronę baru, wpadając przypadkiem na Sawyera.

Lotnisko. Na krótko przed odlotem Ana stoi obok Jina w kolejce. Widzi Jacka, który tłumaczy kobiecie siedzącej za ladą, że musi przetransportować ciało jego zmarłego ojca tak szybko, jak tylko jest to możliwe. Ana podsłuchuje rozmowę, pod wpływem której dzwoni do matki i wyznaje, że wyjechała do Australii aby uciec, ponieważ tamta dowiedziała się prawdy. Matka prosi ją, by wróciła do domu.

Wyspa. Ana-Lucia pilnuje Henry’ego. Zadaje mu kilka pytań, po czym nazywa go mordercą. Nie słysząc jego szeptu, pochyla się bliżej i wtedy Gale ją atakuje. „Zabiłaś dwóch z nas”, warczy. Mówi również, że byli oni „dobrymi ludźmi” i że to ona jest morderczynią. Po tych słowach chwyta ją za szyję i dusi. Do komórki wkrada się na szczęście Locke i uderza Henry’ego tak, że więzień traci przytomność.

Jack i Kate przyprowadzają Michaela do bunkra. W tym samym czasie Hurley pyta Sayida o radio – ma nadzieję zrobić wrażenie na Libby, naśladując bohatera filmu „Say Anything” („Nic Nie Mów”). Sayid jednak zamiast tego doradza mu zorganizowanie pikniku. Opowiada mu o pięknej plaży, na którą zabrał kiedyś Shannon. Hurley i Libby wyruszają tam na piknik. Niestety Hugo gubi drogę i wychodzą w tym samym miejscu, z którego przyszli. Libby proponuje, że równie dobrze mogą urządzić piknik tutaj, jednak okazuje się, że Hurley zapomniał także koców i czegoś do picia. Ustalają podział prac: Libby pójdzie po koce do bunkra, a Hurley zorganizuje wino. Mężczyzna żartuje, że jeśli się upije, przypomni sobie, skąd zna Libby.

Ana-Lucia przychodzi do Sawyera po broń. Ten mówi jej najpierw, żeby poszła po nią do swojego kumpla Jacka, ale później sarkastycznie „przypomina” sobie, że przecież doktor jeszcze nie wrócił z wyprawy do dżungli, na jaką udał się razem z Kate. Kiedy Ana komentuje to mówiąc, że Jack poszedł z „dziewczyną” Sawyera, mężczyzna rzuca jej wściekłe spojrzenie i każe „znikać”.

Za jakiś czas Sawyer, idąc przez las, odkrywa, że śledzi go Ana-Lucia. Kiedy zatrzymuje się i z nią spotyka, kobieta ponownie żąda broni – wciąż bez rezultatu. W szamotaninie zwycięża Sawyer. W odpowiedzi na to Ana zaczyna go uwodzić. Skutecznie. Po wszystkim kobieta informuje go, że jeśli komukolwiek powie o tym „numerku”, zabije go.

W bunkrze, Locke pyta związanego Henry’ego, dlaczego rzucił się na Anę, a nie na niego, kiedy niczym w pułapce leżał przyszpilony drzwiami. Więzień twierdzi, że zawiódł. W momencie, kiedy złapała go Rousseau, był w drodze tutaj (do włazu/obozu na plaży). Szedł po Locke’a – „jednego z dobrych”. Jednak zawiódł, nie wypełnił zadania i teraz zabiją go albo rozbitkowie, albo jego ludzie, ponieważ Ich przywódca, mimo że jest wielkim i światłym człowiekiem, nie przebacza.

Michael opowiada zgromadzonym, że znalazł Tamtych. Jest Ich 22. Mieszkają w namiotach. Też mają bunkier, do którego wejścia pilnuje dwóch strażników. Mówi, że może ich tam zaprowadzić. Jack i Locke rozważają to i decydują, że nadszedł czas, by odebrać od Sawyera broń. Towarzyszy im Kate. W bunkrze zostają Ana-Lucia i Michael. Sawyer czyta rękopis, który Jack mu zabiera i wrzuca do ognia. Następnie celuje z pistoletu w mężczyznę i żąda, żeby zaprowadził ich do broni. Sawyer zamierza wyjąć swoją, gdy nagle okazuje się, że jej nie ma. Uprzytamnia sobie, że ukradła mu ją Ana-Lucia podczas - lub po - ich miłości. Locke nagle łączy ze sobą wszystkie fakty i odkrywa, po co kobiecie pistolet. Mówi Jackowi o ataku Henry’ego na Anę.

Bunkier. Ana-Lucia daje Gale’owi nóż, żeby się uwolnił. Kiedy mężczyzna to robi, kobieta wymierza w niego broń… Później widzimy ją ponuro siedzącą na kanapie. Rozmawia z nią Michael. Ana opowiada mu o Henrym, o tym, jak próbował ją zabić i jak ona nie potrafiła się przemóc by dokonać zemsty. Michael proponuje, że może go dla niej zabić. Kobieta daje mu pistolet. Michael ponuro spogląda na broń, mówi: „Przepraszam”, po czym… strzela do Any. Jest to strzał śmiertelny. Wówczas do pomieszczenia wchodzi Libby, która trzyma koce na piknik. Michael zaskoczony, odruchowo naciska spust. Kula przechodzi przez koce i kobieta pada na ziemię. Nie wiadomo, czy jeszcze żyje, czy już nie. Michael otwiera drzwi do komórki, w której siedzi Henry. Gale wstaje. Obaj mężczyźni wymieniają znaczące spojrzenia. Michael świadomie postrzela się w ramię…

CIEKAWOSTKI:
:: Podczas przerw reklamowych w tym odcinku emitowano reklamę Hanso Foundation. W ten sposób wystartowano grę 'The Lost Experience'.
:: Eko, Claire, Charlie i Sun nie pojawiają się w tym odcinku.
:: W odcinku widać Sawyera czytającego rękopis 'Bad Twin'. ABC wydało poźniej tę książkę w ramach gry 'The Lost Experience'.
:: Media donosiły, że Libby i Ana-Lucia zostały uśmiercone, gdyż aktorki grające te postacie miały poważne kłopoty z alkoholem. Lindelof zdementował te plotki.
:: Scena, w której Ana-Lucia znajduje się w hotelu w Sydney została nakręcona w hotelu w Waikiki. Panoramę Sydney dodano komputerowo.
:: Ekipa nie była w stanie załatwić odpowiedniej ilości samochodów z kierownicą po prawej stronie (w Australii o

honey_moon · Wysłany: 0:05:19 04-04-07 Temat postu:

cd

(w Australii obowiązuje lewostronny ruch), więc w scenie, w której Ana i Christian znajdują się przed barem zastosowano podczas montażu tzw 'odbicie lustrzane'. Wszystkie znaki drogowe zostały później poprawione komputerowo, jednak ubrania, pierścionki itp odwrócono na aktorach już podczas kręcenia sceny.

CYTATY:
Locke: Byłem uwięziony pod tymi stalowymi drzwiami. Byłem bezradny. Mogłeś rozwalić mi głowę, ale nic nie zrobiłeś. Dlaczego?
Henry: Ponieważ ty jesteś jednym z tych dobrych, John.
Locke: Co? Z jakich dobrych?
Henry: To bez znaczenia. I tak jestem już martwy. Doktor poszedł zaproponować wymianę. Wróci z pustymi rękoma i... Stałem się bezwartościowy. Albo Jack wróci i mnie zabije, albo moi ludzie mnie znajdą i to zrobią.
Locke: Dlaczego twoi ludzie mieliby cię zabić?
Henry: Ponieważ ten, który nami dowodzi jest wielkim, genialnym człowiekiem, ale nie umie wybaczać. Zabije mnie, ponieważ go zawiodłem. Nie wykonałem swojej misji.
Locke: Jakiej misji?
Henry: Kiedy ta kobieta złapała mnie w swoją pułapkę, byłem w drodze do bunkra. Szedłem po ciebie, John.

Kiedy odcinek zaczyna się, Mr. Eko kontynuuje budowę kościoła, rąbiąc drzewo siekierą. Ana-Lucia pyta co buduje. Eko wyjaśnia, że pomysł budowy kościoła ujrzał we śnie, na co ta odpowiada: „w śnie takim jak ten?”. Wtedy Eko spostrzega, że Ana-Lucia krwawi z ust i brzucha. „Musisz pomóc Johnowi”- słyszy i przenosimy się razem z nim do Łabędzia, gdzie przy komputerze siedzi jego brat- Yemi. Ten mówi mu, że Locke się zagubił i żeby zaprowadził go do „znaku zapytania”. Pomieszczenie zaczyna się gwałtownie trząść. Yemi ostrzega go, że napotka wiele przeszkód, jednak musi się skupić na szukaniu znaku zapytania. Licznik zmienia kolor na czerwony i czarny, jednakże zamiast hieroglifów, pojawiają się same znaki zapytania (również na klawiszach komputera). Wtedy Yemi mówi, by Eko wziął ze sobą siekierę... Chwilę potem Eko budzi się, a Charlie pyta go „co się stało?”.

Locke, Sawyer, Kate i Jack kierują się w stronę włazu. Wybiega z niego Michael, tłumaczy, że został postrzelony przez nieznajomego („Henry Gale”), który następnie uciekł. Eko, który dopiero przyszedł, oferuje swoją pomoc. Kiedy Eko i Jack pomagają Michaelowi wejść do środka, Sawyer i Kate dostrzegają ranne Libby i Ane-Lucię. Kate sprawdza puls Any-Lucii i jak się okazuje kobieta jest już martwa. Gdy Sawyer chce zająć się Libby, ta odzyskuje przytomność, a Jack rusza by ją ratować. Michael obawia się, że prawda wyjdzie na jaw. Jack nalega by znaleźć Henry’ego, w końcu uciekł raptem pół godziny temu, jednak Sawyer przekonuje go, że bardziej potrzebny jest w bunkrze.

W pierwszej retrospekcji, widzimy Eko, który jako ksiądz słucha spowiedzi. Rozmawia z mężczyzną, spowiadającym się z grzechu cudzołóstwa. Okazuje się on być człowiekiem, który sfałszował dla Eko paszport, umożliwiający mu wyjazd do USA. Inny ksiądz przychodzi i informuje Eko, że wydarzył się cud: pewna kobieta tłumaczy, że jej córka utonęła w rzece i następnego dnia wróciła do życia. Chciałaby by świat się o tym dowiedział. Eko odpowiada swojemu zwierzchnikowi, że nie może zająć się tą sprawą, ponieważ nie wierzy w słowa tej kobiety, na co ten odpowiada: „właśnie dlatego wybrałem ciebie”.

Eko oferuje, że będzie śledził Henry’ego Gale’a w towarzystwie Locke’a. Jednakże, nie przejmując się szukaniem śladów Eko prowadzi Locke’a w zupełnie inne miejsce. John nie jest zachwycony takim obrotem sprawy i szykuje się do odwrotu. Wtedy Eko prosi go, by ten zaprowadził go do znaku zapytania. Kiedy Locke odmawia, Eko uderza go w głowę, a Locke traci przytomność. Po jakimś czasie Locke budzi się. Eko tłumaczy, ze zrobił to, bo Locke nie chciał współpracować. Po kolejnych pytaniach, Locke pokazuje rysunek, który przedstawia mapę ze znakiem zapytania zrysowaną ze ściany w Łabędziu. Wtedy Eko oznajmia, że odnajdą znak zapytania, prowadzeni przez sny. Locke odnosi się do tego sceptycznie, na co Eko ripostuje: ‘A czy ty nigdy nie podążałeś za swoim snem?”.

W bunkrze, Michael pyta Jacka, czy Libby już coś mówiła, na co on odpowiada, że nadal jest nieprzytomna. Jack spogląda wymownie na Sawyera, mówiąc przy tym, że nie ma tego, co jest mu potrzebne by uśmierzyć ból Libby. Sawyer potweirdza jednak, że oddał Jackowi wszystkie leki jakie miał, na co ten drugi odparowuje: „heroina, Sawyer”. Wtedy Sawyer zgadza się przynieść jedną z figurek Maryi Dziewicy, dodając, że wróci za 20 minut, jednak Jack natychmiast rozkazuje Kate iść z nim. Sawyer złośliwie zauważa, ze nie potrzebuje pomocy przy noszeniu jednej figurki, jednak Jack upiera się przy swoim. Sawyer wyjaśnia, że Jack zmusza go do wyboru: pokazać gdzie ukrył heroinę (a więc i broń), czy pozwolić Libby cierpieć. Jack potwierdza, że dokładnie o to mu chodziło. Sawyer ostatecznie ulega i okazuje się, że jego tajemniczą skrytką był... jego namiot. Po wyjściu z namiotu, Hurley pyta czy nie widzieli Libby. Kate postanawia powiedzieć całą prawdę Hurley’owi.

W kolejnej retrospekcji, Eko odwiedza lekarza, by zasięgnąć jego opinii na temat „cudu”. Koroner twierdzi, że dziewczyna „ożyła” w czasie autopsji. Jako dowód przedstawia kasetę, nagraną podczas zabiegu. Gdy Eko odwiedza kobietę, która zgłosiła cud, zauważa dziewczynę siedzącą przed domem. Eko rozmawia z ojcem dziewczyny, Richardem. Informuje on Eko, że cała sytuacja jest nieporozumieniem. Wyjaśnia, że to żona stara się zrobić mu na złość, ze względu na jego pracę – Richard czyni „cuda na zamówienie” dla ludzi, którzy desperacko ich szukają. Eko postanawia wtedy, że w raporcie napisze, że nie było żadnego cudu. Gdy odchodzi, jeszcze raz spogląda na dziewczynę.

Locke śni. Widzi mężczyznę (Yemi’ego), który przychodzi do Eko i chce, by ten podążył za nim. Gdy Eko już jest na szczycie klifu, widzi księdza ponownie, który siedząc na wózku inwalidzkim, mówi „John, obudź się”. Eko traci równowagę i spada, a Locke budzi się z koszmarnego snu. Chwilę potem opowiada Eko, co widział w swoim śnie i obaj postanawiają, dalej podążać za snami. Eko wspina się na pobliski klif, szczęśliwie docierając na szczyt. Locke pyta, czy Eko widzi cokolwiek. Po dokładnym obejrzeniu okolicy, Eko odpowiada, że nic tu nie ma. Jednak, gdy spogląda na dół w kierunku Locke’a, dostrzega ogromny znak zapytania za samolotem. Po dalszym dochodzeniu, okazuje się że ziemia została posolona, tak, by nic na niej nie wyrosło. Eko sądzi, że utworzono ten znak, aby miejsce było widoczne z góry. Bierze siekierę i zaczyna uderzać nią o ziemię, aż odkrywa wejście do bunkra pod samolotem. Wewnątrz znajdują dwa krzesła, papieros, jakieś drobiazgi na biurkach, oraz monitory, ponumerowane od 1 do 9. Locke włącza je, jednak tylko 7 działa poprawnie, przekazując obraz z Łabędzia. Ich oczom ukazuje się Jack, który akurat przechodził przed kamerą. Locke odnajduje chwilę potem komputer, na monitorze którego widniał napis >: WYDRUKUJ REJESTR T/N? Locke wciska T. Maszyna zaczyna drukować...

W kolejnej retrospekcji widzimy Eko na lotnisku, tuż przed feralnym lotem 815. Spotyka tamtą dziewczynę, która mówi mu że widziała Yemi’ego, gdy była „pomiędzy światami”. Yemi miał poprosić ją, by przekazał Eko, że on w niego wierzy. Eko nie był zadowolony tą sytuacją i podniósł głos na dziewczynę do tego stopnia, że obecna tam Libby zapytała, czy wszystko jest w porządku.

Na Wyspie, Eko znajduje Instruktaż dla stacji o nazwie Perła. Dr Mark Wickman, przedstawia znaczenie stacji piątej. Jej zadaniem jest monitorowanie innych osób biorących udział w eksperymencie, we wszystkich stacjach na Wyspie. Osoby w Perle mają zapisywać swoje obserwacje w zeszytach, a następnie po umieszczeniu ich w pneumatycznej tubie, zeszyty trafią do siedziby DHARMY. Wickman dodaje, że choć osoby biorące udział w eksperymencie myślą, że to co robią jest bardzo ważne, tak nie jest. Film kończy się napisami o prawach autorskich i informacji, że pochodzi z roku 1980.

Po projekcji, Eko pyta Locke’a, czy chce obejrzeć film jeszcze raz, jednak Locke mówi: „widziałem już wystarczająco dużo”. Eko przegląda raporty, mówi, że praca, którą Locke wykonywał do tej pory, jest teraz jeszcze ważniejsza. Locke ripostuje, że to nie praca, lecz kpina. Jest oburzony, okazało się, że był przedmiotem psychologicznego eksperymentu, podczas gdy wlał tyle wiary we wciskanie przycisku. Wpada we wściekłość. Natomiast, Eko oznajmia, że to on dalej będzie wciskał klawisz, niezależnie od tego co myśli John.

W Łabędziu, Hurley chce porozmawiać z Libby. Przez łzy przeprasza ją, że zapomniał koców. Ostatnim tchnieniem kobieta wykrzykuje „Michael!”. Jack, niesłusznie rozumiejąc jej słowa jako troskę o Michaela, mówi, że wszystko z nim w porządku... Sawyer przytula płaczącą Kate. Odcinek kończy się zbliżeniem kamery na ekran komputera, przy dźwięku znanego nam alarmu...

CIEKAWOSTKI:
:: Komputer z Perły to ten sam, który znajduje się w Łabędziu. Dosłownie. Ma nawet logo Łabędzia.
:: Darren Aronofsky, reżyser "Pi" i "Requiem for a Dream", miał wyreżyserować ten odcinek, ale okazało się, że nie ma wolnych terminów.
:: W Perle widzimy zbliżenie ręki Locke'a. W rzeczywistości jest to ręka reżysera Damona Lindelofa. Terry O'Quinn był wtedy zajęty zdjęciami w innym miejscu.
:: Sayid, Claire, Jin i Sun nie pojawiają się w tym epizodzie.
:: Premierę odcinka na ABC obejrzało 15.7 mln ludzi.
:: Richard Malkin, jasnowidz Claire to także ojciec dziewczyny, którą odwiedził Eko.

CYTATY:
Locke: Ana-Lucia nadal by żyła, gdybym powiedział Jackowi co zrobił Henry.
Eko: Ona chce teraz żebyśmy razem tam poszli. Powiedziała mi to we śnie.
Locke: We śnie. Oczywiście.
Eko: A czy ty nigdy nie podążałeś za swoim snem?

Jack: Mogę sprawić, że nie będzie cierpieć. Ale nie ma tego czego potrzebuję.
Sawyer: Czego chcesz? Oddałem ci wszystkie leki.
Jack: Heroina, Sawyer.
Sawyer: Daj mi 20 minut.
Jack: Kate pójdzie z tobą.
Sawyer: Do tego nie potrzeba dwójki ludzi.
Jack: Kate pójdzie z tobą.
Kate: Po co mam z nim iść?
Sawyer: Jack wie, że heroina jest tam, gdzie schowałem broń. Albo cię tam zaprowadzę, albo Libby będzie cierpieć. O to chodzi, prawda?
Jack: Tak. Dokładnie o to chodzi.

Kate: Tutaj trzymałeś broń. Cały czas pod naszym...
Sawyer: Nabrałem was, co?

Hurley: To miała być nasza pierwsza randka
Michael: Randka?
Hurley: Tak. Piknik na plaży. Cieszę się, że nic ci nie jest.

Locke: Każda sekunda z mojego nędznego życia, jest równie bezużyteczna jak wciskanie tego przycisku. Myślisz, że to jest ważne i konieczne? To jest niczym. To jest nic nie warte. Kim ty jesteś, żeby mówić mi, że jest inaczej?
Eko: Ten krzyż nosił mój brat Yemi. Yemi był wspaniałym człowiekiem. Był księdzem. Sługą bożym. Przez moją zdradę został postrzelony i umarł. Zabrano go na pokład samolotu, który wystartował z Nigerii, z drugiego końca świata. Potem samolot, którym ja leciałem, rozbił się na tej wyspie. I jakimś cudem, właśnie tutaj odnalazłem brata. Znalazłem go w samolocie, który wystartował z Nigerii, w tym samolocie który leży nad nami i który zasłonił wejście do tego miejsca. Zdjąłem ten krzyż z szyi Yemi’ego i założyłem na swoją. To samo zrobiłem w dniu, w którym po raz pierwszy odebrałem człowiekowi życie. Więc pozwól, że zapytam. Jak możesz twierdzić, że to nie ma znaczenia?

Odcinek zaczyna się retrospekcją, w której cofamy się o 13 dni wstecz. Początek jest identyczny jak w odcinku 11: „The Hunting Party”, w którym to Michael zamknął Jacka i Locke’a w zbrojowni, po czym opuścił Łabędzia. Michael poprosił o broń, by „trochę poćwiczyć”. Najpierw zrzucił paczkę naboi, a gdy Locke schylił się by je pozbierać, Michael ogłuszył go. Następnie pobiegł do komputera i rozpoczął dialog z Waltem. Walt napisał, że nic mu nie jest i opisał miejsce w którym go trzymają. Napisał: „kiedy mnie wyprowadzają, jest tam wielka skała z dużą dziurą w środku, przy plaży. Rozpoznasz to miejsce, kiedy je zobaczysz”. Gdy Jack wszedł do zbrojowni, Michael zamknął go z Locke’iem w środku.

W teraźniejszości, Michael stojąc w dżungli pali jakiś różowy papierek. Jack wychodzi z łabędzia i pyta Michaela co robi. Michael odpowiada, że oddycha świeżym powietrzem. Rozbitkowie dyskutują co zrobić w sprawie Innych. Jack uważa, że powinni zebrać małą armię i z nimi walczyć, co spotkało się ze sprzeciwem Michaela, który twierdzi, że powinni iść tylko w piątkę. Dodaje, że tu chodzi o Walta, więc ostateczna decyzja należy do niego.

W kolejnej retrospekcji widzimy Michaela biegnącego przez dżunglę. Dość szybko, wpada on na jednego z Innych. Michael celuje w niego i każe mu podnieść ręce do góry, wtedy Inny rozpoznaje go jako „ojca Walta”. Tym samym, Michael wpada w zasadzkę zastawioną przez Innych. Gdy uwalnia się i zaczyna uciekać, brodacz powstrzymuje resztę towarzyszy przed strzelaniem i obezwładnia Michaela procą. Inni zakładają mu worek na głowę.

Michael i Mr. Eko czyszczą z krwi podłogę w Łabędziu. Michael pyta Eko, czy jako ksiądz wierzy w piekło. Eko opowiada mu historię małego chłopca, który podczas spowiedzi zapytał go, czy trafi do piekła za to, że zabił łopatą swojego psa, ponieważ zaatakował jego siostrę. Eko powiedział chłopcu, że Bóg mu wybaczy, jeżeli będzie on tego żałował. Eko sądził, że chłopiec bardziej niż przebaczeniem, martwił się tym, że spotka tego psa w piekle. Po tym, Michael wychodzi na zewnątrz i zaczyna wymiotować. Wtedy podchodzi do niego Jack i oznajmia, że odbiją Walta.

Na plaży, Charlie daje Claire i Aaronowi zestaw medyczny DHARMA, w którym znajduje się zapas szczepionek i iniektor pneumatyczny. Mówi, że dla pewności zrobił sobie zastrzyk, zanim dał im szczepionkę. Dodał, że powinna im wystarczyć na jakiś czas. Wtedy Claire dostrzega Jacka i Michaela wychodzących z dżungli. Sielankowa atmosfera kończy się, gdy zauważają groby dla zmarłych.

Kolejna retrospekcja. Michael siedzi przy ognisku, a obok niego Brodaty i Inny którego widzieliśmy wcześniej oraz Alex. Inni przyprowadzają do obozowiska Kate, grożą Michaelowi by się nie odzywał. Po tym gdy Kate odchodzi, Alex wypytuje Michaela o dziecko Claire. Później przeprasza go i uderza strzelbą.

Na plaży, Jack i Sawyer zbierają broń potrzebną do wyprawy. Gdy wychodzą z namiotu spotykają Sayida, który chce się dowiedzieć co zaszło w bunkrze. Informują go o morderstwach i ucieczce Henry’ego Gale’a. Irakijczyk chce dołączyć do grupy, jednak Jack mówi, że Michael chce wziąć tylko pięć osób. Sayid nie chce tego zaakceptować i dostaje pistolet od Sawyera, który dodaje:: „Witamy na pokładzie”.

W Łabędziu, Mr. Eko bierze odpowiedzialność za wciskanie przycisku. Kiedy Charlie się o tym dowiaduje, Eko informuje go, że przeprowadza się do Łabędzia i zamiast budować kościół zajmie się wciskaniem przycisku. Zawiedziony takim obrotem sprawy, Charlie wychodzi.

W tym czasie, Sawyer mówi Michaelowi, że wtajemniczył Sayida. Po usłyszeniu tego, Michael wpada w gniew. Sawyer odparowuje: „Wybacz, ale skoro idziemy na wojnę, pomyślałem, że przyda nam się ktoś, kto już na jakiejś wojnie był. Masz z tym jakiś problem?”. Michael zaprzecza, ale gdy tylko Sawyer się obraca, Michael spogląda na niego jakby chciał go zabić.

W kolejnej retrospekcji, Michael i Inni przybywają do obozu. Okazuje się, że Inni mieszkają w namiotach i nie dysponują zbyt dobrym zaopatrzeniem. Dwóch uzbrojonych mężczyzn stoi przed czymś co wygląda na kolejną stację DHARMY, z innym symbolem. Obóz jest usytuowany u stóp wzgórza, na którym znajduje się skała z dziurą w środku. Michael jest związany, jeden z Innych pobiera mu krew. Przychodzi do niego kobieta, która przedstawia się jako „Ms. Klugh”. Wypytuje go o wczesne dzieciństwo Walta. Michael wyjaśnił, że mieszkał na drugim końcu świata i nie zna odpowiedzi na jej pytania. Kobieta zauważa: „jak na kogoś, kto tak bardzo chce go odzyskać, naprawdę niewiele o nim wiesz”.

Plaża. Michael przychodzi do Sayida i oznajmia mu, że nie weźmie go ze sobą. Wyraźnie brakuje mu argumentów. Mówi tylko, że chodzi o Walta i że on decyduje kto idzie, a kto nie. Sayid przyjmuje to do wiadomości ściskając dłoń Michaela.

W tym samym czasie, Charlie stara się dokończyć budowę kościoła w pojedynkę. Nagle przybiega Vincent, przynosząc Chaliemu figurkę Dziewicy Maryi. Charlie podąża za Vincentem do namiotu Sawyera. Nie widząc siedzącego na plaży Locke’a, wyrzuca wszystkie figurki do oceanu.

W Łabędziu Jack znajduje Eko i stara się dowiedzieć, co on i Locke robili ostatniej nocy, gdy mieli szukać śladów Henry’ego. Eko powiedział tylko, że ich nie odnaleźli, nie mówiąc nic o odkryciu Perły. Jack i Sawyer zaopatrują się w potrzebny ekwipunek, jednocześnie prowadząc rozmowę. Sawyer wyznaje, że kochał się z Aną-Lucią, zanim została zamordowana. Jack w szoku pyta: „Dlaczego mi o tym mówisz?”, Sawyer odpowiada: „Dlatego, że tylko ty jesteś kimś w rodzaju mojego przyjaciela. I dlatego, że jej już nie ma.”.

Na plaży, Kate i Hurley kopią groby. Michael pyta, czy Hurley pójdzie walczyć z Innymi. Gdy spotyka się z odmową, zaczyna prowokować Hurley’a mówiąc, że Inni zabili Libby. Hurley mówi, że jest mu przykro z powodu Walta, ale nie pójdzie z nimi.

W retrospekcji cofamy się trzy dni wstecz. Michael siedzi związany w namiocie, przychodzi do niego Ms. Klugh, przynosząc mu jedzenie. Michael pyta kiedy zostanie zabity i mówi, ze chce zobaczyć Walta. Czarnoskóra kobieta mówi, że Walt jest na zewnątrz, wpuszcza go do środka i daje im trzy minuty. Walt informuje, że Inni robią mu testy i że nie są tymi, za których się podają. Ms. Klugh ostrzega go, że znów zabierze go do „Pokoju”, po czym Walt się cofa. Za chwilę rzuca się w ramiona swojemu ojcu prosząc o pomoc. Michael obiecuje, ze zabierze go stąd. Inni zabierają Walta, zupełnie łamiąc Michaela. Ms. Klugh daje Michaelowi listę osób, które będzie musiał przyprowadzić do obozu:

Jack Shepard
Kate Austen
Hugo Reyes
James Ford

Oprócz tego, Michael ma uwolnić jednego z Innych, który dostał się w ręce rozbitków – Henry’ego Gale’a. Jeśli to zrobi, on i Walt będą wolni. Jeśli nie, Michael nigdy więcej nie zobaczy Walta. Michael zgadza się, mówiąc, że chce także dostać łódź.

Rozbitkowie schodzą się na podwójny pogrzeb. Po drodze, Sayid mówi Jackowi, że Michael ich oszukuje. Przekonuje, by pozwolić Michaelowi myśleć, że wciąż kontroluje sytuację, dzięki czemu będą mogli zdobyć nad nim przewagę.

Odcinek kończy się pogrzebem, na którym przemawiają Jack i Hurley. Gdy Hurley kończy, zmienia zdanie i mówi Michaelowi, że dołączy do wyprawy. Nagle Sun, a potem cała reszta, zauważają coś na oceanie: to łódź!

CIEKAWOSTKI:
:: Plażowa osada Innych to w rzeczywistości Sandy's Beach na Oahu.

CYTATY:
Sawyer: Ja też nie. Co zaszło tam w dżungli?
Jack: To, co mówił, znalazł nas i…
Sawyer: Nie pytam o Michaela. Chodzi mi o ciebie i Kate. Nie było was całą noc.
Jack: Wpadliśmy w sieć.
Sawyer: Co to ma znaczyć?
Jack: To, co powiedziałem. Wpadliśmy w sieć.
Sawyer: Skoro tak to się teraz nazywa…

Michael: Słyszałem, że jesteś księdzem.
Eko: Tak.
Michael: Więc na pewno wierzysz w piekło.
Eko: Przez krótki okres czasu służyłem w małej parafii w Anglii. W każdą niedzielę po mszy widziałem w kościele chłopca. Pewnego dnia chłopiec wyznał mi, że zabił łopatą swojego psa. Powiedział, że pies ugryzł jego młodszą siostrę w policzek i on musiał jej bronić. Chciał wiedzieć, czy trafi za to do piekła. Powiedziałem mu, że Bóg to zrozumie i mu wybaczy, jeśli tylko będzie żałował tego, co zrobił. Ale temu chłopcu nie zależało na przebaczeniu. Bał się tylko, że jeśli trafi do piekła, ten pies będzie tam na niego czekał.

Sayid: To broń, prawda? Co zamierzacie?
Sawyer: A jak ci się wydaje? Czas zakończyć sprawę.
Sayid: Kiedy wyruszamy?
Sawyer: Rano.
Jack: Ty z nami nie idziesz, Sayid.
Sayid: Słucham?
Jack: Michael chce, żeby poszła mała grupa. Ja, Kate, Hurley i on.
Sawyer: Może jemu wystarczy harcerka i namiastka parszywej dwunastki, ale ja sugeruję zabrać Czerwonego Bereta.

Sawyer: Nie znałem nawet jej nazwiska. Any Lucii.
Jack: Cortez.
Sawyer: Cortez. Teraz wiem. Przeleciałem ją.
Jack: Co?
Sawyer: W ten sposób ukradła mi broń. Naskoczyła na mnie. Wpadliśmy w sieć.
Jack: Dlaczego mi o tym mówisz?
Sawyer: Dlatego, że tylko ty jesteś kimś w rodzaju mojego przyjaciela.

Odcinek rozpoczyna się pokazaniem wielkiego zamieszania, jakie spowodowała widoczna na horyzoncie łódź. Jack, Sayid i Sawyer popłynęli w jej kierunku i weszli na pokład. Gdy zbliżyli się do kabiny, ktoś wystrzelił kilka pocisków, w końcu słychać było już tylko cykanie pustego magazynku. Jack wybił przykrywę, oczom mężczyzn ukazał się... pijany Desmond.

Później, na plaży, Kate wypytuje Jacka co zaszło, gdyż inni rozbitkowie się niepokoją. Jack polecił jej, by powiedziała rozbitkom, że Desmond wrócił. Jack chwilę potem pyta Desmonda dlaczego właściwie to zrobił. Desmond odpowiada, że powinien był w tydzień dopłynąć do Fidżi, a tymczasem ciągle jest na Wyspie. Po chwili wykrzykuje: „Dlatego, że nic więcej nie ma. Jest tylko ocean i ta cholerna wyspa. Jesteśmy zamknięci w szklanej kuli. Nie ma innego świata, nie można stąd uciec.”.

Retrospekcja. Desmond wychodzi z wojskowego więzienia i zostaje dyscyplinarnie zwolniony z brytyjskiej armii. Pada rzęsisty deszcz, Desmond wsiada do samochodu Charlesa Widmore’a, ojca swojej dziewczyny, Penelope. Pan Widmore pokazuje, że posiada wszystkie listy od Desmonda do Penelope, mówi, że córka niedługo bierze ślub z innym mężczyzną, oraz oferuje dużą sumę pieniędzy, byle tylko Desmond zniknął.

Sayid przedstawia Jackowi swój plan, polegający na wykorzystaniu łodzi Desmonda. Zanim Michael i reszta przybędą na miejsce, Sayid najpierw popłynie łodzią i zrobi rekonesans, jeżeli będzie czysto, rozpali ognisko, z którego powstanie gęsty, czarny dym. Sayid przestrzega Jacka, by nie mówił tego ani Michaelowi, ani reszcie.

Locke znajduje Eko przy komputerze i stara się go przekonać, by ten pozwolił dojść licznikowi do zera. Rozpoczyna się odliczanie, zostało 4 minuty. Locke mówi, że to tylko eksperyment psychologiczny, podczas gdy Eko twierdzi, że ważne jest aby dalej wprowadzać kod. Gdy Locke chce zniszczyć komputer, Eko wyrzuca go z pokoju.

Na plaży, Jack, Kate, Michael, Sawyer i Hurley, wyruszają na spotkanie.

Sayid prosi Desmonda o pożyczenie łodzi. Desmond się zgadza, jednak Sayid przyznaje, że nie potrafi żeglować. Desmond odpowiada, by lepiej znalazł sobie kogoś kto potrafi. Później widzimy jak Jin przychodzi do dyskutujących Sayida i Sun. Sun tłumaczy Jinowi, że Sayid potrzebuje jego pomocy przy żeglowaniu. Jin nie zgadza się, chce być przy Sun. Jednak kobieta oznajmia, ze popłynie z nimi.

W kolejnej retrospekcji, widzimy Desmonda, który spotyka Libby w jednej z amerykańskich kawiarni. Gdy okazuje się, że Desmond nie ma pieniędzy na kawę, Libby oferuje, że zapłaci za niego te 4 dolary. Desmond żartuje pytając, czy Libby nie ma jeszcze 42 tysięcy. Wspólnie siadają, Libby pyta po co Desmondowi tyle pieniędzy. Desmond wyjaśnia, że chce wystartować w regatach, jednak nie ma jeszcze łodzi. Libby chce mu podarować łódź swojego zmarłego męża – „The Elizabeth”, by ten mógł wygrać regaty Charlesa Widmore’a. Wyjaśnia, że David, jej mąż, chciałby tego. Desmond dziękuje, mówiąc, „wygram te regaty, w imię miłości”.

Podczas wyprawy, Kate powstrzymuje Sawyera przed uruchomieniem jednej z pułapek zastawionych przez Danielle. Gdy Kate informuje go, że wpadła w jedną z Jackiem, Sawyer uświadamia sobie, że dosłownie „wpadli w sieć”, a nie uprawiali seks. Nagle, oczom rozbitków ukazuje się wielki zielony ptak, wykrzykując słowo „Hurley”. Gdy zaniepokojony Hugo o to zapytał, Sawyer dał po sobie poznać, że wątpi w to iż ptak faktycznie to powiedział. Michael chciał zestrzelić ptaka, jednak jego pistolet nie był naładowany. Spojrzał wymownie na Jacka, na co ten powiedział, że zapomniał go naładować, po czym oddał Michaelowi pełny magazynek.

W innym miejscu, Locke płacze, że wszystko w co wierzył zostało zaprzepaszczone przez odnalezienie Parły. Znajduje go Charlie i oznajmia, że Desmond wrócił.

Jin i Sun dołączają do Sayida w jego wyprawie. Gdy Claire chce wstrzyknąć szczepionkę Aaronowi, Desmond mówi jej, ze to nic nie da. Rozmawiają o ojcu Aarona, po czym pojawia się trzecia retrospekcja.

Desmond przygotowuje się do biegania po stadionie. W tle widzimy biegającego Jacka. Zjawia się Penelope, która mówi, ze jeszcze nie ustaliła daty ślubu. Pyta Desmonda, przed czym ucieka. Desmond mówi „muszę odzyskać honor. Do tego właśnie dążę.”.

Jest noc, Desmond dalej pije na plaży. Przychodzi do niego Locke, mówi, że nic się nie stanie, jeżeli przycisk nie zostanie wciśnięty. Opowiada o Perle i filmie instruktażowym. Desmond mówi „kłamiesz”, po czym Locke pokazuje mu znalezioną w Perle kasetę. Dodaje, że jutro przekonają się, co się stanie, jeżeli przycisk nie zostanie wciśnięty.

Sawyer częstuje Hurley’a batonem, jednak ten odmawia. Do Michaela przychodzi Jack. Michael dziękuje mu, że zgodził się na wyprawę po Walta, na co Jack odpowiada „żyjemy razem, umieramy samotnie”.

Na oceanie, Sayid, Sun i Jin żeglują. Sun wymiotuje do wody, widzi to Jin i mówi, że Sun nie powinna była z nimi płynąć. Sun odpowiada, że to nie choroba morska, jednak Jin to wie. Sayid zauważa przy brzegu pozostałość po posągu: gigantyczną stopę w sandale. Skomentował ten widok słowami: „nie wiem co jest bardziej niepokojące. To, że brakuje reszty posagu, czy to, że ta stopa ma 4 palce.”.

W bunkrze Eko siedzi przy komputerze i ryje coś na swoim kiju. Zasilanie zaczyna wariować, Eko idzie by to sprawdzić. Słyszy odliczanie, po którym zasuwy opadają na dół. Eko pędzi do komputera, jednak nie zdąża. Okazuje się, że wszystko to sprawił Desmond, by Eko opuścił pomieszczenie i nie mógł wpisać liczb. Eko krzyczy do Locke’a i zaczyna się czwarta retrospekcja.

Podczas niej, widzimy Desmonda na łodzi w trakcie sztormu. Desmond schodzi do kabiny, zawija książkę w folię i chowa „za pazuchę”. Już na pokładzie upada i traci przytomność. Następnie widzimy go na plaży. Przychodzi po niego człowiek w żółtym kombinezonie i zabiera do Łabędzia. Tym człowiekiem jest Kelvin, który pokazuje mu instruktaż. Gdy Desmond pyta o brakujące części filmu, Kelvin odpowiada, że Radzinsky, jego poprzedni partner ze stacji ocenzurował film. Kelvin dał Desmondowi szczepionkę i iniektor, oraz polecił mu robić sobie zastrzyk co każde 9 dni.

Na Wyspie, Eko wspina się po kablu i wychodzi pierwotnym wejściem do bunkra. Spogląda na zdezelowaną pokrywę z napisem kwarantanna, po czym biegnie ile sił w nogach na plażę, gdzie znajduje Charliego. Pyta, jak otworzono pierwsze wejście i dowiaduje się zgodnie z prawdą, że przy pomocy dynamitu. Eko skutecznie przekonuje Charliego, by ten pomógł mu dostać się do komputera.

W dżungli, Sawyer i Hurley dyskutują o pochodzeniu Innych. Kate zauważa dwóch śledzących ich Innych. Razem z Sawyerem otwierają do nich ogień i zabijają jednego. Po tej sytuacji, Jack wyjaśnia swój i Sayida plan oraz zmusza Michaela do powiedzenia całej prawdy. Michael przyznaje, że Inni wiedzą, że grupa do nich idzie. Przyznaje, że to on zabił Ane-Lucię i Libby oraz, że to on wypuścił Henry’ego. W związku z zaistniałą sytuacją, Hurley i Sawyer chcą wrócić, jednak Jack mówi, że sprawy zaszły już za daleko i że nie przyprowadziłby ich tutaj gdyby nie miał planu. Sawyer pyta co to za plan...

Tymczasem, Jin zauważa skałę z dziurą w środku, co sygnalizowało, że są na miejscu.

Charlie i Eko wchodzą do bunkra. Charlie stara się odwieźć Eko od wysadzenia drzwi, jednak Eko jest nieprzejednany. Charlie ostrzega Locke’a, jednak Desmond jest pewny, że drzwi wytrzymają, mówi „nawet ich nie draśnie. Powiedz mu, żeby dał sobie spokój”.

W kolejnej retrospekcji, Desmond sprawia, że grodzie opadają. Kelvin rysuje mapę, którą Locke widział w odcinku „Lockdown”. Opowiada Desmondowi, że to Radzinsky wymyślił tę mapę i to on odkrył sposób na opadnięcie zasów. Ponadto, mówi, że Radzinsky popełnił samobójstwo. Desmond chce wyjść na zewnątrz, jednak Kelvin odmawia, mówiąc mu, że ma tu zostać i wciskać klawisz. Desmond upiera się, że da sobie radę, w końcu służył w wojsku, na co Kelvin ripostuje, że Desmond został wydalony z armii, bo „nie chciał wykonywać rozkazów”. Desmond nie odpuszcza i pyta, dlaczego Kelvin opuścił swoją armię. „Ponieważ moi podwładni wykonywali moje rozkazy”- oświadcza, dodając ironicznie, że na szczęście dołączył do Dharmy.

Za drzwiami, Eko przygotowuje się do detonacji, podczas gdy Charlie stara się pojednać go z Locke’iem. Eko przyparł Charliego do ściany, zdjął mu pas, rzucił go na magnetyczną ścianę, pytając „to też jest żart?”. Eko chowa się za ścianą, Charlie zaczyna uciekać, cudem uchodząc z życiem.

Retrospekcja. Desmond znajduje leżącego pod podłogą pokoju Kelvina, który trzyma w ręku mały kluczyk, służący do autodestrukcji bunkra. Kelvin wyjawia mu, że za ścianą znajduje się elektromagnes „wyjątkowy pod względem geologicznym”. Kelvin mówi również o „incydencie”. Wytłumaczył, że „mieli przeciek”: „Ładunek ciągle rośnie, a wciskanie przycisku, go rozładowuje, zanim zrobi się zbyt potężny”. Kelvin pyta na koniec Desmonda, czy ten ma na tyle odwagi, żeby wysadzić bunkier.

W pokoju kontrolnym, Desmond ogłasza Locke’owi: „twoi przyjaciele chyba wysadzili się w powietrze, bracie”, a po chwili rozmowy, pyta „czy chcesz, aby ten zegar doszedł do zera, dlatego, ze chcesz zajrzeć śmierci w oczy i dowiedzieć się w co naprawdę wierzysz?”. Locke odpowiada słowami: „zajrzałem już śmierci w oczy. Myślałem, że moim przeznaczeniem jest otworzenie tego bunkra. Przez to zginął chłopak. Był na tyle głupi, że uwierzył, że ja wiem o czym mówię. Tej nocy, kiedy on umarł, siedziałem tam na górze, waliłem pięściami w ten głupi właz, krzyczałem, pytałem co mam robić. I wtedy zapaliło się światło. Myślałem, ze to znak. Ale to nie był znak. To byłeś ty. Pewnie akurat poszedłeś do łazienki!”. Z wyrazu twarzy Desmonda, możemy wyczytać, że przypomniał sobie tamtą noc.

Sayid wkracza do obozu Innych. Penetruje wszystkie chaty, są opuszczone. Otwiera drzwi do bunkra, jednak za nimi znajduje się tylko ściana.

Tymczasem, grupa Michaela zatrzymała się, gdy Kate zauważyła wielką stertę plastikowych pojemników i wystającą z ziemi rurę. Gdy towarzysze podchodzą bliżej, dowiadujemy się, ze to dokładnie ta sama rura, która wychodzi z Perły. Na ziemi leży mniej więcej 2-3 letnia sterta z zapiskami. Miedzy pojemnikami, Sawyer znalazł mapę Locke’a.

Jack zauważa sygnał Sayida, jednak o kilometry od miejsca, w którym się znajdują. Zrozumiał, ze Michael, prowadzi ich w złym kierunku Rzuca się w ataku furii na Michaela. Nagle słychać szepty i wtedy Sawyer zostaje trafiony czymś w szyje, po czym upada na ziemię w konwulsjach. Hurley zamiera w bezruchu, Kate i Jack zaczynają uciekać. Najpierw „pocisk” trafia Kate, później Jacka. Inni dopadają całą grupę.

W bunkrze, Desmond wypytuje o Perłę. Uważa, że Locke odwrotnie zrozumiał film instruktażowy – może to ludzie z Perły byli częścią eksperymentu, nie ludzie z łabędzia. Locke daje Desmondowi wydruk z Perły, Desmond zaczyna go analizować.

Desmond pyta Locke’a, kiedy pojawił się na Wyspie. 22 Września – pada odpowiedź. Desmond natychmiast odszukuje tę datę na wydruku. Tego dnia nie wcisnął przycisku, co zaowocowało awarią systemu. Desmond stwierdza, że tym samym to on spowodował katastrofę lotu 815!

Inni prowadzą rozbitków na molo. Rzucają ich na kolana i zdejmują worki z głów. Kate, mając zakneblowane usta, mówi z trudem, że wie, że broda Innego jest sztuczna. Zainteresowany jej nie zrozumiał, więc Ms. Klugh powtarza: „ona wie, że twoja broda jest sztuczna, Tom”, niechcący (?) wyjawiając jego imię. Tom zdejmuje brodę i rewanżuje się tym samym. Imię Ms. Klugh to Bea. Wtedy, tą samą łodzią, na której uprowadzono Walta, przypływa Henry Gale. Od razu zwraca uwagę Tomowi, dlaczego nie nosi brody. Z tonu jakim się posłużył można wywnioskować, że jest tu jednym z dowodzących. Po chwili, zwraca się do Michaela „przejdźmy do konkretów, dobrze?”.

Zdezorientowany Charlie budzi się, znajduje obok nieprzytomnego krwawiącego Eko, stara się go obudzić. Im bliżej do zera na liczniku, tym Desmond robi się coraz bardziej zdesperowany. Stara się wpisać kod, jednak Locke niszczy komputer. Desmond otwiera drzwi, pędzi do biblioteczki i wyciąga swoją książkę.

W retrospekcji, Desmond siedzi przy stole, mając pod ręką książkę i broń. Kończy butelkę alkoholu i otwiera książkę. Wylatuje z niej koperta. Jest to list od Penelope, który napisała w dniu, w którym Desmond poszedł do więzienia. Napisała, ze chowa go w miejscu, do którego Des zajrzy w „chwili zwątpienia i rozpaczy”. Napisała również „jedyne czego potrzebujemy aby przeżyć, to osoba, która naprawdę nas kocha. Ty masz taka osobę. Zawsze będę na ciebie czekać”. Będąc tak daleko od niej, Desmond popada w rozpacz, zaczyna demolować pokój, gdy nagle słyszy, że ktoś krzyczy i uderza w ścianę. To był Locke. Krzyczy dlaczego Boone musiał umrzeć. Wtedy Desmond spogląda w kierunku włazu i włącza bardzo jasne światło. Cała sytuacja dała obu nową nadzieję.

Po znalezieniu książki, Desmond wyjmuje z niej klucz autodestrukcji i biegnie go użyć. Wyjaśnia Locke’owi, że tamtej nocy Locke uratował mu życie, czas na rewanż. Charlie próbuje wyjść razem z Eko, jednak Eko odpycha go i wchodzi do pokoju kontrolnego. Zauważając swój tragiczny w skutkach błąd, Locke patrząc na Eko mówi „pomyliłem się”. Desmond wkłada kluczyk z myślą o Penelope i jej liście, mówi na głos „kocham cię, Penny” i przekręca kluczyk, po czym ekran staje się biały.

Po chwili niebo staje się fioletowe, a niski dźwięk zmusza wszystkich do zakrycia uszu z bólu. Po kilku sekundach wszystko wraca do normy. Jedyną osoba, która nie wydała się być zaskoczona zjawiskiem, był Henry. Na plaży tuz obok Claire, Aarona i Bernarda spada właz z napisem „Kwarantanna”. Gdy do obozu wchodzi Charlie, Bernard pyta go o Eko i Locke’a. Charlie wydaje się być zaskoczony tym, ze jeszcze nie wrócili.

Na molo, Henry oświadcza Michaelowi, że może odpłynąć z Waltem oraz że jeżeli popłynie kursem 325, zostaną uratowani. Michael pyta Henry’ego, skąd wie, że nie opowie o Wyspie. Henry odpowiada: „Może to zrobisz, może nie. To bez znaczenia. Kiedy stąd odpłyniecie, nie będziecie mogli wrócić. Mam przeczucie, ze nikomu o tym nie powiesz. Inaczej ludzie dowiedzą się co zrobiłeś, żeby odzyskać syna”.

Michael pyta „kim wy jesteście?”, na co Henry ripostuje „dobrymi ludźmi, Michael”. Podczas gdy Michael i Walt odpływają, również Hurley zostaje wypuszczony. Jego zadaniem jest powiedzieć ludziom z jego strony Wyspy, żeby nigdy tu nie przychodzili. Jack kiwnął na Hurleya, zachęcając go do odejścia.

Tej nocy, Claire pyta Charliego co się tam wydarzyło. Ten odpowiada, że nic się nie wydarzyło. Claire najpierw opatruje ramię Charliego, a później składa na jego ustach gorący pocałunek.

Nagle scena przenosi się do śnieżnego krajobrazu. Widzimy dwóch ludzi, rozmawiających po portugalsku. Podczas gry w szachy, jeden z nich zauważył na monitorze napis „">\ 7418880 Wykryto Elektromagnetyczną Anomalię”. Ten sam mężczyzna mówi: „To jest to, prawda? Znowu to przegapiliśmy”. Drugi z nich rozkazuje natychmiast zadzwonić. Mężczyzna bierze do ręki żółtą słuchawkę i wybiera numer.

Scena jeszcze raz się przenosi. Tym razem do sypialni, gdzie na stoliku widzimy zdjęcie Penelope i Desmonda. Kobieta podnosi słuchawkę i słyszy: „Pani Widmore, to my... Chyba to znaleźliśmy”. Widzimy, że pani Widmore, to nikt inny jak Penelope Widmore.

CIEKAWOSTKI:
:: Odcinek kręcony był przez 17 dni przez dwie różne ekipy jednocześnie. Finałową scenę z Penelope nakręcono zaledwie 5 dni przed emisją.
:: Kelvin to ten sam mężczyzna, który kazał Sayidowi torturować swojego przełożonego.
:: Premierę odcinka obejrzało 17.6 mln ludzi w USA.
:: Jack Bender otrzymał nominację do nagrody Emmy w kategorii Znakomita Reżyseria w Serialu Dramatycznym za ten odcinek.

CYTATY:
Locke: Nie wciskaj przycisku.
Eko: Nie mów mi czego nie mogę robić.
Locke: Nie możesz wcisnąć przycisku! To nie jest prawdziwe. Jesteśmy tylko marionetkami na sznurkach. Jeśli będziemy go wciskać, nigdy nie będziemy wolni.
Eko: Odzyskałeś swoją wolność John.

Hurley: Czy ten ptak wykrzyczał moje imię?
Sawyer: Tak. A potem zrzucił złotą kupę.

Desmond: Czy chcesz, aby ten zegar doszedł do zera, dlatego, ze chcesz zajrzeć śmierci w oczy i dowiedzieć się w co naprawdę wierzysz?
Locke: Zajrzałem już śmierci w oczy. Wierzyłem… Myślałem, że moim przeznaczeniem jest otworzenie tego bunkra. Przez to zginął chłopak. Był na tyle głupi, że uwierzył, że ja wiem o czym mówię. Tej nocy, kiedy on umarł, siedziałem tam na górze, waliłem pięściami w ten głupi właz, krzyczałem, pytałem co mam robić. I wtedy zapaliło się światło. Myślałem, ze to znak. Ale to nie był znak. To byłeś ty. Pewnie akurat poszedłeś do łazienki.

List Penelope do Desmonda:
Drogi Desmondzie.
Piszę ten list w dniu, kiedy idziesz do więzienia. Schowam go w miejscu, do którego zajrzysz w chwili zwątpienia i rozpaczy. Wiem, że odchodzisz dźwigając na sobie ciężar tego, co się stało i że jedynie ty sam możesz się od tego ciężaru uwolnić. Błagam cię, nie poddawaj się. Jedyne, czego potrzebujemy, aby przeżyć, to osoba, która naprawdę nas kocha. Ty masz taką osobę. Zawsze będę na ciebie czekać.
Kocham cię.
Pen.